Vandaag was weer een topdag. Deze keer was het father Lawrie die me meenam voor een dagtrip. Hij bracht me naar zijn favoriete plaats: Bruny Island, een eiland voor de zuidoostkust van Tasmanië, even ten zuiden van Hobart. We hadden weer geluk met het weer. De hele dag stralende zon en blauwe lucht. In de zon was het redelijk warm. We reden door Hobart in zuidelijke richting naar Kettering (ongeveer 40 km. ten zuiden van Hobart), waar we de ferry namen naar Bruny Island. Na ongeveer 15 minuten varen kom je in een heel andere wereld terecht. Prachtige natuur en zo goed als ongerept: stranden, duin, weiden, zee, ... We reden zuidwaarts, ongveer 40 km. langs mooie landschappen en verlaten stranden. We kwamen aan de baai waar Kapitein Cook voor het eerst aan land kwam op zzoek naar zoet water en dan in Adventure Bay, waar hij uiteindelijk landde voor hij naar Botany Bay in Sydney ging op het Australische vasteland. In Adventure Bay stapten we op een 'jetty' (speedboat voor ongeveer 30 man) die ons langs de kust voer. We zagen albatrossen en adelaars in vrije vlucht, allerlei andere zeevogels, zeerobben in de zee en met tientallen rustend op de rotsen, witte walabi's, en alles in een natuurlijke habitat. Ongelooflijke natuurpracht zoals je het enkel ziet op televisie in documentaires. Hier en daar hield de boot stil en we genoten van de professionele uitleg. Na de bootocht van drie uur reden we terug over het eiland naar de ferry en zo terugv naar Hobart. Deze avond werd ik getrakteerd bij de Italiaan in Hobart. Hieronder enkele foto's van een onvergetelijke dag.
Vandaag was een fijne dag. Blauwe lucht, zon en redelijk warm. Een echte lentedag in de winter. Father Bob nam me mee op een prachtige rit langs de oostkust van Tasmanië. Eerst reden we over de Tasmanbrug, langs de luchthaven en zo door het binnenland naar de oostkust. We reden ene hele tijd langs de kust tot in Swansee waar we onze lunch namen en dan door het binnenland langs de Midland Highway terug naar Hobart. Een hele rit van ongeveer 300 km langs prachtige weiden, door de heuvels en langs historische plaatsen. Geniet maar mee via enkele foto's. Deze avond was het gemeenschapsavond samen met een aantal mensen die met de salezianen verbonden zijn en hun werken steunen. Eerst was er de mis en daarna vertelde father Lawrie over zijn recente reis en retraite die hij predikte op Samoa en daarna moest ik vertellen over de Kerk in België. De mensen waren zeer geïnteresseerd. Daarna hadden we een maaltijd met vodsel dat de mensen zelf hadden klaar gemaakt en meegebracht. Heel lekker! Er was ook het typisch Australisch dessert: Pavlova!
Vandaag was het heel mistig toen we aan het ontbijt zaten. Maar heel vlug zag je de zon door de mist heenbranden en op geen tijd was het een blauwe lucht en stralende zon, maar fris. Rond 11 uur vertrok k met father Michael naar Richmond, een plek van grote historische waarde voor Tasmanië en zelfs voor Australië. We reden over de Bowen bridge over de brede Drewent rivier. Daarna de heuvels in met prachtige landschappen die soms aan de Ardennen, soms aan Zwitserland deden denken. Zachte glooiingen en steile hellingen waarop schapen stonden te grazen. Prachtige kleuren en schakeringen van groen tegen de blauwe lucht en in het felle zonlicht. Eens de bergen over, kwamen we in een grote vlakte met groene weiden, bezaaid met heuvels. Even werder (ongeveer 25 km. van Hobart) ligt Richmond. Eerst bekeken we de oudste brug van Australië, gemaakt tussen 1823 en 1825 door de 'convicts', gevangenen die uit Engeland verbannen werden, dikwijls omwille van een kleine diefstal, en hier na een lange en harde reis, terecht kwamen in gevangenissen en werkkampen, onder andere in Richmond en in Port Arthur. De convicts moesten hard werk verrichten en verbleven in erbarmelijke, menonterende toestanden. Dan konden we vaststellen tijdens het bezoek aan de oude gevangenis. We bezochten ook de mooi gelegen kerk, toegewijd aan de evangelist Johannes en de oudste katholieke kerk van Australië. We aten onze lunch (fish and chips) in een plaatselijk restaurant en keerden naar Glenorchy terug.
Deze morgen nam ik weer vroeg de bus naar Hobart. Eerst het westelijk stuk aan de Botanical Gardens met zicht op de Derwent rivier en de imposante 'Tasman Bridge'. Het was zonnig en redelijk warm. Vandaar ging ik te voet langs de haven naar het Tasmanië museum voor een bezoek. Het is niet super groot, maar het bevat een collectie schilderijen over Tasmanië en vooral over Hobart, een deel over de tijd van de gevangeniskolonie die Van Diiemenland (Tasmanië) aanvankelijk was, een afdeling over de cultuur van de aboriginals en de Polynesische cultuur en een belangrijk deel over de dieren op Tasmanië.
Gisteren was een rustige dag. In de nmiddag heb ik echte Belgische frietjes klaar gemaakt voor de gemeenschap en feta in de overn. Een mengeling van Belgisch en Grieks. Ze waren in de wolken. Father Brian had zelf ijs gemaakt als dessert en ook dat was bijzonder lekker. Vanmorgen ben ik met de lijnbus afgedaald naar Glenorchy en vandaar naar Hobart. Ik ben eerst naar de kathedraal gegaan omdat deze om 1O uur sloot. Dan heb ik een bezoek gebracht aan father Brian, de pastoor van de parochie van de kathedraal, die ik had ontmoet op de lunch vorige zaterdag. Ik werd uiterst vriendelijk ontvangen met de lekkerste kofiie (Italiaans) die ik al in Austyralië gedronken heb. Anders is het altijd Nescafé en na een tijd begint dat te vervelen. Vanuit de pastorij heb je een prachtig zicht over Hobart en de haven. Daarna heb ik wat rondgehangen in de stad om Hoabrt te verkennen. Het is geen al te grote en geen echt drukke stad, maar gezellig.
Vandaag was een fijne dag. Blauwe lucht, zon en redelijk warm. Een echte lentedag in de winter.
