Naar aanleiding van de recente gebeurtenissen in het station Brussel-Centraal zijn de gemoederen weeral fluks opgelaaid. Velen dichten de tussengekomen militairen veel lof toe, zowel gewone burgers als politici vonden hun tussenkomst heel efficient.
En toch kunnen sommige politici, zonder uitzondering behorend tot de linker zijde, hun aversie voor militairen op straat en dan nog in volledige gevechtstenue niet verbergen, laat staan onder control houden!
Vraag die bij mij opborrelt is wie nu eigenlijk een forse bedreiging is voor onze samenleving: militairen in opdracht als behoeder van onze veiligheid of politici en hun partijen die mede door hun aversie voor militire opdrachten en hun welwillende houding tgo anti-democratische krachten blijkbaar een volledig afwijkende mening hebben over hoe een democratische samenleving best gediend wordt?
|