Multiple sclerose is een neurologische ziekte die de elektrische geleiding van de zenuwvezels
aantast door afbraak van de myelineschede van die vezels (vergelijkbaar met een elektrische draad). Het
afbraakmechanisme van de myelineschede is immunitair, alsof het lichaam zich per vergissing
verdedigt tegen zijn eigen bestanddelen. Men heeft sterke vermoedens dat deze immunitaire reactie
veroorzaakt wordt door een virus (en zelfs een banaal virus zoals griep). Het is nog altijd een raadsel
waarom sommige mensen getroffen worden en anderen niet. Men weet bijvoorbeeld dat noordelijke
bevolkingen meer getroffen worden, maar men weet nog steeds niet met zekerheid welk het aandeel
van de genetica is en welk dat van de leefomgeving.

Multiple sclerose treft hoofdzakelijk jongvolwassenen. Vrouwen zijn ook vaker dan mannen
slachtoffer van de ziekte. De klinische symptomen van de aandoening zijn echter zeer verschillend. Alle
sensitieve elementen van het lichaam, zintuiglijk en motorisch, kunnen in verschillende mate getroffen
worden. Men kan ook niet voorspellen wanneer welke symptomen zullen verschijnen. De meest
voorkomende symptomen zijn:
- aantasting van de gezichtszenuw (verminderde gezichtsscherpte, dubbel zicht…);
- evenwichtsproblemen, beven, coördinatiemoeilijkheden;
- een gevoel van lichamelijke zwakte, hoofdzakelijk in de benen;
- spierstijfheid en krampen die het stappen onmogelijk kunnen maken.
Er bestaan echter nog heel wat andere symptomen. Wanneer neurologische stoornissen aanwezig zijn
op totaal verschillende gebieden en wanneer die stoornissen onafhankelijk van elkaar en tijdens
verschillende periodes een opflakkering kennen, dan kan men vermoeden dat het wel eens multiple
sclerose zou kunnen zijn. Er is dus veel verschil tussen de patiënten. Sommigen worden zwaarder
getroffen dan anderen en ook qua evolutie van de aandoening zijn er grote verschillen. Het is
bovendien zeer moeilijk om in een bepaald geval te voorspellen hoe de ziekte zal evolueren (volledige
genezing, tijdelijke genezing, verergering…).

Men kan multiple sclerose niet genezen. Er zijn wel behandelingen die het mogelijk maken de
evolutie van de ziekte te vertragen, opstoten te vermijden en de intensiteit en de duur van de
symptomen te verminderen.

Heel wat moleculen worden gebruikt om de specifieke symptomen, zoals spierstijfheid, pijn, urinaire
stoornissen, vermoeidheid…, te verminderen. Daarnaast bestaan er ook basisbehandelingen. In geval
van opflakkering, doet men beroep op de klassieke inspuitingen met corticosteroïden. Behandelingen
met immunosuppressiva worden soms ook gebruikt en vrij recent ook immunomodulatoren zoals
interferon bèta. Deze zijn wel zeer doeltreffend, maar hebben het nadeel dat zij dikwijls gepaard gaan
met neveneffecten.

De behandeling van multiple sclerose moet multidisciplinair zijn. Er moet minstens een
neuroloog bij betrokken zijn, alsook een revalidatiearts. Het spreekt vanzelf dat ook de huisarts de
toestand van de patiënt steeds opvolgt.