Wat te doen als we verstrooid zijn bij het bidden? Maak je dan geen zorgen. God kent ons verlangen. Hij bemerkt beter dan wij zelf wat we eigenlijk bedoelen en wat er diep in ons hart leeft. Frère Roger.
Beoordeel dit blog
Geboorte en woonhuis van Pater karel, Andries Houben.
Moeder Theresa
Johannes Chrysotomos
Emmausgangers
Als u op de link klikt, zult u ontdekken wat een prachtig zendelingenwerk Heyboer verricht op Borneo. Zeker een keer kijken.
Pelgrimstocht op aarde
28-05-2008
Ik buig mijnn knieën voor de Vader.
Daarom buig ik mijn knieën voor de Vader, die de Vader is van elke gemeenschap in de hemelsferen en op aarde. Moge hij vanuit zijn rijke luister uw innerlijk wezen kracht en sterkte schenken door zijn Geest, zodat door uw geloof Christus kan gaan wonen in uw hart, en u geworteld en gegrondvest blijft in de liefde. Dan zult u met alle heiligen de lengte en de breedte, de hoogte en de diepte kunnen begrijpen, ja de liefde van Christus kennen die alle kennis te boven gaat, opdat u zult volstromen met Gods volkomenheid.Ef 3: 14 - 20 Paulus spreekt hier de bede en zijn diepste hartewens uit naar de Efesiërs, maar ook naar ons. Christus kennen, in Hem geloven, dat is groeien in een vrije ruimte. Paulus spreekt over "de lengte en de breedte, de hoogte en de diepte begrijpen."Maar hij geeft niet aan wát wij dan zouden moeten begrijpen. Het volgende vers dient ons aan het denken te zetten. De liefde van Christus kennen. Ongetwijfeld wil Paulus zeggen dat er geen groter mysterie bestaat dan deze liefde en dat wij nergens anders hoeven te zoeken dan in Hem. Ook wij zouden volledig open moeten staan voor de liefde van Christus, om steeds verder groeiend in het levendig geloof in Hem, om te komen tot een kennis die alle kennis te boven gaat. Verlies de moed niet zegt Paulus. Want als wij blijven vertrouwen op de kracht en sterkte van Gods geest, zullen we niets hoeven te vrezen. Want de Heer is altijd bij ons. Wij moeten dragers zijn van Chrisus liefde en dit als licht te laten uitstralen naar anderen. Opdat ook zij zijn liefde leren kennen en aanvaarden. En zo volstromen met Gods volkomenheid.
Jezus zei in een gelijkenis: Er zijn mensen die zijn als het zaad dat op goede grond is gezaaid: zij horen het woord en aanvaarden het en dragen vrucht, sommigen dertigvoud, anderen zestigvoud en weer anderen honderdvoudig. Mc 4:20 Als we in hoofdstuk 4 de hele parabel lezen, zien we dat Jeus spreekt over een zaaier, die zaait, waarvan een gedeelte op de weg viel, een ander gedeelte op rotsachtig grond, weer een ander gedeelte tussen distels. De zaaier is de Heer, die zijn woord als zaad uitstrooit. Alleen wat op de goede grond valt schiet uit en draagt vrucht. Hoe is ons hart gesteld? Zijn wij als de weg, waar het groeiproces geen kans van slagen heeft? Of rotsachtige grond, dat wil zeggen de boodschap wordt met vreugde ontvangen, maar heeft ook dan geen kans van slagen, door teleurstellingen en beproevingen en daardoor ons vertrouwen in de Heer wegebt. Of de distels, waar het verstikt wordt door de verleidingen van rijkdom en de verlangens naar andere dingen? Of is ons hart als de vruchtbare grond. De boodschap van de Heer in vreugde aanvaarden. Groeiend in geloof en vertrouwen in de Heer, ondanks allerlei beproevingen en teleurstellingen. Zijn woord aanvaard hebben en er naar leven. Dan zal het zeker vrucht dragen en opnieuw zaad uitstrooien naar hen , die de Heer nog niet of nog niet goed genoeg kennen. Wanneer ons hart openstaat voor het woord van de Heer in alle eenvoud, zal het zeker wortelschieten groeien en vruchtdragen.Wanneer het ons soms moeilijk wordt, heb vertrouwen in de Heer en hij zal je zeker steunen. Wees niet bezorgd, maar werp al je kommer op de Heer en vertrouw op hem.
God heeft ons geschikt gemaakt om het nieuwe verbond te dienen: niet het verbond van een geschreven wet, maar dat van zijn Geest. Want de letter doodt, maar de Geest maakt levend. 2 Kor. 6 Niet de letter, maar de Geest maakt levend. Natuurlijk valt er niet te ontkennen, dat voor een grote gemeenschap ook regels opgesteld moeten worden, om geen chaos te krijgen. Daar kom je niet onderuit. En dat zal Paulus ook niet bedoelen. Echter waar het om gaat, is, dat de wetten geen doel mag zijn, maar een leidraad zodat alles goed gaat. Het dient een geest uit te ademen, waardoor een gemeenschap een levende gemeenschap wordt, waardoor iedereen in deze gemeenschap zich gelukkig voelt. Zo geldt dat ook voor de Christelijke gemeenschap. We hebben een leidraad nodig om de weg naar Jezus Christus te vinden. Zegt Christus zelf niet, zij zijn mijn vrienden, als ze mijn geboden onderhouden. Maar zijn geboden,zijn niet een last, waardoor we ons aan ketenen geboeid voelen, maar ze ademen een Geest uit van Leven en vrede en rust. Daar moet je toch in gelukkig voelen. Hij heeft ons slechts één gebod gegeven, waarin alle andere geboden in zijn opgesloten. Heb elkander lief, zoals ik u heb liefgehad. De liefde is onbaatzuchtig, geduldig,vredelievend, zorg voor de ander, vergevingsgezind;enzovoorts. Als je de liefde van Christus in je draagt, onderhoud je vanzelfsprekend ook de ander geboden. Ook in ons gewone dagelijks leven, dienen we hiervan doordrongen zijn. In het openbare leven geen irritaties, maar geduldig zijn. Een voorbeeld: De regels voor het verkeer op de weg zijn er ook niet voor niets. Ze zijn bedoeld om iedereen te beschermen. Wanneer je te snel rijdt, bumperkleeft, je niet houd aan de verkeersborden, breng je anderen in gevaar en ook dat is in strijd met de liefde, die Christus bedoelt. Ik noem hier maar een voorbeeld , wat echter veelvuldig voortkomt. En zo kunnen we ook doorgaan. De wet moet niet een dooddoener zijn, wat wij vaak als term gebruiken, maar ze zijn er als leidraad, van waaruit een geest dient uit te ademen, waarin ieder in vrijheid zich gelukkig kan voelen. De letter maakt dood, maar de Geest, die het uitademt, maakt levend tot welzijn van ieder in de grote gemeenschap. Heb elkander lief zoals ik u heb liefgehad.
