Van het belgische stadsleven naar het thaise plattelandsleven
26-08-2014
Het was de aller laatste keer
Ik hoor het hem nog in zijn honden taal zeggen,nadat hij weer eens was aangevallen geweeest door Pho khauw. Ja, onze Pajoe had er genoeg van dat hij zonder reden werd gebeten en wat eigentlijk al lang zou moeten gebeurd zijn , vond vandaag plaats . Pajoe had al een ganse week met een hallo buis op zijn kop moeten lopen door de beet van Pho khauw in zijn achter poot en loopt nog steeds niet perfect op 4 poten. Vanmorgen was Pho Khauw met mij gaan wandelen en toen we terug thuis kwamen lag Pajoe rustig op het terras . Pho Khauw vond niet beter dan naar hem te gaan en beginnen te grollen. Op een mum van niets zaten de twee in elkaar , Pajoe liet zich niet meer doen en als razende hadden ze elkaar bij de keel. Ik heb al verschillende keren honden zien vechten, maar hier dacht ik dat Pho Khauw er aan zou gaan. Verschillende potten en planten vlogen in het rond, vaste planten zijn gewoon vernield. Aangezien dat Pho Khauw effectief het onderspit aan het delven was, ben ik zonder nadenken tussen beide gekomen en heb Pho Khauw onder uit kunnen trekken, Pajoe loste zijn greep niet en bleef aanvallen waarbij ook ik in de zij een beet kreeg . Ik heb Pajoe dan toch kunnen kalmeren en hem ik zijn kot gezet , maar dan begon Pho Khauw op het tralies van het kot te springen . Ik heb Pho Khauw van miserie buiten het domein moeten zetten en de rust keerde terug . Pajoe onderzocht , hier en daar wat bloed, poot , gezicht een gat in zijne kop, allee ja. Nu komt ongeveer een uur later de broer van Jampa langs , die wist dus van niks en laat Pho Khauw binnen . Rebarak maar nu nog erger, ze hadden echt elkaar bij de keel, het speeksel stond op hun gezicht van razernij , we hebben proberen ze uit een te halen door ze nat te spuiten maar dat hielp niet , dan met een dikke stok en met 2 man , nu was Pho Khauw niet meer de verliezer , ik denk dat hij de eerste maal niet had verwacht dat Pajoe zou gereageerd hebben. Ze zijn dus aan elkaar gewaagd en weet dus niet hoe het morgen gaat aflopen. Pho khauw heeft van 10.00 uur tot 18.00 uur in het kot gezeten , met constant aanvallen van Pajoe . Ik vrees dat wanneer ze opnieuw in elkaar gaan vliegen er een gaat sneuvelen, want ze zijn beide dominant van karakter. Misschien komt er nu ook nog bij dat Sailom het teefje al meer dan een week loops is . Ik vrees dus echt wel voor morgen . Ze hebben vandaag geen seconde gestopt met op elkaar te vliegen . De bijtwonde die ik heb , is niet diep maar ik heb er toch zeker 2 uren serieus last van gehad. Hier een filmpje op youtube , hoe ze te keer gaan , gelukkig is er nog het tralies dat hun uit elkaar houdt : http://youtu.be/c3SgwQ8wb88
Toen ik vroeger nog in de cactusclub was, bracht ik jaarlijks van onze busreis naar de Hoek van Holland een aantal kleine exemplaren mee om in mijn serre op te kweken. Nooit heb ik er een bloem in gehad . Hier in Thailand, heb ik anderhalf jaar geleden een klein plantje van 20 cm gekocht voor 100 bath , deze is nu om en bij de 2 meter en vertakt zich . Voor de 2 de maal dit jaar staat hij in bloei.
