Zo begint vandaag de brief van Paulus aan de Korintiërs. Alle drie de lezingen gaan vandaag over de tempel. Dit naar aan leiding van kerwijdingsfeest van de Basiliek van Lateranen. De basiliek van de Bisschop van Rome, de Paus. Zoals elk bisdom een kathedraal of basiliek heeft, waar   de Bisschop zijn zetel heeft, zo ook Rome. En vandaag wordt door Ezechiël vertelt: 1.In die dagen  bracht  een engel mij naar de ingang van de tempel van de Heer. Daar zag ik onder de drempel water opwellen en in oostelijke richting stromen; de voorzijde van de tempel ligt immers op het oosten. het water stroomde eerst zuidwaarts langs de muur  en dan langs de zuidkant van het altaar. 2. de engel leidde mij door de noordpoort buitenom naar de oostelijke buitenpoort en rechts daarvan kwam het water weer te voorschijn. 9.de rivier brengt leven overal waar hij stroomt; --- Overal waar hij stroomt, is volop leven. Ezechiël gebruikt het beeld van de waterstroom die  onder de tempel ontspringt, en die overal vruchtbaarheid geeft. Waar het water loopt en wat er mee gevoed wordt zal eeuwige vrucht dragen. We kunnen het ook zien als een verwijzing naar Christus , die bij de bron in Samaria tegen de Samaritaanse vrouw zegt:  Als u wist, wat God wil geven en wie het is die om water vraagt, zou u hém erom vragen en dan zou Hij u levend water geven.--- Iedereen die dit water drinkt zal weer dorst krijgen, maar wie het water drinkt dat ik hem geef zal nooit meer dorst krijgen.  Paulus gaat erop in, dat wij allen samen als levende stenen een bouwwerk vormen, een tempel met Christus als fundament. U bent een bouwwerk van God. Overeenkomstig de taak die God mij uit genade heeft opgelegd, heb ik als kundig bouwmeester het fundament gelegd, en anderen bouwen daarop voort.   Laat ieder erop letten  hoe hij bouwt, want niemand kan een ander fundament leggen dan er al ligt-Jezus Christus zelf. Bij de Korintiërs was  het probleem van verdeeldheid ontstaan en dat is te wijten aan het feit dat zij de wijsheid van de wereld volgen en niet de kracht van God.En dit verwijt richt Paulus via de Korintiërs ook aan ons. ook wij moeten ons niet laten misleiden en ons bewust worden dat Christus het fundament van de tempel is. En in het Evangelie ergert Christus zich aan de levende handel, die in de tempel gedreven wordt. Daar trof hij op het tempelplein de handelaars in runderen, schapen en duiven aan, en de geldwisselaars die daar altijd zaten. Hij maakte een zweep van touw en joeg ze allemaal de tempel uit. Weg ermee! Jullie maken een markt van het huis van mijn Vader En de leerlingen dachten aan wat er geschreven staat: De hartstocht voor uw huis zal mij verteren. Jezus geeft hier duidelijk aan, dat de tempel een huis van God is en een plaats voor gebed moet zijn en niet een handelsmarkt. En zo ook met ons eigen lichaam. Het moet een tempel van de Heilige Geest worden. Een grote schoonmaak op zijn tijd zal nodig zijn, zodat de heilige Geest in een reine tempel kan wonen. Zodat Gods liefde het geheel kan vullen en zoals wij in het allelujavers zingen: Ik heb deze tempel uitverkoren en geheiligd zodat mijn Naam er eeuwig zal wonen. Waken wij ervoor dat onze tempel niet stoffig en vervuild raakt. maar dat het steeds schoon en rein is, zodat Gods Geest er in kan werken.

09-11-2008, 00:00 geschreven door Pelgrim  

Kardinaal Hume zei eens: "Het leven zelf is een pelgrimstocht."
 Wij zijn allen pelgrims onderweg; niet naar het einde, maar op weg naar de  andere wereld. een wereld waar alleen liefde , broederschap en vrede heerst.  Deze weg wordt ons door Jezus gewezen. Hij ondericht ons op deze weg.  We moeten met heel ons hart vertrouwen in Hem hebben. Zoals Frère Roger ons zegt; de pelgrimstocht van vertrouwen op aarde. Samen onderweg, elkaar steunend en elkaar bemoedigen. Met het feest van Allerheiligen verenigen we ons met al die  mensen, die ons zijn voorgegaan en de pelgrimstocht tot voltooiing hebben gebracht. Wij  zijn allen onderweg en vroeg of laat zullen we onze bestemming , de hemel, bereiken. daar zullen we God zien zoals Hij is en die belevenis zal leiden tot een volmaakt geluk zonder einde. Daartoe zijn we bestemd. De aanschouwing van God is immers het doel van onze pelgrimstocht op deze aarde. Binnentreden in die kathedraal van liefde. Bij de gedachtenis van de overledenen op 2 november moeten we niet bedroefd zijn, al is deze aanwezig vanwege hun gemis, maar overtuigd zijn, dat ze bij de Heer zijn. Natuurlijk mogen we hen aanbevelen door ons gebed, die nog niet helemaal klaar zijn en nog in afwachting zijn, dat de Heer hen ook spoedig  tot zich neemt, om te delen in het eeuwige licht in het  rijk van zijn hemelse glorie, van liefde, vrede en gerechtigheid. Moge Gods barmhartigheid zich ontfermen over allen, die voor de drempel van de eeuwigheid staan.

