De laatste van de rangschikking tegen de eerste , we weten uit vroegere ervaringen dat we dan moeten oppassen! En inderdaad , Brasschaat kwam de grasmat op om iets te halen tegen de leider. We starten de wedstrijd met een sterk gewijzigde verdediging (Carl,Bart en Danny zijn afwezig), maar dat kan geen excuus zijn. Zonder goed te spelen namen we de partij in handen en ging er weinig dreiging uit van de tegenpartij, maar ook wij creëerden niet echt doelrijpe kansen.
Halfweg de eerste helft , een pass van onze gelegenheidsdoelman Geert wordt onderschept door een Brasschaatenaar die daar gretig gebruik van maakt, 0-1 op de bordjes en we waren op achtervolgen aangewezen.
We gaan dadelijk op zoek naar de gelijkmaker, maar veel van onze passes komen niet aan.
We komen dan ook niet verder dan enkele kleine kansjes. We gaan rusten met een 0-1 achterstand tegen de rode lantaarn.
Na de rust zetten we onze zoektocht verder en met succes, na een kwartiertje krijgen we een vrije trap even buiten het strafschopgebied. Den Dia, net uit blessure, trapt de bal tegen de netten: 1-1. Ons spel is nog steeds niet denderend, maar op het half uur komen we dan toch verdiend op voorsprong via een strak shot van de Mac. Onze twee spitsen (Dia en Bob) zijn onderstussen beiden in hun oude kwetsuur hervallen maar onze wissels zijn reeds opgebruikt.
Aanvallend kwamen we er niet echt meer door en wat gevreesd werd kwam uit, vijf minuten voor tijd geven we uit Fairplay een niet gefloten hoekschop weg. Deze wordt slecht ontzet en aan de tweede paal binnengetrapt : 2-2 is de einduitslag, we druipen met 11 teleurgesteld af.
We hebben nu een hele week om de batterijen weer op te laden voor de topper op St-Jozef.
Zoals reeds eerder weergegeven in het verslag hadden we voor het eerst serieuze problemen om een ploeg bij elkaar te sprokkelen tegen Olse. Tal van spelers waren niet inzetbaar door blessures, werkverplichtingen en vakantietoestanden. Hierbij de startopstelling (bovenaan) tegen een virtuele ploeg van onbeschikbaren. Ik denk niet dat je op voorhand kan zeggen wie deze wedstrijd zou winnen. We moeten het misschien maar een keertje uittesten. Niet te vergeten dat in de wedstrijd van zondag Marc W de geblesseerde Sven kwam vervangen tijdens de rust en ons een geruststellende 2-0 voorsprong bezorgde en die prijs nu cash betaald met stramme knoken en zijn net gratis verworven paar schoenen terug ter beschikking stelt .
Voor de eerste maal dit seizoen echte personeelsproblemen voor coach Danny : juist 11 man om de wei in te sturen. Bij enkelen rijst dan de gedachte van Komt dat wel goed vandaag ?. De meeste oudstrijders hebben dit nog wel eens eerder meegemaakt en halen hun potje Over-mijn lijk nog eens uit de netzak. Dit bevat niet altijd het fraaiste voetbal maar na 90 minuten staat er wel een resultaat op het bord. Ook na vandaag blijft het een wondermiddel. Na een lange studieronde en wat schuchtere pogingen langs beide zijden besloot de Jerry om de match open te breken : een te korte terugspeelbal dwong Geert Thys tot een foutieve ingreep in de grote rechthoek en de bal ging op de stip. Carl bewees zijn transfergeld waard te zijn en pareerde het schot. Een kantelmoment in de match want niet veel later kregen we hetzelfde beeld aan de overzijde : den Harry knalde de 11-meter wel binnen en ipv op achterstand stonden we plots op voorsprong zonder een echte kans bij mekaar te hebben gespeeld. Net voor het rustsignaal kregen we een unieke kans om de voorsprong te verdubbelen maar Bobke mikte een nieuwe penalty op de kruising.
