Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglijst.
Onderweg zijn is belangrijker dan aankomen.
30-05-2013
Dag 58 - Meseta
Donderdag 30 mei. Ik start om 7 in Villarmentero over Carrion de los Condes en Ledigos tot Terradillos de lis Templarios over een afstand van 37,7 km. Vanaf het vertrek ziet het er goed uit: koud maar blauwe lucht. Na 10 km over een pad langs de weg ben ik in Carrion. Het is markt en ik koop 2 bananen, 2 appelsienen en 200 gr kersen die ik al na 1 km begin op te eten. Ondertussen ook de vest uitgedaan, want te warm. Ik ben nu in de echte Meseta, hier heet het Tierra de Campos. Ik stap meer dan 16 km zonder een dorp tegen te komen. Ik stop hier en daar om te filmen of foto's te trekken van fauna en flora, maar voor de rest is het doorstappen tegen 6 per uur. In Calzadilla de la Cueza stop ik om iets te eten en te drinken. Daar kom ik Jeff (Geoffrey) en zijn zoon Jefferson tegen. Ze overnachten net voorbij Ledigos. Carine, Lesley en David slapen daar ook. Voor mij komt dat ook goed uit na 37,7 km. Ik ben daar om 15.40, maar het bed dat ik heb gereserveerd blijkt niet genoteerd. Ze zijn volledig volzet, zowel de Albergue als de individuele kamers. Ik bestel een grote pint en wacht buiten op David en Co. Na een kwartier komt men me melden dat er toch een kamer is voor mij. Nog een kwartier later dat er een dame niet verder kan en of ze mee op de kamer mag. Wanneer ik naar binnen ga zie ik Jeff en die zegt dat David en Co. al binnen zijn. Wat een Spaanse organisatie. Maar einde goed, al goed. Aan tafel zit ik met 12 Amerikanen voor de menu Pelegrino: omzeggens overal dezelfde keuzemogelijkheden.
Eindelijk nog eens een internet-PC. Ik heb jullie reacties gelezen. Heel hartelijk bedankt voor al jullie steun. Voor mij begint het te korten. Overmorgen starten de laatste 3 weken. Het weer is me nog altijd goed gezind. Voor mij betekent dat geen natte bottines als je s'morgens vertrekt. De 3 voorbije dagen bijna 120 km gestapt o.a. om Dave, Karen en Lesley terug op te pikken waarvan ik geen email of andere contactgegevens had. Tot een volgende internet-PC. Paul
Woensdag 29 mei. Van Castrojeriz over Fromista tot Villarmentero de Campo. Ik vertrek om 7.00. Het is koud, een paar graden, maar de felle wind geeft het gevoel dat het vriest. Onmiddellijk na het vertrek staat een steile klim van een 100 meter naar de Alto de Mostaleros. We blijven dan even op een hoogvlakte om daarna een afdaling van 15% te doen. Bij een eerste stop voor een koffie in Itero de la Vega zit Rosemary er al. We vertrekken terug samen maar na 10 minuten neem ik afscheid want ik zal haar waarschijnlijk niet meer zien. In Fromista eet ik op een bank mijn klassieke lunch en drink daarna nog een biertje. Vanaf hier zitten we terug in landbouwgebied. Daarna doe ik nog een 10 km en eindig om 15.15 na 36,2 km in Villarmentero. De hele dag heeft een felle tegenwind het stappen vermoeiend gemaakt. Ik ben hier in dit kleine dorpje blijkbaar alleen. De Centro de turismo rural La Casona de Dona Petra is nochtans heel mooi en er zijn 12 kamers. Het avondeten is een dikke lekkere soep, ensalada mixta, tortilla en kaastaart. Ik vergeet nog de fles wijn. Wat moet dat meer zijn?