31-10-2008, 17:21 geschreven door Pelgrim  

Nadat de  Sadduceeën, zo als er letterlijk geschreven staat, dat Hij hen tot stilzwijgen had gebracht over hun gedachten over de verrijzenis, wilden  ook de farizeeën Hem opnieuw op de proef stellen. Om Hem op de proef te stellen vroeg een van hen, een wetgeleerde: Meester, wat  is het grootste gebod in de wet? Hij antwoordde: Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf. Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de wet en de profeten staat. Heb uw naaste lief als uzelf. God heeft alle mensen zonder uitzondering lief, daarom dienen ook alle mensen elkaar lief te hebben. Bij Lucas lezen  we in hoofdstuk 10, dat Jezus de wetgeleerde het zelf liet vertellen en omdat Jezus hem prees en zei, dat hij niet ver van het koninkrijk Gods stond en tegen  hem verder zei: Doe dit en gij zult leven;  raakte de wetgeleerde wel in verlegenheid en probeerde zich eruit te redden  met de vraag: Wie is dan mijn naaste. Daarop vertelde Jezus het verhaal van de barmhartige Samaritaan, die notabene een Joods slachtoffer ter hulp schoot, terwijl ze eigenlijk vijanden van elkaar waren. Maar de Samaritaan zag alleen een mens in nood, als is hij een vreemdeling voor hem. Heb elkander lief, bemin de naaste als uzelf.  Zoals ook een bekend spreekwoord zegt: Wat gij niet wilt dat u geschied, doe dat ook een ander niet. Met andere woorden; als we zelf in de problemen raken of in nood, hopen we op hulp en bijstand van de ander, dat deze ons zal helpen. Zo moeten wij ook tegenover de ander staan. Vreemdelingen, dat zijn dus al degene, die wij niet kennen, met liefde ter hulp komen, als ze in problemen of in nood raken. Want in die vreemdeling, die wij ontmoeten is het Christus zelf die ons aanspreekt en onze liefde vraagt. Wij moeten hem niet alleen als mens tegemoet treden, maar in hem onze broeder in Christus zien. Deze christelijke bekommernis om de liefde moet het individuele kader  doorbreken waarin wij die liefde veel te dikwijls in plaatsen. Wij moeten haar uitbreiden  naar een gemeenschappelijk plan, een sociaal plan, ja tot wereldplan. Vandaar onze plicht ons in te zetten voor de grote acties die gevoerd worden door plaatselijk en internationale organisaties, ten bate van de medemens in nood. Een christelijke plicht dus. Denk aan de woorden, die Jezus zelf tot ons zegt: Wat ge aan de minste der mijnen hebt gedaan, dat hebt ge aan Mij gedaan. Het verhaal van de barmhartige Samaritaan laat ons duidelijk zien, wat Christus bedoelt. Of zoals Johannes zegt in  een van zijn brieven:  Als ge zegt, dat ge God bemint, maar uw naaste haat is een leugenaar. Wie God bemint, moet ook de naaste beminnen. En we weten nu dus, dat de naaste, niet alleen onze buren zijn, maar onze naasten zijn ook in de verre landen, waar mensen honger lijden, geen dak boven hun hebben en ga zo maar door. Echter ook hen die gevlucht zijn en illegaal in ons land wonen, zijn dezelfde vreemdelingen, die we als naasten moeten beschouwen, want ook zij zijn kinderen van God en God heeft ook hen lief. Bemin de Heer uw God met heel uw hart, met heel uw ziel en met geheel uw verstand; en de tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf.

26-10-2008, 13:07 geschreven door Pelgrim  

Geef dan wat van de de keizer is aan de keizer en geef aan God wat God toebehoort. Zo lezen we bij Matheüs 22. De Farizeeën waren er op gebrand om hem met een strikvraag te kunnen vangen. De Farizeeën en Herodianen waren het met elkaar niet eens over hun houding tegen de bezettende macht.  Om Jezus een strikvraag voor te leggen zijn ze het wel eens. Hij zou er niet uit geraken, dachten zij, zonder veroordeeld te worden ofwel door de nationale partij van de Joden ofwel door de Romeinse autoriteiten. Maar dat was een misrekening van ze. Nu trokken de Farizeeën zich terug  om zich erop te beraden hoe ze hem met een uitspraak in de val konden lokken. Ze stuurden enkele van hun leerlingen samen met een aantal Herodianen naar hem toe, met de vraag: Meester, wij weten dat  u oprecht bent en in alle oprechtheid onderricht geeft over de weg van God. We weten dat u zich aan niemand iets gelegen laat liggen, u kijkt immers niemand naar de ogen. Wat een veinzerij, want ze meenden daar niets van, wat  uit het volgende zou blijken en Jezus had hen door. hij wist precies dat ze hem in de val wilden lokken. Zeg ons daarom wat u vindt: is het toegestaan de keizer belasting te betalen of niet? Maar Jezus had hun boze opzet door en zei: Waarom stelt u me op de proef, huichelaars? Laat me de belastingmunt zie. Ze reikten hem een denarie aan. Hij vroeg hun: Van wie is dit een afbeelding van en van wie is het opschrift? Ze antwoordden: Van de keizer. Daarop zei hij tegen hen: Geef dan wat van de keizer is aan de keizer, en geef aan God wat toebehoort. Ze waren zeer verbaasd toen ze dit hoorden. Ze lieten hem staan en gingen weg. Ze konden niet anders dan Jezus gelijk geven. Beschaamd dropen ze af. Zou Jezus een positief antwoord geven op de vraag,dan verliest hij de sympatie van het volk, komt er een negatieve respons, dan staan de Herodianen klaar om in te grijpen. Wat doet Jezus? Hij toont zich een goede leraar. Hij weet dat niet alle Farizeeën valse bedoelingen koesteren. Hij neemt de vraagstellers ernstig. Hij geeft hen een antwoord waarmee ze vooruit kunnen. Kunnen wij dit ook? Uit het antwoord en geef aan God wat God toebehoort, stelt Jezus vast dat al wat God toekomt veel ruimer is dan geld alleen. Had Hij net niet de vraag gesteld: Van wie is deze beeldenaar? Aan die moet namelijk het geld gegeven worden. En lezen we niet in Genesis 1,26 dat de mens gemaakt is naar het beeld van God?. Wie één en één samentelt ziet nu in dat zoals het Romeinse geld de keizer toekomt, de mens  God toekomt. De keizer mag zijn geld terughebben, over de mensen heeft hij niets  te zeggen.  Of zoals Paulus schrijft in zijn brief aan Timotheüs: Want de wortel van alle kwaad is geldzucht. Door zich daaraan over te geven, zijn sommigen van het geloof afgedwaald en hebben ze zichzelf veel leed berokkend. maar jij, een dienaar van God, moet je hier verre van houden. Streef naar rechtvaardigheid, vroomheid, geloof, liefde, volharding en zachtmoedigheid. Met andere woorden hecht je niet te veel aan het geld. Deel het met anderen, die helemaal niets hebben. De kritiek op de staatsmacht kan niet duidelijker. Ook de staat moet zich niet vasthechten aan het geld, maar hen die in nood zijn, onbaatzuchtig bijspringen.De mens behoort aan God toe, want hij is geschapen naar Gods beeld. Het is goed ons daarvan diep bewust te maken. Als wij aan God toebehoren, dienen we ook de plichten, die God ons geeft, te onderhouden. Wat die plichten zijn, heeft onze Heer Jezus Christus ons duidelijk gemaakt. Hij gaf ons dit ene gebod, waar alle verplichtingen in zijn opgesloten. Bemin de naaste als u zelf. Heb de naaste lief omdat God ook die liefheeft. Heb elkander lief, zoals ik u heb liefgehad, zegt Jezus ook tot ons. Voor God kiezen, dat is opkomen voor de waardigheid van de mens. Aan God geven wat Hem toekomt, dat is valse goden(geld, macht enz) ontronen. Wanneer wij geloven dat de mens niet alleen leeft van brood alleen, maar vooral van de liefde van God, dan impliceert dit dat wij niet over alles moge heersen, dat wij niet alles mogen willen doen en aanpakken, maar dat wij ervoor moeten zorgen dat aan God gegeven wordt wat Hem toekomt. Zegt Jezus ook niet, wie aan de top wil komen, moet de dienaar van allen zijn. Alleen nederigheid en eenvoud, wat voor hoge post hij ook heeft, de persoon siert. Geef aan God, wat God toebehoort.

