 |
|
|
| Paikea's dromendagboek |
| Ik hou van dromen. Niet zozeer om ze te kunnen ontcijferen of analyseren, want voor mij is het al voldoende om mijn dromen gewoon te kunnen 'zien'. Ik ben ervan overtuigd dat mijn onderbewuste precies weet wat er
moet gebeuren en wat het moet doen voor mij om in evenwicht te blijven. Het enige wat ik moet doen, is voelen wat er binnenin mij omgaat... en dat is nu net wat soms zo moeilijk is. Dromen brengen me dichter bij mezelf.
Laten datgene los wat me in de echte wereld vasthoudt en laten me voelen wat het is om vrij te zijn in mijn eigen hoofd...
|
|
| 26-03-2014 |
 Droom 184: vallende helikopter |
Ik sta met een vriendin op de luchthaven vol spanning te wachten op ons vliegtuig. Op de baan naast ons zijn mensen al aan het instappen in een ander vliegtuig. Het vliegtuig is erg groot en imposant. Boven ons verschijnt er met veel lawaai een helikopter. Wanneer hij recht boven mijn hoofd hangt valt hij keihard naar beneden en op het moment dat hij de grond raakt, geeft deze mee en kaatst de helikopter terug naar boven. Nu hangt hij weer recht boven mijn hoofd. Ik ben bang dat hij recht op mij gaat vallen. De helikopter valt weer.. mist me bijna rakelings en wordt opnieuw teruggekaatst naar boven. Dit gebeurt nog een derde keer en weer heb ik het gevoel dat die recht bovenop mij gaat vallen maar het gebeurt niet. Ons vliegtuig is aangekomen. We stappen er naartoe en net voor het binnengaan word ik wakker.
|
|
|
|
|
| 26-02-2014 |
| Droom 183: afdruk van een kattenpoot op mijn voorhoofd |
Ik ben naar schotland gereisd en wandel een oude muffige pub binnen. Aan tafel zitten twee dames die er "local" uitzien en ik voeg me bij hen om de mooie plekjes van het land te weten te komen. Ik geraak moeilijk uit mijn woorden maar word toch snel begrepen en als ze beginnen uit te leggen komen er een paar kerels die iets verderop stonden, joviaal rond mij hangen. Zij hadden ook gehoord waar ik naar vroeg en ik krijg van hen ook veel tips. Een kerel neemt een landkaart en vouwt die open op tafel. Ze zijn nogal druk en luid. Eén van hen komt me bekend voor. Hij probeert mijn aandacht te trekken.
Later ben ik in een huis dat naar mijn gevoel mijn huis is. Er loopt een klein grijs/wit kitten rond, dat voor mijn moeder is. Weet niet meer hoe het bij mij beland is. Er zit nog schots lokaal volk in mijn huis. Ik vind een groene broek op de grond en als ik hem wil oprapen merk ik dat er een ander kitten uit de broekzak kruipt. Het is kleiner en grijs gestreept. Ik neem het met één hand op, kijk rond tussen het volk en vraag wie die groene broek daar achter gelaten heeft. Niemand reageert. Later komt mijn moeder aan en vraagt naar haar kitten. Ze ziet het grijs gestreept katje, maar ik zeg dat dat niet haar katje is. Het grijs/wit katje wat verderop in de kamer loopt is voor haar.
Ik kijk in de spiegel en zie een rode schram horizontaal over mijn voorhoofd. Ik denk dat het door mijn kattenallergie komt en plots zie ik in de spiegel een afdruk van een kattenpoot op mijn voorhoofd verschijnen. De poot zwelt op. Het worden blaasjes en ze worden groter en groter. Het lijken wel brandblaren. Met een doek druk ik tegen de blaren op mijn voorhoofd en zoek voor hulp. Mijn vader komt af met watten en verband, maar ik zeg nee! ik moet meteen naar spoed want dat gaat ontploffen!
