Vandaag beginnen we met een nieuwe week dus ook een nieuwe vraagstelling. Vorige week hebben jullie al kennis kunnen maken met mijn vraagstelling in verband met moeilijkheden bij tienerouders in een kansarme buurt. Buiten de algemene kennis waarover ik beschikte heb ik extra informatie bestudeerd. Naast deze kwestie is mijn kennis over het leven met AIDS ook nog te bepekt. Daarom neem ik deze week de volgende vraag mee op pad: hoe is het om te leven met AIDS?
Ook deze week zal ik enkele culturele acties ondernemen om een geschikt antwoord te vinden op deze vraag. Om te beginnen heb ik mij verdiept in het boek: 'Mijn status is positief' van Annemie Struyf. De auteurs deinzen er niet voor terug ook dieven, verkrachters en moordenaars aan het woord te laten en hen te confronteren met hun slachtoffers, de vele mishandelde prostituees die haast onvermijdelijk met aids besmet raken en het virus op hun beurt doorgeven. Het gezicht van aids is zwart en vrouwelijk geworden, dat is duidelijk. Maar hoe is het nu om te leven met AIDS?
Daarnaast heb ik ook gekozen om deze week een film te bekijken die aansluit bij deze problematiek. 'Philadelphia' van Jonathan Demme is een vaak vergeten film uit 1993, maar zeker de moeite waard om de problemen van deze personen in beeld te brengen. Bruce Springsteen kreeg dankzij deze film de titel van ' best original song' op zijn naam geschreven omwille van de song ' Streets of Philadelphia'.
Link: http://www.youtube.com/watch?v=8qdmjQP9aCA
De film 'Philadelphia' beschrijft het leven van een AIDS- patiënt. Advocaat Andrew Becket krijgt, kort na zijn promotie, te horen dat hij is ontslagen. Zijn werkgever geeft als reden dat hij een opdracht verknoeid heeft. Andy denkt daar anders over: hij denkt dat ze ontdekt hebben dat hij homoseksueel is en aids heeft, en dat dat de reden voor zijn ontslag was. In een wereld vol onbegrip en intolerantie vecht hij voor gerechtigheid.
Ik ga mij alvast verdiepen in deze materie en begroet jullie graag later deze week opnieuw!
Verslag: moeilijkheden van tienerouders in een kansarme buurt.
Om te beginnen wil ik even melden waarom ik juist deze vraag geselecteerd heb. Als toekomstige PAV -leerkracht kom je in contact met leerlingen die het vaak moeilijk hebben op verscheidene vlakken zoals de thuissituatie, schoolverleden, moeilijke jeugd, e.d. Deze jongeren moeten dan ook voorbereidt worden op de maatschappij. Het zijn ook vaak deze jongeren die op hun 18e een einde maken aan hun schoolloopbaan en kiezen voor een werkend leven. Tienerouders kunnen we ook perfect plaatsen binnen deze doelgroep.
De afgelopen week heb ik mij aan de hand van bruikbare informatie verdiept in de vraagstelling van deze week: met welke moeilijkheden word je geconfronteerd als tienerouder in een kansarme buurt?
Het klassieke aanvaardbare patroon van huisje, tuintje, kindje, vinden we als maar minder terug in onze samenleving. De Morgen publiceerde afgelopen dinsdag 22 september 2009 een onthutsend rapport. 20% van de moeders in België is jonger dan 21 jaar. Van dit aantal is maar liefst 70% van de meerderjarige moeders werkloos. We durven maar al te vaak te veralgemenen, maar toch moeten we rekening houden met de afkomst en de nationaliteit van deze tienerouders. De Oost- Europese tienermoeders ervaren dit gebeuren als normaal, want dat hoort nu eenmaal zo. Ook huwen deze Oost- Europese moeders vaak op jonge leeftijd en is dit binnen hun cultuur en maatschappij een vereisten. Ik heb mij deze week meer toegespitst op de jongeren in België die zich in deze situatie bevinden.
De film l enfant van de gebroeders Dardenne gaat over een tienerkoppel dat opgroeit in een kansarme buurt. De film geeft een beeld van de moeilijkheden in een kansarme buurt als tienerouders.
