Marjolein was een normale, gezonde tiener die van het leven hield.

Tot op een dag het noodlot toesloeg en Marjolein, op bezoek bij haar vader in Mali, een ongeval kreeg.

Die dag veranderde haar leven drastisch.

De gevolgen kan zij beter beschrijven. Maar één ding is wel zeker, Marjolein wil nog van het leven proberen genieten, en zeker niet bestempeld worden als iemand die mentaal gehandicapt is.

Momenteel woont Marjolein al enkele jaren in Vilvoorde. Daar deelt zij een huis met nog personen met een NAH. Ze worden begeleid vanuit Oikonde Mechelen.

Marjolein:

Ik ben Marjolein Hanssen. Twaalf jaar geleden, net na mijn 17^de verjaardag was ik op bezoek bij mijn vader in Mali, samen met mijn broers en mijn beste vriendin. Mijn vader werkt en woont in Mali.

We waren met zijn allen op tocht met een Jeep. De vriendin van mijn vader zat aan het stuur.

Plotseling trok mijn vader om één of andere reden aan het stuur en begon de jeep te slingeren en botsten we. Ik werd de auto geslingerd en raakte in coma. Mijn vriendin en broers, vader en vriendin raakten slechts licht gewond.

Ik was er echter slecht aan toe.

Ik werd dadelijk gerepatrieerd naar Genève in Zwitserland, waar ik nog 3 weken in coma lag. Van daaruit ben ik overgebracht naar Gasthuisberg, en ook daar lag ik nog enige tijd in coma. Van die periode herinner ik me niet zo veel meer. Ook niet hoe lang ik in totaal in coma was.

Na Gasthuisberg, ben ik overgebracht naar het revalidatiecentrum “De Bijtjes” in Vlezembeek.

Daar ben ik dan uiteindelijk ontwaakt, en besefte ik pas hoe erg ik er aan toe was. Ik moest alles opnieuw terug leren, spreken, lopen, eten, en nog veel meer. Dit was voor mij echt verschrikkelijk, ontwaken en tot het besef komen dat je zo goed als niets meer kan.

Voor mijn ongeval woonde ik in Leuven met mijn familie, DE uitgaansstad voor jongeren die studeren. Ik was een echte levensgenieter, ik ging vaak uit en dit zelfs dikwijls zonder de toestemming van mijn moeder. Ik had ook heel veel vrienden, of toch mensen die ik mijn vrienden noemde.

Voor mijzelf maar goed dat ik toen zo van het leven heb geprofiteerd, want na mijn ongeval ging dat allemaal niet meer zo vanzelfsprekend. Ik heb toen ook ontdekt welke vrienden echt om me gaven. Enkelen onder hen lieten me na het ongeval vallen en dat vond ik erg jammer.

Ook al kon ik weinig meer, ik had nood aan vrienden.

Na de revalidatie bij “De Bijtjes”, ben ik nog drie jaar naar school geweest in Gids bij Roeselare. Ik zat daar op internaat.

Ik volgde de richting MSO,  we moesten geen examens afleggen, wat voor mij wel goed was, want mijn geheugen liet me niet meer toe om nog echt te studeren. Ook dit vond ik jammer, want ik was best wel een goede leerling in het verleden.

Maar ook dit project liep ten einde en men moest voor andere oplossingen zoeken om mij te huisvesten. Bij mijn moeder blijven wilde ik echt niet, ik wou zelfstandig zijn, maar dat lukte niet helemaal.

Mijn moeder is toen op zoek gegaan om iets aangepast aan mijn kunnen te vinden, en zo zijn we terecht gekomen bij Oikonde. Zij hebben een woonproject voor mensen met een  niet aangeboren hersenletsel. NAH. Op die manier kon ik toch ongeveer zelfstandig gaan wonen.

Ongeveer, want Oikonde biedt wel de nodige ondersteuning.

Ik woon hier nu enkele jaren, en voel me hier goed.

Wat ik vooral niet wil is dat men mij mentaal gehandicapt noemt. Akkoord, ik heb een geheugenprobleem, ook mijn oriëntatie is niet goed, maar ik weet wel goed wat ik doe en kan echt wel normale gesprekken voeren. Ik praat moeilijk, maar volg nog steeds logopedie, en het betert, beetje bij beetje.

Ik loop moeilijk, maar ook daar volg ik nog kiné voor.

Wat ik vooral uit mijn ongeval geleerd heb, is dat niet alles zo vanzelfsprekend meer is.

Ik heb enorm leren relativeren.