Dinsdag 28 mei. Van Burgos over Hornillos de Camino tot Castrojeriz. Ik vertrek om 6.45 in de lichte regen. Het verlaten van een grote stad betekent dat je soms echt moet zoeken naar de pijlen. Tegen 9.30 komt de zon er soms door en trek ik de regenkledij uit. We zijn in de Meseta de Mostelares. Een hoogvlakte met omzeggens geen bomen. Het landschap is licht glooiend met weinig dorpjes. Tijd om eens goed door te stappen. Australiërs die ik voorbij stap zeggen dat ik een "speedwalker" ben. Vandaag dus wel. Om 11.10 ben ik in Hornillos del Camino. Op dat ogenblik staan er al 15 rugzakken voor de Albergue Communal die pas om 12.00 opengaat. De zotte wedren naar een bed. Tegen 13.00 ben ik in Hontanas. Iets tevoren heb ik mijn lunch gegeten. In Hontanas waar ik eerst van plan was te stoppen drink ik een pint met Anna die ondertussen Pascal was kwijtgeraakt. Ik ga verder en na 41,9 km stop ik om 15.45 in Castrojeriz. Ik denk dat mijn nieuwe bottines goed zijn ingelopen. Mijn voeten hebben niet geprotesteerd. Dus iedereen happy. Daar ik vermoedde dat Rosemary hier ook was, met haar afgesproken om samen te gaan eten. Daarna afscheid genomen omdat ik waarschijnlijk verder ga stappen dan zij.
Maandag 27 mei. Van Burgos naar het Centro Commercial en terug met de bus. In de Decathlon van Burgos koop ik nieuwe stapschoenen. Waar ik schrik voor had bleek correct. Maximum maat 44, tot dat iemand me zei dat het voor de mannen 3 rijen verder was. En daar ging het tot maat 47, hetgeen ik nodig heb. Op de bus terug 2 pelgrims die samen optrekken sinds Saint- Jean-Pied-de-Port. We stappen samen af: zij om nog te gaan stappen en ik op een bank om mijn nieuwe bottines aan te doen. Ik ga naar de post om mijn oude bottines van elk 1 kilo naar huis te sturen. Daarna wandel ik wat en kom ze terug tegen langs het water, waar hij een pintje en zij een watertje drinkt. Ze vragen om er bij te komen zitten. Zij heet Ana, is Portugees en leidt een dansgroep Danza Bacantoh. Hij heet Pascal, is schilder en woont in Perpignan. Het zijn duidelijk 2 verwante zielen, niettegenstaande het grote leeftijdsverschil. We maken enkele heel mooie foto's. Daarna vergezel ik hen tot aan de rand van Burgos. We gaan elkaar zeker terugzien. Ik kijk er al naar uit. Het is onvoorstelbaar hoe gemakkelijk en hoe mooi deze contacten zijn. Na 10 minuten lijk je elkaar al jaren te kennen. En toch zijn dit geen oppervlakkige contacten. Daarna ben ik iets gaan eten, inkopen gedaan voor de volgende dagen, wat geslapen, en rond 19 uur gaan eten. Vanavond vroeg naar bed om morgenvroeg terug op de camino te zijn.
Zondag 26 mei. Tot Burgos over een afstand van 15 km. De wekker staat op 6, het ontbijt staat klaar en om 6.55 ben ik op weg. Het is fris (+- 6 gr) maar de lucht is blauw en de zon schijnt. Het is heerlijk doorstappen. Na een 5-tal kilometers zijn er 2 alternatieven: de oude weg door een soort "Boomse Steenweg" of een pad langs de rivier. Als ik besef dat ik de splitsing heb gemist is het te laat en ben ik door de poligono industrial verder gestapt. Ik hoor achteraf dat de meesten de splitsing hebben gemist. Om 9.30 ben ik al in het hotel. Ik laat mijn rugzak en zoals afgesproken een berichtje voor Rosemary achter en ga dan de stad in. Het hotel ligt op 450 m van de kathedraal. Om 11 uur ga ik naar de mis in een zijkapel van de kathedraal, om 11.45 luister ik naar het gebeier van alle klokken om daarna de kathedraal te bezoeken. De kathedraal heet gotisch maar is niet te vergelijken met de Antwerpse kathedraal. Hier is de kathedraal overvloedig versierd, ze noemen het Gotico Florido. Voor mij leunt dit reeds dicht tegen de rococo en het barokke aan. Dit heeft ook iets te maken met het feit dat heel wat van de zijkapellen in latere tijden zijn vernieuwd. Tegen 13.30 ga ik terug naar het hotel om in te checken, een lekkere douche te nemen en mij om te kleden om daarna in het centrum iets te gaan eten. Daarna ben in naar de ruines van het kasteel geklommen. Een hoop stenen maar wel met prachtig panoramisch zicht op de stad. Terug beneden kom ik Karen, Lesley en David tegen met nog een aantal Amerikanen. Samen een pintje gedronken. Om 18.30 is in de lobby van ons hotel afgesproken om o.a. samen met hen te gaan eten. Maar om 19 zijn ze er nog niet en ik vertrek samen met Rosemary en nog 4 andere Amerikanen eten. Zoals bijna elke avond een menu met vino tinto. Als ik om 22 uur ga slapen zet ik geen wekker op, maar ik word toch rond de zessen wakker, dat wordt blijkbaar een gewoonte. Toch maar niet opgestaan.
