Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglijst.
Onderweg zijn is belangrijker dan aankomen.
09-06-2013
Dag 68 - De laatste klim
Zondag 9 juni van Villafranca del Bierzo tot O Cebreiro. IK doe vandaag 30 km. Ik vertrek om 7.30 en kom om 13.40 aan. Vanaf vanmorgen is het zwaar bewolkt. Maar ik heb vandaag geen regen gezien. De laatste 6 km klim ik 700 m over een afstand van 8 km. Voor veel pelgrims de laatste grote hindernis. Op het einde eindig ik in de mist. Ik kom hier Christian weer tegen en nadat ik mijn rugzak heb achtergelaten gaan we samen een hapje eten. Daarna tijd om te douchen en een uurtje siesta. Vervolgens wat door het heel klein dorpje gestapt met enkele mooie originele Keltische daken. Ondertussen afgesproken samen met Rosemary, Dick en Jane, David en Silka om na de mis bij de Franciscanen, samen te gaan eten. Silka brengt nog een Duitser mee, Christof. Om 21.30 is iedereen moe en gaat naar bed. Ik blijf nog even om mijn blog bij te werken. De planning voor de rest is dat ik zondag 16 juni voor de eerste keer in Santiago aankom. Ik blijf daar tot dinsdagmorgen. Dan ga ik in 3 dagen naar Finisterre en nog 1 dag naar Muxia. Op 22 juni ben ik terug in Santiago.
Zaterdag 8 juni van Molinaseca tot Villafranca del Bierzo over een afstand 32,6 km. Ik ben vandaag terug alleen op stap. "The Girls" blijven een dag achter en David is verder vertrokken. Om 8.15 ben ik op weg. De lucht is donker maar de temperatuur is goed. In Ponferrada neem ik mijn tweede ontbijt. Daar zie ik Pascal nog terug. Vanaf vandaag blijft hij achter. Iets na de middag bij Cacabelos eet ik mijn lunch om daarna recht naar Villafranca door te gaan. Ik had ondertussen al gehoord dat 3 uren nadat we Cruz de Ferro waren gepasseerd het had gehageld. Twee fietsende Hollandse dames vertelden me dat vanmorgen er sneeuw lag. Zo zie je maar hoe snel het weer hier verandert. Ik ben om 8.15 vertrokken en ben om 16.10 aangekomen. Na mijn douche en een kleine was ga ik op een terras een pint pakken als Rosemary aankomt. We dineren uiteindelijk om 17.45 om daarna naar de mis van 19.30 te kunnen gaan. Daarna moesten Dick en Jane nog dineren. Rosemary en ik drinken nog een pacharan. David, Silka en Julie zitten daar al. Het is weer een leuke avond. Om 22.00 doe ik het licht uit.
Vrijdag 7 juni. Van Foncebadon over Cruz de Ferro tot Molinaseca. We vertrekken om 8.00. In het begin is het nog stijgen tot Cruz de Ferro waar iedereen een steen(tje) achterlaat. Het steentje is het zinnebeeld van de intenties waarmee je vertrekt. Voor heel wat mensen gaat dit over iemand die overleden of heel ziek is. Vanaf hier begint het aftellen. Als alles normaal gaat nog 9 dagen tot Santiago. Na het Cruz de Ferro is het nog een afdaling van 1.042 meter. Ergens heb ik weer iets verkeerd gedaan want mijn rug speelt weer op. Vanavond kan ik nog naar een fysiotherapeut gaan. Om 13.15 zijn we in Molinaseca en lunchen we met 4 nog samen. David wilt de rest van de camino alleen zijn want hij heeft nog vele vragen over hoe zijn verder leven in te vullen. Ik blijf vandaag nog met Karen en Leslie. Vanaf morgen scheiden ook onze wegen want een vriendin uit de USA komt over met haar dochter om de laatste 200 km met hun te stappen. Ik zie morgen wel hoe het met mijn rug gaat om te zien tot waar ik kom. Vanavond eten we om 19.00 samen met Rosemary, Dick en Jane en Suzanne (tot nu toe onbekend). Om 20.10 neem ik een voorlopig maar emotioneel afscheid van de zussen. Ik heb 2 ongelooflijk mooie weken met hen doorgebracht. We zien elkaar in ieder geval terug op hun laatste dag maandag 17 juni. Om 20.10 word ik met de taxi naar de Clinica Vazquez in Ponferrada gereden . Om 21.45 mag de taxi me komen oppikken. Maar de behandeling heeft van 20.45 tot 22.15 geduurd. Nu nog even uitblazen en om 23.00 lichten uit.