Ik heb ook geleerd dat er nog mensen zijn die zorg dragen voor anderen, bijvoorbeeld Oikonde en het project rond NAH.

En wat ook vooral treft is dat ik door mijn ongeval en het feit dat ik hier in huis terecht ben gekomen, mijn huidige vriend heb leren kennen, Philip. We zijn nu drie jaar samen en ik geniet ervan om samen met hem  nog dingen te kunnen ondernemen, samen op reis te gaan.

Neen, ik blijf zeker niet bij de pakken zitten.

02-03-2006, 20:08 geschreven door Philip3003  

• (a) personen met een verstandelijke handicap,
• (b) dove en slechthorende personen,
• (c) blinde en slechtziende personen,
• (d) personen met ontwikkelingsstoornissen, en
• (e) personen met een motorische handicap.

02-03-2006, 20:01 geschreven door Philip3003  

Het onderstaand project werd uitgewerkt voor kinderen van het revalidatiecentrum De Springplank van Lede. Zes- tot twaalfjarigen met een leerachterstand brachten tijdens de zomervakantie van 2001 een bezoek aan de openbare bibliotheek

Om een bezoek aantrekkelijk te maken werkt de bib van Lede altijd rond een thema.

In 2001 viel de keuze op ‘piraten’, een avontuurlijke thema dat de nieuwsgierigheid van de kinderen prikkelde.

Het bibliotheekpersoneel werkte een project uit in overleg met de begeleiders van het revalidatiecentrum. Op die manier konden opdrachten worden aangepast aan de mogelijkheden en beperkingen van de kinderen.

De bibliotheek ontving van het centrum ruim op voorhand de namen en adressen van de kinderen die op bezoek zouden komen, zodat die thuis een persoonlijke, originele uitnodiging toegestuurd kregen.

Er werd gekozen voor een fotozoektocht in de bibliotheek. Verkleed als piraat gingen de kinderen met uitvergrote foto's op verkenning in de bibliotheek, op zoek naar de verschillende afdelingen. Bij een zoektocht hoort spanning. Er waren dus toffe opdrachten.

Verkleden en schminken

Bij hun aankomst in de bibliotheek werden de kinderen verwelkomd door Bloeddorstige Marijke, Gemene Davy en Wraakzuchtige Hilde. Ze kregen meteen de opdracht om zich als echte piraten uit te dossen. Ze werden door de bibliotheekmedewerkers en begeleiders geschminkt. De bibliotheek zorgde voor verkleedkleren en schmink.

Voorlezen en knutselen

De zes- tot zevenjarigen werkten met het boek ‘De mooiste vis van de zee’ van Marcus Pfister. Vooraf werd een vis getekend. De kinderen versierden de vis met kleurige papiersnippers.

Kinderen van acht tot tien jaar werden ‘Het tinnen soldaatje’ voorgelezen (naar het sprookje van Grimm). Ze vouwden ook bootjes met krantenpapier. In elk bootje werd een tinnen soldaatje geplakt dat vooraf was gescand en afgedrukt op licht karton.

De elf- en twaalfjarigen kozen voor het boek ‘De bloeddorstige Betty’. In boeken over vlaggen en piraten zochten de kinderen op hoe een piratenvlag eruit ziet. Daarna schilderden ze met textielverf op een zwarte lap stof zelf een piratenvlag.

Puzzelen

Illustraties uit boeken werden gescand en verknipt tot puzzels. Eens de puzzels gemaakt zochten de kinderen uit stapels boeken uit welk boek de illustraties kwamen. Zo leerden ze heel wat mooie kinderboeken kennen. De kinderen kregen de puzzels die ze gemaakt hadden mee naar huis.

Slot

Gewapend met een schatkaart gingen de kinderen op zoek naar de schatkist in de bib. De kist was gevuld met fruit, borden, tafelkleden, servetten, bestek, en … kookboeken voor kinderen. Samen met de bibliotheekmedewerkers maakten ze fruitbrochettes. Nadien bouwden ze een feestje zoals alleen echte piraten dat kunnen!

Vervolg

Twee dagen na de fotozoektocht kwamen de kinderen opnieuw naar de bibliotheek. Deze keer om boeken te lenen. Door hun vorige speelse bezoek kenden de kinderen hun weg in de bibliotheek. De knutselwerken die de kinderen tijdens de fotozoektocht hadden gemaakt, stonden in de bibliotheek tentoongesteld. Dat vonden zowel de begeleiders als de kinderen heel leuk.

Sommige kinderen zijn vaste bezoekers geworden… Kan een bibliotheekmedewerker zich een grotere voldoening wensen?