18-10-2008, 00:00 geschreven door Pelgrim  

Het Joodse volk blijft het eerste uitverkoren volk. We moeten oppassen,  dat de verhalen over de wijngaard, zoals gisteren gelezen werd uit Jesaja en Matheüs niet verkeerd begrepen wordt. Laten we goed beseffen dat het christendom uit het Joodse volk is geboren en dat Jezus Christus, Gods Zoon geboren  werd uit het  Joodse volk. Veel is er overgenomen uit het oude testament, en wordt bij ons gebruikt om ook ons te waarschuwen, te bemoedigen en te vermanen. Heel veel teksten, voral van de profeten hebben ook voor ons grote waarde. Gelukkig zijn we gaan inzien, dat we niet met de vinger naar hen moeten wijzen, maar eerder op onze eigen borst kloppen. Want ook wij zijn zondaars, waar Jezus Christus voor op aarde kwam, om ons te verlossen en uit liefde zichzelf opofferde door te sterven aan het kruis om ons te redden. Daarom is niet alleen het Joodse volk er bij betrokken bij Jezus dood, maar ook wij allen. Is het niet frappant van dat juist Kajafas, die toen hogepriester was een profetie uitsprak, die voor alle volkeren, alle mensen gold? jullie begrijpen het niet! Besef toch dat het in jullie eigen belang is dat één man sterft voor het hele volk, zodat niet het hele volk ten onder  gaat.. Dat zei hij niet uitzichzelf; als hogepriester in dat jaar sprak hij de  profetie uit dat Jezus zou sterven voor het volk, maar ook om de verstrooide kinderen van God bijeen te brengen. Ook hebben wij het recht niet het Joodse volk te veroordelen, want wij allen zijn medeschuldig aan zijn dood door onze zonden. Als een volk ons heel nabij is, dan is het wel  het uitverkoren Joodse volk.Als zij uit de Thora lezen, dan zijn de woorden ook op ons van toepassing. Het zijn onze broeders met dezelfde God van Abraham, Isaäk en Jacob. Ze hebben alleen Christus nog niet herkend, die uit hun midden is opgestaan. Maar wat wil je ook; in de geschiedenis van 2000 jaar christendom, waar zij steeds weer opnieuw met de nek aangekeken werden en vervolgd werden. Eindelijk is de periode van ommekeer aangebroken en is aan de basis een overleg ontstaan met respect en eerbied voor elkaar. Laten we elkaar niet veroordelen, maar voor elkaar bidden met respect en eerbied en dat de Levende  God, Jahweh, ons beide zal zegenen, om dichter naar elkaar toe te groeien in liefde en vriendschap.. Dat ook zij de langverwachte Messias mogen zien en herkennen.

06-10-2008, 10:20 geschreven door Pelgrim  

Wij allen zijn geroepen om te werken in de wijngaard des Heren en dienen er voor te zorgen, dat deze goede vruchten opbrengt. Ook ons hart dient goede vruchten op te brengen. Vruchten van geloof,liefde, verdraagzaamheid, vrede en verzoening. Belangstellend en behupzaam voor de ander. In de bijbel lezen we, wat er gebeurt als in plaats  van goede vruchten, de wijngaard wilde vruchten, distels en doornen voortbrengt; zowel bij Jesaja 5: 1-7, als bij Matheüs 21: 33 -43. Jesaja zegt: Ik wil zingen voor mijn vriend, zingen het lied van mijn vriend en zijn wijngaard. En hierin vertelt Jesaja, dat zijn vriend een wijngaard aanlegde, de grond bewerkte, beplante. Toen hoopte hij druiven te krijgen, maar de wijngaard gaf enkel wilde vruchten. De wijngaard is een vergelijking met het Joods volk, dat God in al zijn bezorgdheid, zijn liefde en genade gaf en alles wat ze nodig hebben, maar Hem zeer teleurstelde. hoe dikwijls zijn zij Hem niet ontrouw  geworden en telkens als Hij hen ervoor strafte kwamen ze wel tot inkeer, maar het was slechts voor korte duur. Wat zegt nu de wijnbouwer? ik haal mijn omheining weg, dat hij kaalgevreten mag worden. Ik maak zijn muren stuk, dat hij platgetrapt kan worden. Ik maak van hem een verwilderd stuk grond; hij wordt niet langer gesnoeid en met geen hak meer bewerkt;distels en doornen  schieten op, en aan de wolken verbied ik hun regen op hem te laten vallen. de wijngaard van de Heer der hemelse machten is het huis van Israël. En we zien ook in de geschiedenis, hoe het huis van Israël is vernietigd en zij verspreid over de aarde leven. Maar dat wil niet zeggen, dat het zoblijft. het is en blijft zijn uitverkoren volk en wil zich weer met hen verzoenen. Bij Matheüs zien we hoevel het verhaal van Jesaja lijkt op de Parabel, die Jezus ons vertelt over de wijngaard. Alleen niet over de vernietiging van de wijngaard, maar het overdraagt aan een ander volk, met de hoop, dat die er beter voor zal zorgen. Ook in de parabel, die Jezus ons vertelt gaat het over de wijngaard aan de pachters verhuurd. Lees hier het volk van Israël. Daarop verpachte hij hem aan  aan wijnbouwers en  vertrok naar den vreemde.Toen de tijd van de oogst genaderd was, zond hij zijn dienaren naar de wijnbouwers om de opbrengs in ontvangst te nemen. Maar de dienaren grepen zijn dienaren vast. Zij mishandelde de een, doodde de ander en stenigde de derde. daarop zond hij andere dienaren, talrijker dan de eersten; maar de wijnbouwers behandelden hen op dezelfde manier. tenslotte stuurde de landeigenaar zijn zoon naar hen toe on de veronderstelling dat zij zijn zoon wel zouden ontzien. Maar toen de wijnbouwers de zoon zagen, zeiden ze onder elkaar:  dat is de erfgenaam, vooruit laten we hem vermoorden. En  dat deden ze dus. De dienaren zijn de vele profeten, die de Heer stuurde, maar werden slecht behandeld, En toen zond God zijn eigen Zoon en we weten, wat er gebeurde.  ook Hij werd vermoord. Aan het kruis geslagen.Op het laatst zegt de Heer: daarom zeg ik u: het Rijk Gods zal u ontnomen worden en gegeven worden aan een volk dat wel de vruchten daarvan opbrengt. Wij  zijn  de werkers in Gods Rijk. Laten we dus ervoor zorgen dat we door ons leven wel goede vruchten dragen.

