Mijn metekind en ik maken een uitstapje naar Zeeland. Tegen de avond zegt ze dat ze heel erg moe is en graag in een mals warm bed zou slapen. Ik stap dan in mijn auto en ga op zoek naar en plaats waar we kunnen overnachten. Onderweg kijk ik nog even naar achteren in de auto om te zien of ik wel een tent voorzien had, maar die heb ik wel bij want ik zie ze liggen onder nog wat andere spullen. Even later kom ik aan in een soort hotel en ga staan wachten aan de balie om te vragen of ze kamers ter beschikking hebben, maar de vrouw is druk in gesprek met nog twee andere vrouwen...

Ik woon, samen met mijn moeder denk ik, in een oud huis. Het lijkt een beetje op een ruïne en ik ben het beu dat er geen toilet is en ik elke keer op een emmer naar het toilet moet gaan. Dan neem ik de auto en rijd weg, ik denk op zoek naar iets beters, en stop in een straat waar heel raar volk woont. Ik stap uit mijn auto en iets verderop staat een koppel, maar ze zien er wat mismaakt uit. Het doet me denken aan het kliënteel van een shop waar ik werk en dan komt de man op me af en zegt dat hij X kent, de werknemer van die shop. Ik ben mijn auto met een doekje aan het afvegen omdat er veen stof op hangt, maar wil eigenlijk ermee stoppen en gewoon vertrekken want ik vind deze mensen wat creepy. Dan stopt de man een briefje van 10€ in mijn handen, om te tonen dat hij blij is dat er iemand langskomt, maar ik geef het hem terug en zeg dat ik dat niet wil aannemen.

Ik rijd met mijn auto door de schotse highlands en maak me een beetje zorgen dat mijn auto het vele klimmen rond de berg niet gaat aankunnen.
Even later kom ik aan bij een oud, typisch schots kasteel. Er lopen wat toeristen rond het kasteel en in plaats van in het kasteel te gaan draai ik me om en kijk uit over een practig bergzicht. Er zijn ook stallen en in een stal loopt een baby olifantje rond. Ik aai hem voorzichtig op zijn slurf en het olifantje neemt even later mijn  arm vast met zijn slurf en wandelt met mij iets verderop in de stal.
Even later ben ik dan weer buiten, ik neem ook nog foto´s van het mooie uitzicht over de bergen en van een boer die iets verderop in zijn werkkledij in een weide staat te zwaaien. Dan zie ik buiten achter een houten hek een grote olifant staan. Ik wil van hem ook een foto nemen en ik ga een beetje dichter om zijn kop mooi in beeld te krijgen. Ik kijk op het schermpje van mijn camera tot ik een mooie compositie bekom, maar de olifant is dan al heel dichtbij.

Ik sta buiten in het donker naar de hemel te kijken en zie dat de hemel raar verlicht wordt. Het doet me denken aan het aurora borealis, maar dan zie ik in het midden van dat moois opeens een zwarte vlek die van vorm veranderd en groter wordt. Ik maak me ongerust, het lijkt wel een groeiend gat in de ozonlaag. Dan opeens kleurt de grote zwarte vlek oranje, als het vuur bij een plotse ontploffing en de vlek is erna niet meer te zien.

Ik ben een geest en ben in het huis van een jonge vrouw die Nele noemt. Ik wil haar een beetje plagen als grap, zonder kwade bedoelingen en doe dingen zoals de frigodeur open/dichtdoen en als ik een stap zet in de kamer merk ik dat zij voelt dat er iemand is. Ze voelt me stapjes op de grond zetten, ook al probeer ik zo stil te zijn als ik maar kan. Als ij een stap opzij zet, zet ik ook een stap opzij. Ik merk dat ze bang begint te worden, dus ik wil haar laten weten dat ik het ben, zodat ze geen bang hoeft te hebben. Ik fluister haar naam, Nele, maar ze kijkt heel bang rond en begint opeens stuiptrekkingen te krijgen. Ik denk eerst dat ze dat doet om mij een loer terug te draaien. Ik krijg bang van haar. Ze lijkt wel bezeten.

Ik stap bij mijn ma in de auto en we moeten nog iemand oppikken, maar zij is dat ff vergeten en ze wil een blokje rond gaan om terug te rijden, wat ik niet goed begrijp, want ze stond eigenlijk al aan de poort waar we moesten zijn, ze moest gewoon een klein stukje terug. Onderweg is ze even kwijt waar ze moet rijden en ze begint tegen mij te stoefen over X. Ik zeg tegen haar dat X mij niets boeit en dat ik totaal niets met hem te maken heb. Ik voel me boos, omdat ze altijd over een ander stoeft. Dan vraag ik haar wanneer ze eens over ons zo heeft gestoefd en ze antwoord iets vaag en de vraag ontwijkend en dan zeg ik tegen haar, weet gij wat ge zijt, een faker. Laat het maar zo, gelijk het altijd geweest is.

