Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglijst.
Onderweg zijn is belangrijker dan aankomen.
02-06-2013
Dag 61 - Leon
Zondag 2 juni van Mansilla de las Mulas tot Leon over een afstand van 20,5 km. Na een lekker ontbijt in een Confeteria zijn we om 8.30 op weg. Ik vertrek onmiddellijk in een hemd zonder vest. Het belooft warm te worden en er is geen wind. We lopen de hele tijd parallel aan de N-601, maar het is zondag en dus beduidend minder verkeer. Rond 13 uur zijn we al in Leon. We gaan eerst iets drinken en een tapa eten. Voor mij is dat een paella. In Leon wordt het feest van Corpus Christi gevierd met o.a. een fanfare van meer dan 100 man die door de straten trekt. We bezoeken daarna nog de kathedraal. Dit is een heel mooie indrukwekkende gotische kathedraal met enorm veel glasramen. Spijtig dat bij een vroegere verbouwing het koor in het midden is blijven staan in plaats van vooraan. Terwijl we voor de kathedraal stonden Ana nog gezien. Dit wordt zeker een tot weerziens. Nog een ijsje gegeten en gezocht waar te eten vanavond om daarna ons te gaan douchen. We gaan avondeten in een restaurant met een pelgrimsmenu. 's Middags nog gevraagd maar 's avonds blijkt dit enkel te gelden voor de middag. We zijn met ons vieren en Jeffrey en Jefferson en een dame uit Noorwegen. We bestellen van de menukaart en een paar flessen wijn. Jeffrey wilt betalen omdat dit weer een afscheid is. Zij gaan verder en wij blijven nog 1 dag in Leon. We zakken nog af naar een bar om een pacharan te drinken. Tegen 11 uur gaan we slapen.
Zaterdag 1 juni. We stappen van Calzadilla de los Hermanillos tot Mansilla de las Mulas over een afstand van 24,5 km. We zijn nog altijd met 4 op stap en moeten vertrekken rond 7.20 zonder koffie. We stappen het alternatief via La Calzada Romana. Dat wil zeggen dat we over de volledige afstand geen dorp tegenkomen. Dit is de Meseta op zijn best. Gisteren scheen de zon al de hele dag maar er was een zeer koude wind van uit de bergen. Vandaag de hele dag zon, geen wind, en ook geen schaduw. We zijn om 13.30 ter bestemming vlak voor het te heet wordt. Deze keer geen probleem met de reservatie. De meesten slapen in dezelfde straat. Nadat we gedoucht hebben drinken we een pint en eten we een bocadillo in de verkeersvrije steeg. Ondertussen passeren een aantal oude bekenden: Christian, Antoinette, Ana en Eriko de Japanse jonge dame. Met Anna zijn de gesprekken geanimeerd als ze hoort over Sidi Lardi Cherkaoui. Ze is een grote fan van hem en ze benijdt me dat ik al een aantal stukken van hem heb gezien. Afspraak is dat als er nog een vertoning van hem in Belgie is ik haar verwittig. 's Avonds het gebruikelijk menu met 10. Door de jongeren wordt er daarna meerstemmig gezongen. Weer een prachtig einde van een mooie dag.
Vrijdag 31 mei. Van Terradillos over Sahagun tot Calzadilla de los Hermanillos over een afstand van 29,8 km. Om 7 kunnen we ontbijten en om 7.45 zijn we op weg. We hebben vanaf het begin zon en geen wind. Na een uur start de wind en na de middag waait het goed hard. De hele dag is het wind tegen en dat is best vermoeiend. Tot Sahagun wandelen we parallel aan de grote baan, maar daarna nemen we de alternatieve weg. Een brede zandweg zonder ook maar 1 dorp. Maar het is lekker wandelen in de Meseta met dit weer. De reservatie was weer een knoeiboel zodat David en ik uiteindelijk worden overgeplaatst naar een mooie casa rural. Voor het avondeten gaan we naar de andere Albergue waar Karen en Leslie slapen voor de klassieke menu de Pelegrino. Het was heel verzorgd en alle desserten waar ter plaatse gemaakt en heel lekker. Terug met David naar onze casa en daar nog een pacharan gedronken.
Donderdag 30 mei. Ik start om 7 in Villarmentero over Carrion de los Condes en Ledigos tot Terradillos de lis Templarios over een afstand van 37,7 km. Vanaf het vertrek ziet het er goed uit: koud maar blauwe lucht. Na 10 km over een pad langs de weg ben ik in Carrion. Het is markt en ik koop 2 bananen, 2 appelsienen en 200 gr kersen die ik al na 1 km begin op te eten. Ondertussen ook de vest uitgedaan, want te warm. Ik ben nu in de echte Meseta, hier heet het Tierra de Campos. Ik stap meer dan 16 km zonder een dorp tegen te komen. Ik stop hier en daar om te filmen of foto's te trekken van fauna en flora, maar voor de rest is het doorstappen tegen 6 per uur. In Calzadilla de la Cueza stop ik om iets te eten en te drinken. Daar kom ik Jeff (Geoffrey) en zijn zoon Jefferson tegen. Ze overnachten net voorbij Ledigos. Carine, Lesley en David slapen daar ook. Voor mij komt dat ook goed uit na 37,7 km. Ik ben daar om 15.40, maar het bed dat ik heb gereserveerd blijkt niet genoteerd. Ze zijn volledig volzet, zowel de Albergue als de individuele kamers. Ik bestel een grote pint en wacht buiten op David en Co. Na een kwartier komt men me melden dat er toch een kamer is voor mij. Nog een kwartier later dat er een dame niet verder kan en of ze mee op de kamer mag. Wanneer ik naar binnen ga zie ik Jeff en die zegt dat David en Co. al binnen zijn. Wat een Spaanse organisatie. Maar einde goed, al goed. Aan tafel zit ik met 12 Amerikanen voor de menu Pelegrino: omzeggens overal dezelfde keuzemogelijkheden.