|
|
|
|
|
| 07-02-2014 |
| Droom 182: peddelen om aan de kant te geraken |
Ik zit in een grijze rubberen bootje op een groot meer. Er begint water in mijn bootje te geraken en nog voor ik het goed en wel besef zit er al zoveel water in het bootje zodat de achterkant al bijna volledig onder ligt. Ik begin snel te peddelen om aan de kant te geraken, maar er komt een stevige stroming aanzetten waardoor ik erg veel kracht moet gebruiken om mijn bootje in beweging te krijgen. Ik peddel zo snel ik kan. Heel traag geraak ik vooruit. Erg opgelucht als ik eindelijk aan de kant geraak en sleur mijn bootje uit het water...
|
|
|
|
|
| 27-11-2013 |
| Droom 181: ik merk op dat de 'duikboot' plots een vacht heeft?! |
Ik ben stiekem in het huis van een ex. Er is niemand thuis en ik plan om de sierkussens van de sofa mee te nemen omdat ik die zo mooi vind en dat ze eigenlijk mij toebehoren. Plots komt zijn moeder binnen en ik geef één of ander smoesje waarom ik daar ben. Kan me niet meer herinneren wat het smoesje was...
Ik loop stiekem rond het huis van mijn ex-buurvrouw. Het is al avond. Ik heb een spray schoonmaakmiddel vast. Als mijn buurvrouw mij plots ziet verzin ik ook hier een smoesje waarom ik daar ben en zeg dat ik alvast het hardnekkig vuil van de tegels rond het huis wou verwijderen voor de 'tegelschrobbers' of zoiets eraan komen...
Ik ben met een groepje vrienden aan een meer. Weet niet meer wat we daar aan het doen waren, maar ik zie plots iets boven het water uitkomen en terug in het water verdwijnen... enkele keren na mekaar tot ik overtuigd ben dat het een duikboot is. Ik deel het mee aan mijn vrienden. Ik babbel met een meisje uit het groepje en merk op dat ik haar eigenlijk helemaal niet zo goed ken als ik dacht. Even later wandelen we in een soort ondergrondse onzichtbare tunnel door het meer. Ik zie links van me de 'duikboot' langs me heen gaan. Ik moet over een ijzeren loopbrug heen stappen, maar de brug is erg smal en de 'duikboot' scheert in redelijk hoog tempo heel kort erlangsaf. Mijn vrienden die al voor me zijn sporen me aan om door te lopen, maar ik twijfel en ik merk op dat de 'duikboot' plots een vacht heeft?! Ik voel aan de malse lichtgrijs gekleurde korte haartjes...
|
|
|
|
|
| 07-11-2013 |
| Droom 180: mijn katten mee naar de dokter |
Ik ga naar de dokter en heb mijn twee katten bij omdat die anders alleen thuis moesten blijven. Ze lopen in het voortuintje van het huis van de dokter, maar dan denk ik er plots aan dat mijn katten de weg daar helemaal niet kennen en dat ik ze misschien beter snel binnen zet omdat ze anders verloren lopen. Ik kijk rond en zie mijn katten nieuwsgierig het voortuintje onderzoeken. Als ik de deur naar binnen openzet gaan ze zelf nieuwsgierig snuffelen door de deur en lopen naar binnen. Als ik zelf binnenstap merk ik dat de deuren van de gang en de andere kamers openstaan. Ik loop door de gang en een paar kamers verder zie ik de dokter opmerken dat één van mijn katten ergens onderin zit. Mijn kat heeft ergens ingelopen en is helemaal bedekt met een soort witte poeder. Ik neem ze allebei terug mee naar de wachtkamer en doe de deur dicht.
|
|
|
|
|
| 30-09-2013 |
| Droom 179: de krokodil hapt in mijn hand |
ben met mn neefje met een roeibootje op een meer in het bos. we zijn aan het zwemmen en dan zie ik plots een klein krokodillenhoofdje naderen. ik spring rap terug in de boot en waarschuw mijn neefje. de krokodil wordt groter. ik reik mijn hand uit naar mijn neefje om hem de boot in te trekken. de krokodil hapt in mijn hand terwijl ik mijn neefje zijn hand vastneem, maar ik voel geen tanden dus ik doe gewoon verder en sleur mn neefje tot in de boot. de krokodil is nog groter geworden. met de roeispanen probeer ik het bootje te draaien zodat we recht vooruit kunnen. als het bootje recht ligt begin ik haastig te peddelen en ik maak al snel vaart zodat de krokodil al snel achter ons ligt en ik hem niet meer zie. aan de andere kant van het meer roei ik tot aan de kant. het bos ziet er wat herfstig uit met paden bedekt met bruine bladeren. ik klim uit de boot en hou de boot vast zodat mijn neefje ook kan uitstappen..
