Een tijdje geleden stuurde ik u een e-mail i.v.m. mijn scriptie over de begeleiding van partners en kinderen van personen met een afasie. De bedoeling hiervan is om na te gaan wel behoeften er zijn bij de partners en kinderen van personen met een afasie. Om dit na te gaan heb ik een enquête gemaakt. Deze zou moeten ingevuld worden door zoveel mogelijk partners en kinderen van personen met een afasie. Ik zou u dan ook vriendelijk willen vragen of het mogelijk is de mail die onder de stippelijn staat, via mail door te sturen naar de leden van uw regio.
Indien u nog vragen hebt mag u mij altijd contacteren.
Behoeften en begeleiding van partners en kinderen van personen met een afasie
Geachte mevrouw, geachte heer,
Als laatstejaarsstudente logopedie aan de Lessius Hogeschool te Antwerpen, doe ik in het kader van mijn scriptie een onderzoek naar de behoeften en begeleiding van partners en kinderen van personen met een afasie. Om dit te verwezenlijken werd een enquête opgesteld. Hierin wordt gepeild naar uw behoeften die zijn ontstaan naar aanleiding van de afasie van uw partner en de gekregen begeleiding. Door uw medewerking wordt het mogelijk een beter inzicht te krijgen in de bestaande behoeften en begeleiding, wat zowel voor u belangrijk kan zijn, als voor de logopedisten die werken met personen met afasie en hun partners.
Het is van groot belang voor het onderzoek dat er voldoende enquêtes worden terug gestuurd. Daarom wil ik u vriendelijk vragen mee te werken aan dit onderzoek. Het invullen van de enquête neemt gemiddeld slechts 10 minuten in beslag. Uiteraard worden de gegevens volledig anoniem verwerkt: in geen geval wordt uw naam doorgegeven aan derden, of vermeld in de onderzoeksresultaten.
U kan de enquête invullen door op volgend webadres te klikken:
Indien u vragen hebt, aarzel dan niet om mij te contacteren op het onderaan vermeld adres of telefoonnummer.
Mocht u persoonlijk geïnformeerd willen worden over de resultaten, dan kan u dit onderaan de enquête aangeven. De resultaten zijn vanaf juli 2008 beschikbaar.
Ik wil u alvast hartelijk danken voor uw medewerking.
Even stilstaan De kracht van persoonlijke toekomstplanning (PTP)
'Als je mij wil ondersteunen, neem dan tijd om te luisteren naar mij, maar luister niet alleen met je oren, want dan gaat wat ik zeg te vlug naar je hoofd en je verstand, als je de tijd neemt om te luisteren naar mij met heel je lichaam bestaat de kans dat iets van wat ik je vertel een plaats vindt in je hart.'
Dit citaat van Christine Meyer vinden we terug op de website van vzw Plan. Tijdens een studiedag op 7 september wierp de organisator, vzw Mané (http://www.mane.be/actueel.htm) , de volgende vraag op: persoonlijke toekomstplanning en niet-aangeboren hersenletsel: (on)verenigbaar? Het Vlaams Gebruikersoverleg voor Personen met een Handicap (VGPH) kreeg middelen van de Vlaams minister van Welzijn voor een pilootproject rond persoonlijke toekomstplanning. VGPH ging hiervoor een samenwerkingsverband aan met de vzw Plan, die als missie heeft het verhogen van de levenskwaliteit van personen met een ondersteuningnood en hun familie. Martine Boone van vzw Plan vertelde op een heldere manier wat Persoonlijke ToekomstPlanning (PTP) inhoudt. 'Persoonlijke toekomstplanning' is de beste mogelijke vertaling die de trekkers van Plan hebben gevonden voor een verzameling van strategieën die tijdens de jaren '70 in de Amerikaanse bedrijfswereld ontstonden in de bedrijfswereld en die later naar mensen met een ondersteuningnood vertaald werden en gebundeld onder de noemer 'Person Centered Planning'.
