|
Voor Dolores, mi profesora de Castellano,
moest ik cursusboeken kopen. Net als in België wordt zoiets hier ook via
internet verkocht en gekocht. Even nagevraagd bij Melanie, die me ook
bevestigde haar boeken bij Amazon.es besteld te hebben. Ik dus naar de website
en mijn boeken besteld. Ze worden gratis thuis bezorgd, maar helaas is ons
officieel adres onvindbaar op elke GPS. Dus laat ik ze maar leveren in het
postkantoor van Canillas waar we ook onze búzon huren. Hoe dat zou lopen, daar
had ik geen idee van, want dat is maar 1,5 u per dag open. Maandag besloot ik
toch even een kijkje te gaan nemen of mijn boeken al aangekomen waren. Het was
rond 14u en de deur van het kantoor was open en de vrouwelijke postbode
aanwezig. Geen boeken aangekomen tot nu toe. Ik licht mijn búzon en vertrek te
voet door de verkeersvrije straatjes naar de auto. Belgerinkel. Een Spaans
telefoonnummer dat me niet bekend was. Blijkbaar de chauffeur van de
koerierdienst. Hij heeft mijn pakket bij (Yes!) en ziet dat hij dat bij de post
moet achterlaten. Inderdaad, klopt. Onmiddellijk volgt de vraag: Ken je
restaurant Maroma? Wie kent dat niet in een dorpje zo klein als het onze. Hij
zegt daar over 10 minuten te zijn en me daar het pak te overhandigen.
Inderdaad, stipt op tijd (waaaauw!) rijdt de bestelwagen tegen de richting in
tot pal voor mijn neus. Ik heb mijn boeken net op tijd voor de les om 16 u.
Spanje blijft verbazen!
Ook het kerkhof is hier bijzonder. Tussen
overlijden en begrafenis zit er hier maar één dag. Het weer zal er zeker mee te
maken hebben. Hier wordt er ook niet begraven onder de grond, het is erg
rotsachtig. Hier worden op het kerkhof witte rechthoekige gebouwen geplaatst,
met daarin rechthoekige nissen, net de grootte van een kist. In rijen van 5 of
6 hoog en vele plaatsen breed worden de nissen gevuld. Ladders zijn er overal
te vinden. Wanneer de nis gevuld is, wordt er een steen met foto en gegevens
van de overledene voor geplaatst. Op het dak van het gebouw en in de
buitenmuren zijn ventilatiegaatjes voorzien. Er hangt soms een geurtje,
afhankelijk waar je je bevindt. Het rare is, in sommige nissen liggen 2 of 3
personen. We hebben ons laten vertellen, dat bij een nieuwe begraving, de
vorige resten verwijderd worden. Dat lijkt me kras, maar hier is veel mogelijk.
Daarnet speelden we in het zonnetje met de
honden. Het zwembad is leeg om tijdens de winterperiode een groot onderhoud te
krijgen. Ouzo vindt het leuk om er in en uit te lopen, Jack heeft eindelijk, na
veel aanmoediging, geleerd de trappen naar beneden te nemen en een speelgoed
gaan te halen dat we geworpen hebben. Ook daarnet kwam onze enthousiaste
krullenbol met een speelgoed aangedragen.
Patrick gooit het met opzet in het lege zwembad. Jack gaan naar de
zijkant en
voor we het goed en wel beseften sprong hij naar beneden, 1,90 m
diep. Ik krijste de boel bijeen en dacht hem te moeten bijeenrapen om naar de
veearts te rijden. Niets aan de hand, meneer komt met bal vrolijk kwispelend de
trappen opgelopen. Hij durft de trappen nauwelijks af, maar springt even de
dieperik in. Veel geluk gehad.
|
Ons Spanje-avontuur