Donderdag 6 juni. Van Astorga tot Foncebadon over een afstand van 26,6 km. Bij het vertrek om 8.10 is het zo zwaar bewolkt dat we een onweer kunnen verwachten. De hele dag verandert het weer: van regen naar droog en soms zon, en weer terug naar regen. Dat wil zeggen ook keer op keer van kledij wisselen. In Santa Catalina de Somoza drinken we iets. We zijn terug in de bergen. Vandaag hebben we uiteindelijk 645 meter geklommen. Om 13.00 stoppen we om in Rabanal del Camino in de hoofdstraat buiten te picknicken. Het blijft gelukkig droog. We beslissen om nog 6 km verder te gaan. Om 15.00 zijn we in de Albergue Convent. David en Leslie hebben vandaag een slechte dag. David heeft last aan zijn voet en Leslie haar schouder is beter maar ze is heel moe. Vandaag ben ik over de drempel van 1.500 km gegaan. Met Cruz de Fero morgenvroeg begint het aftellen. De Albergue voelt aan als een hut in de Alpen, veel hout en muren opgebouwd uit grote stenen. Vanavond eten we in La Taberna de Gaia, een Keltische herberg. Dit is het beste eten tot nu toe. Een lekkere vissoep, een ongelooflijk lekker en groot stuk steak en een stuk chokoladetaart om nooit te vergeten. Om af te sluiten drinken we in de Albergue nog een pacharan samen met Silka, een Duitse die in de Emiraten werkt. Omdat we al 14 dagen met 4 op stap zijn dacht ze dat we 2 koppels waren: algemeen gelach. Tegen 22.00 slapen, de wekker staat op 6.30.
Woensdag 5 juni. Van Mazarife tot Astorga. Het wordt niet alleen een lange dag van 32,4 km maar ook de warmste tot nu toe met meer dan 28 gr. in de schaduw. Het was een mooi traject. In de Albergue hadden we een uitgebreid ontbijt met o.a. granen en melk waar de Amerikanen dol op zijn. We vertrekken om 7.30. Onderweg in Hospital de Orbigo hadden we een eerste stop om daarna over een van de langste middeleeuwse bruggen van Europa verder te stappen. Op een 10-tal km van Astorga was in the middle of nowhere een tent waar alles gratis te krijgen was op basis van een donativo. David die het verzorgt verwelkomt iedereen met "Welcome to paradise". We zijn in Astorga rond 15.15. Eerst een grote pint om de warmte te verdringen en daarna een douche. Om 17.00 gaan we de kathedraal bezoeken en El Palacio de Gaudi samen met het Museo de los Caminos. Terwijl Leslie naar een chiropracter is wegens een schouderprobleem gaan wij al naarde Plaza Mayor. We eten bij een Italiaan. Om 22.00 gaat het licht uit.
Dinsdag 4 juni. We stappen van Leon naar Mazarife. Het was een heel ontspannende dag. We vertrokken om 8.30 en waren al om 13.00 ter plaatse. Op het terras van de Albergue Antonio de San Padua hebben we gepicknickt met heel fris bier uit een buurtwinkeltje. Na de middag eens door jet dorp gelopen met Leslie en inkopen gedaan voor morgen. Op de kerktoren zijn drie ooievaarsnesten en ik blijf meer dan een uur op de uitkijk om het in- en uitvliegen van de ouders te zien. De kleine ooievaars proberen hun vleugels al een uit. Voor het avondeten is het voor iedereen dezelfde kost. Een gemengde salade met een dressing van mosterd en honing. Daarna soep en paella en een pannenkoek met room en aardbei.
We blijven nog een dag hier want Leon is een mooie stad met een mooi verkeersvrij historisch centrum. Ik heb om 8.00 afgesproken met David om te gaan ontbijten in de stad. We moeten wachten tot 8.30 om iets open te vinden. Eerst komt Karen opdagen en daarna Leslie. Het is vandaag echt warm, 19 gr. in de schaduw. We bezoeken de Parador en het erbijhorend museum San Marcos. Het is zo mooi dat we er 2 uren blijven rondhangen. Daarna terug naar het oude centrum en na een kleine lunch komen we oude bekenden tegen: Rosemary en Dick and Jane. Er wordt afgesproken voor het eten vanavond. Terwijl mijn 3 compagnons gaan rusten loop ik met Rosemary nog rond in het oude centrum. Om 17.30 gaan we nog het Panteon museum bezoeken. Daarna nog wat proviand inkopen voor morgen en om 19.00 gaan we met 9 op weg. Het restaurant waar we gaan eten zou om 19.30 open gaan maar naar Spaanse gewoonte is het iets na 20.00 uur geworden. Het menu was iets uitgebreider dan gewoonlijk. Ik heb gekozen voor witloof en een lamsragout. Om 22.30 lichten uit want morgen zijn we terug op stap. Vandaag toch rond de 10 km. gekuierd.
