"Kort" een verslagje van onze trip naar Spanje.

Om 2u opgestaan en door Stijn en Belinda naar Oorbeek gebracht. Daar aangekomen hebben we de honden binnengelaten en in hun ondertussen vertrouwde vliegtuigbench gezet.Ondertussen stopte de gevraagde taxi, mooi op tijd. Blijkbaar was zijn kofferruimte toch beperkter dan verwacht, maar geen probleem, want daar stopte een volgende taxi. Deze was ruimer. We zouden dus zeker in Zaventem geraken! Blijkbaar had ik in alle drukte per ongeluk gereplyd op de mail van een taxibedrijf dat niet hetgene was waaraan ik eerder toegezegd had. We zijn zonder problemen in Zaventem aangekomen. Het inchecken verliep vlekkeloos, de papieren en de honden waaraan OK (oef!). Valies op de band en honden gaan afleveren bij DHL. Wij naar de gate. Eerst een verkwikkende koffie gedronken en dan gaan wachten. Tegen 5.15u werd er afgeroepen dat we konden boarden. Onmiddellijk daarna de vraag of de heer en mevrouw Vanhentenrijk-Donné zich naar de balie konden begeven. We voelden de bui al hangen. Een vriendelijke man vertelde ons dat de honden niet konden meereizen met onze vlucht omdat er iets niet in orde was met de airco in dat deel van het ruim waarin ze zouden meevliegen. De paniek sloeg ons al om het hart, maar dat helpt niets. Dus uiterlijk kalm, maar bezorgd, stelden we de vraag hoe dit opgelost zou worden.Dit hadden we echt niet nodig na een bijzonder hectische en stressvolle maand september. De man begon heen en weer te bellen en uiteindelijk zouden de honden op een vlucht van Brussels Airlines gezet worden rond 11.30u. Wij zelf moesten wel met de oorspronkelijk geplande vlucht vertrekken, want meereizen met de honden was onmogelijk omdat alles volgeboekt was. De honden zouden in de "zoo-afdeling" van Zaventem uitgelaten worden, tot hun vertrek 's middags. Zij zouden er geen last van hebben. Met de gekregen labels van onze honden zou er op elk moment en in elke luchthaven kunnen getraceerd worden waar de honden zich op dat moment zouden bevinden. Het is een systeem dat overal ter wereld in de luchthavens gebruikt wordt voor het vervoer van dieren. Niet naar onze zin, niet echt gerustgesteld, maar zonder alternatief, zijn we dus aan boord gegaan. We kwamen mooi op het voorziene uur aan in een stralend Málaga. Eerst naar het bureau van de bagageafhandeling gegaan met de melding van het gebeuren, de labels tonende en de vraag wanneer we de honden zouden kunnen afhalen, Blijkbaar is Spanje niet zoals de rest van de wereld (vertel ons iets nieuw ;-)  ), want zij kenden het systeem niet bij de "groundforce" en konden ons niets vertellen over hoe wat, wanneer. We kregen een papier dat we melding hadden gedaan van wat er gaande was. Daarop stond een telefoonnummer dat we konden bellen indien we info wilden. Zijzelf zouden ons telefonisch contacteren wanneer de honden zouden arriveren en die zouden thuis afgeleverd worden (zoals verloren gegane bagage). Ze stuurden ook een mail naar Zaventem. Wat daarin stond, geen idee... Het was ondertussen half 10 en indien de honden zouden vertrekken tegen half 12, zouden ze er pas tegen kwart over 2 zijn. Dat zou betekenen dat we 4,5u zouden zitten wachten. Aangezien zoiets niet zinvol is en de stress alleen zou verhogen bij deze hondenliefhebbers, zijn we onze huurauto gaan oppikken. Die was gelukkig ruim genoeg voor de 2 benchen (Renault Kangoo). We laadden onze bagage en reden huiswaarts. Onderweg inkopen gedaan, de inwendige mens versterkt en op naar "Las Monjas". Ondertussen verschillende malen naar het gekregen telefoonnummer gebeld, maar we kregen geen gehoor. Nemen ze siësta in een luchthaven?? En dan al vroeger dan 12u?? Enfin, kalmte bewaren, want het heeft geen zin om doemscenario's te bedenken. Het was heerlijk thuiskomen in een proper, opgeruimd huis. De inspanningen van augustus rendeerden. Alleen de viervoeters werden gemist en ze waren geen moment uit onze gedachten. Daarom besloten we snel alles uit te laden, de koelkast te