05-10-2008, 13:25 geschreven door Pelgrim  

02-10-2008, 00:00 geschreven door Pelgrim  

Hoe ga je om met mensen in nood? Zelfs in het oude Israël  was het al een groot probleem, waar Sirach op reageert. ook nu is het een groot probleem. Mensen die in grote nood verkeren. Mensen met gezinnen, die op straat komen te staan, daar er geen werk meer voor hen is en niet meer weten hoe de touwtjes aan elkaar te knopen. Mensen, die in eenzaamheid verkeren. Mensen die de weg zijn kwijt geraakt en daardoor in verwarring raken, niet meer weten, welke kant ze op moeten. Zijn we bereid deze mensen te helpen en te ondersteunen? Is dat de niet de plicht van ieder, vooral voor de christenen. Bemin de naaste als je zelf, zegt de Heer. als we daarvan doordrongen zijn, zal een  hele hoop kunnen verbeteren. Want zelf wil je toch ook niet in die situatie tercht komen. Daarom zegt Sirach ook tot ons: Mijn kind, ontneem een arme niet wat hij nodig heeft om te leven, kijk niet weg van smekende ogen. Doe een mens die honger lijdt, geen pijn, maak iemand in nood niet verbitterd. Maak een verbitterd hart niet radeloos, onthoud  een bedelaar je aalmoes niet. Wijs een bedelaar in nood niet af, keer een arme niet de rug toe. Wend je blik niet af van iemand die bedelt, geef een mens geen aanleiding je te vervloeken. Want als hij je uit verbittering vervloekt, luistert hij die hem gemaakt heeft naar zijn bede. Maak jezelf geliefd in  de gemeenschap, buigt het hoofd voor hooggeplaatsten. Leen een arme je oor, antwoord hem vriendelijk en zachtmoedig. Bevrijdt wie onrecht werd gedaan van zijn belager, en wees niet lafhartig in je vonnis. Wees voor wezen als een vader en voor hun moeder als een man, Dan zul je als een zoon van de Allerhoogste zijn, hij zal van je houden, meer dan je moeder. Sirach 4:1-10 Met andere woorden vergeet je naaste niet, die het moeilijk heeft. En  daarmee wordt niet alleen bedoeld de buurman die naast je woont; maar iedereen die in nood  verkeerd is je naaste.  Smekende ogen hoef niet alleen van iemand te zijn, die honger heeft; maar smekende ogen kunnen ook van iemand zijn, die eenzaam is, behoefte heeft om een praatje, smacht om  even gezelschap te hebben, om zo even de eenzaamheid te kunnen verdrijven en daardoor even een gelukkig moment heeft. er zijn zoveel noden in de wereld, die gelenigd moeten worden.  Het is de Heer zelf, die door hen om hulp roept. Wat ge aan de minsten der mijnen hebt gedaan, hebt ge aan Mij gedaan, zegt hij. Leen een arme je oor. Leg je oor te luister naar de noden van anderen en je zult zijn als een zoon van de Allerhoogste, die van je houdt.

26-09-2008, 18:28 geschreven door Pelgrim  

In de brief aan de Korintiërs  zegt Paulus tegen hen, maar ook aan ons, dat er vele gaven zijn, maar dat er maar één Geest is  en een Heer. Ieder krijgt gaven van de Heer, aan ieder een andere gave. Echter al deze gaven dienen er voor om als gemeenschap elkaar te helpen en aan te vullen  en vormt daardoor tot één gemeenschap onder de hoede van de Heilige Geest. Ieder heeft deze gaven gekregen om er mee te werken tot heil en zegen voor de gehele gemeenschap. Er zijn verschillende gaven, maar er is één Geest, er zijn verschillende dienende taken, maar er is één Heer; er zijn verschillende uitingen van bijzondere kracht, maar het is één God die ze allemaal en bij iedereen teweeg brengt. in iedereen is de Geest zichtbaar aan het werk, ten bate van de gemeente. Verschillende dienemde taken. De een is leraar, de ander werkt voor de zieken in de verpleging, weer een ander is geloofsverkondiger en voorganger. Maar ook de heel eenvoudige dingen zijn zeer belangrijk, zoals de taak van de huisvrouw, de taak van een schoonmaker. of je nou politicus bent of gewoon een arbeider,alles is ten bate van de gemeenschap waar één Geest aanwezig is, de Geest van Liefde die vreugde schenkt aan ieder, die zijn taak goed volbrengt. Aan de een wordt door de Geest het verkondigen van wijsheid geschonken,aan de ander door diezelfde Geest het overdragen van kennis; de een ontvangt van de Geest een groot geloof, de ander de gave om te genezen. En weer anderen om wonderen te verrichten, om te profeteren, om te onderscheiden wat wel en wat niet van de Geest afkomstig is, om in klanktaal te spreken of om uit te leggen wat daar de betekenis van is. Al deze gaven worden geschonken door een en dezelfde Geest, die zo aan iedereen afzonderlijk toebedeelt zoals hij wil. En zo gaat Paulus verder en vergelijkt de gemeenschap als een lichaam, dat uit vele delen bestaat en zo zorgt dat het lichaam goed fuctioneert. Wij zijn allen gedoopt in één Geest en zijn daardoor één lichaam geworden, doordrenkt van de Heilige Geest.1Korintiërs 12:1-13 Als  een deel van het lichaam niet goed functioneert, functioneert het gehele lichaam niet goed. En daar bedoelt Paulus mee.  Als een deel van de gemeenschap niet goed functioneert, functioneert de hele gemeenschap niet goed. Iedere gave moet goed gebruikt worden ten bate van de gemeenschap. En zo zijn we tot steun van ieder, als alles goed functioneert; één gemeenschap; één lichaam; één en dezelfde Heilige Geest, de levensbron van liefde, vriendschap, éénheid en vrede.