Vragen over de uitwerking van dit project zijn welkom bij POB Lede:
Tel 053 82 53 30
lede@bibliotheek.be

02-03-2006, 19:59 geschreven door Philip3003  

Motorische handicap

Wat is een motorische handicap?

Niet anders dan bij de overige besproken handicaps is ook de groep mensen met een motorische (‘lichamelijke’ of ‘fysieke’) handicap eindeloos verscheiden.

Dat een motorische handicap alleen te maken zou hebben met de onderste ledematen – een beeld dat het begrip bij velen spontaan oproept – is een te enge kijk. Sommigen maken inderdaad gebruik van een rolstoel of zijn aangewezen op een kruk, looprek of driewieler. Anderen stellen het zonder hulpmiddel, maar hebben omwille van hun slecht te been zijn niettemin ook een motorische handicap. Nog anderen hebben beperkingen ter hoogte van andere ledematen. Combinaties komen eveneens voor.

Soms is het bij moeizame communicatie niet duidelijk of iemand met een motorische handicap eventueel ook een verstandelijke handicap heeft. Meestal is dat niet het geval en is er geen sprake van een meervoudige handicap. Benader een persoon met een motorische handicap dus niet automatisch alsof hij ook verstandelijke beperkingen heeft.

De term ‘motorische handicap’ is een vlag die vele ladingen dekt. De variëteit is heel groot. Sommige vormen zijn aangeboren, andere verworven. Verder kennen bepaalde handicaps een progressief verloop, terwijl andere veeleer stabiel zijn. Dit alles zorgt ervoor dat de verschijningsvormen en de ondersteuningsbehoeften niet in een algemeen beeld te vatten zijn. We moeten dan ook telkens de individuele persoon voor ogen nemen.

Hulpmiddelen zijn belangrijke instrumenten in het bevorderen van het persoonlijk welzijn en de maatschappelijke integratie. Ze helpen bij het overstijgen van hindernissen die voortkomen uit de beperking en verbeteren zo de uitgangspositie van de persoon met een handicap.

Tips bij het bibliotheekbezoek

We gaan er bij deze tips van uit dat de bezoekers alleen een motorische (en dus geen meervoudige handicap) hebben. Voor het bezoek van personen die behalve lichamelijke ook verstandelijke of andere beperkingen hebben, moet je dan ook de tips voor de andere doelgroep(en) in het achterhoofd houden.

Veel hindernissen die mensen met een motorische handicap bij het bibliotheekbezoek ondervinden, hebben uiteraard te maken met de fysieke toegankelijkheid van het gebouw. In het kader van Anders-naar-de-bib gaan we deze problematiek niet uit de weg, maar we diepen hem evenmin tot in de details uit. Informatie over regelgeving en inrichting van openbare gebouwen vind je onder toegankelijkheid.

Bij wijze van voorbereiding …

Een goede voorbereiding is een voorwaarde voor een geslaagd bezoek. De checklist en enkele aandachtspunten voor de infrastructuur en accommodatie kunnen hierbij helpen.

Aan de hand van de checklist krijg je een beeld van de groep die op bezoek komt en breng je aandachtspunten in kaart. Neem de checklist bij de hand wanneer de rondleiding wordt aangevraagd. Maak een persoonlijke afspraak met de verantwoordelijke of de begeleider van de groep, zodat je een bezoek ‘op maat’ kunt uitstippelen.

• Zijn er rolstoelgebruikers onder de bezoekers? Duwrolwagens of elektrische?
• Bespreek welke afdelingen van de bibliotheek voor rolstoelgebruikers toegankelijk zijn en dus kunnen worden opgenomen in het bibliotheekbezoek.
• Noteer welke aandachtspunten er zijn in verband met communicatie.