Zaterdag 25 mei stap ik van Villafranca over San Juan de Ortega tot Cardenuela Riopico. Ik ben dan nog 15 km van Burgos verwijderd. Ik sta op iets na 7 uur om een uur later te vertrekken. Ik heb tijd want ik heb een kamer in een casa rural. Als ik wil vertrekken komen Lesley, Karen en David binnen om te ontbijten. Ik blijf en vertrek met hen. Het traject is mooi, brede wegen, licht glooiend en droog. We stoppen in San Juan de Ortega, voor een koffie. Op de middag zijn we in Atapuerca waar zij overnachten. We lunchen nog samen en dan ga ik verder voor nog 6,5 km. Vlak voor mij stapt Jeremy en ik ga met hem verder tot Cardenuela. Hij gaat nog wat verder om te gaan wildkamperen. Gisteravond zei de man uit Wales nog dat hij vandaag ineens tot Burgos zou stappen, dus niet want zware benen. Na een ganse dag Engels praten is het wel even aanpassen naar het Spaans van het koppel Belen en Aureliano uit de casa rural La Cardeluena. Maar het gaat. Al die talen door elkaar is telkens toch weer aanpassen. Ik ben later naar de Albergue gegaan waar ik samen met Bernadette en Maryfonne heb gegeten. Spreektaal Frans maar ook Engels voor een jonge Japanse en Duits. Daarna nog een koffie gedronken in de casa en een lang gesprek gehad met Belen over o.a. de grote jeugdwerkloosheid in Spanje en de crisis in de bouw. Om 21.30 doe ik de lichten uit.
Donderdag 24 mei. Van Santo Domingo de la Calzada over Belorado tot Villafranca Montes de Oca over een afstand van 36 km. 6 uur is het opstaan geblazen en ik eet de 2 yoghurtjes die ik van Rosemary heb gekregen. Om 6.45 ben ik op weg. Iemand is vanmorgen al om 5 vertrokken. Crazy! Het is nog altijd zwaar bewolkt en het zevert zelfs even. In Granon ontbijt ik met 2 koffiekoeken. Verderop in Belorado ga ik de kerk binnen en word ik verrast door Duitse jongeren die prachtig meerstemmig zingen. Daarna eet ik op een bank mijn lunch. De meesten stoppen hier en staan in rij te wachten tot de albergues binnen een uur open gaan. Ik ga nog 12 km. verder en het is ineens veel rustiger op de camino. De laatste 5 km. stap ik met June een Zuid-Koreaan van 30 jaar. Hij is alleen op stap en spreekt enkel gebrekkig Engels en geen woord Spaans. Rond 15 uur ben ik op de eindbestemming. Na de middag is de zon er door gekomen en dat geeft na al die grauwe dagen een goed gevoel. Na een pintje te hebben gedronken op een terras en fruit te hebben gekocht doe ik een dutje want ik ben moe. Om 19 kan ik een menu del Peregrino eten in het plaatselijk hotel. Ik heb met 3 Francaises gegeten, waarvan 2 boven de 70.
Sinds deze morgen staat er om de kilometer een paal met de afstand tot Santiago. Ik weet niet of dit doorgaat tot 0 ofwel dat dit enkel de lokale regering van Rioja doet. Deze staat vlak voor Santo Domingo de la Calzada.
