Na een nachtje slapen op de houten banken van de refuge opgestaan om 7 uur en na een koek rond 9 uur vertrokken.  We wandelen door de zonnebloemen en de gouden graanvelden en de boer hij werkte voort.  De boeren laden de strobalen op.  Om 11 uur in Puiseaux willen we graag het cidermuseum bezoeken maar het is dicht, we denken dat we niet veel gemist hebben het leek meer op de verkoop gericht.Ook de kruidenier is weer dicht maar gelukkig heb ik net nog een koek kunnen redden van koekiemonster.  Dan maar langs de camping om eens naar de wc te gaan. maar dat was buiten de eigenares gerekend.Ze roept ons van ver toe wat we van plan zijn. ik zeg dat ik naar de wc wil en dat ik daar gerust voor wil betalen.  Ze dacht dat we stiekem wilden douchen maar naar de wc gaan is geen probleem. Het is een chique camping, je mag niet in bloot bovenlijf of bikini aan het onthaal komen of met de bal spelen.  Ik zag in de wc een affiche dat ze ook kaas verkopen dus ik vraag of ze kaas te koop hebben? " Nee" Ik vraag "hebben jullie iets van eten te koop?" antwoord: " hoe?  Was de winkel niet open?" "Nee het leek dicht maar jullie hebben niets te koop?" " In het volgende dorp, ah wacht, ge bedoelt kaas enz? Ja dat hebben wij wel en 5 soorten paté en cider en salami en ..." " hebben jullie ook brood (plaatje op de toonbank) ja uit de diepvries" Ok een potje eendepaté met groene peper, een plaatselijk kaasje van rauwe schapenmelk: chaource en een diepvriesbrood dat niet uit den diepvries komt"

Een uurtje later zetten we ons in de kant om te eten.  Het brood is heel lekker en goed vast en de paté smaakt er heerlijk bij, de kaas is wel niet onze goesting, wat straf voor ons.

Dan gaat het het bos in.  In het boekje staat dat het er erg nat is en voor we het bos in gaan staat een pijl met een alternatieve route bij nat weer.  We denken dat het wel mee gaat vallen en wagen het erop en het is inderdaad goed te doen. Na het bos zijn we zo goed als op onze bestemming.  Er is een supermarktje en blijkbaar hadden we onze douchegel in het hotel in Troyes en dus kopen we een nieuwe.  Dan placeren we ons op het terras van de Franco- Belge voor 2 Leffes en een Affligem ( in Frankrijk wordt veel Leffe van het vat geschonken).  We reserveren ineens om vanavond te eten.Er is aan de graanhalle op het pleintje voor het café deze avond een Jazzoptreden en het zou wel eens druk kunnen worden.  Paul gaat op zoek naar een stempel en krijgt er één in een instelling voor gehandicapten omdat de kerk al dicht is.  Dan trekken we naar de camping. We weten de weg niet goed en vragen het aan een man in een voortuin en toen hij niet wist wat links en recht is hebben we door dat het een noorderbuur is en dieë blij dat hij het in het Nederlands mag uitleggen.   Op de camping is er nog veel plaats maar diegene die er staan zijn allemaal Nederlanders. We stellen de tent op die stikt door het nat opvouwen in Méry en dan de douche die weer zo'n deugd doet na een hele dag zweten. We trekken weer naar het dorp en het is echt een tof plaatsje, de zon komt er door en 't is plezant  We eten biefstuk friet en als dessert chocomousse op een krokantje en sause Anglaise en koffie bij de Franco-Belge met zicht op het optreden.  Op de tafel plakt een briefje : 2 Allemands"  Om de ene of andere reden, die we niet begrijpen, hebben we al verschillende keren gemerkt dat ze denken dat we  Duitsers zijn en geen Hollanders.  Het concert van het jazzorkestje ( contrabas, klarinet, basgitaar en drums is erg leuk.  We hebben vandaag 2 Leffes, een pintje en een fles Sauvignon op dus maar goed dat we morgen maar 15 km gaan doen. maar dit is echt vakantie en plezant als je bij zo iets onverwacht uitkomt.