• Is de parkeerplaats voor personen met een handicap vrij? Is er ook voldoende ruimte naast de parkeerplaats, zodat de rolstoel naast de auto kan rijden?
• Losse gravel op de parking van de bibliotheek bemoeilijkt de vlotte toegang, zowel voor mensen die moeilijk stappen als voor de wielen van een rolwagen.
• Is de bibliotheekingang (en de nooduitgang) toegankelijk voor bezoekers met een motorische handicap? Zo neen, is er een – bereikbare! – bel zodat hij zijn aanwezigheid kenbaar kan maken en je als bibliotheekmedewerker een handje kunt komen toesteken?
• Duid bij de ingang van de bibliotheek aan wat toegankelijk is en wat niet (bijvoorbeeld het toilet, de computerafdeling of de muziekafdeling).
• Als er een aangepast toilet is, verzeker dan ook op elk ogenblik de bereikbaarheid ervan. Gebruik de ruimte dus niet als bezemhok … Houd er rekening mee dat er eventueel naar de beschikbaarheid van een andere ruimte (en naar voldoende privacy) wordt gevraagd als de toiletten te klein zijn.
• Garandeer de vrije doorgang in de bibliotheek. Ruim obstakels uit de weg en zet de boekenrekken op een ruime afstand van elkaar.
• Breng bij elke drempel een hellend vlak aan. Vermijd echter steile hellingen.
• Tapijten en matten zijn voor rolstoelgebruikers meestal een ongemak. Ook wie slecht te been is, dreigt sneller te struikelen.
• Een lekke band van een rolstoel vervangen, is geen eenvoudige klus. Vermijd dan ook werken met scherpe voorwerpen. Gebruik bijvoorbeeld een magneetbord in plaats van een prikbord met duimspijkers.
• Ongelukken met glazen deuren zijn te voorkomen door ze duidelijk zichtbaar te maken. Breng – ook op ooghoogte van de rolstoelrijder – brede banden of grote stippen aan.
• Verstevig glazen en andere deuren onderaan met een metalen rand. De deur zelf is op die manier beter bestand tegen een stoot van een rolstoel. Ook de rolstoelrijder zelf voelt zich veiliger. Iemand in een rolstoel voelt zich overigens in het algemeen meer op zijn/haar gemak als er in en rond de bibliotheek van stevige materialen wordt gebruikgemaakt.
• Bevestig kranten in de leeszaal aan een stok. Het vergemakkelijkt de hanteerbaarheid voor wie problemen heeft met de fijne motoriek.
• Ook handig voor wie over minder motorische vaardigheden beschikt, zijn herbruikbare (linnen) schoudertassen. Een stapel boeken of andere materialen zijn op die manier eenvoudiger te transporteren doorheen de bibliotheek.
• Voorzie in elke afdeling die je aandoet stoelen voor wie slecht te been is en voldoende ruimte voor rolstoelgebruikers.
• Zet de tafels in de computerafdeling niet te dicht bij elkaar. Zorg ervoor dat de computers ook voor rolstoelrijders bereikbaar zijn.

Als we het over toegankelijkheid hebben, is de hoogte waarop informatie of objecten worden aangebracht een belangrijke factor.

• Hang de telefoon (in de lift) niet te hoog op.
• Voorzie naast de kapstokken op gewone hoogte een rij die iets lager hangt.
• Opteer bij de aanschaf van drank- en andere automaten voor lage modellen, zodat ook rolstoelgebruikers zelfstandig alle keuzes kunnen maken.
• Voor sommige rolstoelrijders is het moeilijker zich te oriënteren. Hang de bewegwijzering in de bibliotheek dan ook niet te hoog op.
• Is de balie niet te hoog? Kan je de bezoeker in een rolstoel wel zien? Moet hij de boeken etc. niet te hoog hijsen?

Het bezoek zelf

Enkele vuistregels

• Benader personen met een motorische handicap als gewone mensen, niet als ‘sukkelaars’. Geef toe dat de situatie misschien nieuw is voor jou.
• Spreek de persoon met een motorische handicap rechtstreeks aan en richt je niet tot zijn/haar begeleider.
• Kom zoveel mogelijk op ooghoogte van de bezoeker(s).
• Vraag de bezoekers niet uit over hun handicap.
• Ga altijd in overleg vooraleer hulp te bieden. Dring je niet op. Begin zeker niet zomaar een rolstoel te duwen of eraan te trekken. Vraag of en hoe je kunt helpen.
• Neem geen beslissingen in plaats van de persoon met een handicap. Betrek hem/haar hierbij.
• Verwoord bij moeizame communicatie wat je denkt dat de persoon met een handicap bedoelt en wacht op bevestiging.
• Neem de tijd om te luisteren. Iemand met spraakmotorische problemen die iets wil vertellen (eventueel met een spraakcomputer), heeft tijd nodig.
• Rijd voorzichtig met een rolstoel. Zet, nadat dat is afgesproken met de bezoeker, ook altijd de remmen op als je halt houdt.
• Ga er niet van uit dat elke rolstoel op te tillen is. Sommige modellen zijn loodzwaar. Volg bij het tillen altijd strikt de aanwijzingen van de rolstoelgebruiker zelf. Til ook altijd met twee personen.
• ‘Parkeer’ iemand in een rolstoel niet zonder te verduidelijken wat er gaat gebeuren.