|
|
|
|
|
| 22-09-2013 |
| Droom 178: slijmerige bloedrode foetussen |
Een meisje doet haar mond open om een heel grote kever door haar keel naar binnen te laten kruipen. Kort erna begint ze stuipen te krijgen en ik hoor haar zeggen, ik had het beter niet gedaan. Haar huid kleurt helemaal bloedrood en haar navelopening is plots zo groot dat ik een nest slijmerige bloedrode foetussen kan zien zitten. Het lijkt wel of ik in een horror film zit van de jaren '80. Ik begin te panikeren en loop snel het huis uit omdat ik het gevoel heb dat zij in een kevermonster of zoiets aan het veranderen is en achter me aan komt. Ik neem mijn sleutels en probeer de buitendeur te sluiten zodat ze opgesloten zit in het huis en ik de tijd heb om weg te lopen, maar hoe zeer ik ook probeer, ik krijg de deur niet op slot. Ik draai de sleutel wel twintig keer om, maar als ik dan test of de deur vast is, voel ik aan de klink dat die nog gewoon los zit. Ik doe nog een laatste poging om te sluiten, maar ik voel dat zij al aan de andere kant van de deur staat en elk moment de deur kan openen, dus ik begin te rennen...
|
|
|
|
|
| 19-09-2013 |
| Droom 177: rug drijven / in de spiegel is geen rok te zien |
Ik ben in een vol zwembad en krijg les om van de kant af te duiken. Even later komt mijn vader me ophalen. We zitten in de auto en hij zegt dat we volgens hem nog eerst ergens naartoe moesten voor we naar huis gaan maar hij weet niet meer naar waar. Volgens mij moesten we nergens meer zijn..
Nu ben ik in een kleiner overdekt zwembad en er is niemand anders buiten mijn leraar. Ik moet als eerste oefening op mijn rug drijven, dus ik laat me naar achter vallen en drijf rustig op het water, mijn armen trek ik tot boven mijn hoofd. Ik voel de leraar mijn arm achter me vastpakken en zegt dat ik één arm tot naast mijn hoofd moet strekken zodat de rechterkant van mijn lichaam nu helemaal opgestrekt is..
Ik heb een afgesneden jeans aan en bedenk me dat ik eerst iets anders wil aandoen voor ik naar school ga, maar ik heb niets bij. Ik doe een kleerkast open, die van mijn moeder zou zijn. Ik bekijk de kledingstukken één voor één. Er hange veel lange rokken in en bloesjes waarvan ik aan de binnenkant voel dat het thermisch materiaal is om het bovenlichaam warm te houden. Ik neem een lange rok uit de kast, doe ze aan en ga voor de spiegel staan om te kijken of ik er mee sta. In de spiegel is geen rok te zien, maar zie ik gewoon mezelf in ondergoed staan en wel 5 keer dikker dan normaal. Ik kijk terug naar mezelf om te zien of ik wel degelijk een rok aan heb, wat zo het geval blijkt te zijn.. kijk terug in de spiegel en weer geen rok te zien..
|
|
|
|
|
| 18-09-2013 |
| Droom 176: bungee-springen |
Ik stap in de stoffen harnas die vasthangt aan de twee grote elastieken. Maak me vast en begin te springen. Het gaat heel erg hoog. Ik probeer mijn balans te vinden en ondertussen ook te genieten van het vrije zweefgevoel. Na een keer of zes vind ik het welletjes en roep ik naar de persoon beneden op de grond dat hij me moet tegenhouden omdat ik wil stoppen. Hij heeft me te laat gehoord zodat ik nog een keer extra de lucht in vlieg. Na mij word er iemand in een rolstoel vastgemaakt aan de elastieken. Ik adviseer hem om zonder stoel te gaan omdat hij anders moeite gaat hebben met zijn evenwicht te houden. Een ander persoon geeft me gelijk.