Even later hoor ik haar van ergens wenen, maar ik zie haar niet en ik voel me slecht omdat ik zo hard en beschuldigend ben geweest.

Ik ben met mijn pa en nog iemand in een overstroomd theatergebouw, bij het podiumgedeelte. Waar ik sta komt het stromende water bijna tot op schouderhoogte en iets verderop, net voor het doek,  gaat het over in een wit slurpie-achtig stromend ijsgedeelte. Mijn pa zit vast in het overstromend slurpie-ijsgedeelte en de persoon die bij me is biedt hem een hand aan, maar als mijn pa die wil aanreiken trekt hij zijn hand terug weg waarop mijn pa boos word en die andere persoon doet alsof het een grapje was. Ik reik mijn pa dan de hand en trek hem uit het ijs, bij ons het watergedeelte in. Ik probeer het stromend ijsgedeelte met mijn handen naar achter te duwen, zodat het niet dichterbij zou komen, maar wanneer ik het doek van het podium een stukje ophef zie ik dat het volledige podium achter het doek al één stilstaand slurpie-achtig ijsvlakte geworden is. Ik laat het doek terug zakken en zeg tegen de anderen, kom we zijn hier weg. Ik stap op, een trapje omhoog en verlaat het theater.

Dan heb ik ook nog gedroomd van X. Ik vraag haar hoe het met haar zoontje is, maar ze reageert nogal vaag en dan vraag ik haar of er iets gebeurd is, maar ik krijg niet echt een antwoord van haar.

Ik ben overdag aan het rijden met mijn auto. Ik moet ergens een omkering doen, maar er is opeens precies een heel losse zanderige bodem. Even later valt mijn auto stil. De motor doet het niet meer en ik ben ergens met mijn bumper tegenop gereden. Ik besluit dan maar om tot thuis te rijden zonder de motor, dus gewoon tot thuis te laten bollen en ik zie onderweg dat er bepaalde waarschuwingslampjes zijn gaan branden zoals bv. dat de deuren niet tegoei dicht zouden zijn en nog iets, maar dat herinner ik me niet meer. Ik voel me wat geïrriteerd en bedenk me nog dat de electronica van de auto weeral kapot is en me dat weer veel geld gaat kosten.

Ik ben met mijn zus in een huis. Zij is daar iets aan het bakken in de oven, maar in het onderste vak van de oven is een wc en ik moet heel dringend plassen. Ik zeg tegen haar, ik zal dan even op de badkamer gaan, maar ik ben nog even iets aan het doen in de keuken en doe plots toch het deurtje van de oven open om te gaan plassen, maar dan herinner ik me opeens weer dat mijn zus haar eten daarin aan het bakken was, dus ik doe het deurtje terug dicht en zeg tegen haar dat ik het even vergeten was en zij maakt er nog een grapje over, ze zegt, zal proberen er niet aan te denken als ik het opeet seffes.

Even later zijn we nog naar kunstwerkjes aan het kijken, vazen, potten, .. gemaakt van hout, steen en groene planten. Ik wijs er een paar aan die ik heel erg mooi vind. Vooral de werkjes waar delen van een walvis zijn afgebeeld, zoals de staart.

Dan had ik nog een derde droom, maar daar herinner ik me niet veel meer van. Ik heb alleen precies het gevoel dat deze droom niet rechtstreeks over mij ging, maar dat die veel dieper zat. Er kwam een man in voor en die man had op een bepaalde manier iets met water. Ik krijg nog dat beeld voor me dat hij in gehurkte vorm, met zijn kop tussen zijn knieën, in donker en troebel buitenwater rolt/laat rollen en dan zie ik hem nog even volledig onder water en dat er precies iemand boven staat die te laat was om hem uit het water te houden.

Ook zie ik nog iets over de dag maandag, dat die aanvoelt alsof het een zondag is.

Heel raar, maar ik heb niet het gevoel dat deze droom op mij sloeg. Dat het kwam vanuit een ander soort onderbewuste dan het mijne.

Ik ben ergens blijven logeren en 's morgens ruim ik alles terug op en begin ik wat te kuisen. Dan opeens is X daar en zij helpt me met kuisen. Ik neem een emmer water en doe wat water op de grond om te dweilen, maar niet overal en dan vraagt X, en de keuken? En ik zeg dan, ah gaan we alles dweilen? Zij zegt ja en dan kap ik overal wat water op de vloer. Het beeld van het huis vanbinnen herinner ik me niet echt meer.