Da pacem cordium; geef vrede in ons hart. Dit gezongen gebed van Taize is in deze voorbereidingstijd van Pinksteren wel heel goed van toepassing. Dat de vrede van Christus in ons hart mag zijn. Laten wij ons gereed maken , opdat de heilige Geest ook over ons mag neerdalen en ons de vrede van Christus zal schenken. Ik heb op aarde uw grootheid getoond door het werk te volbrengen dat u mij opgedragen hebt. Vader verhef mij nu tot uw majesteit, tot de grootheid die ik bij u had voordat de wereld bestond. Echter voor dat hij tot majesteit verheven zou worden, moest de Heer eerst een diepe vernedering ondergaan, de vernedering van hoon en bespotting, De vreselijke pijnen van Golgotha, waar hij aan het kruis genageld werd en moest sterven, om zo de poorten van de hemelen te openen en redding te brengen aan alle mensen. Hij bidt ook voor allen,die in hem geloven en zijn woorden aanvaard hebben.Ik heb u aan de mensen die u uit de wereld gegeven hebt uw naam bekendgemaakt. Zij waren van u, maar u hebt hen aan mij gegeven. Ze hebben uw woord bewaard, en nu begrijpen ze dat alles wat u mij hebt gegeven, van u komt. Ik bid voor hen. Ik bid niet voor de wereld, maar voor de mensen die u mij hebt gegeven, omdat zij van u zijn-alles wat van mij is, is van u en alles wat van u is, is van mij- en omdat in hen mijn grootheid zichtbaar geworden is. Ik ben al niet meer in de wereld, ik ga naar u toe, maar zij blijven wel in de wereld. Heilige Vader, bewaar hen door uw naam, de naam die u ook aan mij gegeven hebt, zodat zij één zijn zoals wij één zijn. Joh. 17 De Heer smeekt hier ook om zijn leerlingen in éénheid te bewaren. We groeien gelukkig er naar toe, maar we zijn er nog niet.Eenheid in verscheidenheid, maar allen verenigd in Jezus Christus onze verlosser, Willen we vurig bidden dat de heilige Geest met pinksteren zijn vuur en licht moge uitstorten, om te mogen werken aan éénheid in broederschap, zoals Christus dat van ons verlangt. Uw woord is de waarheid. Ik zend hen naar de wereld, zoals u mij naar de wereld hebt gezonden. Ik heb mij geheiligd omwille van hen, zo zullen zij ook door de waarheid geheiligd zijn. Ik bid niet alleen voor hen, maar voor allen die door hun verkondiging in mij geloven. Laat hen allen één zijn, Vader. Zoals u in mij bent en ik in u, laat hen zo ook in ons zijn, opdat de wereld gelove dat u mij hebt gezonden. Bidden wij voor alle christenen: om luisterbereidheid, om openheid en ontvankelijkheid, om de vernieuwende kracht van Jezus'Geest. Voor onze wereld: om eenheid die mensen samenbrengt, om vrede die duurzaam is, om Gods werkzame aanwezigheid op aarde. Amen.
En doopt hen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest
Geloven dat Jezus Christus leeft, dat wij met hem in relatie kunnen treden, is niet vanzelfsprekend: we ontmoeten hem immers niet meer in zijn lichaam van vlees en bloed. Hij komt ons vandaag tegemoet in zijn woord, in de tekens van de liturgie, in mensen en gebeurtenissen. Hemelvaart betekent het einde van Jezus'aardse optreden. Tot aan zijn wederkomst zullen wij van Hem getuigen, in de kracht van zijn Geest. Door de kracht en bezieling van de heilige Geest zijn wij levende getuigen van de Heer. De Heer heeft de aarde wel verlaten, maar door de heilige Geest blijft Hij alom onder ons tegenwoordig. Bij Matheüs lezen we: De elf leerlingen gingen naar Galilea,naar de berg waar Jezus hen had ondericht, en toen ze hem zagen bewezen ze hem eer, al twijfelden enkelen nog. Jezus kwam op hen toe en zei: "Mij is alle macht gegeven in de hemel en op de aarde. Ga dus op weg en maakt alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, en hun te leren dat ze zich moeten houden aan alles wat ik jullie opgedragen heb. En houd dit voor ogen: ik ben met jullie, alle dagen,tot aan de voltooiing van deze wereld." Dat is nogal wat, de opdracht die de leerlingen kregen, Jezus naam over de hele wereld bekend te maken en zijn boodschap te verkondigen. Want ze waren nog steeds bange vissers, vol vrees voor de Joden, daar ze wisten wat ze met Jezus gedaan hadden, en bang dat dat ook hen zal gebeuren. Daarom had Hij hun ook gezegd de komst van de heilige Geest af te wachten. Maar gij zult kracht ontvangen van de heilige Geest die over u komt, om mijn getuigen te zijn in Jeruzalem, in geheel Judea en Samaria en tot het einde der aarde. Nadat Jezus door een wolk aan hun ogen ontrokken werd keerden ze dan ook terug naar Jeruzalem, naar de bovenzaal, waar de Heer met hen het Laatste Avondmaal gevierd heeft, in afwachting van de komst van de heilige Geest, Zoals hij hen dat ook bevolen had. Wij bevinden ons ook in de voorbereidingstijd van de negen dagen voor Pinksteren, om ons voor te bereiden voor de komst van de heilige Geest, om zijn kracht te ontvangen in onze zwakte en misschien(?) angst om levende getuigen van de Heer te zijn. Er voor uit te durven komen, dat wij in Hem geloven en in zijn boodschap van vrede en redding. Zoals Jezus tegen Nicodemus zei: Wees niet verbaasd dat ik zei dat jullie allemaal opnieuw geboren moeten worden. De wind waait waarheen hij wil: je hoort zijn geluid, maar je weet niet waar hij vandaan komt en waar hij heen gaat. Zo is het ook met iedereen die uit de Geest geboren is. Afsterven aan al het aardse met zijn boosheid en kwaadwilligheid en op nieuw geboren worden uit de Geest. De Geest der waarheid, die ook ons in herinnering zal brengen, wat Jezus ons voorgehouden heeft. Kom Schepper Geest vervul de harten van uw gelovigen en onsteek in ons allen het vuur van uw liefde. Zend uw Geest uit en alles zal herschapen worden.