Donderdag 23 mei. Van Najera tot Santo Domingo de la Calzada over 23 km. Om 6.30 sta ik op en ik ben weg om 7.45. Eerst nog een bakker gezocht maar die blijken hier allen pas om 9 open te gaan. Bij mijn vertrek staan er nog 4 paar bottines van de 90 te staan. Maar ik heb tijd want iets gereserveerd. Â Het is de hele dag fris en de wind geeft een kouwelijk gevoel. Maar het is op enkele mistdruppels na droog gebleven. Onderweg kom ik de Zweed van eergisteren tegen, maar ik heb me vergist want Klaus is een Deen. Â We stappen een eind samen. Hij is zijn ganse leven een offset-drukker geweest: eerst van kranten, later op vellen. Hij zei o.a. dat de mensen graag met mij praten wegens mijn glimlach. Dat is een mooi compliment. We naderen duidelijk het einde van de Rioja. We zien minder wijngaarden en terug veel groene velden. Sinds vanmorgen krijgen we elke kilometer een paal met de afstand tot Santiago. Aangekomen neem ik eerst een douche om daarna iets te gaan eten. Beneden staat Rosemary en vraagt om samen te gaan lunchen. Daarna bezoeken we de kathedraal met het befaamde kiekenkot. De haan heeft voor ons gekraaid. Na een pauze in El Pelegrino waar ik mijn bottines invet gaan we naar de vespers bij de zusters Cisterciencers. Iets na 7 gaan we op restaurant: Rosemary, David, de zusters Karin en Lesley plus nog een vader en zoon. Voor 12 euro lekker gegeten, groentesoep, steak, ijs en natuurlijk vino tinto a volonte. Daarna is het slapenstijd. Om 22 doe in het licht uit. Morgen staat een zwaardere dag voor de boeg, namelijk 35 km.Â
Woensdag 22 mei. Van Logrono tot Najera over 30,6 km. Het is erg bewolkt en ik vertrek met de regenbroek. Maar voor de eerste dag sinds lang heeft niet geregend. De wind is echter vrij koud, rond de 6 gr. Ik ben pas op weg en ik kom Antoinette tegen. Samen zoeken we de weg de stad uit. Ze vertelde me dat ze 2 van haar 3 kinderen verloren is, een dochter in een auto-ongeval en een zoon met een moto-ongeval. Ze hoopt hier op de camino wat rust te vinden. Na 7 km zegt ze dat ik mag doorlopen. Ik ben dan ook sneller gaan stappen. Het was vandaag voornamelijk plat. Ik heb de 30,6 km afgelegd tussen 6.50 en 12.50 uur. In Najera slaap ik in de Albergue Communal: 90 slaapplaatsen in 1 grote zaal, de dubbelbedden staan per 2 tegen elkaar. Dit moet je eens meemaken maar voor morgen heb ik met 4 Amerikanen gereserveerd in El Pelegrino waar we elk onze eigen kamer hebben. Voor het avondeten zoek ik een tafel als de Australische van gisteren binnenkomt. We gaan samen zitten. Ze heet Mary en werkt voor de overheid. Ze heeft een half jaar werkonderbreking genomen om de Camino te lopen en daarna als vrijwilliger 3 maanden in Cambodja Engelse les te gaan geven. Om 9.30 duik ik in de slaapzak met de oorstopjes nog dieper dan gisteren. Het helpt.
Als je vroeg vertrekt en de zon pas is opgekomen is je schaduw wel 10 m lang. Daar we nu van oost naar west stappen, is het, als de zon schijnt, voornamelijk onze schaduw volgen.