(a) Kennismaken

• Voorzie voldoende ruimte voor zowel rol- als gewone stoelen.
• Zorg ervoor dat je voor elke bezoeker zichtbaar en verstaanbaar bent. Spreek de rolstoelgebruikers bij voorkeur op ooghoogte aan.
• Licht het verdere programma van het bezoek toe.
• Vraag aan iedereen of je verstaan- en zichtbaar bent.

(b) Materiaaltafel                

• De materiaaltafel is een goed middel om een eerste contact te krijgen met wat in de bibliotheek wordt ontleend. Het materiaal kan ook worden doorgegeven.
• Let op de opstelling van het materiaal. Zorg ofwel voor een lichte helling van de tafel, ofwel voor plankjes waardoor de materialen schuin komen te liggen. Leg het materiaal ook op de voorste helft van de tafel. Zo is alles zichtbaar en bereikbaar voor de rolstoelgebruikers.
• Wees attent voor de moeilijkheden die sommige bezoekers kunnen ondervinden bij het vastnemen of doorgeven van de materialen.
• Kies stevig materiaal.
• Kies materiaal dat aangepast is aan het (lees)niveau en de interesses van de groep (na te vragen bij de checklist).

(c) Grondplan                

• Een toelichting bij het grondplan blijft zinvol, ook al is de bewegwijzering naar en in de verschillende afdelingen goed uitgebouwd. Besteed aandacht aan de fysieke toegankelijkheid van de bibliotheek. Wees eerlijk in je informatie. Breng de bezoekers op de hoogte van de specifieke voorzieningen die voor hen getroffen zijn, maar durf ook toegeven welke lacunes er zijn en welke afdelingen niet aangepast zijn.

(d) Rondleiding                

• Via de checklist weet je welke afdelingen de bijzondere interesse van de groep wegdragen.
• Laat de hele groep weten dat je je verplaatst in de bibliotheek. Geef ook aan waarheen je gaat.
• Maak indien mogelijk gebruik van de lift. Bied hulp aan als de liftdeuren zwaar zijn.
• Geef de uitleg niet al wandelend. Roep eerst de hele groep samen, let erop dat de afstand tussen jezelf en de groep niet te groot is en start dan pas de uitleg.
• Bewaak het tempo van de rondgang. Mensen met een motorische handicap verplaatsen zich minder vlot.
• Vraag af en toe of je niet te snel gaat.
• Vraag bij het nemen van trappen, drempels, enz. de persoon met een motorische handicap hoe je het beste kunt helpen.
• Wijs de bezoeker die slecht te been is discreet op de eventuele beschikbaarheid van een rolstoel voor algemeen gebruik (zorg ervoor dat de banden zijn opgeblazen en dat de remmen werken). Als er in de bibliotheek geen dergelijke rolwagen aanwezig is, stel dan langs het traject van de rondleiding enkele stoelen op.
• Wijs in elke afdeling goed aan waar de bezoekers terecht kunnen voor hulp of informatie.

(e) Spelvormen                

In principe zijn alle spelvormen voor deze doelgroep bruikbaar. Hou wel rekening met eventueel fijn materiaal dat moet worden gehanteerd. Spelvormen die snelle communicatie vragen, zijn wellicht minder geschikt.

(f) Afronden                

Het bezoek wordt afgerond.
De deelnemers kunnen mondeling of schriftelijk feedback geven:

• Was het bezoek nuttig en interessant?
• Heb je alles goed begrepen?
• Ga je nog terugkomen?
• Hoe kan de bibliotheek de bezoeker met een motorische handicap nog beter van dienst zijn?
• …

Herinner de bezoekers er nogmaals aan dat het bibliotheekpersoneel er is om hen te helpen. Ze hoeven niet te aarzelen om iets te vragen.

02-03-2006, 19:58 geschreven door Philip3003  

IE- zwembad Dolfijntje heropend
Zwembad voor mensen met hersenletsel moet eigen fondsen verzamelen voor verbouwingen

WILLEBROEK
Dolfijtje is een zwembad voor mensen met een hersenbeschadiging die ontstaan is voor, tijdens of kort na de geboorte. Het zwemcomplex is aangepast aan de specifieke noden van het doelpubliek, en kan hen hierdoor fysieke en mentale verlichting brengen. Hoewel het initiatief bijna uniek is in Vlaanderen en kan rekenen op een steeds verhoogde vraag, krijgt het toch geen steun vanuit een hogere overheid

02-03-2006, 19:55 geschreven door Philip3003