Vandaag, zondag is de meest geschikte dag voor uitstapjes, want dan kan je met een goedkoop ticket met de trein, tram, bus, heel Melbourne en omstreken rondrijden. Vandaag had ik gepland om de twee kanten van de Port Philip Bay waaraan Merlbourne ligt, te verkennen. Aan de oostzijde ligt Brighton Beach en aan de westkant ligt Williamstown, alle twee te bereiken met de trein. 's Morgens reed ik eerst naar Williamstown, de plaats waar de eerste kolonisten zich vestigden, maar wegens gebrek aan drinkwater, trokken ze een tiental kilkometer meer noordoostwaarts, waar Melbourne nu ligt. In Williamstown lag ook de eerste haven. Ik maakte een mooie wandeling langs de kust tot aan de beach en zo naar het centrum en dan terug. In de namiddag nam ik dan de trein naar het bekende Brighton Beach, bekend omwille van de veelkleurige stranbdcabines, maar in de winter valt daar weinig te beleven en zijn er ook geen strandcabines te zien. De stranden rond Melbourne zijn weinig interessant. Rond Sydney en Adelaide zijn deze veel mooier.
Vandaag was een eerder frisse dag, maar zonnig. Ik heb eerst een wandeling gemaakt door de Treasury en de Fitzroy Gardens. Twee mooie parken in Melbourne. In het laatste is de Cooks' Cottage te zien, het originele huis waar kapiteitn Cook en zijn gezin woonden. Het huis werd steen voor steen in Yorkshire (Engeland) afgebroken en hier opnieuw opgebouwd. Het laat zien hoe eenvoudig het leven was in Engeland in die tijd. Vandaar ben ik te voet naar het museum van Melbourne gegaan. Daarom een paar beelden van onderweg: de katholieke kathedraal en naast het museum het grote Exhibition Building. Het museum dat ernaast ligt is hypermodern en mooi. Het musuem is zeer divers. Eerst is er een zaal met geraamtes van voorhistoriische dieren en dan zalen met informatie over het leven in de oceaan en over inescten en spinnen die in Australië voorkomen, een afdeling over het menselijk lichaam en het brein, een afdeling over het bos ... Vanaar enkele van de mooiste exemplaren van de spinnen en insecten. Let op! In het echt zijn ze groter dan ze op de foto lijken. Je ziet ook een bordje met de maaltijd van de aboriginals. Smakelijk!!! Er was ook een zaal met de geschiedenis van Melbourne en hoe de mensen hier leefen in de negentiende eeuw. Tenslotte een mooie afdeling over de oorspronkelijke bewoners, de aboriginals, onder de naam: Bunjilaka. Je ziet wat kunst en gebruilsvoorwerpen van de aboriginals en een beeld dat herinnert aan de zwarte bladzijden uit de geschiedenis van de relaties van de Europeanen met de aboriginals. Een getuigenis van een moeder wiens kind werd ontvoerd om het in een weeshuis 'op te voeden' naar Europees model en het te ontdoen van zijn aboriginalwortels. Deze geschiedneis is te zien in de aangrijpende film: Rabbit proof fence.
Vandaag was een echte zomerse dag. De zon scheen volop en gaf heel wat warmte. Deze morgen was de eerste halte op onze tocht, opnieuw Hahndorf. Het was er nog rustig zo vroeg en het was aangenaam rondwandelen in de zon. Daarna reden we zuidwaarts naar de monding van de Murray River. We reden door prachtige landschappen tot we aan de brug kwamen over een van de vertakkingen van de Murray en die ons bracht naar Hindmarsh Island en dan even verderop naar het Coorong Natonal Park. In de verte zagen we inderdaad de opening en de oceaan. Daar stroomde de rvier vroeger in de zee, maar wegens de droogte is het waterpeil zo gezakt dat het water niet meer in de zee kan vloeien. De monding van de Murray is een geheel van meren en eilandjes. Op de kaart is dat goed te zien. Vandaar reden we terug naar het vasteland, naar Goolwa, dat lange tijd dienst deed als haven voor de schepen die vanop de Murray goederen van het binnenland aanbrachten om naar Engeland verscheept te wordren. Later is de haven verplaatst naar Port Elliot, een paradijselijke plaats die onze volgende stop was. Maar wegens het hoge aantal schipbreuken werd de haven uiteindelijk verderop verplaatst naar Granite Island, een eiland voor de kust van Victor Harbor. Dat was dan de middagstop. In Victor Harbor werkt nog (voor de toeristen) de oudste spoorweg of tram. Het is een soort tram, voortgetrokken door paarden. Vandaar dan weer noordwestwaarts naar Mac Laren Vale, een van de vijf officiële wijngebieden van South Australia. Daar bezochten we het bedrijf Hardy's-Tintara en konden we proeeven. In het proeflokaal werd ook de oudst bewaarde fles Australische wijn getoond van rond 1850. Daarnaast was er ook, in een trein, een shop en proeflokaal voor lokale producten: amandelen, Australische olijfolie, cholcolade en snoepjes, .... Alweer een heerlijke dag.
Vandaag was hier een bijna zomrse dag op zijn Belgisch. Een diepblauwe lucht, zon en temperaturen boven de 20°. Aangezien ik de belangrijkste dingen in Adelaide heb bezocht, was het dus een ideale dag om aan de kust door te brengen. Vanmorgen nam ik de bus naar West Beach op enkele kilometer hiervandaan. Kilometers lange en mooie beach bijna voor mij alleen om te wandelen. En zo ve rik mij herinner een van de eerste keren dat ik hier ook wat duinen zie. Op een bepaald moment kon ik niet meer door, door een rivier die in de zee uitmondt en dus maar de straat op en dan de bus genomen naar de volgende beach: Henley Beach. Daar een korte wandeling gemaakt op de pier en dan met de bus een eind naar het Noorden naar Port Adelaide. Daar is de haven van Adelaide, zoals de naam het zegt. In de haven zwemmen dolfijnen, maar ik heb er geen gezien. Port Adelaide is een historische plaats met onder andere een oude vuurtoren uit de negentiende eeuw. Het was er rustig en aangenaam zitten langs het water en in de zon. Geniet maar mee van enkele beelden.