Eindelijk nog eens een internet-PC. Ik heb jullie reacties gelezen. Heel hartelijk bedankt voor al jullie steun. Voor mij begint het te korten. Overmorgen starten de laatste 3 weken. Het weer is me nog altijd goed gezind. Voor mij betekent dat geen natte bottines als je s'morgens vertrekt. De 3 voorbije dagen bijna 120 km gestapt o.a. om Dave, Karen en Lesley terug op te pikken waarvan ik geen email of andere contactgegevens had. Tot een volgende internet-PC. Paul
Woensdag 29 mei. Van Castrojeriz over Fromista tot Villarmentero de Campo. Ik vertrek om 7.00. Het is koud, een paar graden, maar de felle wind geeft het gevoel dat het vriest. Onmiddellijk na het vertrek staat een steile klim van een 100 meter naar de Alto de Mostaleros. We blijven dan even op een hoogvlakte om daarna een afdaling van 15% te doen. Bij een eerste stop voor een koffie in Itero de la Vega zit Rosemary er al. We vertrekken terug samen maar na 10 minuten neem ik afscheid want ik zal haar waarschijnlijk niet meer zien. In Fromista eet ik op een bank mijn klassieke lunch en drink daarna nog een biertje. Vanaf hier zitten we terug in landbouwgebied. Daarna doe ik nog een 10 km en eindig om 15.15 na 36,2 km in Villarmentero. De hele dag heeft een felle tegenwind het stappen vermoeiend gemaakt. Ik ben hier in dit kleine dorpje blijkbaar alleen. De Centro de turismo rural La Casona de Dona Petra is nochtans heel mooi en er zijn 12 kamers. Het avondeten is een dikke lekkere soep, ensalada mixta, tortilla en kaastaart. Ik vergeet nog de fles wijn. Wat moet dat meer zijn?
Dinsdag 28 mei. Van Burgos over Hornillos de Camino tot Castrojeriz. Ik vertrek om 6.45 in de lichte regen. Het verlaten van een grote stad betekent dat je soms echt moet zoeken naar de pijlen. Tegen 9.30 komt de zon er soms door en trek ik de regenkledij uit. We zijn in de Meseta de Mostelares. Een hoogvlakte met omzeggens geen bomen. Het landschap is licht glooiend met weinig dorpjes. Tijd om eens goed door te stappen. Australiërs die ik voorbij stap zeggen dat ik een "speedwalker" ben. Vandaag dus wel. Om 11.10 ben ik in Hornillos del Camino. Op dat ogenblik staan er al 15 rugzakken voor de Albergue Communal die pas om 12.00 opengaat. De zotte wedren naar een bed. Tegen 13.00 ben ik in Hontanas. Iets tevoren heb ik mijn lunch gegeten. In Hontanas waar ik eerst van plan was te stoppen drink ik een pint met Anna die ondertussen Pascal was kwijtgeraakt. Ik ga verder en na 41,9 km stop ik om 15.45 in Castrojeriz. Ik denk dat mijn nieuwe bottines goed zijn ingelopen. Mijn voeten hebben niet geprotesteerd. Dus iedereen happy. Daar ik vermoedde dat Rosemary hier ook was, met haar afgesproken om samen te gaan eten. Daarna afscheid genomen omdat ik waarschijnlijk verder ga stappen dan zij.
Maandag 27 mei. Van Burgos naar het Centro Commercial en terug met de bus. In de Decathlon van Burgos koop ik nieuwe stapschoenen. Waar ik schrik voor had bleek correct. Maximum maat 44, tot dat iemand me zei dat het voor de mannen 3 rijen verder was. En daar ging het tot maat 47, hetgeen ik nodig heb. Op de bus terug 2 pelgrims die samen optrekken sinds Saint- Jean-Pied-de-Port. We stappen samen af: zij om nog te gaan stappen en ik op een bank om mijn nieuwe bottines aan te doen. Ik ga naar de post om mijn oude bottines van elk 1 kilo naar huis te sturen. Daarna wandel ik wat en kom ze terug tegen langs het water, waar hij een pintje en zij een watertje drinkt. Ze vragen om er bij te komen zitten. Zij heet Ana, is Portugees en leidt een dansgroep Danza Bacantoh. Hij heet Pascal, is schilder en woont in Perpignan. Het zijn duidelijk 2 verwante zielen, niettegenstaande het grote leeftijdsverschil. We maken enkele heel mooie foto's. Daarna vergezel ik hen tot aan de rand van Burgos. We gaan elkaar zeker terugzien. Ik kijk er al naar uit. Het is onvoorstelbaar hoe gemakkelijk en hoe mooi deze contacten zijn. Na 10 minuten lijk je elkaar al jaren te kennen. En toch zijn dit geen oppervlakkige contacten. Daarna ben ik iets gaan eten, inkopen gedaan voor de volgende dagen, wat geslapen, en rond 19 uur gaan eten. Vanavond vroeg naar bed om morgenvroeg terug op de camino te zijn.