Nu hemelvaartsdag nadert, krijgen we uit het evangelie te horen, dat de Heer wel de aarde verlaat, maar ons niet als verweesd achterlaat, maar zijn Geest zal zenden, die ons de waarheid in ons duidelijk zal maken, en alles in herinnering zal brengen, wat hij ons geleerd heeft. Als je mij liefhebt, houd je dan aan mijn geboden. dan zal ik de Vader vragen jullie een andere pleitbezorger te geven, die altijd bij je zal zijn. De Geest van de waarheid. De wereld kan hem niet ontvangen, want ze ziet hem niet en kent hem niet. Jullie kennen hem wel, want hij woont in jullie en zal in jullie blijven. Ik laat jullie niet als wezen achter, ik kom bij jullie terug. Nog een korte tijd en de wereld zal mij niet meer zien, maar jullie zullen mij wel zien, want ik leef en ook jullie zullen leven. dan zullen jullie begrijpen dat ik in mijn Vader ben, dat jullie in mij zijn en dat ik in jullie ben. Wie mijn geboden kent en zich eraan houdt, heeft mij lief. Wie mij liefheeft zal de liefde van mijn Vader en mij ontvangen, en ik zal mij aan hem bekendmaken. Joh. 14:15-22 Ik zal u mijn Geest zenden...de Geest van de waarheid. Hoevelen worstelen met de waarheid. Vanaf Pilatus, die de vraag stelde, wat is waarheid, wordt deze vraag velemalen herhaald. Voor ons christenen is het een houvast, dat de Heer ons de Geest zal zenden, de Geest van de waarheid. Maar daarmee is het probleem niet van de baan. In de voorbije eeuwen zocht men gedreven naar de waarheid. Vandaag de dag kan je een zekere moeheid vaststellen. Zijn westerse mensen van deze tijd nog in waarheid geinteresseerd?Mensengaan zozeer onder stres gebukt dat een ernstige inspanning opbrengen om bijvoorbeeld een nieuwsitem te doorgronden, vaak te veel gevraagd is.Is dat probleem ook bij ons christenen ook niet het gevaar, dat het teveel gevraagd is, om eens de bijbel open te slaan en al is het maar een kleinstukje, te lezen en te overdenken,terwijl juist dit boek de echte waarheid bevat, als we het maar weten te doorgronden. Het woord dat dan tot ons komt en de Heer door dit woord tot ons spreekt. Moge ons gegeven zijn, dat de H. Geest ook ons overschaduwt met zijn liefde, zijn warmte en licht, om opnieuw te ontdekken, de vreugde en de blijdschap, die uitstraalt uit het woord van de Heer.En samen op weg te gaan om onder anderen de goedheid van het christelijke geloof te laten zien, om zo tot een gezamelijk inzicht te komen, in beider belang. Waarheid heeft, volgens Johannes, allereerst te maken, met goedheid. Het ongenadig doordrukken van waarheid(?) werkt intollerantie en geweld in de hand. In plaats van grenzen te doorbreken, worden muren opgeworpen, worden mensen gediscrimineerd, uitgesloten, gedood. Je mag er niet aan denken. Ik laat jullie mijn vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld niet geven kan. Juist deze vrede in liefde moeten we aan elkaar doorgeven.
Bij Lucas lezen we, dat Jezus ook zijn stad van zijn jeugd heeft bezocht, om daar het koninkrijk Gods te verkondigen. Iereeen kent hem daar als de zoon van Jozef en Maria. En na een tijd ondervond hij, wat het betekent, dat ze hem alleen zodanig willen kennen en werd hij niet geaccepteerd, als de Messias. Ondanks dat hij uitlegde, wat de profeet Jesaja had geschreven op hem van toepassing was. Hij gaf ondericht in de synagogen en werd door allen geprezen. Hij kwam ook in Nazareth, waar hij was opgegroeid en volgens zijn gewoonte ging hij op sabbat naar de synagoge. Toen hij opstond om voor te lezen, werd hem de boekrol van de profeet Jesaja overhandigd, en hij rolde hem af tot de plaats waar geschreven staat: "De geest van de Heer rust op mij, want hij heeft mij gezalfd. Om aan armen het goede nieuws te brengen heeft hij mij gezonden, om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken en aan blinden het herstel van hun gezicht, om onderdrukten hun vrijheid te geven, om een genadejaar van de Heer uit te roepen." Lucas 4:15-20 Is het wel niet heel toevallig, dat ze hem de boekrol van Jesaja aanreikte, waar dit opgetekend stond? Iedereen kende deze tekst natuurlijk goed, en in het begin ware ze ook heel enthousiast, zoals hij het uitlegde, maar toen hij begon te vertellen, dat geen enkele profeet in zijn eigen stad welkom was, en de profeten niet naar een van hun eigen mensen werden gestuurd, maar wel naar niet Joodse mensen, zoals de weduwe in Serepta, ten tijde van hongersnood en de melaatse die gereinig werd, een Syriër, toen werden ze woedend en gooiden hem de stad uit. Hij was bij hun inderdaad niet welkom. Om aan armen het goede nieuws te brengen. Onder de armen verstaan we de eenvoudigen van hart, die helemaal openstonden voor het goede nieuws. In de acht zaligsprekingen lezen we dan ook: Gelukkig jullie die arm zijn, want van jullie is het koninkrijk van God. Gelukkig jullie die honger hebben, want je zult verzadigd worden. Gelukkig wie nu huilt, want je zult lachen. Zalig zei, die honger hebben naar de waarheid, want ze zullen verzadigd worden. Alleen zei, die hun hart volledig openstellen voor de Heer, zullen verzadigd worden met zijn liefde en in deze liefde zullen ze hem herkennen als de gezalfde, de Messias, de redder, de verlosser. En aan hen behoort het koninkrijk van de Heer. Zo ook voor ons. Als we ons volledig voor hem openstellen, zullen we hem zien, door het woord, dat hij ons verkondigt en zijn liefde ervaren. Dan zullen we ook zijn kracht ervaren, om in duistere dagen vol te houden en op hem blijven vertrouwen in geloof en liefde. Wat er ook gebeuren mag.
Hebben we niet allemaal wel eens het gevoel, dat we dreigen om te komen, door de beslommeringen des levens, de problemen, die zich dreigen op te stapelen, zodat voor ons het einde zoek raakt? Ons leven als een bootje op de woeste golven van het meer( het meer van onze zorgen), dat dreigt te zinken of om te slaan. Dan zegt de Heer ook tot ons. Wees niet bang, ik ben bij je. Zoals hij dat ook tegen zijn leerlingen zei. Meteen gelaste hij de leerlingen in de boot te stappen en alvast vooruit te gaan naar de overkant, hij zou ook komen nadat hij de mensen had weggestuurd. Toen hij had weggestuurd ging hij de berg op om in afzondering te bidden. De nacht viel en hij was daar helemaal alleen. De boot was intussen al vele stadiën van de vaste wal verwijderd en werd, als gevolg van de tegenwind, door de golven geteisterd. Tegen het einde van de nacht kwam hij naar hen toe, lopend over het meer. Toen de leerlingen hem op het meer zagen lopen, raakten ze in paniek. Ze riepen: Een spook!" en schreeuwden het uit van angst. Meteen sprak Jezus hen aan: "Blijf kalm! Ik ben het, wees niet bang." Blijf kalm, wees niet bang. Ik ben bij je, zegt de Heer ook tegen ons. Deze woorden zullen we alleen horen als wij doen zoals Jezus, ons terugtrekken in afzondering, ons geheel openstellen voor hem en alles wat ons angstig maakt, aan hem voorleggen. Dan hoeven we niet bang te zijn, want hij zal ons zeker helpen, de stormen van ons leven te bedaren. Dan ook, zoals elders geschreven staat, zal hij tegen de storm, die ons bedreigt, zeggen: Wees stil! En de woeste golven tot bedaren brengen. We hoeven niet in paniek te raken, als we vol vertrouwen naar de Heer gaan.Blijf kalm, ik ben bij je, wees niet bang. Jezus, Liefde aller liefde uw mededogen kent geen einde. Wij dorsten naar u, die ons zegt: Waarom zijn jullie bang? Houd moed, ik ben er." (Gebed uit Taize)
Wanneer je dus je offergave naar het altaar brengt en je je daar herinnert dat je broeder of zuster je iets verwijt, laat je gave dan bij het altaar achter; ga je eerst met die ander verzoenen en kom daarna je offer brengen. Matheüs5:23 en 24 In de maandelijkse bijbeltekst ter overweging van Taize wordt deze tekst van Matheüs voorgelegd als overweging. Hier volgt een kleinstukje uit als overweging. Waarom deze dringende oproep tot verzoening? Waarom is Jezus zo stellig? Omdat God vrede is. God zoeken is vrede zoeken, dat kan niet los van elkaar staan. Daarom roept het evangelie ons op om verzoening op de eerste plaats te stellen. Christus nodigt ons uit om aan de slag te gaan en te vechten voor verzoening, vanuit een verzoenend hart. Om verder te komen op de weg van verzoening, is het beter om je niet af te vragen of de ander misschien de eerste stap moet zetten. Jezus zegt niet: "Probeer eerst uit te zoeken wie er gelijk heeft." Hij zegt:"Ga je nu direct verzoenen." Want op deze manier gaat God ook met ons om. Zonder voorwaarden te stellen, komt hij als eerste ons tegemoet. Tot zover de tekstoverweging van Taize. God zoeken is vrede zoeken, omdat God een God van vrede is. Dat is wel heel duidelijk. Hoe vaak horen we niet zeggen; hij of zij heeft mij diep gekwetst, die persoon moet maar het eerste komen, om zijn excuus aan te bieden. Maar Christus wil iets anders. Ga naar die persoon toe en verzoen je met hem of met haar. Wij hebben ook de Heer diep gekwetst met ons zondige leven. Maar hij kwam zonder voorwaarden naar ons toe, om zich met de mensen te verzoenen. Hij ging daarvoor wel heel ver. Hij heeft zelfs zijn leven opgeofferd als verzoening tussen God en de mensen. Dat was de liefde van God voor de mensen. Van deze liefde moeten wij doordrongen zijn en zo verzoenend en vergevend naar de ander toe gaan. Als iedereen daarvan doordrongen zou zijn, dan zou er geen ruzies en oorlogen bestaan. Maar helaas, het egoïsme viert nog steeds de overhand. En ieder denkt dat hij alleen gelijk heeft. Daarom nog zoveel ruzies, oorlogen en aanslagen. Moge de vrede en de liefde van De Heer de overhand gaan krijgen, zodat allen als broeders en zusters in vrede en liefde met elkaar omgaan. Ga je eerst met de ander verzoenen en kom dan terug om je offergave aan te bieden.
