Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglijst.
Onderweg zijn is belangrijker dan aankomen.
12-05-2013
Dag 39 - Terug alleen maar toch met velen
Zaterdag 11 mei stap ik van Saint-Jean-Pied-de-Port naar Roncevalles over de col Lepoeder op 1.430 meter hoogte. Bij consensus van de 4 in onze slaapkamer wordt de wekker op 6.30 gezet. Allemaal willen we de berg over naar Roncevalles. Het ontbijt start om 7.00 uur en voor 8 uur is iedereen op stap. Ik ben terug alleen op stap, maar er zijn zeker 100 pelgrims op deze weg. In de Refuge Orisson zie ik Christian die daar na 7,5 km al gaat overnachten. Een vrije dag zoals hijzelf zegt. Het is gestaag klimmen, eerst tot de Col de Bentarte en daarna tot de Collada Lepoeder. We zijn dan al in Spanje. In totaal heb ik vandaag 1.371 hoogtemeters geklommen. Voor de pelgrims die van uit Zuid Korea gisteren zijn aangekomen en vandaag dit onmiddellijk krijgen voorgeschoteld is dit een zware klus. Fred en Vera zouden mij van uit Roncevalles tegemoetkomen maar we hebben elkaar boven gemist, waarschijnlijk toen zij aan picknicken waren. De steile afdaling heb ik met Gon en Pierre, een Bretoen, gemaakt. Na 6 uur en een kwart (14.15) ben ik al in Roncevalles. De totale afstand is op de kop 24 km. Beneden samen een pintje (Heineken!) gepakt en nog een stempel gaan halen in het klooster. Met Fred en Vera ben ik daarna naar Jaca gereden. Ik blijf hier 2 dagen en vertrek daarna van uit Jaca via de Via Tolesana naar Puente la Reina om vandaar de Camino Frances terug op te pikken.
Een vrije dag in een mooi dorpje, vooral dan de enkele middeleeuwse straatjes. Eerst een osteopaat zoeken. De eerste 2 staan op antwoordapparaat, waarschijnlijk een lang weekend genomen. Via het Bureau de Tourisme is een afspraak geregeld. Daar mijn rugzak niet meer correct kan worden gedragen omdat een aantal essentiele riempjes niet op hun plaats blijven, heb ik een nieuwe gekocht. De vorige was 65+10 liter, de nieuwe 50+10+5. Die laatste 5 ben ik nog aan het zoeken. Gisteren nog eens de poncho gedragen maar vond dit helemaal niet leuk. Daarom een regenbroek gekocht die bovendien veel minder weegt dan de poncho, dus 2 X gewonnen. Op de middag ben ik op zoek naar iets om te eten als ik Christian zie zitten. Die is vandaag hier aangekomen. Ik eet een "Salade Berger" met een glas cider. Na de middag naar de osteopate geweest en daarna op Martine en Djamel gebotst die hier vandaag zijn aangekomen en morgen de trein nemen om daarna de Camino del Norte te starten. Misschien zien we elkaar nog in Santiago. J&B hebben vandaag nog een stukje op en af gelopen van hetgeen ik morgen ga doen. We zijn daarna nog samen iets gaan drinken. Tegen 19.30 begon het avondmaal in de gite. Tijdens de aperitief werd gevraagd dat iedereen iets over zichzelf wou zeggen. De reden om de Camino te doen zijn soms erg emotioneel. Het vegetarisch eten was heerlijk klaargemaakt samen met wat wijn. Na het eten zat ik met Bart nog een glaasje wijn te drinken toen de Hospitaleros een fles Paxaran bovenhaalde. We hebben ook nog een glaasje gekregen. Het was een merk dat ik nog niet kende. Eerder aan de zoete kant. Om 22.00 is het weer slapenstijd.
9 mei is Hemelvaartsdag. We stappen van Ostabat naar Saint-Jean-Pied-de-Port. Nu dat alle wegen naar Compostela zijn samengekomen is het al veel drukker op de weg. We zijn nu met tientallen onderweg. Ik heb ondertussen terug rugpijn door een verkeerde beweging te maken toen mijn broek, die aan de rugzak hing te drogen, in een doornstruik bleef hangen. In het begin van de dag was het bewolkt. Om 11 uur in het bos staat een caravan met stoeltjes en een tent. J&B en ik drinken er een koffie. Zelfs voetmassage was mogelijk. Toen begon het te zeveren. In Saint-Jean-le-Vieux zitten we op een terras en begint het hard te gieten. Toch maar de poncho terug bovengehaald. Nog 1 uur in de pletsende regen gestapt. Saint-Jean-Pied-de-Port kom je binnen via de Pelgrimspoort. Voor Beatrice en Jocelyne is het hun laatste dag en door de poort te gaan is dan ook emotioneel. De eerste keer voor hun was 5 jaar geleden. Ik slaap in de gite pour pelerin L'Esprit du Chemin. De Hospitaleros zijn Nederlanders. Vanavond ga ik samen met J&B uit eten om de voorbije 12 dagen af te sluiten. Daar ik o.a. naar La Poste moet neem ik morgen een vrije dag.