Even later ben ik in het huis van X en het lijkt dat ik in het bed van zijn dochtertje heb geslapen. Ik ruim daar in de kamer ook alles op en dan helpt X met het opruimen en opmaken van het bed enzo.

Er is een Reggae-zanger op een podium een concert aan het geven en zingt een lied dat noemt 'Dobbel'. Opeens begint het publiek iets te roepen naar hem. Hij kan niet goed verstaan wat ze zeggen, dus stopt hij even met zingen, sluit zijn ogen en focust zich op de woorden van het publiek. Dan worden de woorden opeens duidelijk. Ze roepen allen samen in koor 'Dobbel bestaat niet'. Hij zegt in de micro dan tegen het publiek, ik ga het maar één keer vragen, willen jullie het nog horen of niet? Het publiek roept dan ja, en hij zingt dan verder over Dobbel.

Even later is er sprake van Dobbel, of dat ene van de chipmunks is en ik zeg dan, is dat niet die hond van de clown Dobus?

Ik ben in een gebouw, een vliegveld ofzo en ik zoek een parkeerplaats voor mijn auto, maar mijn auto is iets onzichtbaar en ik vlieg op mijn buik met mijn armen uitgestrekt naar voor, alsof ik een onzichtbaar stuur vast heb, heel snel door het gebouw en stop bij een infobalie. Ik vraag daar aan de mevrouw waar ik mijn auto kan parkeren en retour ticketjes naar Londen voor twee personen. De vrouw lijkt tevreden dat ik ook ticketjes pak en niet enkel mijn auto ergens kwijt wil.

Ik heb ook ergens met een gewone auto in een stad zitten rondrijden, maar weet niet meer waarom of waarnaartoe en wat er juist gebeurde.

Ik ben met iemand aan het wandelen op het strand met 2 honden. Eén grote, herdershond of zoiets en één heel klein hondje. De honden spelen ook in het water, maar ik vind dat de andere persoon het kleinste hondje te weinig aandacht geeft en die mag niet loslopen en de grote hond wel. Dan geeft die persoon het handvat van de riem van de kleinste hond aan mij. Ik laat de flexi-riem van het hondje langer en laat hem in het water spelen.

Opeens ben ik in onze achtertuin en is het geen hondje meer, maar mijn fretje Milo waar ik mee aan het wandelen ben. Op de achtergrond hoor ik een concert en als ik opkijk zie ik Eddie Vedder in onze tuin op een klein podium het nummertje 'Rise' zingen. Ik begin mee te zingen terwijl ik met Milo aan de flexi verder wandel en hij nieuwsgierig overal tussenin kruipt.

Gonna rise up, find my direction magneticly

Gonna rise up, turning mistakes into gold

Gonna rise up, ...

Tijdens het zingen gaat mijn wekker en word ik wakker.

Ik ben met mijn zus op het strand, naar de zee gericht en in het landschap zitten onzichtbare paadjes waarop je door het landschap ook in de hoogte en over het water kan wandelen, maar ik zie de paadjes niet. Ik kijk omhoog en zie een vrouw tussen de wolken stappen, alsof ze begane vloer onder haar voeten heeft, maar ik zie niets onder haar. Op een bepaald moment probeer ik me heel hard te concentreren en komen opeens de paadjes tevoorschijn. Ik stap op zo een paadje, wat in het begin eerst wat doorbuigt, maar als ik verder stap vind ik meer mijn evenwicht en word het paadje stabieler.

Opeens ben ik niet meer aan zee, maar bevind ik me in een huis. Ook daar in de kamers zijn paadjes, maar dat is een veel lastiger parcour en de paadjes zijn helemaal niet stevig en staan niet gespannen.

Dan komt X voor in mijn droom en ze vertelt me vanalles en dan volg ik haar in een kleine trappenhal naar boven, maar ze stapt dan op een bepaalde verdieping een deur binnen en ik hoor dat ze de deur achter haar op slot doet. Ik stap dan door naar boven, maar dan kom ik uit in een kamer op de bovenste verdieping en het voelt aan als een doodlopend einde.

Ik weet enkel nog dat ik in mijn droom een liedje aan het zingen was juist voor mijn wekker afging:

In the jungle the mighty jungle the lion sleeps tonight

In the jungle the mighty jungle the lion sleeps tonight

Ah wheeeeeeeeeeee ee ee ee eeeeooooo whambaweeee

Ah wheeeeeeeeeeee ee ee ee eeeeooooo whambaweeee

...