De Heer is mijn herder, niets kom ik tekort; Hij laat mij weiden op groene velden. Hij brengt mij aan water, waar ik kan rusten, hij geeft mij weer frisse moed. Mijn schreden leidt hij langs rechte paden omwille van zijn naam. Al voert mijn wegen door donkere kloven, ik vrees geen onheil waar Gij mij leidt. Uw stok en uw herderstaf geven mij moed en vertrouwen. Gij nodigt mij aan uw tafel tot ergenis van mijn bestrijders. Met olie zalft Gij mijn hoofd, mijn beker is overvol. Voorspoed en zegen verlaten mij nooit elke dag van mijn leven. Het huis van de Heer zal mijn woning zijn voor alle komende tijden.Psalm23:1-6 Deze zondag gaat het evangelie over de goede herder. Kunnen we in deze tijd ons nog het beeld van de herder voorstellen.We zien het nog op heel weinig plaatsen. Veel heeft er plaats gemaakt voor autosnelwegen en fabrieken. Alle romantiek van de herder, die met zijn schapen rondtrekt, is verdwenen. Toch is het niet moeilijk, ons voor te stellen, het beeld van de herder en zijn schapen. De herder, die zij schapen kent, en de schapen zijn herder. Een lotsverbondenheid van elkaar. In het evangelie verwijst Christus naar zichzelf, wanneer hij spreekt over de herder, maar zijn toehoorders begrepen niet wat Hij wilde zeggen. Hij noemt zichzelf de deur, die toegang geeft tot redding en geluk. Want Hij is gekomen opdat wij leven zouden bezitten, en wel in overvloed, zoals de psalmist zegt: Hij geeft mij weer frisse moed. Ik vrees geen onheil, waar Gij mij leidt. Voorspoed en zegen verlaten mij nooit elke dag van mijn leven. Christus zelf is onze herder, die ons leidt langs rechte paden. Hij is de deur, Alleen wie daar doorheen gaat zal gered worden. Ik ben de goede herder. Ik ken mijn schapen en mijn schapen kennen mij, zoals de Vader mij kent en ik de Vader ken. Ik geef mijn leven voor de schapen Maar ik heb ook nog andere schapen, die niet uit deze schaapskooi komen. Ook die moet ik hoeden, ook zij zullen naar mijn stem luisteren: dan zal er één kudde zijn, met één herder. Ook klinkt er een waarschuwende stem uit dit verhaal. Hoed u voor valse profeten, die zich als herder voordoen, maar het niet zijn. Ze zijn er alleen op uit zichzelf te verrijken en zien niet om als er gevaar dreigt. Neen, zij vluchten en laten alles in de steek Wees waakzaam en alert. De goede herder is een steun voor allen, en die in nood verkeren, redt hij. Als volgelingen van de goede Herder, Christus, dienen wij allen te zijn als een herder, om iemand, die in nood verkeert, uit de put te helpen en tot steun te zijn. Christus is de goede herder, die al zijn schapen persoonlijk kent. Hij is de meester die toegang verleent tot het heil.
Deze keer psalm 46. Als we deze bidden en overwegen weten we en voelen we, dat we niets hoeven te vrezen, De Heer God is altijd bij ons. Hij is voor ons een veilige schuilplaats. Laat niets u verontrusten, laat niets u beangstigen. Wie God heeft, ontbreekt niets; God alleen is genoeg. Psalm God is voor ons een veilige schuilplaats, een betrouwbare hulp in de nood. Daarom vrezen wij niet, al wankelt de aarde en storten de bergen in het diepst van de zee. Laat de watervloed maar kolken en koken, de hoge golven de bergen doen beven.
Een rivier, wijd vertakt, verblijdt de stad van God, de heilige woning van de Allerhoogste. Met God in haar midden stort zij niet in, vroeg in de morgen komt God haar te hulp. Volken roeren zich, rijken storten ineen, zijn donderstem klinkt- de aarde siddert.
De HEER van de hemelse machten is met ons, onze burcht is de God van Jacob.
Kom en zie wat de HEER heeft gedaan, verbijsterend is wat hij op aarde verricht: wereldwijd bant hij de oorlogen uit, bogen breekt hij, lansen verbrijzelt hij, wagens verbrandt hij in het vuur. "Staakt de strijd,en erken dat ik God ben, verheven boven de volken, verheven boven de aarde."
De HEER van de hemelse machten is met ons, onze burcht is de God van Jacob.