Mochten de bezoekers met enige ambitie uit de kleedkamer zijn gekomen, dan werd die al vlug gekelderd. Coach Danny had immers zijn joker moeten inbrengen voor de geblesseerde Sven : Marc Wyckmans. Met een geleend paar shoes en de belofte Ik zal het eens voordoen was het niet zo lang wachten : een strakke afgemeten voorzet van de Mac werd heerlijk overhoeks binnengekopt : 2-0. De rest van de ploeg stroopte extra de mouwen op en bouwde een muur van onverzettelijkheid. De geel-blauwen kwamen dan ook aan geen enkele uitgespeelde kans. Ze moesten steeds opletten voor onze tegenprikken , waarvan den Bob er een met succes kon afronden : op snelheid en door de beentjes van de keeper ! De vierde wou hij niet maken, nochtans een lekker passje van zijn ouwe spitsbroeder. Zo bleven de puntjes toch maar weer thuis na een collectief sterke knokkersprestatie ! Tot later
de komst van Sinterklaas is ons bevestigd : op zaterdag 1 december zal hij tussen 15 en 16u halt houden aan onze chalet. Net als altijd zal hij ook dit jaar onze kinderen tot 12j voorzien van een geschenkje en wat snoep. Jullie kennen de formule : briefje met enkele notities over uw kleine gabbers dat de Sint kan overlopen en van commentaar voorzien. Het te overhandigen geschenk schaffen jullie zelf aan en er is een tussenkomst van de clubkas ten bedrage van 15 euro per kind. Later delen we verdere details mede !
Toch nog een verslag van afgelopen zondag dankzij Dirk Princen!
REAL GROENINGHE ATLANTA 5 2
Een wedstrijd à la zou de ideale titel zijn voor dit verslag, oordeel zelf maar. Toen ik enkele seconden na het startsignaal de wedstrijd volgde kon ik mijn ogen amper geloven, wie zat er nu allemaal op de reservebank? Zouden we deze partij niet wat te licht hebben opgevat, niet minder dan Dia, Harry en de broertjes Van der Linden zaten aan de zijkant.
Een zeer flauwe eerste helft waar er nauwelijks iets wat op voetbal leek te bespeuren. Slordige passes en naar mijn oordeel enkele spelers op de verkeerde positie en meerdere collegas die hun niveau niet bereikten, namen of beschuldigingen à la Vermeerschzal ik niet noemen. Toen een typisch schot à la Bob tussen de palen belandde was de zeer onzekere doelman van de bezoekers geklopt en stond de 1-0 ruststand op de bordjes. We vermelden nog even het uitvallen, voor de rust, van Sven, met een lichte verrekking, zijn plaats werd ingenomen door Marc Vdl.
Na de korte pauze kwam ook broer Dirk Vdl de ploeg versterken, hij verving onze terugkerende Chris Reveraert. Het spel werd daardoor iets aanvallender want de twee broertjes strooiden met passes van de ene naar de andere kant, mooi om zien maar niet altijd even efficiënt. Toen een individuele actie van Dirk foutief werd afgestopt volgde er een terechte strafschop die vakkundig werd omgezet, door Marc Vdl, in de rustgevende 2-0, althans dat dachten we. Enkele ogenblikken later volgde er het mooiste doelpunt van dit seizoen, een sublieme aanval à la Vanderlindens belandde bij Marc en die loodste zijn broer Dirk naar een uniek mooi doelpunt, 3-0. Toen we dachten dat de ban gebroken was deed een à la Danny-fout de bal op de stip belanden, een terechte penalty voor de bezoekers waar onze goalie Carl geen kans tegen had, 3-1. Toen onze verdediging enkele ogenblikken later in de fout ging en de sterke spits van Atlanta de bal tegen te netten prikte, 3-2, was de teleurstelling groot. Zouden we dit nog kunnen rechtzetten?. Met een à la Harry bekende aanval werd hij lichtjes aangeraakt in de gevarenzone en kregen we hier een lichte strafschop toegekend, deze werd wederom mooi afgewerkt door Marc Vdl, 4-2. De eindcijfers werden vastgelegd door Eric P., die na een zoveelste fout van de doelman de bal met zijn knie tegen de netten kon leggen.