Zoals gisteren aangehaald, zijn we door zijn aanhoudende pijn met grote beer naar de veearts geweest. Ze poot , waar Pho Khauw had gebeten leek gezwollen . Eerst Jampa naar de veearts gestuurd om te vrgen of ze geen slaappillen hadden ,met de bedoeling hem thuis reeds te verdoven alvorens we ons naar de veearts begaven. Jampa had 3 pillen meegekregen die we hem moisten geven en na ongeveer een uurtje zou hij slapen. Na anderhalf uur was er nog geen sprake van slapen, hij was wel in een bedwelmende fase maar sliep niet . Hem toch maar achterin de pick up gelegd en ik er naast en op weg naar de veearts ( tien tot vijftien minuutjes rijden ). Onderweg , heeft hij een paar keer gejankt omdat zijn poot de zijkant had geraakt en heeft hij mij 2 x licht in de hand gebeten van de pijn. Aangekomen bij de veearts , sliep hij dus niet. De veearts kwam naar buiten met een muilband die ik zonder veel moeite kon omdoen en in de koffer van de pick up kreeg Pajoe een inspuiting om te slapen , tien minuutjes wachten werd gezegd ,maar na een half uur stond hij wel wankelend recht . Een tweede inspuiting en deze had dus wel na een twintigtal minuten resultaat . De dokter onderzocht de poot van Pajoe in de koffer van de pick up, blijkbaar was er niks gebroken en diende er geen rontgen foto s te worden gemaakt . Achter de snee in de zool en tussen de tenen was het echter wel verzworen en kwam er een heleboel etter uit. Komt volgens de veearts omdat hij constant aan de wonde zat te likken. Alhoewel hij sliep ( 3 pillen en 2 inspuitingen ) heeft hij toch 2 keer gejankt toen de dokter de etterende wonde aanraakte. Hij heeft nog 2 inspuitingen bijgekregen + medicatie voor een week om het geheel te genezen. Zijn kop zit nu in een plastieke kom zodat hij niet bij zijn wonde kan om er aan te likken . Binnen een week zou het moeten genezen zijn. Laat ons open dat het in orde komt . Kostprijs : 1400 bath
Met de hondjes gaat alles redelijk goed. Pho Khauw , de oudste valt regelmatig onze grote beer ( Pajoe ) aan en dit zonder de minste reden. Enkele dagen geleden is hij opnieuw op Pajoe gevlogen en heeft hem verwond aan de zool van zijn achterste rechter poot, het bloed spoot er uit . Momenteel loopt hij op 3 poten want hij kan er niet op steunen . In het begin mocht ik zijn poot verzorgen maar nu mag je er niet meer aankomen , ik vermoed dat hij serieus pijn moet hebben . We gaan straks naar de dokter moeten gaan, alleen als hij nog maar de deur van het cabinet ziet wordt Pajoe zeer agressief , laatste keer had de veearts gezegd dat Pajoe niet meer moest komen veel te gevaarlijk . Sailom, het vrouwtje daarentegen mag alles doen , daar reageert Pho Khauw niet op, ze is zeer intellegent maar breekt alles af. Ze knabbelt aan de houten zuilen en de electrische bedradingen , zo heeft ze al doorgebeten : het snoer van de waterpomp van de fontein , de electrische draden van een van de lichten van het zwembad , de bedrading van een van de luidsprekers in de tuin en nu al 2 x de electrische bedrading van het abs systeem van de wagen ( veertiental dagen geleden dit van het rechterwiel , kostprijs 4000 bath en nu eergisteren dit van het rechter wiel ) , Jampa kan er niet met lachen en heeft gisteren aangehaald om haar weg te doen , maar deze keer gaat ze haar goesting niet krijgen .