Toen wij u de glorierijke komst van onze Heer Jezus Christus verkondigden, baseerden wij ons niet op vernuftige verzinsels - integendeel, wij heben met eigen ogen zijn grootheid gezien. Want hij ontving van God, de Vader, eer en luister, toen de stem van de majesteitelijke luister tegen hem zei: "Dit is mijn geliefde zoon, in hem vind ik mijn vreugde. ( Mattheüs 17:5) Die stem heben wij zelf uit de hemel horen klinken toen wij met hem op de heilige berg waren. Ons vertrouwen in de woorden van de profeten is daardoor alleen maar toegenomen. U doet er goed aan uw aandacht altijd daarop gericht te houden, als op een lamp die in een donkere ruimte schijnt, totdat de dag aanbreekt en de morgenster opgaat in uw hart. 1Petrus;1:16-20 Hier een levende getuigenis van Petrus dat Jezus Christus waarlijk de Zoon van God is. Hij is zelf getuige geweest op de berg tabor, dat er een stem klonk uit de hemel. Hij waaschuwt ook ons, dat wij het niet moeten afdoen als vernuftige verzinsels. Het is de waarheid. De Heer Jezus Christus is waarlijk de Zoon van God, naar de aarde gekomen om getuigenis af te leggen van zijn hemelse Vader. De God die liefde is en niet wil dat er ook maar één verloren gaat. Daarom kwam de Heer op aarde om ons de weg te wijzen. Er zijn vele geboden vastgelegd, maar de Heer zelf gaf ons maar één gebod: Heb elkander lief, zoals ik u heb liefgehad. En in deze liefde ligt alles besloten. Alle geboden liggen besloten in een gebod. Het gebod van de liefde. Wie de liefde heeft, onderhoud daardoor vanzelf ook de andere geboden. Petrus zegt ook: Ons vertrouwen in de woorden van de profeten is daardoor alleen maar toegenomen. Petrus heeft begrepen, dat alles wat de profeten gezegd hebben en voorspeld hebben, terug te vinden is in het leven van Jezus. De Heer wees ook dikwijls bij zijn prediking naar de profeten. Want hun woorden waren geen menselijke woorden, maar woorden die door de H. Geest werden ingegeven. Houd daarom uw lamp brandend, totdat de morgenster in uw hart opgaat. De lamp, die de duisternis verdrijft, om te kunnen zien, wat de Heer van ons wil en met ons voor heeft. Open uw hart, zodat het licht ook in uw hart mag schijnen, zodat de morgenster in uw hart opgaat. Vervuld mogen worden van de woorden , die de Heer tot ons spreekt. Zoals een van de profeten ooit zei open uw oren en uw hart. Alleen dan is het mogelijk, te verstaan, wat de Heer ons te vertellen heeft. Houd uw ogen, oren en uw hart open.
Vrede voor allen, die geloven in de verrezen Heer. De Heer is waarlijk opgestaan. De Heer leeft. Op de avond van de eerste dag van de week waren de leerlingen bij elkaar; ze hadden de deur afgesloten omdat ze bang waren voor de Joden. Hebben wij soms ook de deuren afgesloten, de deur van ons hart voor de boodschap van de Heer aan ons, omdat we misschien bang zijn voor de omgeving, die niet in hem willen geloven, of durven wij de deur van ons hart te ontgrendelen en te openen voor de binnenkomst van de Heer. Hij dringt zich niet aan ons op, maar klopt op de deur van ons hart, om binnen te mogen. Maken wij onze deur dan open om hem te verwelkomen? Dan zal er overvloedige vrede binnenstromen, de vrede van de Heer, die hij ons allen toewenst. Jezus kwam in hun midden staan en zei: "Ik wens jullie vrede!" Na deze woorden toonde hij hun zijn handen en zijn zijde. De leerlingen waren blij omdat ze de Heer zagen. Nog eens zei Jezus: "Ik wens jullie vrede! Zoals de Vader mij heeft uitgezonden, zo zend ik jullie uit."Na deze woorden blies hij over hen en zei; "Ontvang de heilige Geest. Als jullie iemands zonden vergeven, dan zijn ze vergeven; vergeven jullie niet, dan zijn ze niet vergeven."Joh.20 vanaf vers 19 Vrede voor hen; vrede voor ons en ook ons zend hij uit om deze vrede te verspreiden aan allen. De vrede van Christus, bestemd voor alle volken. Willen we Christus vrede uitdragen, dan moet er eerst vrede in ons zelf zijn. Want alleen vanuit ons hart kunnen we deze vrede uitdragen. Maar vrede uitdragen betekent ook vergevingsgezind te zijn. Als we niet vergevingsgezind kunnen zijn, dan dragen wij een zware verantwoording. De Heer zal dan tegen ons zeggen: Zelfs de zwaarste zonden heb ik vergeven, ook jou heb ik vergeven, kun je dan de ander niet vergeven? Dan kan ik ook jou niet vergeven. Zoals ik jullie allen liefheb, zo dient ge ook elkaar lief te heben. En deze liefde houdt juist vergevingsgezindheid in. Mogen ook wij de heilige Geest ontvangen, zoals de apostelen om ervoor uit te durven komen, dat de Heer de God is van liefde,vrede en vergevingsgezindheid is. Dan leeft de Heer waarlijk in ons.
In het evangelie horen we Jezus oproep: Volg Mij! Is het mogelijk om die oproep te beantwoorden met een engagement dat heel mijn leven omvat?
We verlangen allemaal naar een gelukkige toekomst. Maar we kunnen de indruk hebben dat we door zoveel grenzen bepaald worden, dat ontmoediging ons soms in haar greep krijgt.
Toch is God aanwezig: Het koninkrijk van God is nabij (Marcus 1:15). We worden zijn aanwezigheid gewaar wanneer we de situaties van ons leven aanvaarden zoals ze zijn en we ze van daaruit verder vorm gaan geven.
Niemand wil verzanden in dromen over een geïdealiseerd bestaan. We worden uitgenodigd onszelf te aanvaarden in wat we zijn en ook in wat we niet zijn.
Zoeken naar een gelukkige toekomst betekent keuzes maken.
Sommigen maken moedige keuzes om Christus te volgen in hun gezinsleven, in de maatschappij of door inzet voor anderen. Anderen vragen zich af hoe zij Christus kunnen volgen door de weg van het celibaat te kiezen.
Van harte zou ik ieder die zon keuze voor het leven overweegt, moed in willen spreken:
Het kan zijn dat er ten aanzien van zon verbintenis twijfels in je leven. Maar als je dieper gaat, dan vind je de vreugde om jezelf helemaal te geven. Gelukkig wie niet buigt voor de angst, maar zichzelf toevertrouwt aan de aanwezigheid van de heilige Geest.
Misschien vind je het moeilijk om te geloven dat God jou persoonlijk roept en dat Hij van jouw kant verwacht dat je je laat liefhebben. Jouw bestaan is kostbaar in zijn ogen.
Als God je roept, betekent dat niet dat Hij je voorschrijft wat je moet doen. Zijn roepen is in de eerste plaats een ontmoeting met jou. Laat je door Christus welkom heten en je zult ontdekken welke weg je moet inslaan.
God nodigt je uit tot vrijheid. Hij maakt je niet tot een passief wezen. Door zijn heilige Geest woont God in jou, maar dat betekent niet dat Hij jouw plaats inneemt. Integendeel, Hij doet onvermoede krachten in jou ontwaken.
Als je jong bent, kan het zijn dat je bang bent en dat je geneigd bent geen keuzes te maken om zo alle mogelijkheden open te houden. Maar hoe zou je vervulling kunnen vinden als je op het kruispunt blijft staan?
Aanvaard dat er onvervulde verlangens en zelfs onopgeloste vragen in je leven. Vertrouw je toe en leg je hart open. Er zijn in de Kerk mensen die naar je kunnen luisteren. Als je zo een tijdlang begeleid wordt, kan inzicht in je groeien in hoe je jezelf helemaal kunt geven.
In het volgen van Christus zijn we niet alleen. We worden gedragen door dat geheim van gemeenschap dat de Kerk is. In haar wordt ons ja tot lofzang.
Het kan een stamelende lofzang zijn, zelfs één die opstijgt uit onze nood. Maar deze lofzang kan uiteindelijk worden tot een bron van opspringende vreugde ons leven lang.