Al bij al een flauwe wedstrijd waarvan de cijfers fel overdreven waren en die we snel dienen te vergeten. De leiding van de wedstrijd werd op zijn à la Marcs uitgevoerd, onpartijdig en correct. Alleen het spelniveau dient nog à la Groeninghe te worden verbeterd en na een verliesbeurt van onze rechtstreekse tegenstander Johnnyboys werd het weekend al bij al een voltreffer.
Een kort verslag gebaseerd op enkele getuigenissen van aanwezigen aangezien ondergetekende ziek in bed lag en niemand zich geroepen voelt een mooie sfeerreportage te maken.
Onze tegenstander was VK Atlanta die ergens onderin het klassement vertoeven maar onze geschiedenis in gedachte werd de taak niet onderschat door de 14 beschikbare spelers. Scheids van dienst was Marc die met drie terechte strafschoppen - waarvan 2 voor ons en dus ééntje voor onze opponent - zijn optreden ook niet ongemerkt heeft laten passeren. Het leek een rustige namiddag te worden want de score werd zonder al te oogstrelend voetbal uitgebouwd naar een 3 - 0 voorsprong maar Atlanta reduceerde die achterstand in een mum van tijd tot nog maar 1 doelpunt waarna we nog even het gaspedaal induwden om te eindigen met een 5 - 2 overwinning. Ons geroemde combinatievoetbal was echter in de kleedkamer gebleven gedurende het grootste deel van de match wat leidde tot veel lange passes die geregeld niet toekwamen bij één van de onzen en een aantal mensen hierdoor ook amper in het spel zijn betrokken geraakt.
Al bij al een wedstrijd om snel te vergeten want de hoofdbekommernis - jaja, de 3 punten - hebben we toegevoegd aan ons klassement en mede door het verlies van Johnnyboys beschikken we op dit ogenblik over een bonus van 4 punten op onze eerste achtervolgers.
Al diegenen die hier een andere mening over hebben nodig ik uit om die visie te delen via het "reageer" icoontje.
28 oktober, wanneer de meeste ploegen een zondag rust genoten mochten wij de wei in voor een potje bekervoetbal. Tegenstander van dienst was Berkenrode (de 2de uit reeks D). We hadden allemaal een uurtje méér kunnen slapen, dus iedereen uitgerust en goed op tijd ter plaatse want de wedstrijd ving aan om 10u dit was echter zonder Harry gerekend die zich omstreeks 9u15 realiseerde dat hij beloofd had de truitjes vrijdag op te halen bij de wasserij. Dan maar even de voorzitter uit zn bed gezet voor de sleutel van onze kantine om onze vroegere Celtic-uitrusting op te pikken en zich samen met Geert (die tevergeefs op de carpool collega-voetballers stond op te wachten) zo snel mogelijk naar Hoboken te begeven. 9u55 ter plaatse zodat de match op gang werd gefloten om 10u05. Onze mannen waren niet van hun stuk gebracht en begonnen vanaf de eerste minuut zeer sterk aan de wedstrijd, er moest dus ditmaal niet worden bijgestuurd. Na een goeie 10 minuten stonden we dan ook via de Mac met 0-1 voor.We combineerden goed en gingen verder op ons élan. Een sterk spelende Bob stond nog tweemaal aan het kanon en met nog een doelpunt van onze topschutter Dia gingen we de rust in.De match leek gespeeld. Na de rust was de concentratie begrijpelijk wat minder en kwam Berkenrode meer opzetten, echter zonder veel doelgevaar dit mede door onze goedspelende verdediging en de onuitputbare Patjes centraal. Den Bob duwde er aan de andere kant nog eentje bij en de forfait-cijfers stonden op het bord. Berkenrode ging dan nog op zoek naar een eerreddend doelpunt en onze Sven vond dat ze dat verdienden, hij stapte dan ook iets te vroeg uit de muur bij een strak getrapte vrije trap van Berkenrode. De Carl was kansloos en de eindstand is hiemee gekend,1-5! De match kabbelde nog wat verder met enkele dubieuze beslissingen van de scheids waaronder een duidelijke pinanti-fout op Danny W. die niet werd gefloten. Onze tegenstander werd hoe langer hoe meer gefrustreerd wat resulteerde in veel geklaag en gezaag. We waren dan ook allen blij met het laatste fluitsignaal, vooral Mac en Dia die met liesproblemen van het veld stapten. We hopen dat de blessures snel helen, want volgende week is er weer een match: thuis tegen Atlanta.