We verlaten Troyes om 9 uur langs een mooi wandelgebied met een botanische tuin en volkstuintjes.  Het is  de hele tijd zwaar bewolkt en op het moment dat we de graanvelden in willen lopen zien we over de berg een regenbui aankomen, tijd om onze nieuwe regencape uit te testen, het is maar miezer maar we worden er wel nat van  Het is wel niet koud zo'n 23 graden.  In het volgende dorpje, Laines aux bois zou volgens de pelgrimsgids een kruidenier zijn en omdat dat misschien de laatste is van vandaag besluiten we toch maar bij een huis aan te bellen om te vragen waar hij is.  Helaas de winkel is er niet meer, er is er wel één 3 km  verderop maar voor ons is dit dan 6 km en dus meer dan een uur tijd verlies.  De vrouw des huizes is erg lief een geeft ons spontaan een pak Princekoeken mee. We bedanken haar uitgebreid, ze vroeg ook of we nog water wilden maar ik zei nee omdat ik dacht dat we nog genoeg hadden, wat dus niet zo was , dus Paul 2 huizen verder gaan vragen om het water bij te vullen. 

Na het dorp gaat het de helling op en moeten we de GR 2 volgen, daar loopt mis, we zijn om de berg gelopen ipv er over.  Er zit dus niets anders op dan (in een mooi park maar niet veel van gezien wegens te pissed) de berg op te klauteren via een steil pad en er langs de andere kant weer af te klefferen, ook weer redelijk stijl.  Zo verliezen we meer dan een uur voor we weer op de goede weg zijn.  Iets voor 17 uur komen we Sommeval binnen.  We zien meteen de gemeenterefuge staan.  Wat gaan we doen: hier blijven of nog meer dan 2 uur lopen tot een plaatsje met camping en café-restaurant. We besluiten aan het kerkje eens in ons boekje te kijken, is de weg gemakkelijk en gemakkelijk te volgen op de kaart dan gaan we door, anders haasten we ons naar de Marie voor de sleutel van de refuge. Maar wat blijkt: ons boekje zit niet meer in ons zakje, wat nu?  We vinden het een teken en ik ga snel naar het gemeentehuis.  Onderweg kom ik een gemeentearbeider tegen, het gemeentehuis is al dicht maar de refuge is gewoon open.  We zullen dus terug naar daar gaan en Paul zal terug lopen om te kijken of hij het boekje kan vinden, het kan niet verder dan 3 km liggen.  De gemeentearbeider wil ons een lift terug naar boven geven maar ik zeg dat we wel te voet gaan en kijk een paar honderd meter verder ligt ons boekje in de kant, net voor de refuge.  Ik ben maar een beetje bijgelovig maar er gaan hier nog meer rare dingen gebeuren. Als ik mij binnen omkleed met de deur open want het is er donker en ruikt er niet zo fris, gaat de deur vanzelf dicht, ik heb een halskettingkje met Maria om en ook een armbandje met het handje van Fatima en het armbandje gaat net daar stuk.  De refuge zelf is primitief maar proper  met 3 houten banken een keimassieve grote stenen tafel en 2 Franse wc's waar je ver genoeg moet afstaan om door te spoelen of het is douche inclus.  Er is warm water, een emmer en waspoeder in de refuge en ik doe nog maar eens het wasje van die dag, de zon schijnt dus het zal wel drogen.  We gaan buiten aan een stenen tafel zitten, we lezen het logboek van de refuge (veelal Belgen en Nederlanders) en wat blijkt : heel veel van de bezoekers zijn verkeerd gelopen.  We eten een beetje want we moeten overhouden voor het ontbijt, de koeken zijn welkom.

We hebben redelijk geslapen in de tent, ik ben wel om 5 uur wakker geworden van de kou. Met muggen in de tent is het goed meegevallen.

We ruimen alles op, tapen onze voeten voor de eerste keer in (om blaren te voorkomen op gevoelige plekken) en eten een chocoladebroodje.  We zetten de auto op zijn plek en om half 9 vertrekken we.  Vandaag staan 30 kilometer op het programma, de langste etappe van de tocht maar goed te doen omdat we bijna de hele tijd langs het kanaal moeten lopen. Hoewel we steeds langs hetzelfde kanaal lopen, gaat het toch niet vervelen.  Er zit veel forel, kleintjes van een paar cm tot grote van wel 30 cm.  We moeten wel regelmatig de muggenstick gebruiken en nog worden we gebeten.