Naar mijn gevoel begon ik eerst met zingen, maar begonnen er steeds meer mensen mee te zingen.

Ik was blij en vrolijk terwijl ik zong.

Ik ben op vakantie en in mijn droom is X bij mij. We lopen op een strand met stenen en rotsen aan zee en gaan even later aan een huis ons neerzetten, maar in plaats van in de zon zie ik dat hij zich neerzet tegen de muur van het huis, in de schaduw. Er zitten nog mensen tegen het huis te zonnebaden. Ik zet me ook neer tegen het huis en leun tegen een stukje gevel aan de andere kant van een deur, zodat ik met mijn benen in de zon lig. X was blijkbaar even weg, want toen hij terugkwam stapte hij over mijn benen heen en met de rok die ik aan had probeerde ik mijn benen wat meer te bedekken.

Het is ondertussen al avond geworden en de golven zijn nu heel dicht bij ons en ik zeg tegen X, als ge wilt kunt ge wat gaan zwemmen, het water is nu toch kortbij, maar dan merk ik dat de golven heel erg ruw zijn geworden. Ze spatten wild op tegen de stenen op het strand en het water spat tot bij de mensen.

Even later ben ik met iemand anders in het huis.

(Ik weet niet goed welk gevoel het me geeft om dit op te schrijven, maar ik ben precies bang van iets..)

Ik weet niet meer juist hoe, maar opeens krijg ik het gevoel dat er een grote vloedgolf op ons af komt. Het is ondertussen al nacht en ik ga het huis uit om achterom buiten rond het huis te gaan kijken of dit klopt en ik zie over het water in de verte inderdaad een reuzegrote golf richting land trekken. Ik ga terug het huis binnen.

Daar gebeurt eerst nog iets, maar ik kan het niet meer goed plaatsen. Ik ben in de kelder met een meisje en het licht doet het daar niet meer, maar ik herinner me niet meer om welke reden we in die kelder zitten.

Het is ondertussen al nacht en opeens ga ik met het meisje, weet niet of het nog dezelfde persoon is, langs de achterdeur haastig terug naar buiten om haar te laten zien dat er een vloedgolf op komst is. We lopen terug om het huis en als we langs de voorkant van het huis komen zie ik dat op de voorgevel van het huis een bordje boven de inkom hangt met 'Ik en de laatste'. Ik verschiet enorm en er hangt een heel dreigende sfeer. Ik ben doodsbang, alsof dit om één of andere beproeving draait en dit mijn laatste kans is voor iets..

We lopen verder en dan zie ik weer die enorme vloedgolf die in het donker aan het naderen is.

Even later zijn we dan terug in het huis en liggen opeens gewoon  in een bed te slapen tot er een onzichtbare kracht me aan mijn been optilt en uit bed sleurt tot ik met een plof naast het bed op de vloer neerkom. Het is donker en ik ben doodsbang en die kracht wat me uit bed heeft gesleurd doet de persoon die naast me ligt vanuit haar slaap de telefoon oppakken en het bordje van boven de inkom van het huis herhalen, maar dan met de naam X in plaats van Ik. 'X en de laatste'.

Ik ben zo bang en mijn hart davert in mijn lijf en ik roep tegen die onbekende kracht uit van schrik 'ja ik heb het begrepen!', om te laten weten dat ik opmerk wat het doet omdat ik vrees dat het anders ergere dingen zou doen en bij deze woorden schiet ik ook abrupt wakker uit mijn slaap.

Na het ontwaken lag ik nog doodsbang in mijn bed, niet in staat om te verroeren. Ik voelde wederom nog een aanwezigheid in mijn kamer. Zelfs om dit nu op te schrijven voel ik me nog bang..

Ik heb vannacht een benji/parachute-sprong gemaakt. Gek genoeg vond ik het niet zo eng. Ik zette de stap in het diepe en voor ik het wist was ik al veilig terug beneden. Ik weet niet meer goed waar ik vanaf gestapt ben, maar achteraf leek het vanaf een vliegtuig, hoewel het eerst leek dat ik vanaf iets stilstaand naar beneden ging.

Ik ben aan het snookeren en het gaat me goed af tot er opeens een man naast de snookertafel staat. Hij doet wat bespottelijk en dan maak ik een schot die niet zo goed is en hij begint wat met mij te lachen. Ik word kwaad en agressief zelfs, en met mijn keu slaag ik hem tegen zijn rug en dan zeg ik tegen hem dat als hij nog es durft lachen, dat het de volgende keer recht in zijn gezicht zal zijn. Ik neem hem daarna ook nog es vast bij zijn haren, maar weet niet meer wat ik toen nog tegen hem zei.