24-09-2008, 10:34 geschreven door Pelgrim  

Bent u kwaad omdat ik goed ben, is de kernvraag uit het evangelie van vandaag. En als waarschuwing, voor hen die vol jaloezie zitten, krijgen te horen: De eersten zullen de laatsten zijn en de laatsten de eersten. Hoe mooi is de parabel, die Jezus ons verteld naar aanleiding van de kritiek van de schriftgeleerden, dat de Heer de zondaars wil redden. Zij vinden het niet rechtvaardig, dat zij, die altijd de wet trouw hebben onderhouden, gelijk gesteld worden met hen die slechts ter elfde uur zich bekeren, zonder te kunnen spreken van enige verdienste. Echter, Gods wegen  zijn geen mensen wegen. Gods gedachten zij niet de gedachten van mensen. Verwijzend naar Gods barmhartigheid, rechtvaardigt Jezus zijn optreden ten aanzien van de zondaars. Het is met het koninkrijk van de hemel als met een landheer die  bij de ochtendgloren er op uittrok om dagloners voor zijn wijngaard te zoeken. Nadat hij met de arbeiders een dagloon van een denarie overeengekomen was, stuurde hij hen naar de wijngaard. Drie uur later trok hij er opnieuw op uit, en toen hij weer anderen werkloos op het markplein zag staan, zei hij ook tegen hen: Gaan jullie ook maar naar de wijngaard, de betaling zal rechtvaardig zijn. En ze gingen er heen. Rond het  middaguur ging hij er nogmaals op uit, en drie uur later weer en handelde als tevoren. Toen hij tegen het elfde uur van de dag nog eens op weg ging, trof hij een groepje dat er nog steeds stond. Hij vroeg hun; waarom staan jullie hier de hele dag zonder werk? Niemand wil ons in dienst nemen, antwoordde ze. Hij zei hun: gaan jullie ook maar naar de wijngaard. Niemand wil ons in dienst nemen, zeiden ze. Hoe zeer is dit de harde waarheid ook in onze  tijd. Mensen, die ontslagen worden, of dat het bedrijf faiiet gaat, of om andere reden, bij andere werkgevers niet meer terecht kunnen, gezien de leeftijd en dergelijke. Een les voor de werkgevers, die deze mensen weigeren, ze handelen niet uit naastenliefde, maar denken aan hun eigen belang of het belang van hun bedrijf, maar vergeten de mensen soms met gezinnen, die niet meer weten hoe nu de touwtjes aan elkaar te knopen. Deze mensen van het elfde uur smeken om werk en krijgen het niet. Voor de werkgevers is de landheer uit de parabel een goed voorbeeld, hoe het wel hoort. Want ook hen  waren van harte welkom in de wijngaard. Toen de avond gevallen was, zei de heer van de wijngaard tegen zijn rentmeester: Roep de arbeiders bij je en betaal hun het loon uit. Begin daarbij met de laatsten en eindig met de eersten. En zij die er vanaf het elfde uur waren, kwamen naar voren en kregen ieder een denarie. En toen zij, die als eersten waren gekomen naar  voren stapten, dachten ze dat zij wel meer zouden krijgen. Maar ook zij kregen ieder een denarie. Hoe groot moet hun teleurstelling wel niet geweest zijn, toen ze zagen dat ze evenveel kregen als de laatsten. Maar Jezus doelde daar nu juist op, dat iedereen recht heeft op evenveel, of je nu als laatsten het koninkrijk binnengaat of als eersten. Gods barmhartigheid geld voor iedereen en ieder heeft evenveel recht op zijn genade. Het is niet goed te mopperen op de gaven, die je krijgt. want:Toen ze die in handen hadden, gingen ze bij de landheer klagen.  De laatsten hebben één uur gewerkt en u behandelt hen zoals u ons behandelt , terwijl wij het onder de brandende zon hebben volgehouden. Hij gaf  een van hen ten antwoord: Beste man, ik behandel je toch niet onrechtvaardig? Je hebt toch ingestemd met het loon van één denarie? Neem dan wat je toekomt en ga. Ik wil aan die laatsten nu eenmaal hetzelfde betalen als aan jou. Of mag ik met mijn geld niet doen wat ik wil?  Zet het kwaad bloed dat ik goed ben.? Zo zullen de laatsten de eersten zijn en de eersten de laatsten.  De landheer wordt hier vergeleken met God, die aan iedereen evenveel wil geven. Of hij nu christen is van het eerste uur of christen is geworden in het laatste uur.  Ieder krijgt vanuit zijn Liefde evenveel genade. Hoed u dus voor jaloezie, want dat is een zonde tegen de liefde.. In het dagelijks leven wordt dan niet jaloers, dat de een het verder geschopt heeft, als de ander. Want ieder krijgt zijn talenten; de een vijf, de ander twee, de ander 1. Er wordt niet gekeken hoeveel talenten je hebt, maar wat je er mee gedaan hebt in je leven.