De ontmoeting van de twee Emmaüsgangers met de verrezen Heer is voor Lucas een aanleiding om het paasgeloof an de hand van de schriften toe te lichten. De leerlingen zijn ontgoocheld na de mislukking van he kruis "ze hadden gehoopt"! Al wat de profeten voorspeld hebben, konden zij niet meer geloven. Jezus brengt hen het verlossende inzicht in de troosteloze situatie. O onverstandigen die zo traag van hart zijt in het geloof aan alles wat de profeten gezegd hebben! Moest de Messias dat alles niet lijden om in zijn glorie binnen te gaan?" Beginnend met Mozes verklaarde hij hun uit al de profeten wat in de schrift op hem betrekking had. Hebben wij dat ook niet wel eens, dat in moeilijke en hopeloze situaties ons geloof in de knel komt, degene, die we liefhebben,onze naaste familielid, als ik denk aan mijn eigen zwager, dat zij een jarenlange lijdensweg hebben, waar geen uitzicht meer in is, dat wij denken, Mijn God, waar bent u nou. Moet dit zo? En dan brengt de dood uiteindelijk hier de oplossing. Als we dan de schriften lezen en lezen hoevelen dit hebben doorstaan terwille van de Heer en het lijdensverhaal van de Heer zelf, voorspeld door de profeten door nemen, wordt een tipje van de sluier opgelicht in de woorden van de Heer: Moest de Messias dat alles niet lijden. Mijn zwager was echter een voorbeeld voor ons. Ondanks de zware pijnen bleef hij opgewekt en humoristisch. Het enige waar hij zich zorgen over maakte was over zijn vrouw, of die het wel redden zou, als hij heen zou gaan. Ondanks dat hij uiterlijk liet blijken, niet zoveel om het geloof te geven, en niet er over wilde praten; was ik toch overtuigd, dat de Heer hem nabij was en zich over hem ontfermd heeft. Want hoe kon hij anders zo zijn. Altijd positief, en aan anderen niet liet blijken, dat hij zoveel pijn te verduren had. Een voorbeeld, dat de Heer zelf gaf, ondanks zijn lijden, niet denken aan zichzelf, maar aan de anderen en voor hen een troost was. Hoe ging het verder met de Emmaüsgangers. Terwijl hij met hen aanlag nam Hij brood, sprak de zegen uit brak het en reikte hen het toe. Nu gingen hun ogen open en zij herkenden Hem, maar Hij verdween uit hun gezicht. Toen zeiden ze tot elkaar:"Brandde ons hart niet in ons, zoals hij onderweg met ons sprak en ons de schriften ontsloot?" Hoe zit dat met ons? Zijn ook wij traag van begrip, om alles wat er om ons heen gebeurd of staat ons hart open voor zijn woord en herkennen wij Hem in de mooie dingen die er gebeuren, al zijn deze nog zo klein. Kijken we naar de natuur nu in de lente alles weer tot bloei gaat komen de pracht van de bloemen, het gezang van de vogels. Verder hoeveel mensen ons tot voorbeeld zijn in het geloof in de Heer. Herkennen we hem? Zo dient ook ons leven te worden, dat de mensen in ons herkennen dat de Heer waarlijk leeft en zich door ons wil openbaren aan hen. Ook ons hart moet brandend zijn, als wij het woord van de Heer in ons opnemen en dan er ook naar te leven. Ook wij dienen op onze beurt levende tekenen van de kracht van de verrijzenis te zijn die de Geest van Christus in ons bewerkt. Naar het voorbeeld van de leerling die Jezus liefhad moeten wij ons door liefde en geloof afstemmen op de golflengte van de verrezene
Pasen, de dag die de Heer heeft gemaakt, is voor ons meer dan de herinnering aan de opstanding van Jezus. Pasen is ook ons feest! In de verrijzenis van Jezus zijn ook wij opgestaan uit de dood, en opent zich voor ons een radikaal nieuwe toekomst. Nu wij bevrijd zijn van onze zonden, en met Christus tot een nieuw leven zijn verrezen, willen wij getuigen zijn van Gods boodschap, dat wij geschapen zijn om eeuwig met hem te leven. Op de eerste dag van de week kwam Maria Magdalena vroeg in de morgen-het was nog donker- bij het graf en zag dat de steen van het graf was weggerold. Zij liep snel naar Simon Petrus en de naar de andere, de door Jezus beminde leerling en zei tot hen: "Ze hebben de Heer uit het graf genomen en wij weten niet waar ze Hem hebben neergelegd." Maria begreep nog niet, dat hij verrezen was en dacht dat het lichaam was weggehaald en daarom snelde ze snel naar de twee apostelen. De andere leerling; het is wel duidelijk dat deze Johannes was, maar hij wilde zijn eigen naam niet noemen. Daarop gingen Petrus en de andere leerling op weg naar het graf. Ze liepen samen vlug voort, maar die andere leerling snelde Petrus vooruit en kwam eerst bij het graf aan. Vooroverbukkend zag hij de zwachtels liggen maar hij ging niet naar binnen. Hij wachtte eerst totdat Petrus er ook zou zijn en liet hem het eerst binnengaan.Simon Petrus die hem volgde kwam ook bij het graf en trad wel binnen. Hij zag dat de zwachtels er lagen, maar dat de zweetdoek die zijn hoofd had bedekt, ergens afzonderlijk opgerold op een andere plaats. Toen ging ook de andere leerling die het eerst bij het graf was aangekomen naar binnen; hij zag en geloofde want zij hadden nog niet begrepen hetgeen er geschreven stond, dat hij namelijk uit de doden moest opstaan. Joh.20:1-9. Het is hier duidelijk, dat de meesten nog niet bgrepen hadden, wat de Heer verteld had, dat hij na drie dagen zou opstaan. Maar Johannes begreep het wel en geloofde. En ze gingen weer naar huis. Alleen Maria bleef achter en aan haar openbaarde hij zich het eerst, door haar naam op een bepaalde manier uit te spreken, waardoor ze hem gelijk herkende. Hij stond ineens achter haar, maar op de vraag of hij de tuinman was, vroeg ze: Als u hem hebt weggehaald, vertel me dan waar u hem hebt neergelegd, dan kan ik hem mee nemen. Jezus zei tegen haar: "Maria!" en ze draaide zich om en zei:"Rabboeni!"Wat betekent Meester. Ze rende toen snel naar de leerlingen en zei: "Ik heb de Heer gezien!' En ze vertelde alles wat hij tegen haar gezegd had. Daarna is hij ook aan zijn leerlingen verschenen, opdat ze zouden geloven in Hem en aan zijn wonden konden zien, dat hij werkelijk leefde. En Paulus schrijft aan de Kolossensen: Broeders en zusters, als gij dan met Christus ten leven zijt gewekt zoekt wat boven is, daar waar Christus zetelt aan de rechterhand Gods. Zint op het hemelse, niet op het aardse. Gij zijt immers gestorven en uw leven is nu met Christus verborgen in God. Christus is uw leven, en wanneer Hij verschijnt zult ook gij met Hem verschijnen in heerlijkheid. Met andere woorden. Dit christelijk leven is reeds het eeuwig leven van de Verrezene, nog verborgen weliswaar, en beleefd in geloof, omdat het nog niet zijn volle heerlijkheid heeft bereikt. De Christen mag zijn aards bestaan niet ontvluchten, en evenmin de eisen en de verantwoordelijkheden ervan. Maar het is slechts in het licht van het Koninkrijk waarnaar hij op weg is, dat de christen de ware betekenis van het leven zal vinden. Wij als christengemeenschap dienen een levende tempel te zijn van de Heer, waar Hij de hoeksteen, weggeworpen door de bouwlieden, echter onwrikbaar de hoeksteen is en blijft en wij de levende stenen. Waarlijk, Christus is verrezen en vieren wij deze dag met grote blijdschap. Want Hij, de Verrezene is onze toekomst nu en altijd. Hij is ons leven tot in eeuwigheid.