Wat het bekervoetbal betreft, we spelen op 3 februari de kwartfinale tegen Cantincrode die het na 3-3 gelijkspel met de penaltys (5-4) gehaald hebben van Rac.Kiel.
Afgelopen weekend stond de "klassieker" Real Groeninghe - Fc De Toekomst op het programma, de ploeg waarmee we elk jaar de promotie vierden naar een hogere reeks. Het is echter de laatste twee seizoenen dat de balans in het voordeel van Groeninghe begint te draaien met als hoogtepunt het doorbreken van de hegemonie van De Toekomst wat betreft kampioenenvieringen. Vorig seizoen waren wij het voor het eerst sinds we samen de reeks deelden. Mede door deze feiten en tal van afwezigen bij De Toekomst begon onze tegenstander met een 4-5-1 opstelling. Aanvankelijk wisten we hierop geen antwoord en het was dan ook onze nieuwe goalie Carl die het meeste werk diende op te knappen met enkele gepaste tussenkomsten. De eerste maal dat wij onze neus aan het venster staken was het meteen raak en prijkte de 1-0 op het scorebord. Niet voor lang echter want na slordig uitvoetballen werd de bal meteen diep gestuurd en kwam de spits alleen voor doel wat resulteerde in een 1-1 stand. Tijd voor enkele bijsturingen op het veld en vanaf dan namen we de wedstrijd stevig in handen en onze volgende twee doelpogingen leverde telkenmale een doelpunt op. Nog voor het rustsignaal slaagden we erin een vierde maal te scoren en zodoende gingen we rusten met een ruime 4-1 voorsprong. Na de pauze verscheen De Toekomst nog met slechts 9 spelers op het terrein en zou het dus een zorgeloze tweede helft moeten geweest zijn. Helaas voor Kurt liep dit anders want zonder ook maar een tegenstrever in de buurt viel Kurt luid kermend op de grond. Achillespees afgescheurd en een lange revalidatie voor de boeg. Over de wedstrijd zelf valt niet veel meer te vertellen buiten het feit dat we nog 4 doelpunten maakten en nog minstens evenveel kansen onbenut lieten. Een oververdiende overwinning tegen een ploeg die toch een beetje op de dool is geraakt. Langs deze weg wensen we Kurt & Dirk - onze 2 doelmannen in het begin van het seizoen - een voorspoedig herstel toe! Volgende week op bezoek bij SK Berkenrode voor een nieuw bekeravontuur, de vooruitzichten zijn goed om de eerste maal in het veteranenbestaan door te dringen tot de laatste acht ploegen. Voor diegenen die het willen meemaken, niet vergeten de wekker te zetten want de wedstrijd vangt reeds om tien uur aan...
Competitie : Kalfort Daghet - Real Groeninghe 0 - 2
Frank De Boosere had nogmaals voor een zonovergoten zondag gezorgd om de degens te kruisen met Kalfort Daghet. 14 spelers waren inzetbaar voor dit duel tegen een ploeg die met 5 op 15 niet overdreven goed van start was gegaan dit seizoen. Ondanks de verwittigingen voor aanvang van de wedstrijd om deze match niet al te licht op te vatten na de knalprestatie van vorige week leefde bij een aantal spelers toch blijkbaar een gevoel van "we zullen dit hier eens snel oplossen". Uiteraard is dit niet de juiste instelling en buiten de eerste tien minuten was ons spelniveau de eerste helft van bedenkelijk peil. Trage opbouw, onzorgvuldige passing en slecht benutten van kansen zorgde ervoor dat we niet tot scoren kwamen in de eerste 45 minuten. Kalfort Daghet kon echter geen enkele maal dreigen en onze doelman Kurt diende slechts één bal te pakken en dat was dan nog een te ver getrapte vrijschop bij een spelhervatting van hun laatste man. Het efficiënte spel dat we brachten op Rapid hadden we blijkbaar achtergelaten in het rivierenhof. Tijdens de