21-09-2008, 14:51 geschreven door Pelgrim  

20-09-2008, 15:10 geschreven door Pelgrim  

De HEER gaat zelf voor je uit, hij zal je bijstaan en geen moment van je zijde wijken. Wees niet bang en laat je door niets ontmoedigen. Deutronomium 31: 8  Deze woorden die Mozes tot Jozua sprak, toen hij zei, dat hij het volk Israël het land zal binnenleiden, dat de HEER onder ede had beloofd; deze woorden zijn ook voor ons bestemd. Als wij de Heer trouw blijven en hem blijven volgen, zal Hij ons leiden naar het beloofde land, naar het koninkrijk Gods, ons nieuwe vaderland, waar geen oorlog bestaat, maar alleen vrede, rust en liefde. Waar iedereen gelukkig zal zijn in de heerlijkheid Gods. Wat er ook gebeurt om je heen, laat je niets wijs maken, laat je je niet van het geloof afbrengen of je doen twijfelen, laat je door niets ontmoedigen, want de Heer gaat voor je uit, Hij zal je bijstaan en geen moment van je zijde wijken. Ook Jezus zelf heeft het ons beloofd. We hoeven ons geen zorgen te maken, ook als ons hart door schrik wordt bevangen, als we zien, wat er allemaal in de wereld gebeurt. Velen worden vervolgd, gemarteld en vermoord, maar daardoor is de kerk van Christus groot geworden, is gaan bloeien en wie zijn leven heeft gegeven en om wille van zijn naam geleden heeft, delen nu in de verheerlijking van Christus. Zoals ook Hij gezegd heeft: Ik zal met jullie zijn tot aan het einde der tijden en de poorten der hel zullen haar niet overweldigen. En we zien ook, dat in de loop der eeuwen de Kerk van Christus vele stormen heeft doorstaan, maar het was Jezus, die steeds de stormen wist te bedaren, zoals het scheepje van de Apostelen, die over het meer ging en de Apostelen in wanhoop riepen, Heer redt ons, want wij vergaan, en de Heer stond op sprak tegen het woeste water en de storm. Zo ook mogen ook wij vertrouwen, dat hij ons door de stormen en het wilde water ons veilig naar de haven zal brengen.

25-08-2008, 10:35 geschreven door Pelgrim  

Op de laatste dag, het hoogtepunt van het feest, stond Jezus in de tempel, en hij riep: "Laat wie dorst heeft bij mij mij komen en drinken!  Rivieren van levend water zullen stromen uit het hart van wie in mij gelooft,zo zegt de schrift." Joh. 7 :37 Alleen, als we naar Christus gaan zullen we leven. Hij is de bron van het eeuwig leven. Komt allen tot mij die belast en beladen zijt en ik zal u verkwikken. zegt Jezus. Hij voedt ons door zijn woorden, hij  voedt ons door de Eucharistie, waarin wij gedenken zijn onuitsprekelijke liefde voor ons, dat hij voor ons geleden heeft en gestorven is. Maar ook, dat hij verrezen is en ons in zijn heerlijkheid wil laten delen. Door Hem en met Hem en in Hem zal uw naam geprezen zijn, Heer onze God, almachtige Vader, in de eenheid van de heilige Geest hier en nu en tot in eeuwigheid.  Zo bidden wij aan het slot van het Eucharistisch gebed, waarin de woorden herhaald worden die Christus sprak toen hij het brood brak en doorgaf aan zijn leerlingen en de beker met wijn en daarbij tenslotte zei, doet dit tot mijn gedachtenis. Bron van levend water. Zo ook vinden we bij Johannes 4 het gesprek van Jezus met de Samaritaanse vrouw bij de put. Als u wist wat God wil geven, en wie het is die u om water vraagt, zou u hém erom vragen  en dan zou hij u levend water geven. ------Iedereen die dit water drinkt zal weer dorst krijgen, zei Jezus, maar wie het water drinkt dat ik hem geef, zal nooit meer dorst krijgen. Het water dat ik geef, zal in hem een bron worden waaruit water opwelt dat eeuwig leven geeft. Jezus is de bron van eeuwig leven. Wie in Hem gelooft, zijn liefde aanvaard en zich door Hem laat voeden, zal verzadigd worden. En dat niet alleen. Hij zal dan kunnen delen met anderen. Want als gemeenschap van Christus dienen we elkaar te voeden, zijn naam te verkondigen  en laten zien, dat hij alleen het is die ons kan redden van de dood, ons deelgenoot kan maken van het eeuwige geluk, bestemd voor hen die hem aanvaarden.  Moge het ook zo bij ons zijn, zoals de Schrift zegt: Rivieren van levend water stromen uit het hart van wie in mij gelooft. Mogen wij voor elkaar een steun zijn in ons geloof in de Heer en elkaar bemoedigen en troosten.

21-08-2008, 11:18 geschreven door Pelgrim  

Jezus zei tegen de Kanaänitische vrouw: "Vrouw, ge hebt een groot geloof." Tijdens een tocht in Libanon wordt Jezus aangesproken door een heidense vrouw in nood. Hij voelde in haar herhaald verzoek een groot vertrouwen in zijn persoon en Hij zag in haar houding een teken van echt geloof. Daarom heeft Hij haar geholpen. In eerste instantie wilde  Hij haar niet helpen, omdat ze geen Joodse is maar een heidense. En de Joden keken op hen met minachting neer, en Jezus was alleen gekomen voor de verloren schapen van Israël, wat hij haar ook duidelijk maakte. Ik ben alleen gezonden naar de verloren schapen van het volk van Israël. Maar zij liet zich niet uit het veld slaan. Zelfs niet toen de leerlingen tegen Jezus zeiden: "Stuur haar toch weg, anders blijft ze maar achter ons aan schreeuwen. Waarom was zij eigenlijk naar Jezus gekomen? Omdat haar dochter bezeten was door de duivel. En wat heeft de moeder er al niet voor over, om genezing van haar dochter te krijgen. Plotseling klonk de roep van een Kanaänitische vrouw die uit die streek afkomstig was: "Heb medelijden met mij, Heer, Zoon van David! Mijn dochter wordt vreselijk gekweld door een demon"Maar hij keurde haar geen woord waardig. Joden hebben immers geen omgang met heidenen. Joden zagen hen zelfs als honden, om dat zij geen geloof hadden, zoals zij. Maar hier kwam snel verandering in. Maar zij kwam dichterbij, wierp zich voor hem neer en zei"Heer, help mij!"Hij antwoordde: "Het is niet goed om de kinderen hun brood af te nemen en het aan de honden te voeren."Ze zei: "Zeker, Heer, maar de honden eten toch de kruimels op die van de tafel van hun baas vallen. Hier zal Jezus zeker van geschrokken zijn. Zij ving hem met zijn eigen woorden. Hij werd diep geraakt door zo'n geloof van die vrouw. Zij wist dat de Joden hen als honden zagen en ving hem daarmee. Want de honden eten toch de kruimels die van de tafel van de baas vallen. En haar volharding en geloof werd dan ook beloond. Toen antwoordde Jezus haar: "U hebt een groot geloof! Wat u verlangt, zal ook gebeuren."En vanaf dat moment was haar dochter genezen. De vrouw toonde haar groot geloof in hem en liet zich niet vangen, door, wat er allemaal tegen haar gezegd werd. Hoe zit dat met ons? Hoe groot is ons geloof in de Heer? Laten ook wij ons niet afschrikken, door alles wat er tegen ons gezegd wordt, die ons in twijfels willen brengen, omtrent ons geloof? Paulus zou zeggen: Laat je niet ontmoedigen. Houd vast aan het geloof en blijf Hem trouw door dik en dun. Laat je niet van de wijs brengen. Wat er ook gebeurt, houd vol in uw geloof en trouw aan de Heer.