Om te beginnen heb ik uit deze film geleerd dat de jongeren moeilijk aanvaard worden binnen de maatschappij. Een ongewenste zwangerschap kan leiden tot een grote breuk met de ouders en vrienden. Ook in deze film heb ik gemerkt dat het contact tussen de tienerouders en hun ouders sterk verzwakt en wordt verwaarloosd. Een tienerzwangerschap kan dus leiden tot moeilijkheden van buitenaf. Deze situatie brengt andere problemen met zich mee. Een vaste woonplaats is dan ook voor deze jongeren geen zekerheid. Ze moeten plots voor zichzelf gaan zorgen en de touwtjes in eigen handen nemen. Dit wordt in de film ook sterk aangehaald door bijvoorbeeld de bunker waarin het gezin onderdak zoekt of de veel te kleine flat waarin ze hun intrek nemen. Hierbij kunnen we de link leggen met het geldgebrek. Tienerouders zijn vaak schoolse jongeren die plots gedwongen moeten stoppen met hun opleiding of werk. Een vast inkomen is via deze weg dus ook geen zekerheid. Je kan moeilijk overleven zonder geld en wanneer je minder sterk staat in de maatschappij, is werk vinden ook niet gemakkelijk. Jongeren komen op het verkeerde pad door te stelen, schulden te maken, e.d. Ik heb via deze film ook ontdekt dat deze groep het moeilijk heeft met budgetteren. Ze geven het weinige geld uit aan nutteloze onnoodzakelijke middelen.
Bruno en Sonia zijn beide werkloos en leven dus ook onder het bestaansminimum. Hieruit blijkt ook dat deze tienerouders onzeker zijn over de toekomst, ze leven van dag toch dag en denken niet aan morgen. Vervolgens is het mij ook sterk opgevallen hoe onvolwassen deze jongeren handelen.Ik vind dat de uitspraak: kinderen hebben kinderen hier wel bij kan aansluiten. Deze jongeren hebben een gebrek aan verantwoordelijkheid. Ze zijn nog opzoek naar hun eigen identiteit maar moeten tegelijkertijd een kind opvoeden.
Toch is het mij sterk opgevallen dat tienervaders vaak vergeten worden. Het is enkel de moeder en het kind die kunnen rekenen op bijstand en onderdak. De vader wordt ervaren als een nevenpersoon die zelf verantwoordelijk is voor zijn bestaan. De maatschappij kijkt dan ook neerbuigend toe op deze vaders. Link: http://www.youtube.com/watch?v=X_Rf2pEne3c&feature=related
Naast de financiële en sociale maatschappelijke situatie moeten we ook nog even kijken naar de emotionele kant van deze tienerouders. Vaak is een tienerzwangerschap niet gepland en verlaat de vader het gezin. De moeder moet dan alleen verder met het opvoeden van het kind. Dan hebben ze ongetwijfeld nood aan hulpinstanties. Zoals eerder vermeld werd vind er binnenkort het jaarlijkse tienerouderweekend plaats, dit is een initiatief van het CRZ. Maar ook Kind & Gezin biedt hulp aan deze doelgroep. Zij helpen deze moeders of ouders bij het opvoeden van hun kind. Het opvoeden van een kind is een veeleisende job en hulp is hierbij noodzakelijk. Als tiener ben je vaak te weinig op de hoogte van alle verwachtingen. Daarnaast bestaat er de organisatie BJM (Begeleiding Jonge Moeders).De BJM is een uniek onderwijsproject. Voor leerplichtige moeders die een deeltijdse beroepsopleiding volgen organiseert dit project tijdens de opleiding opvang voor hun kinderen. Zo zijn er ook nog verschillende ontmoetingscentra in België waar tienerouders elkaar kunnen ontmoeten om steun te vinden. De vzw Agora spitst zich toe op de tienermoeders in Limburg. Deze organisatie zorgt voor hulp bij moeders die het zelf niet redden. Via deze weg leren moeders organiseren, zelfredzaamheid te vergroten en eventuele tewerkstelling te organiseren. Uiteindelijk zijn er de iets bekendere instanties zoals het JAC ( Jongerenadviescentrum) en CAW (Centrum Algmeneen Welzijnswerk). Deze instanties hebben hoofdzakelijk een raadgevende functie voor deze maatschappelijke groep. Wanneer er zich eventuele problemen voordoen zoeken zij geschrikte instanties voor hulp. Zoals eerder vermeld werd is de band tussen tienerouders en hun eigen ouders vaak verwaarloosd. Dan kunnen ze beroep doen op het CIG (Centrum voor Integrale Gezinszorg), zij helpen deze kwetsbare ouders bij het zoeken van een huis, opvang voor het kind, ...e.d.