Dinsdag 21 mei stap ik van Los Arcos naar Logrono over een afstand van 27,6 km. Het is elke dag nog vroeger vertrekken. Iets voor 6 uur uit bed wegens lichten aan en iets na 7 op pad. Het weer ziet er goed uit: blauwe lucht met wat wolkjes. Maar eens in een andere vallei is het bewolkt en begint het weer de regenen. Onder een boom wordt van kledij veranderd. Ik heb vandaag een tijdje met een Française Antoinette gestapt die ik al kende van 2 dagen geleden in een restaurant. Ook een tijdje met een Australische meegestapt die het wat moeilijk had vandaag. In Viana, weer een kerk met veel goud, werd prachtige hemelse orgelmuziek van Bach gespeeld. Ik ben meer dan een half uur ontroerd blijven luisteren. Bij het verder stappen ben ik eindelijk beginnen nadenken over hoe het na deze tocht verder moet. Antwoorden heb ik nog niet, maar ik heb nog 1 maand tijd. In Logrono heb ik een kamer in de Residencia Jordan bij de paters Salvatorianen. Hier verblijven ook veel universiteitsstudenten. Na een klein dutje ga ik naar het stadscentrum. Ik bezoek de Concatedral de Santa Maria de la Redonda en loop wat door het oude stadscentrum. Ik bots ook op de 4 Spanjaarden met Joaquin, waarvan ik dacht dat ze al minstens 1 dag vooropliepen. Ik zoek een restaurant met een pelgrimsmenu dat stipt 19 uur opengaat zodat ik naar de pelgrimsmis van 20 uur kan gaan. En dat lukt. Voor 22 uur doe ik het licht uit. Daar het morgen meer dan 30 km is heb ik de wekker op 6 uur gezet en wacht ik niet tot 7.30 uur voor het ontbijt. Ik zal onderweg wel een bakker vinden die ook koffie heeft.
Pinkstermaandag 20 mei. Van Estella tot Los Arcos over 22,3. Ik vertrek om 7.30 en ben aangekomen rond 14.30. Na een half uur was het alweer de regenbroek aantrekken. In Irache is er de beroemde Fuente del Vino. Je kan kiezen tussen witte en rode wijn. Eens een bepaald volume is bereikt wordt de fontein voor 2 uren afgesloten. Ik heb een klein slokje van de rode geproefd, maar sommigen vullen een ganse drinkbus. Na Irache zijn er 2 alternatieve routes. Ik heb die door de bergen gekozen. Achteraf blijkt dat ik de gemakkelijkste weg heb gekozen. Maar dat had wel het voordeel dat er heel weinig pelgrims op dit deel waren en na al de drukte doet dat wel deugd. In Los Arcos wordt de Albergue Municipal de Peregrinos "Isaac Santiago" door het Vlaams Compostelagenootschap bemand. De Hospitaleros waren blij om nog eens een Vlaming te zien en we hebben een gezellige babbel gehad. Na een lekkere douche doe ik de was. Het is gestopt met regenen en alles wordt buiten aan de draad opgehangen. Tegen de avond is alles droog. Daarna nog wat fruit gekocht. In de Albergue komt er elke namiddag een masseur en dat heb ik niet laten liggen. Daarna de mooie parochiekerk bezocht. Ook deze kerk is rijkelijk versierd met veel (blad-)goud. Tegen 19 uur ga ik voor een "Menu de pelegrino". We worden allemaal aan een heel grote tafel gezet. Ik zit links naast 3 Fransen, rechts naast een Zweed en tegenover mij een meisje uit Hong-Kong en een koppel Koreanen. De Camino is duidelijk in de ganse wereld gekend. Ik kies voor warme groenten en daarna vis met frieten en nog een dessert. De rode wijn staat op tafel. Als ik spuitwater vraag krijg ik een fles Casera, de limonade waarmee de tinto de verano wordt gemaakt. Je hebt dus de keus tussen wijn of wijn aangelengd met limonade. Plat water is ook mogelijk. Tegen half tien gaat het licht uit.
In Spanje is er heel veel signalisatie. De gele verf moet er goedkoop zijn. Daarnaast zijn er ook gestileerde schelpen zoals deze in een klein dorpje. De schelp zou ook de richting moeten aangeven maar dat klopt niet. Soms staat de punt in de richting verwijzend naar het feit dat alle camino's in Santiago samenkomen, soms is het omgekeerd en zou het verwijzen naar de vingers van een hand die de weg wijzen. Ik weet het antwoord niet, maar erg consequent is het niet. Ter info: in Frankrijk was het niet beter.