17-08-2008, 12:47 geschreven door Pelgrim  

Meteen daarna ( Na de broodvermenigvuldiging)gelastte hij de leerlingen in de boot te stappen en alvast vooruit te gaan naar de overkant, hij zou ook komen nadat hij de mensen had weggestuurd. Toen hij hen  weggestuurd had ging hij de berg op om er in afzondering te bidden. De nacht viel, en hij was daar helemaal alleen. Een duidelijke aanwijzing, wat de Heer ons leert om af en toe ons drukke leven even in de steek te laten en ons in rust en stilte terug te trekken, om ons even met de Heer bezig te houden in gebed en het luisteren naar zijn stem. Te luisteren wat eigenlijk het belangrijkste in ons leven is. Niet het aardse, maar het hemelse is belangrijk, zijn weg te volgen in volgzaamheid en trouw. Zijn woord ons eigen maken en er naar te leven. Maar de Heer was zijn leerlingen niet vergeten. De boot was intussen  al vele stadiën van de vaste oever verwijderd en werd, als gevolg van  de tegenwind door de golven geteisterd. tegen het einde van de nacht kwam hij naar hen toe, lopen over het meer. Toen de leerlingen hem op het meer zagen lopen, raakten ze in paniek. Ze riepen: "Een spook!: en schreeuwden het uit van angst. Begrijpelijk van de leerlingen als je in het duister van de nacht ineens iets over het water ziet komen en in hun gedachten kon dat geen mens zijn, die zo maar over het water loopt. Ik denk als wij zoiets zagen, ook gelijk in paniek zouden uitschreeuwen. Ze haden nog niet in de gaten dat het de Heer zelf was, die over het water naar hen toekwam, daarom stelde hij hen gelijk gerust.  Meteen sprak Jezus hen aan : "Blijf kalm! Ik ben het, wees niet bang.  Petrus antwoordde: "Heer als u het bent, zeg me dan dat ik over het water naar u toe moet komen."Hij zei: "Kom!"Petrus stapte uit de boot en liep over het water naar Jezus toe. Maar toen hij voelde hoe sterk de wind was, werd hij bang. Hij begon te zinken en schreeuwde het uit: : Heer, red me!"Meteen strekte Jezus zijn hand uit, hij greep hem vast en zei: "Kleingelovige, waarom heb je getwijfeld?" Toen ze in de boot stapten, ging de wind liggen. In de boot bogen de anderen zich voor hem neer en zeiden: "U bent werkelijk  Gos Zoon!"  Petrus, die in zijn overmoedigheid dacht, als de Heer beveelt, dan kan ik ook over het water lopen, naar hem toe. Maar al heel gauw was deze overmoed weg en maakte paats voor  angst, De angst voor de stormwind deed hem het vertrouwen verliezen niet alleen in zichzelf, maar ook in Jezus en begon hij te zinken. Toen Jezus zijn hand vastpakte, kwam het vertrouwen  weer terug  en belijd hij met zijn medeleerlingen zijn geloof in Jezus Christus, de Zoon van God. Zo zien we weer, het vertrouwen in Jezus kan redding brengen. Zie we dit ook niet in ons eigen leven, dat het tegen kan zitten, zo erg, dat ook wij moeten uitroepen, Heer, red me, ik ga ten onder. Dan zal hij ook zijn hand naar ons toereiken en misschien ook zeggen; kleingelovige, was je je vertrouwen in mij kwijt? Je weet toch dat ik altijd bij je ben, ook al zie je me niet en voel je mijn aanwezigheid niet, maar ik ben er wel. Natuurlijk zal het vertrouwen wel eens  flink door elkaar geschut worden.   Echter, niet verliezen, zorg dat het zich volledig hersteld.  Wie zijn ogen voortdurend op de Heer gericht houdt en zijn volle vertouwen blijft stellen in hem, hoeft niet bang te zijn, want hij is bij je.