Stipt om 17 uur komen we in de kathedraal van Troyes aan en hebben we voor het eerst in 2 jaar een verse stempel in onze pelgrimscredential staan. We zijn toch wel op als we aankomen en planten ons dan ook op een terrasje met een frisse Belgische Grimbergen van een halve liter, dat smaakt. Voor deze nacht hebben we een hotel ( Le Splendid ) geboekt, wie weet wanneer we nog eens de kans hebben om in een echt bed te slapen.  We nemen een lekkere douche, we trekken onze steunkousen (zonder voet ) onder onze lange broek aan, dat doet echt goed voor de beentjes en gaan dan even langs een wasserij, kwestie van al niet direct met vuile was te zitten.  Terwijl de machine draait eten we wat tapas op een terras. Daarna nog iets eten maar het blijkt een echte toeristenval te zijn en trekt op niks, we betalen de pizza niet omdat hij aangebrand was. 

Deze morgen zijn we op tijd opgestaan zodat we rond  half 8 konden vertrekken.  We brengen eerst Lysander naar de luchthaven van Zaventem vanwaar hij naar Noorwegen vertrekt om daar met maten het 2de deel van zijn pelgrimsroute te lopen van Lillehammer naar Hjerkinn (de Gudbrandsdalleden gaat van Oslo naar Trondheim )

Na dat we Lysander hebben afgezet op de parking( vanwege de terreurmaatregelen) vertrekken we, de GPS doet al direct moeilijk we zijn nog niet vertrokken en al verkeerd. Het verloren lopen zal deze reis een constante worden.

Om 12 uur stoppen we in Rocroi ,het vestigingsstadje waar we ooit te voet ook zijn geweest en toen hebben overnacht.  We willen graag een lokaal kaastaartje eten maar de kaas is op.  Dan maar een quiche en een broodje van de boulanger. 

Rond half 4 komen we dan eindelijk aan in Méry- sur-Seine.  We zetten een eerste keer onze tent op op de camping (7,90€auto inbegrepen)aan de oevers van het kanaal dat evenwijdig loopt met de Seine.  Aan de overkant zien we een veilige parkeerplaats waar onze auto gedurende de rest van onze trip op vakantie mag.  2 oudjes zitten voor hun huis en zij zeggen dat het veilig is, we zijn er gerust op.  

Wat direct opvalt is dat ze hier ook in de ban van Pokemon Go zijn, het wemelt hier van de jongeren met hun gsm en ook wel van de muggen. We kopen een fles bruin bier, een bokaal olijven en rauw hesp en aperitieven aan het water.'s Avonds eten we nog een pitta en de muggen eten ons (hopelijk helpt de looksaus wat)  De vele waterlelies op het kanaal zijn cent porcent Monet, schilderachtig mooi.

De tentoonstelling is gratis,klein maar tof en we maken in het gastenboek nog wat reclame voor de slag van Hoogstraten en de musical.

De busrit duurt 2 uur, ik wifi wat, slaap wat en Paul lost een paar sudoku's op.

We stappen aan het station van Reims af en stappen langs het kanaal de 6 kilometer naar de auto, zo klopt dat ook weer.

We stoppen bij de Mc Donalds 2km voor de auto om iets van de verloren calorieën van de voorbije dagen aan te vullen.

De auto staat nog steeds op z'n plekje en alles is in orde.  Ik trek direct een kleedje aan, ok terug geciviliseerd.

We rijden met de auto naar Hautvillers waar we de eerste dag champagne hebben geproefd.  We proeven terug wat en slaan enkele flessen in.

Daarna rijden we naar Epernay waar we een hotel nemen.  We wandelen langs de bekende Avenue de Champagne met alle beroemde champagnehuizen.  Vooral Moët- Chandon maakt indruk.  's avonds is er nog een licht en klankspektakel ter reclame van de erkenning van de Epernay door Unesco.  Het is bijlange na niet zo mooi als het spektakel in Reims.

We slapen wat langer uit en na het ontbijt brengen we een bezoek aan de kelders van het champagnehuis Mercier.

Het is echt een toffe rondleiding met een lift 30 meter naar beneden en dan met een treintje door de kilometers lange gangen vol champagne met een Nederlandse audio-uitleg.  Veel bijgeleerd  en vooral het grote vat met inhoud van  200.000 flessen en zijn geschiedenis zijn indrukwekkend.

We denken er over na om misschien alsnog de 30 kilometer tot Troyes te stappen, eerst onze kleren te wassen in een wassalon maar er is geen hotel meer te krijgen in Troyes en geen bus naar Méry sur Seine en dus worden de plannen definitief opgeborgen, ook al omdat het vanmorgen al weer regent.