pauze werd er dan ook een duchtig woordje gesproken over de te volgen tactiek voor de resterende speltijd. We gingen dan ook sneller spelen, de posities werden beter ingevuld en alle linies voetbalden korter bij elkaar waardoor de druk toenam. Nadat eerst nog een aantal kansen vakkundig de nek werden omgewrongen of onschadelijk waren gemaakt door de doelwachter slaagden we er uiteindelijk toch in een doelpunt te maken na een perfect opgezette tegenaanval. Nog geen minuut later vond de lokale scheids het nogmaals nodig om één van zijn bizarre beslissingen te nemen. De rechterflank van Kalfort Daghet werd foutief afgestopt buiten de backlijn maar de arbiter maakte er een indirecte fout van in de rechthoek. De vrijschop werd weggewerkt en de counter leverde een tweede doelpunt op waardoor in enkele minuten tijd de 0-2 op de bordjes prijkte. Nadat alle vervangingen reeds waren opgebruikt moest Harry het veld verlaten met een spierblessure waardoor we het laatste kwartier met 10 man dienden af te werken. Pas toen kwam onze tegenstander uitdrukkelijk aan voetballen toe en nam de druk op de verdediging toe. Dit resulteerde ook in doelgevaar en een bal spatte via de onderkant van de lat terug in het veld en Kurt moest al zijn kunnen tonen toen een speler alleen voor doel verscheen maar de score bleef overanderd en we namen de drie punten mee naar huis. Een verdiende overwinning voor ons en hopelijk beseft ieder van ons dat elke match strijd moet worden geleverd om onze koppositie te handhaven. Volgende week nog eens een stevige test tegen onze vrienden van De Toekomst. Tot dan...
Heel wat jongens hadden er een zware zaterdagnacht opzitten na een bezoekje op het trouwfeest van ex-speler Luc Torfs en waren niet zeker dat de mist in hun hoofd zat of dat dit het effectieve weer was. Het was wel degelijk het laatste en mischien was het wel daardoor dat Dia op het verkeerde terrein stond maar tijdig werd afgeleverd in het rivierenhof door Bob. Voor de eerste maal dit seizoen kon onze coach Danny op een uitgebreide kern rekenen van 17 manschappen. Rapid nam onmiddellijk het heft in handen en drukte ons de eerste minuten tegen ons doel en dwong een paar halve kansjes af maar bij de eerste tegenaanval was het meteen raak en stond de 0-1 op het bord. Onze tegenstander was aangeslagen en vooraleer ze het goed en wel beseften stond het reeds 0-3. Bij ons lukte werkelijk alles, de bal werd netjes rondgetikt en op het juiste moment naar de vrije man gespeeld en uiteindelijk stond het bij het rustsignaal reeds 0-7. Het enige minpunt was dat Sven en Harry het veld geblesseerd dienden te verlaten maar het was overduidelijk dat de match reeds was gespeeld. In een overbodige tweede helft konden we aanvankelijk hetzelfde spel laten zien en de score verder opdrijven naar dubbele cijfers vooraleer Rapid erin slaagde om tegen te scoren. Desondanks het feit dat onze tegenstrever een maatje te klein was, probeerden ze toch mee te voetballen en kregen ze nog een paar kansen om een extra doelpunt mee te pikken wat echter niet meer lukte en zo eindigde de partij op 1-12. Ondanks deze fraaie prestatie is het toch nodig om met beide voeten op de grond te blijven want anders krijgen we misschien reeds de rekening gepresenteerd volgende zondag op het veld van Kalfort Daghet. Dankzij de uitslagen van onze concurrenten hebben we er wel de koppositie in het klassement bijgekregen maar dit zal voor onze komende tegenstanders enkel voor extra motivatie zorgen om ons punten af te snoepen! Tot de volgende...