10-08-2008, 15:23 geschreven door Pelgrim  

Voorafgaand aan zijn lijden en kruisdood, mochten drie van zijn leerlingen getuigen zijn van zijn verheerlijking op de berg Tabor, waar hij gezelschap kreeg van Mozes en Elia. Veertig dagen voor het feest van de kruisverheffing(14 september) herinnert de feestelijke viering van de gedaantverandering van de Heer eraan hoe Christus zijn leerlingen wilde voorbereiden op zijn dood aan het kruis. Zijn verheerlijking op de berg is niet alleen een voorspel op de verrijzenis, maar ook een aankondiging van onze aanname tot kinderen van God, en van de heerlijkheid die eens het hele lichaam van Christus ten deel zal vallen.
Zes dagen later nam Jezus Petrus, Jacobus en diens broer Johannes met zich mee een hoge  berg op, waar ze alleen waren. Voor hun ogen verandere hij van gedaante, zijn gezicht straalde als de zon en zijn kleren werden wit als het licht. Plotseling verschenen aan hen Mozes en Elia, die met Jezus in gesprek waren. Petrus nam het woord en zei tegen Jezus: "Heer, het is goed dat wij hier zijn. Als u wilt zal ik hier drie tenten opslaan, een voor u, een voor Mozes  en een voor Elia." Petrus wist niet wat hij zei. Hij dacht, dit te kunnen vasthouden en voor altijd op deze berg te kunnen blijven in de heerlijkheid van de Heer. Maar dat was niet de bedoeling. Het was bedoelt om als een moment te laten zijn, om hen te versterken in het geloof. Hebben wij dat soms ook  niet? Een moment, dat ons het gevoel van een geluk bekruipt, en dit vast willen houden? Maar we moeten terug naar de harde werkelijkheid. De wereld waarin we leven is hard en het moment dat we even Godsliefde voor ons hebben mogen voelen, moet in de harde werkelijkheid een steun, een rots voor ons zijn, waar ons geloof op gegrondvest is. Zijn wil is, dat wij naar Gods stem blijven luisteren en zijn naam aan de wereld bekend maken. Hij( Petrus) was nog niet uitgesproken, of de schaduw van een stralende wolk gleed over hen heen, en uit de wolk klonk een stem: "Dit is mijn geliefde Zoon, in hem vind ik mijn vreugde. Luister naar hem. Luister naar hem. Hij is  het, die ons leert, hoe wij zijn leerlingen kunnen zijn. De weg van hem volgen. Hoe die weg ook zal zijn. De weg met vele hindernissen, teleurstellingen die ook Jezus heeft ondervonden. Als wij de evangeliën lezen, kunnen we zien welke teleurstellingen hij heeft moeten verwerken. Maar hij gaf het niet op, ondanks de tegenwerkingen van hen, die juist een voorbeeld hadden moeten zijn en het gewone volk, dat een heel andere  verwachting hadden van de Messias. De verwachting kwam duidelijk tot uitspraak, toen hij voor Pilatus stond en zei : Mijn rijk is niet van deze wereld.  Het volk dacht, dat hij hun van de bezetting van de Romeinen zou bevrijden en Israël weer tot een groot koninkrijk zou maken.  Maar dat was het niet. Jezus bracht een nieuw koninkrijk; het koninkrijk des hemels, waar ieder toe uitgenodigd wordt. Dat was de opdracht van zijn hemelse Vader. Een koninkrijk, dat als een mosterdzaadje gezaaid is en uit moet groeien over de hele aarde. Aleen door lijden om Jezus naam en vervolgingen is het uitgegroeid. Voor ons betekent dat, dat we veel moeten doorstaan, om te laten zien wat Gods liefde voor alle mensen betekent. En helaas zijn er nog steeds velen, die niet willen horen en liever de geneugten van het aardse leven willen hebben, dat echter vergankelijk is. Alleen de geneugten van het hemels koninkrijk zijn onvergankelijk en blijft eeuwig bestaan. Zoals Petrus in zijn 2de brief  zegt: Want  hij  heeft van God de Vader eer en verheerlijking ontvangen toe door de verheven Majesteit dit woord tot Hem gericht werd: "Deze is mijn welbeminde zoon in wie ik mijn welbehagen heb." En deze stem hebben wij zelf uit de hemel horen klinken toen wij met Hem waren op de heilige berg. Hierdoor kreeg voor ons het woord van de profeten nog meer gezag. ook gij doet er wel aan daarop acht te geven: het is de lamp die licht verspreidt in een donkere ruimte tot het ogenblik dat de dag aanbreekt en de morgenster opgaat in uw hart. De donkere ruimte van ons leven, waarin Christus verheerlijking als een lamp in ons leven moet schijnen, om ons geheel open te stellen voor Hem.

06-08-2008, 16:03 geschreven door Pelgrim  

23-07-2008, 10:30 geschreven door Pelgrim  

22-07-2008, 11:25 geschreven door Pelgrim  

De dood is niet het einde, maar door Jezus weten we, dat we eeuwig zullen voortleven in zijn heerlijkheid. God is niet een God van doden, maar van levenden. In het verhaal van Lucas zien we dat de Saduceeën, die de verrijzenis ontkennen, Hem op de proef willen stellen over de zeven broers die huwden met dezelfde vrouw, en een voor een dood gingen. voor wie dan die vrouw zou zijn. Jezus gaf hen daar een heel duidelijk antwoord in: Wie waardig bevonden is deel te krijgen aan de komende wereld en aan de opstanding van de doden, huwt niet en wordt niet uitgehuwelijkt. Zij kunnen ook niet meer sterven, want ze zijn als engelen en ze zijn kinderen van God omdat ze deel hebben aan de opstanding. Het huwelijk hier op aarde is noodzakelijk, opdat de mensheid niet zou uitsterven. Maar in het hemelrijk is dat niet meer nodig, want de dood is dan zijn macht kwijt en allen zijn onsterfelijk en zijn als engelen; als kinderen van God. Jezus gaat verder: Dat de doden opgewekt worden, dat heeft ook Mozes al duidelijk gemaakt in de tekst over de doornstruik, waar hij spreekt over de Heer als de God van Abraham en de God van Isaak en de God van Jacob. Hij is geen God van de doden, maar van levenden, want voor hem zijn allen in leven. God is een God van levenden, zegt Jezus dus. Ook Jezus zelf is gestorven, maar de derde dag verrezen. Voor het christendom is juist Jezus verrijzenis het fundament van Christus kerk. Elders in debijbel zegt de Heer; Wie in mij gelooft zal leven, ook al is hij gestorven.---wie in mij gelooft zal niet sterven.. ook al blijft het lichaam achter, je zal leven in eeuwigheid en eens op de jongste dag zal geest en lichaam herenigd worden, zoals ook Christus uit de dood is opgestaan. Ook Paulus in zijn brief aan de Tessalonicensen getuigt over de verrijzenis en zegt dan aan slot: troost elkander dan met deze woorden. Bij de begravenis tekent de priester, wanneer de kist is neergedaald in het graf, met het kruis een kruis over de kist, met als getuigenis; zoals je gestorven bent in Christus, zo zul je ook verrijzen in Christus. God is een God van levenden en in zijn liefde mogen we blijven voortleven als zijn kinderen.

21-07-2008, 09:53 geschreven door Pelgrim  

20-07-2008, 13:12 geschreven door Pelgrim