Daarna gaat het richting huis.  Telkens als we in de auto stappen, gaan we achteruit van de stank van de natte kleren, bweik.

We stoppen nog in Antwerpen , waar het erg druk is omwille van de Rubensmarkt voor veel, lekkere mosselen friet in de Maritieme 

Om 19 uur komen we aan op de boerderij waar iedereen er nog is voor het feest van moederdag .  Plezant dat we er toch bij konden zijn , zo onverwacht.  Moemoe is blij ons te zien en we kunnen onze avonturen vertellen

In Méry sur Seine geven we er de brui aan , we zijn nat tot op ons vel en hebben het heel koud.  Al onze kleren in onze rugzak zijn kletsnat, zelfs die van Paul die een overtrek over zijn rugzak had.

We zijn nog maar 30 km van Troyes maar het is niet te doen om verder te doen, het zit er op voor dit jaar.  We moeten nu in Troyes zien te geraken.  Het duurt nog meer dan 3 uur voor de bus komt.  We gaan een koffie drinken in de bar maar 2 uur duurt echt nog te lang en we hebben het veel te koud.  We besluiten een taxi te laten opbellen, we moeten er 20 minuten op wachten  De meneer van het café zegt dat Troyes verschrikkelijk duur zal zijn en dat we beter de taxi naar het station van Romilly  sur Seine kunnen nemen.  Ik versta dat dat maar 5km is en dat dat dan inderdaad beter is.  Het blijkt dat het 15 km is en dus toch nog duur, 18€.  Daar moeten we nog 1,5 uur wachten op de trein.  Ik vraag aan het loket naar het toilet om iets min of meer droog aan te trekken maar de sleutel van het toilet is op het gemeentehuis en het gemeentehuis is dicht, echt Kafka.

Ik hou het niet meer en barst in tranen uit en bibber mij kapot.  De mevrouw van het loket heeft medelijden en ik mag mij in een lokaaltje omkleden.  Ik vind nog een min of meer droge onderbroek en short.

In de trein is het lekker warm, om 14 uur komen we aan in Troyes. Het giet er nog steeds. Met de trein naar Reims gaan waar de auto staat duurt 4 uur want hij gaat via Parijs, hij kost ook nog bijna 90 € voor ons beiden.  Er is wel een bus en dat duurt maar 2 uur en kost 15€ per persoon.

Maar omdat we helemaal onderkoeld zijn zien we het niet zitten om zo 2 uur op een bus te zitten.  We besluiten dan maar om een hotel te nemen en op te warmen en te bekomen.  We vinden een hotel vlak bij het station.  We nemen een superlange warme douche en kruipen onder de dekens.

Rond 16 uur zijn we wat bekomen en drogen enkele kleren met de haardroger.

Dan trekken we de stad in, zal ik foto's nemen of mag dat pas als we volgende keer te voet aankomen?

Troyes is erg mooi en pittoresk met veel scheve vakwerkhuisjes.  Echt een bezoek waard!

We eten een lekkere croques op een plein, het café heeft zijn eigen huismus die binnen rondvliegt, grappig!

Wanneer we verder wandelen, ziet Paul ineens een oude bekende.  Het is Maarten, de pelgim uit Mol.  Wat ziet die er nog fris en droog uit!  We babbelen wat , hij heeft al vele leuke ontmoetingen gehad.  We halen herinneringen op aan plekken waar we alle twee gelogeerd hebben.  Het begint te druppelen en we laten hem verder gaan en wensen hem " Buenne Camino"  Stiekem voelen we ons toch watjes en hebben we spijt dat we moeten stoppen, een week vroeger dan gepland.  Maar het ging gewoon niet, al onze kleren, schoenen, rugzak is doornat.

's middag stoppen we in Barbonne- Fayel en kopen er quiches en een pizza.  We eten ze op aan de kerk , die een belangrijke kerk is gebouwd door de tempeliers, de hosptaalridders hebben de zijkapellen bij gevoegd.  Paul gaat binnenkijken en zegt dat het een echte ramp is, erg vervallen en op het altaar ligt zelfs plastic tegen de regen, erg spijtig zo iets.

Bij het vertrekken lopen we verkeerd , we hebben het snel door maar doen zo toch een aantal kilometers extra.

