Sinds enkele weken maak ik de maandag een langere uitstap. Twee weken was dat een georganiseerde dagtrip en vandaag was het op eigen initiatief een bezoek aan de 'Goldfields' van Victoria. In de tweede helft van de negentiende eeuw werd, na New South Wales, ook in Victoria goud gevonden. Toen trokken vele avonturiers uit onder andere Europa en China naar Australië en vooral dan de streek van de 'Golfdields' om hun geluk te beproeven. De steden zoals Ballarat en Bendiigo groeiden toen enorm. Er was veel armoede en de mensen moesten hard werken, zonder enige zekerheid op succes. Gisteren nam ik de trein vanuit het Southern Cross Station in Melbourne naar Ballarat. Het is anderhalf uur sporen voor 110 km. Het was een mooie rit door wisselende landschappen. In Ballarat wachtte een busje dat ons naar 'Sovereign Hill' bracht, even buiten Ballarat. Het is een soort attractiepark in verband met de goudzoekers en de goudkoorts van de tweede helft van de negentiende eeuw. Eerst is er een soort tentoonstelling en een film binnen en als je buiten komt, kom je eerst in het kamp van de goudzoekers. Daar kan je zien hoe en in welke moeilijke omstandigheden deze mensen leefden en werkten in de goudvelden en in de goudmijnen. Als je verder ging, kwam je in een stad, volldig nagebouwd zoals in die tijd en met acteurs in de kleding van toen. Je waant je echt in Ballarat in de tweede helft van de negentiende eeuw. Er is een tinbewerker, een kopersmid, een goudbewerker, een bank en postkantoor, hotels en theater, begrfenisondernemer, apotheker, fotgraaf, bakkers, snoepfabriekje en snoepverkoper, kledingwinkel, hoeden- en laarzenmaker, horlogewinkel en juwelier, zadelmaker, hoefsmid en koetsenfabriek. Daar kon je zien hoe de karrenwielen gemaakt worden. Heel speciaal!!! Er was ook een kaarsenmakerij, een bowling, kerken, brandweer, politie, postkoetsenkantoor, ... .... Op de heuvel zelf zag je hoe het gouderts werd bewerkt Alles werkte. In de bakker kon je pasteitjes en broodjes kopen, in de voedingwinkel de zelfgemaakte snoep, bij de kaarsenmaker kon je de ter plaatse gemaakte kaarsen kopen, .... Ik maakte ook een ritje met de koets. Een leuke dag, maar rond de middag begon het spijtig genpoeg te regenen en het heeft niet meer opgehouden. De slechtste dag die ik hier al meegemaakt heb. Echt Belgisch weer! Nadien bracht ik een bezoek aan het goudmuseum en dan bracht de bus ons terug naar het station van Ballarat. Ik ben vandaar terug gekeerd naar het centrum van Ballarat, maar wegens het zeer slechte weer heb ik dat bezoek moeten inkorten. De bus bracht me terug naar Melbourne.
Vandaag was nogal een miezerige dag. Geen weer om naar de kust te gaan. Dan maar een stadwandeling. Eerst met de tram over de Yarrarivier naar Richmond om daar de Griekse sfeer op te snuiven. Daar was echter niet veel te beleven, dan maar terug naar de city. Met de tram reden we door het Olympisch Park waar de grote cricketground van Melbourne staat, het Olympisch stadion en onder andere de Rod Laver arena, het stadion waar de 'Australian Open' tenniswedstrijden gehouden worden. Vandaar naar het meest recente en hippe park van Melbourne, genoemd naar de Aboriginals, het Birrarung Marrpark (Oever van de mistige rivier). Dan kwam ik aan het moderne centrum van Melbourne, Federation Saquare en daar de rivier terug over en langs de zuidkant loopt een nooie promenade. Aan het 'Arts center' was een mooie markt met allerlei ambachtelijke producten.
Deze week hadden we een paar heel mooie dagen. Het was dan ook een goede gelegenheid om samen met broeder Michael, de missieprocurator van de salesianen van Australië, enkele malen over en weer te rijden naar Chadstone met pakken voor in de container voor Oost-Timor. We hebben allerlei dingen opgehaald, verpakt, gelabeled en naar de cnntainer gebracht. Elke keer door de suburbs van Melbourne en steeds een andere baan. Zo hebben we deze week, denk ik, alle oostelijke en zuidelijke suburbs van Melbourne gezien. En er zijn er nogal wat op die afstand. We zijn dan ook enkele malen op bezoek geweest bij pastoors of bij een of andere familie. Vanmorgen hebben we de container weer gedeeltelijk geleegd en opnieuw gestapeld en gevuld. Deze avond heb ik dan de eucharisitieviering in de parochie opgeluisterd met gezangen uit Taizé. De mensen hebben het zeer gewaardeerd.