Ik verblijf op een kleine maar gezellige zolderkamer van een groot huis op het platteland. Mijn poesjes zijn bij mij. Terwijl ik de draaitrap afdaal bedenk ik me dat ik hier wel zou willen blijven wonen. De trap heeft hier en daar vuile gele plekken op de vloer. Het lijken wel urinevlekken. Het afdalen duurt lang. Elke keer als ik op een verdiep aankom denk ik dat ik beneden ben, maar toch gaat de trap steeds weer een verdiep lager. Elke deur van elk verdiep ziet er hetzelfde uit. Na een tiental verdiepen zie ik eindelijk een open deur waar ik de buitenlucht door kan zien. Ik haast me naar de deur en net voor ik buitenga krijg ik nog de gedachten dat ik straks een keertje de trap wil zuiver dweilen.
Ik ga naar buiten en stap recht in een oogverblindend mooi heuvelachtig weidelandschap. Wauw! Ik doe een paar pasjes naar voor en adem de heerlijk frisse lucht in. Ik merk een geitenweide op aan de rechtse kant van het huis. De weide is afgebakend met draad en er staan mooie houten huisjes in en veel stro. Een oudere man die de geitjes verzorgt begint te vertellen. Een van de geitjes is zwanger, maar ze krijgen het kleintje er niet uit..
|
|
|
|
|
| 17-09-2013 |
| Droom 175: vader leeft / aquarium |
Ik droomde dat ik een paar dagen geleden bericht had gekregen dat mijn vader gestorven was. Ik stuur een smsje met de boodschap naar een vriendin. Het was op een maandag gebeurd. Vol verdriet kwam ik stilaan tot het besef dat ik mijn vader nooit meer zou zien. Bij mijn ouders thuis tref ik mijn moeder in een erg vrolijke bui aan. Ze straalt en maakt muziek met haar orgel. Even later krijg ik van mijn zus te horen dat het een grapje was en mijn vader gewoon nog leeft. Woedend negeer ik iedereen en stap door de gang een kamer binnen. Doe de deur achter me dicht en maak het schuifslot vast.
Ik ben een aquarium aan het zuiver maken. Doe een emmertje open dat ernaast staat en zie daar twee visjes in liggen die mijn broer eerder uit de aquarium had gehaald omdat hij dacht dat ze dood waren. Eentje ervan zie ik nog bewegen en met een schepnetje zet ik het visje terug in de aqauarium. Hij zwemt echter ondersteboven en is op sterven na dood. Ik vraag aan iemand bij me, ik weet niet meer wie, om het visje dood te maken om uit zijn lijden te verlossen, want ik krijg het zelf niet over mijn hart. De persoon vraagt hoe en ik zeg dat hij buiten een dikke steen moet pakken.
|
|
|
|
|
| 24-08-2013 |
| Droom 174: Ja zeg het nu maar.. |
Ik ben met S, een oude schoolvriendin ergens op een voorstelling. We zitten in de zaal en al kort nadat de voorstelling begonnen is maakt S me er attent op dat het bijna tijd is om te gaan werken. Ik vraag hoe laat het is en zij antwoord 20 voor 4. Ik moet om 4u op mijn werk zijn. Ik geraak wat getrest, sta op en verlaat snel de zaal. S komt met me mee. Als we in de grote inkomhal aankomen bedenk ik me dat ik vergeten ben een muntje te nemen van de parking dus ik ga aanschuiven aan de balie om te vragen hoe ik nu kan vertrekken. De vrouw aan de balie is nog een deel andere mensen aan het helpen doordat ze constant geroepen word nog voor ze de balie bereikt. Ik begin me meer en meer op te jagen, maar probeer kalm te blijven. Als ze eindelijk aan de balie komt zegt ze tegen me op een nogal irriterende toon "ja zeg het nu maar" en ik antwoord haar dat ze zo een toon niet hoeft aan te slaan tegen mij en ik daar al veel langer stond te wachten dan die andere mensen die ze voor mij geholpen heeft, ondanks dat ik heel weinig tijd heb en dringend naar mijn werk moet. S heeft haar ondertussen op de grond tegen de muur neergezet. Ik ga naar haar toe en zeg kom we zijn hier weg, op een geïrriteerde toon en ik verlaat de inkomhal. Als ik omkijk zie ik dat S niet mee is gevolgd. Ik voel me plots een beetje schuldig omdat ik geen rekening gehouden heb met haar en daar een scene heb staan maken aan die balie. Ik ga terug de inkomhal binnen, zij zit nog steeds op dezelfde plek tegen de muur. Ik buk me naast haar en vraag of ze nog mee wil, maar ze zegt dat ze al met iemand heeft afgesproken om haar te komen ophalen en iets te gaan eten omdat ze erge honger heeft. Ik accepteer haar keuze en geef haar een begrijpend tikje tegen haar onderbeen en wens haar nog even succes voor ik opsta en weg wandel. Ik stop bij het buitengaan nog even aan het toilet en zie een zwarte opgevouwde broek in het toilet liggen. Ik probeer de broek weg te spoelen maar dat gaat natuurlijk niet..