Woensdag 8 mei is weer een feestdag (Armistice). Onze gastdame gaat om 7 uur vers brood halen. We hebben appelsiensap en naast de gesneden baguette ook een brood met chocoladekruimels. Om 8 uur zijn we op weg naar Ostabat. We doen 29,9 km. Eerst in de warmte maar vanaf de middag in de regen. We naderen de Pyreneeen en wandelen in het voorgebergte. Vandaag vertaalde zich dat in 650 m stijgen en 550 m dalen. We komen aan in het oude Navarra. We zijn onderweg ook 2 jonge vossen tegengekomen maar ze waren te snel om te worden gefilmd. Spijtig maar mooi. De meeste huizen hebben nu rode luiken. De Basken hebben vroeger blijkbaar hun luiken met bloed beschilderd. Drie Compostelawegen komen iets voor Ostabat samen. Vanavond slapen we met 11 in een Baskische slaapplaats gekend omdat de eigenaar liedjes zingt: de Ferme-Auberge Gaineko Etxea. Een echte aanrader. We hebben weer eens lekker gegeten: een aperitiefwijntje, soep met pasta, een omelet, een ovenschotel, kaas en gebak en dat alles incl. water en wijn.
Vandaag gaat de tocht van Orthez naar Sauveterre-de-Bearn. Om 6.15 opgestaan om om 7.00 te ontbijten. De zusters hebben voor brood gezorgd en al de rest confituur en koffie is ter beschikking. Om 7.45 zijn we op weg. Onmiddellijk na Orthez kunnen we kiezen tussen de oude en de nieuwe wegwijzering. Beatrice kiest voor de oude wegwijzers omdat dit korter zou zijn, maar het blijkt een omweg van 1,5 km. In totaal hebben we vandaag uiteindelijk 27,1 km afgelegd. Het is vandaag de hele dag op en af. Het is bewolkt en laf. We zijn de Bearn binnengestapt. Vandaag ben in ook halfweg tussen Vezelay en Compostela: 850 gestapt en nog evenveel te stappen. In de late namiddag komt de zon erdoor. We hebben een chambre d'hote gereserveerd. We zijn met 4, J&B, Fred en ik. Na de dagelijkse deugddoende douche zitten we op een terras met een panoramisch zicht op de Gave vanaf 33 m hoogte (zie foto). Tegen 19 uur krijgen we eten. Onze gastvrouw is van Peruaanse afkomst. Het eten is lekker en er wordt heel wat afgelachen.
De wekker staat op 6.45 en het ontbijt is voorzien om 7.30. Het klassieke ontbijt maar met vers geperst appelsiensap. Brigitte maakt voor ieder van ons ook een lunchpakket. En voor dat alles wilde ze niet dat we ook maar iets betaalde. In een enveloppe in het Livre d'Or hebben we een bijdrage gestoken. Vooraleer te vertrekken wilde ze nog foto's trekken. We waren amper een uur op weg en Michel komt ons achterna om een afdruk van de foto's te brengen en te zeggen dat ze onze bijdrage naar een goed werk zouden sturen. Bij het vertrek is het al 12 gr en de zon brandt al. Bijna onmiddellijk daarna hebben we een eerste zicht op de Pyreneeen. De hele dag zien we ze, weliswaar ver en praktisch niet te fotograferen. Er ligt nog veel sneeuw. Het is tot nu toe de warmste dag. In totaal hebben we, ik ben de hele dag met J&B opgetrokken, 26,6 km afgelegd. Vanavond slapen we in het "Monastere Sainte. Claire" bij de zusters Clarissen. We gaan op restaurant want Beatrice wilt Confit de Canard eten.
Zondag 5 mei. Van Saint-Sever tot Momuy over een afstand van 23,9 km. De 5 Fransen beginnen al rond 6 uur op te staan. Ikzelf blijf nog liggen tot 7 uur. Na het ontbijt lijkt het wel een ziekenboeg: plakkers hier, zalfjes daar. Uiteindelijk zijn we allemaal rond 8 uur op stap. De zon schijnt zachtjes. Als ik de Fransen en J&B achter mij heb gelaten, ze stappen allemaal wat trager, is het weer genieten van de stilte. In Audignon, een klein dorpje dat nog heel middeleeuws aanvoelt, zijn we weer eventjes allemaal samen. Daarna ga ik bijna in 1 trek tot Hagetmau. Dit is een etappeplaats maar als ik hier stop heb ik maar 19 km afgelegd. Ik ben er dan ook al op de middag aangekomen. Op een plaatselijk terras mijn baguette gegeten met droge worst, Appenzellerkaas en chocolade. Ik wacht op J&B omdat we een chambre d'hote hebben afgesproken. De gite in Hagetmau zou vol liggen met de Fransen. Terwijl zij hun lunch verorberen op een bank heb ik een kleine sieste genomen. Tegen 14 uur terug op stap. Op de macadam is het heel warm. Onderweg Christian nog gezien met zijn vrouw. Op 1 km van de bestemming staat de gastvrouw ons al op te wachten zodat we zeker niet zouden verloren lopen. Michel en Brigitte Lartigue zien weinig pelgrims omdat ze buiten het normale traject liggen. Heel weinig want het was nu al enkele jaren geleden. Ze wonen in een heel groot huis en zijn blij om volk te zien. Zelf hebben ze 4 kinderen, 20 kleinkinderen en enkele achterkleinkinderen. Brigitte laat ons de grote tuin zien met o.a. een een afgerasterd stuk voor fruit en groenten. Afgerasterd omdat de herten anders alle jonge scheuten komen opeten. 19 uur etenstijd: vissoep, kip met gembersaus worteltjes en labbonen, daarna nog sla, kaas en appeltaart. Bij een tas thee wordt nog wat gepraat. Om 21.30 gaan we naar boven en om 22.00 gaat het licht uit.