Wederom een aangename nazomerdag voor het tweede treffen dit seizoen tussen Harry en zijn schoonbroer oftewel Real Groeninghe versus St Jozef. Grote afwezige was de man in het zwart waardoor Marc de arbitrage in handen nam. 14 spelers waren inzetbaar waaronder Dirk Vander Linden die voor het eerst in het RG-tenue aantrad. Iets na 2 uur begon de wedstrijd met een spiksplinternieuwe bal, geschonken door onze sponsor "Jos Beton". Met open vizier trokken beide teams ten aanval maar het was al snel duidelijk dat de verdedigende compartimenten van beide teams de bovenhand hadden op de spitsen. Dit resulteerde in veel middenveldspel met weinig doelgevaar. Het was echter onze keeper Kurt die het meeste werk diende te verrichten op gevaarlijke afstandsschoten van St Jozef maar de beste kans was voor ons na een goed opgezette aanval waarbij Harry een voorzet van Dia op de paal kopte en Pat de rebound over het (bijna) lege doel trapte. Ondanks licht veldoverwicht kwamen we niet meer tot uitgespeelde kansen en onze tegenstander kon alleen maar dreigen op stilstaande fases waardoor de 0-0 bij het rustsignaal nog steeds op de bordjes stond. Het begin van de tweede helft was een voortzetting van de eerste maar na een tiental minuten kwam onze opponent sterker opzetten en kregen we het moeilijk om de bal in eigen rangen te houden. Het meeste gevaar kwam nu van St Jozef maar Kurt stond een uitstekende match te spelen en maakte alle doelpogingen onschadelijk met enkele schitterende interventies. Tussendoor was een schot van Jerry via de doelwachter en paal in hoekschop verdwenen en konden we voor de rest enkel met afstandsschoten voor gevaar zorgen. Het laatste kwartier verliep terug gelijkopgaand en toen iedereen zich stilaan begon neer te leggen bij een gelijkspel haalde Dia met een verschroeiend schot uit dat over de keeper binnen vloog. Er restte onze tegenstander geen tijd meer om terug te slaan en zo slaagden we er in om na het bekertreffen een tweede maal te winnen van St Jozef dit seizoen. Het is duidelijk dat er dit seizoen geen makkelijke wedstrijden op het menu zullen staan en dat we voor ieder punt moeten knokken om onze positie in het klassement te behouden maar ik veronderstel dat ieder van ons liever deze wedstrijden speelt! Volgende week een nieuwe topper in het rivierenhof tegen Rapid. Tot dan...
Competitie : Patro Hoevenen - Real Groeninghe 1 - 4
Voor onze derde wedstrijd van het seizoen dienden we vroeg uit ons bedje te komen om tijdig in Hoevenen te zijn. Het vroege aanvangsuur (10u30) gaf ons de gelegenheid om ten volle van deze mooie nazomerdag te genieten. 14 manschappen stonden paraat om Patro partij te bieden maar tijdens de opwarming verloren we reeds 1 pion. Onze keeper Dirk moest afhaken met een blessure waardoor Kurt onder de lat plaatsnam. Na een korte studieronde - waarbij het spel vloeiend over en weer ging - nam Patro Hoevenen het spel resoluut in handen en nam de druk zienderogen toe wat uiteindelijk resulteerde in een verdiende 1 - 0 voorsprong. Een strakke corner werd keihard binnengekopt door de lokale spits. De nummer 10 van de thuisploeg bleef het spel rustig verdelen en het leek er wel op dat we met een mannetje minder op het veld stonden. Nog voor de pauze diende Jerry het veld geblesseerd te verlaten en nam Bob zijn plaats in. Net als vorige week werd er een duchtig woordje gepraat tijdens de rust om de scheve situatie recht te zetten in de tweede helft. Bob kreeg een plaatsje in de spits, Kris nam de snelle linkerflank van Patro voor zijn rekening, Harry ging daardoor op links spelen en Erik kreeg strikte instructies om de spelverdeler als zijn schaduw te volgen... Dit bleek de goede oplossing te zijn want we kregen bijna onmiddellijk veldoverwicht en het was nu de beurt aan onze tegenstander om achter de bal aan te hollen. Vrij snel kwamen we op gelijke hoogte nadat Harry zich goed kon doorzetten en van kortbij kon scoren. Dia kwam nu ook uitdrukkelijk aan voetballen toe en kon optimaal gebruik maken van het nonchalante uitverdedigen van één van onze tegenstrevers om onze achterstand in een voorsprong om te zetten. Hoevenen was nog maar amper van deze opdoffer bekomen en Dia potte zijn tweede van de dag. We konden dit hoge tempo niet volhouden en onze tegenstander begon risico's te nemen om het tij te doen keren waardoor we het een tiental minuten moeilijk hadden maar toen Bob er met een gekraakt schot 1 - 4 van maakte was de wedstrijd gespeeld en was het enkel nog wachten op het laatste fluitsignaal van de ref. Positief is dat we er voor de tweede keer op rij in slaagden een achterstand om te buigen in een overwinning nadat we de pauze gebruikten om de nodige aanpassingen te doen. Als dit ons volgende week tegen de ongeslagen leider St-Jozef ook zou overkomen zullen we toch sneller moeten anticiperen en tijdens de wedstrijd zelf al bijsturen om puntenverlies te vermijden.