|
|
|
|
|
| 20-05-2013 |
| Droom 173: rode modderige zandweg.. |
Tijdens middagdutje:
Ik ben op de baan met mijn auto. Aan de andere kant van de middenberm zie ik iets in het midden van de baan liggen. Het beweegt. Als ik dichter bij ben zie ik dat er een hert ligt. Het dier is een slachtoffer geworden van het verkeer en hoewel hij probeert, geraakt hij niet meer overeind. Ik zie zijn angstige blik. De wagen voor mij vertraagt en rijdt de pechstrook op. Ik volg hem en bedenk dat ik de hulpdiensten moet bellen als ik aan de kant sta, omdat we dat dier daar zo niet kunnen laten liggen. Plots is de pechstrook een zandweg geworden. Ik volg de weg nog een eindje, verder het bos in, maar het wordt moeilijker om te rijden. Er zitten diepe kuilen en het pad wordt smaller. Er ligt rode zand. Ik kom op een splitsing. Rechtdoor gaat de weg over in een smal wandelpad. Daar kan ik met mijn auto niet doorheen. Links gaat de weg opeens stijl en kronkelig naar beneden met nog veel diepere kuilen. Ik besluit om mijn wagen om te draaien en over dezelfde weg terug te rijden als waar ik vandaan kwam. Ik moet een eindje omhoog en de rode zandweg is nu heel modderig geworden. Gelukkig liggen er hier en daar nog wat keien waardoor de banden van mijn wagen nog enige grip krijgen om de heuvel op te rijden. Ik probeer mijn wagen in beweging te houden zodat ik niet kom vast te zitten in de modder...
|
|
|
|
|
| 02-05-2013 |
| Droom 172: bezoekje met ex |
|
Ik ben onderweg met mijn ex. Het is avond. We stoppen aan een huis. Een vriend van hem laat ons binnen. Er lijkt geen woonkamer te zijn, enkel de trappenhal beneden en boven een bureau. De voorkant en zijkanten van deze kamer zijn van glas. Ik vind het wel iets hebben. Iets.. herenhuis-achtigs. Stijlvol. Er staan computers op de bureau en een deel ontwerpen. De vriend blijkt dus een ontwerper te zijn. Hij probeert mij er een beetje bij te betrekken door wat uitleg te geven over zijn ontwerpen. Ik apprecieer het wel maar voel me toch wat onwennig. Iets later zitten mijn ex en de vriend iets verderop. Ik hoor mijn naam vallen en kijk op. Zij merken het niet en praten verder. De vriend vraagt hoe het nu zit met ons twee waarop mijn ex antwoord dat het misschien wel terug iets kan worden met een hoopvolle glimlach op zijn gezicht. Ik doe alsof ik het niet gehoord heb, maar voel me erg vervelend want dat is iets waar ik voor mezelf al lang een punt achter heb gezet en absoluut niet naar terug wil.
|
|
|
|
|
| 01-05-2013 |
| Droom 171: Planeten |
Ik ben met mijn vader achter op de koer bij mijn ouders thuis. Het is nacht en ik zie een planeet boven ons hangen. Zijn kleuren en tekeningen zijn duidelijk zichtbaar. Dan komt er plots nog een andere planeet over ons heen gevlogen, van nog veel korter bij. Deze planeet heeft grotere en felgekleurde vlekken.. ook blauw.. en zoeft in snelle vaart voorbij. Ik zeg nog tegen mijn vader, daar lijkt zich wel water op die planeet te bevinden door de blauwe kleur. Ze lijkt een onwenteling te maken rond de aarde, maar net als ik dat denk, keert ze in een kleine elipsvormige baan terug. Ze komt weer over ons heen gevlogen, nog korterbij, maar ze ziet er helemaal anders uit nu. Ik strek mijn armen uit naar de planeet en heb ze plots vast. Het is een bal geworden met afgetekende landen zoals op een landkaart, maar de kleuren zijn verdwenen. Ze is helemaal zandkleurig.