Op de avond vóór zijn gruwelijke dood op het kruis, trekt Jezus zich terug in Getsemane om te bidden. Wat hij toen tegen zijn leerlingen zei, zegt hij ook tegen ons: "Zullen jullie bij mij blijven om te waken en te bidden?" Frère Roger. Na het laatste avondmaal zei Jesus tot zij leerlingen, kom laten we gaan en ze gingen richting Getsemane. Vervolgens ging Jezus met zijn leerlingen naar een olijfgaard, die Getsemane genoemd werd. Hij zei"Blijven jullie hier zitten, ik ga daar bidden."Hij nam Petrus en de twee zonen van Zebedeüs met zich mee. Toen hij zich bedroefd en angstig begon te worden, zei hij tegen hen: "Ik voel me dodelijk bedroefd, blijft hier met mij waken. "Hij liep nog een stukje verder, knielde toen en bad diep voorovergebogen: "Vader, als het mogelijk is, laat deze beker dan aan mij voorbijgaan! Maar laat het niet gebeuren zoals ik het wil, maar zoals u het wil." Grote angst voor de dood overviel hem en vooral dat hij volledig bewust voor zich zag, welke dood hij zou moeten ondergaan. De vreselijke tocht van vernedering, bespotting op weg naar de Golgota. Als het ware verkeerde hij in doodstrijd. Maar hij gaf zich volledig over. Niet mijn wil, maar uw wil geschiedde. En wat deden de leerlingen? Slapen! Hij liep terug naar zijn leerlingen en zag dat ze lagen te slapen. Hij zei tegen Petrus: "Konden jullie niet eens één uur met mij waken? Blijf wakker en bid dat jullie niet in beproeving komen; de geest is wel gewillig. maar het vlees is zwak. En zo ging het tot driemaal toe. Ze konden niet wakker blijven. Ook voor ons geldt: waakt en bid, opdat wij niet in beproeving komen. Want het vlees is zwak, de beproevingen, de bekoringen zwermen om ons heen, om toe te slaan, als we slapen. Waakt en bidt opdat ge niet bezwijkt. Dan wordt Jezus gevangen genomen door de soldaten met Judas voorop, die hem zou aanwijzen met een kus. De leerlingen gingen op de vlucht. En zo ging hij zwaar geboeid naar Kaifas, naar Pilatus, naar Herodes en weer terug naar Pilatus. Pilatus wist dat Jezus onschuldig was en proberde hem op alle mogelijke manieren hem vrij te pleiten. Maar hij was zwak en bezweek voor de luidruchtige menigte, die allen riepen en de vrijlating eiste van de moordenaar Barrabas. Wie van de twee moet ik vrijlaten? Barabbas, riepen zij. Pilatus vroeg hun: "wat moet ik dan doen met Jezus die de messias wordt genoemd?"Allen antwoordde: "aan het kruis met hem!"Hij vroeg :"Wat heeft hij dan misdaan?" Maar ze schreeuwden alleen maar harder: "Aan het kruis met hem!" En Pilatus, bang voor het volk leverde hem over om gekruisigd te worden. En zo ging hij die lange weg, tot driemaal toe vallend onder het zware gewicht van het kruis op weg naar Golgota. En zelfs op het kruis dacht hij niet aan zichzelf, maar aan de smekende moordenaar naast hem. Een vande gekruisigde misdadigers zei spottend tegen hem: "Jij bent toch de messias? Red jezelf dan en ons erbij!"Maar de ander wees hem terecht met de woorden: "Heb je dan zelfs geen ontzag voor God nu je dezelfde straf ondergaat? Wij hebben onze straf verdiend en worden beloond naar onze daden. Maar die man heeft niets onwettigs gedaan."En hij zei: " Jezus denk aan mij wanneer u in uw koninkrijk komt."Jezus antwoordde: "Ik verzeker je: nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn." Nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn. Deze goede moordenaar erkende dat hij fout in zijn leven is geweest en had heel veel spijt. En de Heer vergaf het hem met de verzekering dat hij hem mee zou nemen naar zijn koninkrijk. En Jezus riep met luide stem: "Vader in uw handen leg ik mijn geest."Toen hij dit gezegd had, blies hij de laatste adem uit. Het is volbracht. Het offer van de Heer voor heel de mensheid is volbracht. Er is een einde gekomen aan dit smartelijk lijden van de Heer. En hierdoor heeft de satan zijn strijd verloren. Want hierdoor gingen de poorten van de hemelen open voor allen die vóór hem geleefd hadden , gelovend in de De Heer God en voor ons allen als we zijn woorden onderhouden en in hem geloven. Geprezen en geloofd zij de Heer die ons uit de macht van de satan heeft gerukt en ons in zijn liefde wil opnemen, in zijn glorie en heerlijkheid van het hemels paradijs. Amen.
Jezus zei: De tijd is gekomen dat de mensenzoon tot majesteit wordt verheven. Waarachtig, ik verzeker u als een graankorrel niet valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft, draagt hij veel vrucht. Joh. 12:23-25. Zo gaf hij aan, dat de tijd aangebroken was om door lijden en dood verheerlijkt te worden. Maar voordat dit zou gebeuren wilde hij nog eenmaal het Pasca vieren met zijn leerlingen. Het laatste avondmaal voor zijn dood. Als we de bijbel openslaan bij Johannes 13 zijn grote afscheidsrede, voorafgegaan door de voetwassing. De Heer en meester wast de voeten van zijn leerlingen, waarbij hij zei: Jullie zeggen altijd Meester en Heer tegen mij en dat ben ik ook. Als ik, jullie Heer en jullie meesterMeester je voeten gewassen heb, moet je ook elkaars voeten wassen. Ik heb een voorbeeld gegeven: wat ik voor jullie heb gedaan, moeten jullie ook doen. Wat de Heer ons hier wil leren is ; steeds nederig en eenvoudig te zijn en omgaan met de mensen, zoals ook hij met hen en alle mensen omgaat, zonder aanzien des persoons.Hoofstuk 13 is te lang om hier helemaal te behandelen, maar het is zeker de moeite waard, deze in zijn geheel te lezen. Het grootste gebeuren op deze avondmaal is wel, dat de Heer zich volledig wegcijferde voor ons en zoals hij eerder aan de Joden had gezegd: Ik ben het levend brood, wie van dit brood eet, zal leven in eeuwigheid. Hiervoor gaan we naar Matheüs toe hoofdstuk 26 vers 26. Toen ze verder aten, nam Jezus een brood, sprak het zegengebed uit brak het brood en gaf de leerlingen ervan met de woorden: "Neem en eet, dit is mijn lichaam." En hij nam een beker, sprak het dankgebed uit en gaf hun beker met de woorden: : Drink allen hieruit, dit is mijn bloed van het verbond, dat voor velen wordt vergoten tot vergeving van de zonden. Bij Lucas staat toegevoegd. Doe dit telkens opnieuw, om mij te gedenken. Neemt , eet en drinkt en doet dit tot mijn gedachtenis. En vafaf die tijd wordt over de hele wereld dit avondmaal gevierd onder de christenen, om hem te gedenken, dat hij zijn leven gaf voor ons en zijn bloed vergoten heeft voor ons allen. En wij geloven, dat telkens als deze woorden uitgesproken wordt tijdens de avondmaalviering, dat hij bij ons is en zichzelf als voedsel geeft om te delen in zijn leven. Zo dikwijls als gij dit doet, doet het tot mijn gedachtenis. Zo blijft levend in herinnering, de grote liefde van de Heer, voor wie niets te veel was, om ons te redden en te verlossen en ons eeuwig leven te geven.