Meteen druk op de ketel na de mindere prestatieen verliespartij van vorige week in de openingsmatch. Bovendien in verdedigend opzicht een ietwat ongewone opstelling wat toch wel de nodige problemen opleverde : we kregen immers weinig of geen vat op Jan Verschaeren, de bezoekende nr. 10. Deze ouderdomsdeken bepaalt blijkbaar nog altijd het spel van VDP en zorgde constant voor gevaar. Dirk Princen moest dan ook enkel keren gevat tussenkomen en werd één maal bijgesprongen door nieuwkomer Sven Siebens die op de lijn kon wegkoppen. Ondanks het mindere spel van onzentwege kwamen er toch ook enkele doelrijpe kansen, door gebrek aan precisie evenwel kansrijk gemist. Op het halfuur begin Chris Reveraert een lichte duwfout binnen de grote rechthoek en de elfmeter werd beheerst afgewerkt door de bezoekende nr. 11. Op slag van rust miste Dia van kortbij de gelijkmaker.
Na wat verwijten heen en weer, met daar bovenop enkele vervangingen stapten we het veld weer op. De goeie wil was alvast aanwezig om de zaak recht te trekken. De tegenstrever werd meer en meer naar achter gedrukt en kwam er slechts zelden uit. Een geweldig afstandsschot, op aanvraag, trok ons over de streep. Schutter van dienst : de Mac. Vrij kort daarna een mooi opgezet stukje combinatievoetbal, Dia gezwind rond zijn man en netjes afleggen naar aanvoerder Pat Schroyens die beheerst in de verste hoek binnenlegde. De bezoekers gingen nu volledig fysiek ten onder en konden enkel lijdzaam toezien hoe de kloof alsmaar groter werd. Eerst ging onze Dia nog achter een te korte terugspeelbal en snoepte alzo het leer voor de neus van de keeper weg op naar de 3-1. De sterk ingevallen Bob, ondanks een blessure, mocht de eindcijfers op het bord zetten, eveneens na een mooie collectieve aanval. Zo werd de scheve situatie helemaal omgebogen naar een klinkende zege en is de uitschuiver van de openingsmatch deels uitgewist. Maar dat er iedere week voor de punten moet gewerkt worden is nu wel duidelijk. Niets komt vanzelf !
De competitie is begonnen en als eerste wedstijd stond er een bezoek aan de Johnnyboys op het programma, een ploeg waar we in het verleden al een aantal veldslagen mee hebben geleverd. Ondanks onze ruime kern kwamen slechts 13 spelers op het scheidsrechterblad te staan. De wedstrijd was nog maar net op gang geblazen en we kregen onmiddellijk een uitgelezen kans om de score te openen maar de bal ging via de deklat over doel. De druk bleef aangehouden en leverde nog een paar kansen op waaruit we niet konden scoren en bij de eerste tegenprik van de Johnnyboys was het meteen raak. Een diepe bal bracht de rechterflank van de Johnnyboys alleen voor de goal en die lepelde de bal mooi in doel. We probeerden onmiddellijk terug te slaan en na enkele minuten werd Kurt onderuit gehaald toen hij alleen op doel af ging. De scheidsrechter kon niet anders dan de bal op de stip te leggen maar hield de rode kaart op zak. Dia trapte de strafschop op de keeper en een verdediger wist de bal weg te werken voordat iemand van ons de rebound kon benutten. Het spelniveau zakte zienderogen en voor de rust dienden Bob en Danny het veld geblesseerd te verlaten waardoor het reservemateriaal reeds was opgebruikt. Johnnyboys dreigde geen enkele keer meer en mocht met een gevleide 1-0 voorsprong gaan rusten. Na de pauze slaagden we er niet in om druk te ontwikkelen doordat er veel slechte passes en mislukte controles in ons spel slopen. Mede daardoor lukte onze tegenstrever erin om verschillende kansen bij elkaar te sprokkelen maar onze doelman speelde een sterke partij en wist verder onheil te voorkomen. Bij de thuisploeg stond de keeper echter ook een goede wedstrijd te spelen en die wist de nul op het bord te houden waardoor de eerste nederlaag van het seizoen een feit is. We ontsnapten ook nog aan een rode kaart toen Erwin aan het truitje ging hangen van een tegenstrever. Als conclusie kunnen we stellen dat we de hand in eigen boezen moeten steken voor deze nederlaag. Tegen een matige tegenstander slaagden we er niet in om 1 van de 10 doelrijpe kansen om te zetten. De volgende wedstrijd zal ons voetbal zorgvuldiger moeten zijn en het tempo hoger moeten liggen om onze competitiestart niet volledig te missen! Tot de volgende...
