Amai mijn oren, wa was da Den dag begon al niet goe. Het goei gevoel was er ni, ik weet niet wat er was maar ik had precies geen goesting om te vertrekken. Nochtans was het, tegen alle voorspellingen in, prachtig weer. Het was eigenlijk ideaal weer, weinig wind maar wel zon en toch niet te warm. Daar heeft het zeker niet aan gelegen. Het vertrek was ook goe, bergaf en dan een lichte beklimming en dan weer bergaf, een goeie opwarmer dus. Een eind verder krijg ik weer een klim en plots veranderde die in een muur ni normaal. De top kon ik van beneden zien en ik dacht "die zal ik eens oprijden se" zo gezegd, zo gedaan. Ik rij (rustig) naar boven, rechtstaand op mijn trappers en bijna boven zag ik al dat er nog een vervolg kwam Ik ben even blijven staan en heb even gedronken. Van diegenen die hier naar boven kwamen kwam de helft te voet naar boven. 1 Dame viel zelfs om, gewoon omdat ze haar voorwiel onder hare fiets wegtrok. Het tweede stuk ben ik ook naar boven gefietst en dan kwam ik terug op een normaal stuk om te beklimmen. en toen begon de miserie helemaal. Was ik helemaal verzuurd of had ik mij opgeblazen zoals ze zeggen, ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat er niks meer ging. Mijn benen waren compleet in de soep gedraaid. Er zat niets meer in, het minste dat het wat bergop ging voelde ik heb beetje kracht dat ik heb zomaar wegebben en het was gedaan. Ik heb nog een redelijk lange klim moeten doen, man, man, man, vloeken en miljaren op mijne fiets en ik denk dat ik heb wel ne keer of 3 heb willen wegsmijten Uiteindelijk heb ik mij dan toch nog tot aan de bevoorrading weten te slepen. 2u45 heb ik gedaan over 35 Km erg he Toen ik daar even zat uit te blazen sprak een collega mij aan. Wa ist, ziet ge het ni meer zitten ? vroeg hij. Ik zeg amai is het dan zo duidelijk te zien ? We geraken wat aan de klap. Hij was samen met zijn vrouw de 115 Km aan het doen maar ze hadden het toch een beetje onderschat zei hij. Hij wees mij erop dat wij in Eupen een verkorting konden nemen en zo direct naar Herbestal konden rijden. Dat betekende toch een inkorting van 30 Km. Ik had dit zelf ook opgemerkt en ik was van plan om deze verkorting te nemen indien het slecht weer zou zijn. Maar nu waren de omstandigheden helemaal anders . Ik heb dan besloten om samen met hen die verkorting te nemen. En zo heeft ons Reneke het parcour vroegtijdig verlaten. Maar het had echt geen zin meer. Ik had op het einde toch nog 53 Km gedaan. Spijtige afsluiter want deze oefenrit heb ik dus niet uitgereden. Ik kom dus nu uit de voorbereiding en mijn gevoel is niet goed, da zou eigenlijk niet mogen. Maar allee, we herpakken ons wel en gaan vol goeie moed verder.