Zondag 19 mei. Van Puente la Reina tot Estella over een afstand van 23,8 km. Ik zou verder kunnen stoppen maar ik wil morgen in Los Arcos slapen waar er Vlaamse Hospitaleros zijn. Ik heb lekker lang geslapen. De wekker staat op 7.15. Daarna een ontbijtbuffet. Rond 9 uur vertrek ik maar ik neem nog mijn tijd in Puente la Reina. Ik ben in de hoofdkerk, Iglesia de Santiago, geweest waar de Pinkstermis bezig was. Heel de kerk blonk van het goud. Door een poort en een romeinse brug verlaat ik de stad. Het is nog altijd zwaar bewolkt en het begint weer te regenen. Dus bache over de rugzak en de regenbroek weer aan. Het is afwisselend fris en dan weer wat zon. De temperatuur blijft laag, zeker in vergelijking met Antwerpen, waar het vandaag nog meer dan 20 gr. zou zijn. Ik ben nu op de Camino Frances. De weg is op vele plaatsen breed en op 1 plaats was er zelfs een voetgangerstunnel. Maar dat wil ook zeggen vele pelgrims voor mij, achter mij, rustend langs de weg. Om 14.30 ben ik ter bestemming. Ik besluit om in Estella in de kleine Albergue Parroquial San Miguel te slapen met 32 bedden over 2 slaapzalen verdeeld. De Hospitaleros van het ogenblik zijn Canadezen. Hier wordt geen avondeten gemaakt, wel wordt voor een ontbijt gezorgd. Na een lekkere douche verken ik het stadje. Het is zondag en alles is gesloten op een aantal bars en restaurants na. Op aanraden van de Hospitaleros ga ik naar de Casanova om iets te eten. Daar tref ik nog 4 pelgrims en we hebben samen een gezellige babbel.
Zaterdag 18 mei. Van Monreal tot Punta la Reina. Ik heb vandaag 36,6 km gestapt. Vanaf 5.45 beginnen de 4 Spanjaarden op te staan. Ze vertrekken al om 6.30. Ik ben dan maar om 6.15 opgestaan omdat ook de 3 Spaanse dames opstaan. Vandaag is het eerste deel weer over de weg om zo de modderige bergen te vermijden. Ik ben niet zeker van de te volgen weg en volg op afstand de dames. Gelukkig want op een splitsing was ik anders de verkeerde weg opgegaan. Ik ben in Tiebas rond 9.30 en wil daar ontbijten, maar de plaatselijke bar gaat vrijdag pas na 10 uur open. Een warme koffie had nochtans deugd gedaan want de temperatuur was ondertussen gedaald tot 3 graden. Mijn handen beginnen pijn te doen. Handschoenen hadden niet veel geholpen want het heeft tot 14 uur voortdurend geregend. De titel water verwijst niet alleen naar het hemelwater maar ook naar de smaak van het water. Elke dag vul ik mijn camelbag met water van de kraan. Al in Frankrijk viel me op dat het water van streek tot streek anders smaakte. In Spanje zijn de smaken nog meer uitgesproken: gisteren veel chloor, vandaag een soort ontsmettingsstof. Lekker is wel anders, maar het laaft de dorst en ge wordt er niet ziek van. Naar het einde toe heb ik de Spanjaarden ingehaald, zij hadden al middag gegeten, en ik ben met hun verder meegegaan tot Puente la Reina. In Obanos werd het ineens drukker omdat we vanaf hier op de Camino Frances zitten. Ik ben erg moe van een aantal nachten slecht slapen. Ik besluit om op hotel te gaan. Na een lekker bad ben ik in slaap gevallen. Toen ik naar beneden ging zat Joaquin, de man met de grote snor, een pint te drinken en hij vraagt om bij hem te komen zitten. We proberen zo goed en zo kwaad als mogelijk met elkaar te spreken. Hij vertelde dat hij 5 jaar geleden zijn dochter van 33 jaar had verloren door een hartaanval. Voor het avondmaal word ik aan een grote tafel gezet. Daarna komt Wilfred erbij zitten, een jonge Nederlander die met de fiets vanaf Utrecht alleen op weg is. Een eenzame avondmaaltijd werd opeens weer een leuke gezellige babbel. De camino zit vol verrassingen en telkens weer mooie ontmoetingen. We hebben samen het restaurant gesloten om 22.15, naar Spaanse normen heel vroeg. Nu wacht me nog een lange rustige nacht.