Afgelopen zondag vierden we Palmzondag. De dag dat Jezus gezeten op een ezelsveulen intocht deed in Jeruzalem. Palmtakjes werden uitgereikt En in processie door de kerk gelopen met het zingen van Hosanna, de zoon van David. En ieder mocht zo'n palmtakje mee naar huisnemen om deze een plaats te geven, om er aan herinnert te worden aan deze intocht. Sommigen steken dit takje achter het kruisbeeld, heel symbolisch om er aan te herinneren, dat na de intocht de kruisdood volgde. Niets is zo veranderlijk als de mens. Dat zien we ook in het bijbelsverhaal. De ene dag wordt geroepen hosanna. En enkele dagen later riepen ze bij Pilatus aan het kruis met Hem. Waren ze al zijn goede daden vergeten? Dat hij zieken genas, blinden weer deed zien, doven weer deed horen en zelfs doden weer deed leven. Nog niet lang daarvoor waren ze getuigen geweest van de opwekking van Lazarus uit het graf. De volgende dag was er al een grote menigte voor het feest. Toen ze hoorden dat Jezus ook zou komen, haalden ze palmtakken en liepen de stad uit, hem tegemoet, terwijl ze riepen: Gezegend hij die komt in de naam van de Heer, de koning van Israël."Jezus zag een ezel staan en ging er op zitten, zoals geschreven staat: "Vrees niet, Sion je koning is in aantocht, en hij zit op een ezelsveulen." We zien hier, dat dit ook voorspeld is. Alleen hadden ze de tekst verkeerd begrepen. Ze dachten, dat hij het was, die een einde zou maken aan de Romeinse bezetting. Maar zo was het niet. Getuigden de Heer zelf niet: "Mijn koninkrijk is niet van deze wereld." Neen, hij was gekomen om de macht van de satan over de mensen te breken. Allen weer de kans te geven om gelukkig te zijn, bevrijd van de zondenlast. Dat was zijn strijd, zijn gevecht; de mensen weer hoop op de toekomst te geven, deelgenoot te zijn van zijn koninkrijk, het rijk van vrede en gerechtigheid. Daarvoor heeft hij zijn leven gegeven. Het was de profetie van de hogepriester Kajafas zonder dat hij het zelf begreep, wat hij zei: "Jullie begrijpen het niet! Besef toch dat het in jullie eigen belang is dat één man sterft voor het hele volk, zodat niet het hele volk verloren gaat." Dat zei hij niet uitzichzelf: als hogepriester in dat jaar sprak hij de profetie dat Jezus zou sterven voor het volk, en niet alleen voor het volk, maar ook om de verstrooide kinderen van God bijeen te brengen. Zonder het zelf te beseffen sprak hij daar een profetie uit, dat de Heer zou moeten sterven, om alle volkeren te redden, zodat ze niet verloren zouden gaan. In de laatste dagen van zijn leven heeft hij veel over zijn dood gesproken, maar ze begrepen hem niet. Pas na zijn dood gingen velen het begrijpen en bekeerden ze zich tot hem. En ook nu zien we nog, dat ondanks de vele vervolgingen door hen, die zijn naam van de aarde proberen weg te vagen; groeit het getal der leerlingen, die hem volgen en trouw blijven aan zijn leer, zijn blijde boodschap van liefde en vrede, dat iedereen redt uit de slavernij van de zonde, uit de duisternis; om zo zijn weg volgend op te gaan in zijn licht. Het licht van zijn koninkrijk, dat niet van deze wereld is.
Een van de grootste profeten uit het oude testament is wel Jesaja, die heel veel profetieën gedaan heeft over de komst van de Messias. Denken we aan de komst van Emmanuel, de komst van de drie wijzen bij het kind Jezus. Ook veel over zijn lijden en dood. Zo neem ik vandaag onder de loup zijn voorspelling over de gezalfde die aan armen het goede nieuws zal brengen, gevangenen bevrijden van de ketenen, waarmee zij geboeid zijn. De Geest van God, de Heer, rust op mij, want de Heer heeft mij gezalfd. Om aan armen het goede nieuws te brengen heeft hij mij gezonden, om aan verslagen harten hoop te bieden, om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken en aan geketenden hun bevrijding, om een genadejaar van de Heer uit te roepen en een dag van wraak voor onze God, om allen die treuren te troosten. Jesaja 61 1-3 Om aan armen het goede nieuws te brengen. Daar doelt de profeet niet mee, hen die arm zijn aan geld en goederen, maar arm van geest, die smachten naar de blijde boodschap over de toekomst, de boodschap van Gods genade voor allen die in hem geloven, maar in onzekerheid verkeren. Jezus, de gezalfde bracht deze blijde boodschap en de belofte van het komende koninkrijk van de hemel voor allen die in hem geloven. Hij kwam de mensen verlossing brengen uit de gevangenschap van de satan, het kwaad, dat overal heerst en de geketenden bevrijden van de ketens van de zonde dat ieder mens in de greep hield. De Heer heeft de satan verslagen en de mensen uit zijn greep losgemaakt. Daarbij heeft hij wel het grootste offer gebracht die ooit iemand heeft kunnen geven, namelijk het offer van zijn leven tot heil en genezing voor allen. Het genadejaar van de Heer is aangebroken. En daarbij bedoelt hij niet een jaar van 365 dagen maar een eeuwig jaar. Want staat er niet geschreven duizend jaar is voor God als een dag? Het is niet voor niets dat de christenen het menselijk jaar aankondigen als : In het jaar des Heren bv. anno 2008. Zijn we ons wel goed bewust van de liefde van Jesus Christus, de gezalfde die het grootste offer heeft gebracht voor ons allen; het offer van lijden en dood, dat wij elk jaar opnieuw herdenken. De verslagen harten mogen weer juichen, want de overwinning is bereikt door onze geliefde Messias, die ons zozeer liefhad, dat hij de strijd tegen het kwaad van ons overnam en zegevierde. Laten wij daar goed aan denken, als de verleiding van het kwaad probeert ons te overvallen. Denk dan aan Hem, die voor ons gestreden heeft, gezegevierd heeft en hij zal je ondersteunen in de strijd en voor jou de zege behalen. In geloof en vertrouwen in Hem zijn we sterk. Laat je niet ontmoedigen, want zoals Jezus beproefd werd, zo zullen ook wij steeds weer opnieuw beproefd worden. En met zijn hulp zullen we overwinnen.
Verenigd rondom het kruis willen we nadenken en mediteren over het Paasmysterie, over het lijden, sterven en de opstanding van Christus onze Verlosser en Heiland.
Frère Roge, stichter van Taize.
Samen verenigd in gebed en bezinning
Heer wees Gij mijn licht op de weg naar U, opdat ik anderen op de schitterend lichte weg naar U kan begeleiden. Zonder U kan ik niets, met U alles. Karl Leisner.