Eerste officiële wedstrijd tot een goed einde gebracht! Later meer...
26 augustus 07:RG VETERANEN-ST.-JOZEF4 3
De bekerloting had ons een mooie affiche opgeleverd : een bekende naam, derby, reeksgenoot (meteen een test), het thuisvoordeel en last but not least een duel van onze aanvoerder Harry met zijn schoonbroer Rudy. De verwachte publieke belangstelling bleef evenwel uit, was zelfs zeer mager aan beide zijden.
De match kon voor ons niet beter starten : bij zijn eerste verschijning in de vijandelijke backlijn werd den Harry een voetje gelicht en de scheids wees naar de stip. Patje Wauters klaarde de klus. De Jefkes hadden wat tijd nodig om te bekomen maar herstelden toch langzaam het evenwicht en konden enkele malen gevaarlijk doorzetten. Dirk Princen bewees echter andermaal zijn kunnen maar moest zich een 5-tal minuten voor de rust toch gewonnen geven op een poeier van onze oude bekende Robby die een afgeweerde hoekschop heerlijk in één tijd binnenknalde.
De 1-1 ruststand was een juiste weergave van het vertoonde spel, met enkele kansen en afstandschoten aan beide zijden.
De tweede helft namen de bezoekers wat meer initiatief en leverden even het betere spel. Ze kwamen zelfs op voorsprong na een vrije trap tegen ons voor protesteren. Op dat ogenblik was ons team volledig de draad kwijt maar op enkele minuten tijd kantelde de wedstrijd weer in ons voordeel. Eerst waagde Chris Reveraert van op afstand zijn kans : het niet eens zo harde schot werd gelost door de keeper en Kurt Doms werkte beheerst af. Even later zette Bart De Paepe met een subliem doorsteekpasje Kris Claes alleen voor de goal : onze snelle spits besloot door de benen van de doelman. Het moet gezegd dat voor deze feiten de bezoekers een geldig doelpunt was ontnomen, maat das voetbal zeker.
Ook Dirk had nogmaals een paar meubelstukken moeten redden.
Het orgelpunt kwam van Harry die na een dubbele 1-2 met Kurt van quasi aan de hoekschopvlag nog kon voorzetten en tot zijn verbazing de bal in doel zag verdwijnen, dankzij het knoeiwerk van de keeper en het storingswerk van Kris Claes. Zodoende kon onze kapitein het familieduel in zijn voordeel beslissen.
De bezoekers hadden toch nog een reactie met een fraai kopbaldoelpunt, maar een slotoffensief zat er niet meer in.
Zo zitten we in de volgende ronde met een nieuwe thuismatch tegen Selectie Ruisbroek, een onbekende tegenstrever.
Hopelijk dagen er wat meer soldaten op ! Van de ruime kern viel niet veel te bespeuren afgelopen zondag. Bovendien kan iedereen nog wat matchritme en balgevoel opdoen. Tot later !
.
aangezien ondergetekende ziek in bed lag en niemand zich geroepen voelt een mooie sfeerreportage te maken.