Vanaf nu lopen we de hele tijd langs een ongebruikte spoorweg, het is saai en erg lang.  Er is niet veel te zien, enkel veel voederplaatsen voor kwartels.  Ik heb het moeilijk, het gaat echt niet vooruit.  Rond 15 uur begint het te regenen en nu gaat het stappen iets beter.  Maar tegen dat we in Anglure zijn ben ik kapot, kletsnat en heb kou..

We lopen toch maar even langs het hotel maar het is inderdaad volzet.  We vragen of we eventueel bij het voetbalveld mogen kamperen maar ze weten niet waar we daarvoor moeten zijn.  We riskeren het er dan maar op en zetten ons achter de kleedkamers uit het zicht.  We staan naast de rivier en het water staat hoog.

We gaan 's avonds in het hotelletje eten en het is simpel maar het smaakt, hesp met macedoine, ossetong en plattekaas met confituur.

Rond 22 uur duiken we onze tent in.  Zo naast een rivier slapen is niks voor mij, ik moet er 's nachts wel 4 keer uit om te plassen en ook een uil beslist om boven onze tent in een boom te gaan zitten en de hele tijd te oehoeën.  Paul heeft er geen last van die slaapt goed.

Ik trek een lange broek aan. Dat is een slecht idee, binnen de kortste keer is mijn broek nat tot aan mijn knieën en ze schuurt.  Na een uurtje trek ik ze dan ook uit.

We gaan nog door een dorpje, door bos, vlakte en bos en wanneer we het bos uitkomen, komen we weer in de wijngaarden.  Dat was geleden van Epernay.  

We laten de binnenstad van Sezanne links liggen en gaan eerst naar de camping die op de route ligt. De camping heeft een zwembad maar er is veel te veel wind en dus te koud om te zwemmen.  Er is wel een wasmachine en je krijgt er een wastablet bij en dus de moment om eens onze kleren te wassen.  Er is geen droogkast en dus moeten we de was op de wasdraad hangen.  Het waait weer met orkaankracht en we hebben geen wasstekken dus wie weet waar we straks onze was moeten gaan zoeken.  De sokken hang ik op in de omheining achter de tent daar is het wat minder wind en hangen ze wat vaster.

De camping is erg proper en er is zelfs toiletpapier.  Hoe een mens toch blij kan worden van kleine dingen.

In de namiddag trekken we naar het centrum.  Sezanne is helemaal niet zo groot als ik dacht.  We willen een stempel halen in het toeristisch kantoor maar de mevrouw is even een rondleiding geven dus planten we ons neer op een terras met zicht op het toeristisch kantoor.  

Als we dan onze stempel hebben, vragen we of ze voor ons wilt reserveren in het hotel van Anglure, maar het is volzet.  Dat wordt dus misschien weer wildkamperen want voor de rest is er niks.

We hebben honger maar zoals steeds kan je voor 19 uur nergens aan eten geraken.  We "dalken", zoals de Remy zou zeggen,dus nog maar wat rond, drinken nog iets op het terras.  Als we dan om 19 uur in het restaurant- hotel van onze keuze binnenstappen worden we professioneel genegeerd.  Als ons geld niet goed genoeg is dan gaan we maar op een ander.  In La Croix d'or, worden we dan wel anders ontvangen.  Het is nog 10 minuten gesloten maar mogen toch al gaan zitten.  We bestellen een menu terroir.  Als voorgerecht neemt Paul gerookte ham en ik een slaatje met een plaatselijke  gesmolten straffe kaas.  Het hoofdgerecht is "het" gerecht van de streek: " Andouillette de Troyes" het zijn reepjes vlees in varkensdarmen, uren gekookt in bouillon van wijn en kruiden, in een jasje van bladerdeeg.  Het zou al vernoemd zijn in de 12de eeuw in het epos van de vos Reinaard. Als dit "het " gerecht is amaai,  't is droog , taai en trekt op niks.  Deze streek is buiten champagne , culinair echt niks.  Geef mij dan maar Normandië any time.

Voor dessert heeft Paul een ijsje en ik sorbet van Champagne, ook al niet lekker.  De wijn slaagt ook al tegen maar we hebben gegeten en de bediening was vriendelijke en efficiënt.  Het zit er dan ook vol, vooral toeristen, zeker ook die bij die andere niet binnen mochten.