Later is mijn metekind bij mij en we zijn achter op de koer aan het dansen. Iets in jazz-achtige stijl. We kunnen er niet veel van, maar trekken ons nergens iets van aan en amuseren ons te pletter. Dan zet zij plots haar voet op mijn dij en tilt me omhoog alsof ik zo licht ben als een veertje. We blijven zo nog een tijdje door dansen en lachen onder de donkere hemel..
|
|
|
|
|
| 24-04-2013 |
| Droom 170: verlamd in mijn zetel hoor ik mijn ouders al op de trappenhal |
|
Middagdutje in de zetel: Ik word 'wakker' van de
geluiden buiten op de koer. Ik hoor de stemmen van mijn ouders. Ze zijn aan het
spelen met een paar kinderen. Ik denk oh, zal maar rap ff opstaan, dan kan ik
ze sebiet binnen laten, maar.. ik krijg geen beweging in mijn lichaam en besef
meteen dat ik nog aan het dromen ben. Verlamd in mijn zetel hoor ik de stemmen
van mijn ouders al op de trappenhal. Ik denk, oei.. als ik niet kan opstaan,
dan kan ik de deur ook niet openmaken en kunnen ze niet binnen. Ik probeer
nogmaals op te staan, maar krijg geen centimeter bewogen. Plots staan mijn
ouders al aan de zetel, achter mij. Ik zeg tegen hun.. ik zie jullie niet. Kom
even voor mij staan, want ik slaap nog en kan me niet bewegen. Ik hoor aan hun
stemmen dat ze iets opschuiven en volgens mijn weten zou ik ze nu wel moeten
kunnen zien, maar toch zie ik ze niet. Ik word er een beetje ambetant van.
Even later zijn ze weg.. en ik denk.. ik wil deze kans wel even benutten door
wat te oefenen. Ik focus me op bewegen en ik denk, als meteen rechtstaan niet
lukt, dan probeer ik me gewoon om te rollen en op die manier uit mijn zetel te
geraken. Ik laat mijn gewicht naar links rollen en hel al een stukje over de
zetel, maar ik voel 'iets' aan mijn haren trekken. Alsof mijn haren in een
ander soort bewustzijn vasthangen en ik al half eruit hang. Dan hoor ik weer
stemmen. Door het verliezen van mijn concentratie lig ik weeral plat in de
zetel. Het zijn een paar kerels die ik niet ken. Ik zie ze ook niet, want ook
zij staan áchter de zetel. Ze zeggen mijn naam en adres (fout) en het komt een
beetje dreigend over zo van.. we weten wie ge zijt en waar ge woont, dus pas
maar op. Als ze willen vertrekken zeggen ze goeiendag, maar ze worden wat
ambetant omdat ik niks terugzeg, maar ik kan niks terugzeggen omdat ik verlamd
ben. Ik voel dan ineens een klap van iemand zijn hand op mijn gezicht en
verschiet. Ik hou me klaar. Er komt nog een klap, maar ik kan de hand grijpen.
Ook de andere hand heb ik nu vast. Ik voel aan de handen en ze verliezen na
korte tijd hun dreiging. Onze handen raken mekaar nu zacht aan. Ze gaan over
mijn gezicht. Ik heb geen zin meer om hier verlamd te blijven liggen. Iedereen
is weg en ik wil weer een poging doen om iets te ondernemen. Ik denk..
misschien kan ik mezelf in mijn droom niet bewegen omdat ik me te zeer focus op
het visuele. Ik ga eens proberen om mijn ogen dicht te houden. Ik krijg
vanallerlei 'tintelende' beelden en het volgende wat ik me herinner is dat mijn
ogen plots terug opengaan.. ik kan bewegen.. ik kan opstaan.. ik ben wakker.
| |