Vandaag was de dag van de tocht langs de 'Great Ocean Road,' een weg die begint aan de kustplaats Torqay en loopt langs de zuidwestkust van Victoria. Deze weg werd aangelegd door overlevende soldaten van de eerste wereldoorlog om hen werk te geven. Het werd een rit van ongeveer zes honderd kilometer heen en terug van Melbourne, vol prachtige zichten. We hadden een minibusje met tien personen, een ideale manier om deze kustweg te verkennen. Eerst reden we langs Geelong naar Torqay en vandaar naar de eerste stop, de bekende surfbeach: Bells Beach. Daar kregen we Bush Billy Tea en crackers met Vegemite en lamingtons. Echt Australisch! Vandaar naar het Split Point lighthouse en de 'Memorial Arch' voor de arbeiders die aan de weg werkten. Ondertussen was het al goed aan het regenen. Vandaar naar Lorne en via allerlei badplaatsen en de Otway ranges naar Kennet River waar we koala's konden zien en mooi gekleurde inlandse vogels. Vandaar via enkele prachtige uitzichtpunten verder naar Apollo Bay voor de lunch. Gelukkig was de regen toen opgehouden, maar de hemel bleeg dreigend. Na de lunch reden we naar Maits Rest voor een wandeling door het dichte regenwoud met boomvarens en enorme bomen van honderden en duizenden jaren oud. Verder door het prachtige landschap waar we ook kangaroos in het wild konden zien naar een heel ander en meer rotsig landschap. De volgende stop was Gibson steps waar we via trappen naar het strand konden afdalen en tot bij de woeste oceaan konden komen en een eerste blik op de 'twelve apostles' hadden. Bij de volgende stop konden we de 'twelve apostles' dan beter zien. Vandaar ging het dan naar Loch Ard Gorge, de plaats van een beroemde schipbrek in de negentiende eeuw voor deze kust van de Schotse cargoboot:: Loch Ard. De laatste halte was 'London Bridge' en vandaar naar Port Campbell voor het avondmaal en dan via de highway terug naar Melbourne. Zoals u zelf kan zien aan de foto's was het een hoogst interessante dag.
Vandaag begon mooi, maar naargelang de voormiddag vorderde werd het meer en meer bewolkt. Na het schillen van de aardappelen (mijn werk sinds de aardappelschilmachine in panne is gevallen) nam ik de tram naar de city en vandaar met een andere tram door de noordoostelijke suburbs vijftien kilometer van het centrum naar Bundoora. Daar is een mooi park. Een oude farm die omgevormd werd tot park, maar midden in het park is nog de oude nederzetting te bezoeken als een 'heritage village' onder de naam Cooper's settlement. Daar is ook een afgesloten gebied waar kangaroos en emu's vrij rondlopen. Erg bijzonder is het niet, maar toch een leuke uistap op zondag.
Vandaag, feest van Petrus en Paulus, was een fantastische dag. Het weer zat mee. Zon en diepblauwe lucht en een beetje fris.
Om 11.30 uur vertrok de minibus in de city voor de ecodagtrip naar Philip Island, een eiland ten zuidoosten van Melbourne, ongeveer anderhalf uur rijden.
We reden door de mooie landschappen van Victoria (farmland) tot aan Moonlit Wildlife Conservation Sanctuary, zoals er hier zo vele zijn.
Eerst kreeg elkeen de kans om een Austrlische python rond de nek te hangen en dan naar buiten in een mooie 'setting' naar de Australische dieren. Het eerste wat we zagen en hoorden was de onvermijdelijke, lawaaierige kakatoo.
We konden tot vlakbij de koala maar strelen is verboden om ze niet op te schikken uit hun slaap (20 uur per etmaal).
Daarna naar de dingo, een soort Australische, wilde hond, of beter wolf. Vandaar naar de wombat, de dichtste verwant van de koala. De eerste keer dat ik de wombat zo goed kon zien, want normaal is het een nachtdier en het verblijft in onderaadse gangen. Maar deze leefde overdag, dus konden we hem eindelijk eens goed zien. Vandaar door de 'bush' op zoek naar de wallabis en de kangaroos. Eerst waren ze schichtig, maar na een tijdje kwamen ze dichterbij en kwamen ze uit je hand eten en kon je ze zelfs strelen. Uniek! Na de lunch vertrokken we naar Philip Island dat met een brug aan het vasteland verbonden is Na enkele minuten sloegen we af en over een brug naar Churchill Island. Daar bezochten we een 'Heritage Farm', een boerderij van de eerste kolonisten zoals ze hier in de 19de eeuw leefden. We zagen er schapen scheren en honden die de schapen moesten drijven. Heel interessant en een prachtige omgeving: weiden, schapen, exotische planten en bomen en overal de zee. Vandaar ging het naar een van de bekendste en meest beruchte surfstranden van Australië: Woolamai Beach. Prachtig strand en woeste oceaan met grote, schuimende golven. Vandaar naar Point Grant voor een parchtig zicht over de ocean en de ondergaande zon en de Nobbies, kleine eilandjes voor de kust waar zeevogels nesten en de zeeleeuwen rusten. Vandaar ging het dan tenslotte naar de Penguin Parade. Een strand waar elke avond honderden kleine pinguins na enkele dagen en vele kilometers in de oceaan te hebben gezwommen op zoek naar voedsel, terug aan land komen en naar hun nesten gaan. Een ongelooflijk schouwspel hoe die kleine pinguins in groepen uit de branding opduiken en al waggelend over het strand de duinen in trekken. Wonder hoe die kleine pinguins van ongeveer 20 cm. groot, na een tocht tot in Tasmanië en soms verder, op de juiste plaats uit de zee komen, het strand oversteken en in de duinen terug naar hun nest gaan. Grappig om ze vlakbj te zien, blijkbaar ongestoord door de menselijke aanwezigheid. Een mooie afsluiter van alweer een fijne dag. En zoals beloofd, prachtige beelden. Van de inguins mochten we echter geen foto's nemen, maar je kan ze zien op internet (Pinguin Parade of Philip Island).