Het is duidelijk dat tienermoeders het moeilijk hebben om in deze op prestatie gerichte maatschappij te voldoen aan de verwachtingen. Daarom ben ik het eens met Marjolijn De Wilde als ze het volgende stelt: Minderjarige tienermoeders hebben ook wel vaker een of meer jaren achterstand, maar ze worden strikter opgevolgd door de scholen, de centra voor leerlingenbegeleiding en de jeugdbescherming. Meerderjarigen hebben om te beginnen al een grotere achterstand en worden minder vaak aan de mouw getrokken om hun opleiding toch nog af te maken. Dat brengt hen in een kwetsbaarder positie. (BEEL, V. ,Geef tienerouders zwangerschapsverlof., De Standaard, 21.09.09,p. 16.)
Tenslotte heb ik geleerd uit deze vraagstelling dat het belangrijk is om tienerouders te begeleiden. Ze worden met moeilijkheden geconfronteerd van verschillende aard, maar hebben nood aan begrip en hulp. Toch kan ik stellen dat deze situatie zich in een vicieuze cirkel afspeelt. Wanneer men tienerzwangerschappen als positief ervaart en er de nodige hulp krijgt, zal men dit ook vaker stimuleren.
Korte conclusie: tienerouders uit een kansarme buurt kunnen te maken krijgen met .... - ... geldgebrek - ... bestaansonzekerheid - ... moeilijke aanvaardbaarheid in de maatschappij - ... schuldgevoel - ... gebrek aan schoolse achtergrond - ... onvolwassenheid - ... gebrek aan ervaring - ... emotionele teleurstellingen - ... relatieproblemen
Ik heb deze week heel wat bronnen geraadpleegd opzoek naar een juist antwoord op de vraag van deze week. Tijdens mijn zoektocht kwam ik bij onderstaand gedicht terecht. Ik vond het zeer toepasselijk en wil het jullie graag laten zien.
Jaarlijks organiseerd het CRZ of Centrum voor Relatievorming en Zwangerschapsproblemen een weekend dat in het teken staat van tienerouders. Voor wie? Jongeren tussen de 18 en 21 jaar. Jongeren met een relatie. Jongeren die een kind verwachten of dit al hebben.
Wanneer? Op 31 oktober en 1 november 2009
Waarom? Tienerouders zijn vaak onzeker en hebben nood aan mensen die zich in dezelfde situatie bevinden. Daarom organiseerd het CRZ een weekend voor deze tienerouders. Tijdens dit weekend kunnen ze kennis maken met lotgenoten, begeleiding, ...e.d. Via deze weg zet het CRZ vooral de positieve aspecten in het daglicht.
Met welke moeilijkheden word je geconfronteerd als tienerouder in een kansarme buurt?
... nog voor ik welkom heb kunnen zeggen, stelde ik me al direct een vraag. Met welke moeilijkheden word je geconfronteerd als tienerouder in een kansarme buurt?
De film ' l'enfant' van de makers Jean-Pierre en Luc Dardenne is mij tot nu toe onbekend. Na enig opzoekwerk heb ik ontdekt dat deze film de sitautie van twee tieners in beeld brengt. Bruno en Sonia leiden een simpel en arm bestaan in een buitenstadje in Wallonië. Ze overleven door middel van de verkoop van gestolen goederen. Er komt een lichtpuntje in hun bestaan wanneer blijkt dat Sonia in verwachting is.
Ik ben overtuigd dat tienerouders altijd moeilijkheden ondervinden. Daarnaast stel ik mij nog meer vragen: Welke mogelijkheden hebben deze tienerouders? Met welke gevoelens kampen deze tienerouders? Hoe drastisch veranderd het leven van zulke ouders?
Waarom kies ik dit onderwerp? Uit cijfers blijkt dat er als maar meer tienerzwangerschappen/ tienerouders aanwezig zijn in onze maatschappij. Maar wat houdt dit onderwerp precies in?
Op de voorgaande vragen zoek ik gedurende de komende week een antwoord!