Ik ben mijn baby-metekindje aan het masseren met lotion terwijl ze bij mijn zus op de schoot ligt. Haar schoudertjes, armpjes, beentjes en voetjes. Ze word er heel relaxed van en keuvelt ondertussen een beetje, maar dan blijkt dat ik veel te veel lotion heb gesmeerd en ze is opeens helemaal wit en bedekt onder een dikke crèmelaag. Ze denken dat ik dat expres heb gedaan zodat ze nog niet hoeft te gaan slapen omdat ze nu moeten wachten tot de lotion ingetrokken is. Ik vind het wel een beetje grappig.

Ik ben een sausje aan het maken met tomaten. Ik snij de hele tomaten in grove stukken, maar mijn moeder zegt dat ik er niet te veel moet in doen. Daarna doe ik er nog wat champignonnekes en kruiden bij en roer nog een beetje terwijl het zachtjes suddert. Het ziet er heel lekker uit als het af is.

Ik ben op een grote ondergrondse parking en ik merk veel sjieke oldtime wagens op en ik zoek een plekje om mijn tentje op te slaan. Ik vind het maar niks tussen dat poepsjiek volk wat daar in groepjes rond mij op de grond zit.

Mijn vader geeft me een grote ketel met water in en een doosje oplospudding. Ik doe de inhoud van het doosje in het water en begin met de klopper de pudding krachtig maar soepel door mekaar te kloppen. Na een tijdje kloppen merk ik dat de pudding en het water niet zo goed met mekaar mengen en dat er veel te veel water in de ketel zit. Ik zeg dat de persoon die water in de ketel gedaan heeft, er veel te veel in heeft gedaan en vraag of mijn vader nog zo een doosje pudding heeft om er nog wat bij te doen. Terwijl hij naar een doosje zoekt in de kast, merk ik opeens dat er nu rijst in de pudding zit en als ik met een grote lepel erin roer, dat het een vastere brei geworden is. Ik zeg dat het niet meer nodig zal zijn om er meer pudding bij te doen, maar dat we het gewoon even moeten laten intrekken en dat het dan wel goed zal zijn.

Ik ben op vakantie in een vreemd land ergens aan zee en even later ben ik bij een dokter voor te laten controleren waarom ik pijn heb. Hij kijkt in mijn oren en neus enzo en dan zegt hij ik zie al wat het probleem is. Er is een beestje in uw neus gekropen. Hij steekt een metalen buis-achtig ding in mijn neus waardoor hij met een klein grijpertje door dat buisje heen het beestje kan vastnemen en uit mijn neus trekken. Ik verschiet want het beest lijkt een dikke zwarte kever te zijn en is groter dan ik verwacht had. Wanneer hij het wilt wegdoen zeg ik tegen hem wacht effe, zet het daar op tafel, dan kan ik er eerst een foto van maken en terwijl ik met mijn gsm het beest op mijn schermpje probeer vast te leggen zie ik dat de zwarte vorm meer en meer op het gestalte van een mini olifant begint te lijken.

Even later staat daar een levensgrote grijze olifant, met op de achtergrond een dinosaurus van ongeveer dezelfde grootte, maar ik denk niet dat het een echte is.

Ik werd deze morgen wakker met tranen in mijn ogen en op mijn wangen. Ik had gedroomd dat mijn broer gestorven was. Ik moest iemand die zich voordeed als mijn oma de weg wijzen naar een bepaalde plaats. Zij had afgesproken met mijn broer dat ze daar iets moest begraven. We zitten in de auto en ik wijs haar de weg naar een veld, bezaaid met struikachtige boompjes en enkele hele hoge mooie bomen. Het is een mooi veld. Zij wandelt voor me op en ik zie in haar hand precies een klompje hout en ik bedenk me of dat het is wat begraven moest worden. Bij het veld staat opeens een kennel met daarin een grote witte bulldog. Zij aait hem en ik leid af uit haar woorden dat de hond een zwaar leven heeft gehad en dat hij nu dood is. Ik aai dan ook de hond en ik voel opeens een intens medelijden en verdriet. Het dier is zo lief en ik neem hem vast om te knuffelen en ik krijg opeens tranen omdat ik me op dat moment heel erg besef dat ik mijn broer nooit meer zal zien. Ik kan mijn tranen niet inhouden en ik hoop dat de persoon die zich voordoet als mijn oma mij ook gaat vastnemen want ik heb het gevoel dat ik het niet alleen aan ga kunnen.