vullen en stante pede waar naar Málaga Aeropuerto te vertrekken. We waren tegen 14u ter plaatse, nog steeds zonder gehoor via de telefoon. Onmiddellijk begaven we ons naar de "groundforce". Deze keer aan de andere kant van de balie, want we konden niet meer langs de bagagekant geraken. Hekken voor de venster naar beneden, maar na watt geroep op de bedienden in het bureau, kwam dezelfde dame als 's ochtends naar ons. neen, ze had geen nieuws, dan zou ze ons wel gebeld hebben. Ze stuurde weer een mail naar Zaventem. Met welke mededeling??? Daar moesten we het mee stellen. Ondertussen zou de vlucht waarop de honden zaten, toch moeten landen?! En niemand kan zeggen waar ze waren??? Dat was buiten de waard gerekend. Wij naar de vertrekhal naar het bureau van Tui. Gesloten! Aan een ander loket ons probleem uitgelegd. Zij waren vriendelijk, maar vertelden om beneden naar "Groundforce" te gaan. Zij regelen die dingen. En of we dat al niet wisten!!! Toen een loket van Groundforce gevonden bij de vertrekhal. Ah, neen je moet beneden bij Groundforce zijn, zij behandelen de aankomst. Jaja.... Patrick belde naar Jupotours in Tienen, die onze tickets al maanden geleden boekte. Deze man belde vrijwel dadelijk terug dat de honden om 14.10u geland waren in Málaga, het vluchtnummer en de mededeling dat ze thuis zouden afgeleverd worden. Ondertussen was het al tegen 15u, geen enkele telefoon gekregen, van niemand een seintje over de honden. Terug naar Groundforce met de mededeling van de man van Jupotours. Ah, dan moesten we maar naar de security gaan met een meegegeven papier, zodat ze ons zouden doorlaten naar de bagageruimte. Ik was op dat moment al behoorlijk boos en gestresseerd. De mannen van security deden eerst wat moeilijk, maar uiteindelijk werden we tegen de stroom toeristen in, binnen gelaten. Gelopen naar de hal met banden, de aangesproken dame wist van niets. Ik naar de Guardia Civil die er de douanedienst waarnamen. Ze wisten van niets, waren wel vriendelijk. Toen zag Patrick plots op de verste band een bench staan. Daarin een liggende en hijgende Ouzo. Die hadden we al. De bench van de band gehaald. Daar zag Patrick stukken bench en een kauwbot liggen. Ouzo zijn bench was intakt. Dit moest van Jack zijn. Waar was onze hond??? Toen werd Patrick boos, ik ook kwaad en in paniek. (neen, dat helpt natuurlijk niet...). Eén van de mannen van de Guardia Civil ging zoeken. Toen zag ik een bureau van Tui net achter de ruimte met banden. Daar het verhaal gedaan met de mededeling dat onze hond ergens moest zijn en we niet weg zouden gaan voor we hem hadden. Een hulpvaardige Spanjaard van een reisbureau daarnaast, vertrok mee zoeken. Daarna kwamen wachtende jonge meisjes die bij de band zaten te wachten me roepen. Ze hadden Jack gevonden. Blijkbaar hadden de mannen de bench "achter de coulissen" gevonden, de band laten verder lopen en nu stond die dus in de hal. Patrick woest gaan klacht indienen, ik met de bench van Ouzo weer naar de hal. Daar stond een helemaal kapotte bench met een Jack die begon te piepen toen hij me hoorde. Mogen of niet, ik haalde beide honden uit hun bench en ze begonnen blij te kwispelen dat ze bij me waren. Ondertussen bracht de politieman een kar om de stukke bench op te zetten. Ik met kar, bench en twee honden aan de leiband weer naar Tui. Klacht ingediend, Patrick bij groundforce klacht ingediend en op naar de auto. De twee benchen in elkaar tegen de klep van de auto geplaatst en de honden los tegen onze zetels. Onderweg loopt een rare  (dronken?) kwiet voor onze auto. We moesten remmen, de benchen vallen om, op Ouzo die eronder lag. Enfin, tegen 18u konden we in onze zetel op het terras ploffen. Ouzo heeft baantjes getrokken in het zwembad. De honden hebben naast ons bed geslapen, vanmorgen gegeten en nu liggen ze naast me te slapen op het terras. Klacht wordt ingediend, ze zullen het geweten hebben. Goeie reclame! Maar de honden en wij zijn uiteindelijk goed aangekomen. Eind goed, al goed!