Het regenseizoen, mijn computer stuk en weg voor minimum dagen , ik besloot om er een tiental dagen tussen uit te trekken , richting zuiden naar Koh Samed een goeie uur rijden van Bangkok. Bustickert gekocht en om 20.30 uur vertrokken van Phrae naar Bangkok / Mochit (busstation noorden ). Aangekomen in Mochit omstreeks 04.45 uur en vandaar een brommer naar bts of te wel de skytrain, is een soort metro maar die dan in de hoogte Bangkok doorkruist . Bangkok zelf is met de taxi bijna niet te doen , niks dan verkeersopstopping en dit 24/24. Dus aangekomen aan de bts omstreeks 05.00 uur , was nog niet open. Gewacht aan de ingang , er was nog geen volk . Omstreeks 05.30 uur ging het open en gevraagd aan een bewakingsagent waar ik dagticket diende te kopen, deze brave man heeft dit allemaal mooi uitgelegd , alleen het systeem werkt enkel met munten en dus geen briefjes en natuurlijk ik had niet genoeg geldstukken. Terug naar buiten en de eerste mobiele eetkraampjes waren reeds aangekomen , dan maar daar geld gewisseld en terug naar boven waar ik het dagticket zonder problemen uit het toestel haalde. Mij naar de juiste gate begeven en op minder dan een half uur had ik Bangkok doorkruist en stond ik op Ekemaai , effe gevraagd waar het busstation was en te voet naar daar . Ekemaai is het busstation voor naar het zuiden te reizen . Ticket gekocht en bus op richting Bahn Pe , een rit van een dikke 4 uur . Daar aangekomen een bootticket gekocht en de boot op . Half uurtje varen naar het eiland Koh Samed . Ik was er tien jaar geleden nog geweest en er was toch wel het een en het ander veranderd . Je hebt nu een prachtige lange aanleg pier , wat vroeger niet het geval was. Ik huurde een bungalow op Auw Phai , een van de stranden van het eiland . Er is op Koh Samed niet echt veel te doen , je gaat er om te genieten van de zee en de stranden . Nu kon je wel een aantal boottochten doen en een aantal watersporten. Het water was klaar helder en de stranden heel heel proper. Het verblijf aan zee had me deugd gedaan, spijtig dat Jampa niet van de zee moet hebben .
Durian , ook wel het stinkende fruit genoemd, maar oh zo lekker .Familie langs de kant van de moeder van mijn vrouw woont bijna allemaal in Uttaradit, een goeie 80 km van Phrae . Ze beheren plantages met Durian vruchten , deze groeien in vrij hoge bomen en in de bergen . De rijpe vrucht heeft een penetrante geur door de vorming van waterstofsulfide , waaraan de vrucht zijn naam van stinkvrucht ontleent. In vele hotels hangen stickers dat het verboden is deze vruchten mee naar binnen te nemen . Prijzen schommelen tussen de 80 en de 300 bath, naargelang het gewicht van de vrucht . Het omhulsel van de vrucht is keihard en bezet met tal van dikke stekels. De smaak van de vrucht is vooral zoet en aromatisch maar langs de andere kant ook scherp. Tegen de avond keerde we huiswaards met een koffer vol durian ( gratis dan ) . Op de weg naar Uttaradit kon je langs de weg reeds kraampjes zien waar durian te koop werd aangeboden
Het is al een tijdje geleden dat er nog een update gebeurde , niet mijn schuld maar wel van mijn laptop die het om een tot nu onbekende reden liet afweten. Naar de winkel ermee , maar die konden het niet maken, ze gingen hem opsturen naar Pitsanulok , naar het fabriek, daar konden ze hem blijkbaar ook niet maken , we moesten voor dit alles niets betalen .Hebben ze hem dan wel opgestuurd ? Er zijn hier computer winkels genoeg in Phrae en heb me nu een nieuwe aangeschaft. Geen laptop maar een desktop , vind ik persoonlijk beter om mee te werken . De computer was nog niet voor geïnstalleerd , dus heb gevraagd of ik dit zelf mocht doen , geen probleem . Ik draai dus nu met de allernieuwste Nederlandstalige versie van windows 8.1 (64 bit ), een supergroot scherm van 24 inch. Ik kan dus nu terug aan het werk. De laptop neem ik eens mee naar Bangkok , er moet daar ergens een klein winkeltje zijn en die man kan blijkbaar alles herstellen, we zien dus.