PTP is een langdurig proces waarin de persoon met een ondersteuningnood en zijn/haar familie en/of vrienden de lijnen uitzetten van hoe hij of zij wil leven en dit op alle levensdomeinen. Het is een verzameling van methodieken die ervoor zorgen dat mensen hun levensproject kunnen realiseren. Als de centrale persoon in de uitbouw van zijn/haar leven ondersteuning nodig heeft op één of meerdere levensdomeinen, dan wordt een actieplan uitgeschreven. Daarin wordt uitgewerkt welke ondersteuning nodig is en op welke manier die best ingevuld wordt. De kracht van dit proces en het unieke van PTP liggen vooral in het feit dat de centrale persoon nooit alleen komt te staan met zijn dromen en verwachtingen. Hij of zij kan ten allen tijde terugvallen op een groep betrokken mensen die ervoor meegaan en actief meedenken en zoeken. Meer informatie over het hoe, wat en waarom van PTP vind je op de site van plan www.vzwplan.be
Vzw Plan kreeg middelen om voor 500 mensen met een ondersteuningnood een proces van PTP op te starten. Er werden sinds de start in het voorjaar van 2006 nog maar een handvol processen opgestart bij personen met een niet aangeboren hersenletsel. Martine Boone ziet een aantal factoren die PTP bij personen met NAH wat complexer kunnen maken. Toch gelooft ze in deze strategie voor deze specifieke groep van mensen voor wie het leven vaak uiteenvalt in een 'voor' en een 'na'.
Een draak op de weg is het vijfde boek in de Zeppe-reeks. Het boek vertelt het verhaal van Korneel, die getuige is van een verkeersongeval, en de problemen die hij heeft om dit te verwerken. Dit boek, geschreven door Katrien Vandewoude en geïllustreerd door Hiky Helmantel, werd in mei aan de pers voorgesteld.
Korneel staat aan het zebrapad te wachten tot hij kan oversteken. Rechts rijdt er een motor voorbij met een vlam op. Opeens scheurt de motorrijder met een hels lawaai over het wegdek. Daarna volgt er een luide knal. De man blijft roerloos liggen. Korneel schrikt enorm. Het ongeluk blijft door zijn hoofd spoken. Altijd opnieuw ziet hij de vlam van de motor, hoort hij het helse lawaai. Er liep een draak over de weg, droomt Korneel. Wat hij droomt, wordt waar. Op de plaats van het ongeluk ziet hij een spoor van de draak. Hij durft zijn verhaal aan niemand te vertellen. Tot zijn oom hem zegt dat hij ook bang is van boze dromen...
'Een draak op de weg' is een realistisch verhaal dat heel herkenbaar is voor kinderen die een verkeersongeval zagen gebeuren. Het verhaal laat zien hoe kinderen een moeilijke gebeurtenis, zoals een verkeersongeval, verwerken en wat hen daarbij kan helpen. Het mooi geïllustreerde boek is op kindermaat geschreven, maar richt zich ook tot volwassenen. Achteraan vinden ouders en leerkrachten namelijk bruikbare tips en informatie over het thema.
Een niet-aangeboren hersenletsel (NAH) verandert heel veel in het leven van de betrokken persoon en zijn omgeving. In de maanden en jaren na het voorval probeert men zoveel mogelijk zijn normale leven te hervatten. Meer en meer openbaart zich echter de omvang van de emotionele en cognitieve beperkingen en gedragsveranderingen. Daarom stelde Christophe Lafosse, in samenwerking met het Steunpunt, de voorlichtingsmap ´Ik herken je niet meer` samen. Christophe Lafosse is als neuropsycholoog verbonden aan het Revalidatiecentrum Hof ter Schelde in Antwerpen. Hij is ook gastprofessor aan de KU Leuven, de VUB, de UA en de Lessius Hogeschool.
Deze map bevat informatie over de gevolgen van NAH en hoe er concreet mee om te gaan. De nadruk ligt daarbij iets meer op de minder zichtbare gevolgen van NAH, omdat precies die gevolgen op lange termijn tot de hardnekkigste problemen in het dagelijks leven leiden. De voorlichtingsmap is geschreven om al wie (professioneel of niet) mensen met NAH verzorgt, begeleidt en ondersteunt de noodzakelijke kennis aan te reiken. De auteur richt zich daarbij op hulpverleners, maar ook op de naaste omgeving van de persoon met NAH.
De map is zo samengesteld dat de lezer gemakkelijk informatie kan terugvinden over het probleemgebied waarmee hij wordt geconfronteerd. Voor mensen uit de naaste omgeving van de persoon met NAH is dat echter niet altijd zo evident. De probleemgebieden zijn voor de getroffene en zijn omgeving immers niet altijd direct zichtbaar. Daarom is het aangewezen dat een hulpverlener samen met de persoon met NAH en diens naaste omgeving overloopt welke delen van de map best worden doorgenomen.
