Ik stap bij mijn ma in de auto en we moeten nog iemand oppikken, maar zij is dat ff vergeten en ze wil een blokje rond gaan om terug te rijden, wat ik niet goed begrijp, want ze stond eigenlijk al aan de poort waar we moesten zijn, ze moest gewoon een klein stukje terug. Onderweg is ze even kwijt waar ze moet rijden en ze begint tegen mij te stoefen over X. Ik zeg tegen haar dat X mij niets boeit en dat ik totaal niets met hem te maken heb. Ik voel me boos, omdat ze altijd over een ander stoeft. Dan vraag ik haar wanneer ze eens over ons zo heeft gestoefd en ze antwoord iets vaag en de vraag ontwijkend en dan zeg ik tegen haar, weet gij wat ge zijt, een faker. Laat het maar zo, gelijk het altijd geweest is.

Even later hoor ik haar van ergens wenen, maar ik zie haar niet en ik voel me slecht omdat ik zo hard en beschuldigend ben geweest.

Ik ben met mijn pa en nog iemand in een overstroomd theatergebouw, bij het podiumgedeelte. Waar ik sta komt het stromende water bijna tot op schouderhoogte en iets verderop, net voor het doek,  gaat het over in een wit slurpie-achtig stromend ijsgedeelte. Mijn pa zit vast in het overstromend slurpie-ijsgedeelte en de persoon die bij me is biedt hem een hand aan, maar als mijn pa die wil aanreiken trekt hij zijn hand terug weg waarop mijn pa boos word en die andere persoon doet alsof het een grapje was. Ik reik mijn pa dan de hand en trek hem uit het ijs, bij ons het watergedeelte in. Ik probeer het stromend ijsgedeelte met mijn handen naar achter te duwen, zodat het niet dichterbij zou komen, maar wanneer ik het doek van het podium een stukje ophef zie ik dat het volledige podium achter het doek al één stilstaand slurpie-achtig ijsvlakte geworden is. Ik laat het doek terug zakken en zeg tegen de anderen, kom we zijn hier weg. Ik stap op, een trapje omhoog en verlaat het theater.

Dan heb ik ook nog gedroomd van X. Ik vraag haar hoe het met haar zoontje is, maar ze reageert nogal vaag en dan vraag ik haar of er iets gebeurd is, maar ik krijg niet echt een antwoord van haar.

Ik ben overdag aan het rijden met mijn auto. Ik moet ergens een omkering doen, maar er is opeens precies een heel losse zanderige bodem. Even later valt mijn auto stil. De motor doet het niet meer en ik ben ergens met mijn bumper tegenop gereden. Ik besluit dan maar om tot thuis te rijden zonder de motor, dus gewoon tot thuis te laten bollen en ik zie onderweg dat er bepaalde waarschuwingslampjes zijn gaan branden zoals bv. dat de deuren niet tegoei dicht zouden zijn en nog iets, maar dat herinner ik me niet meer. Ik voel me wat geïrriteerd en bedenk me nog dat de electronica van de auto weeral kapot is en me dat weer veel geld gaat kosten.

Ik ben met mijn zus in een huis. Zij is daar iets aan het bakken in de oven, maar in het onderste vak van de oven is een wc en ik moet heel dringend plassen. Ik zeg tegen haar, ik zal dan even op de badkamer gaan, maar ik ben nog even iets aan het doen in de keuken en doe plots toch het deurtje van de oven open om te gaan plassen, maar dan herinner ik me opeens weer dat mijn zus haar eten daarin aan het bakken was, dus ik doe het deurtje terug dicht en zeg tegen haar dat ik het even vergeten was en zij maakt er nog een grapje over, ze zegt, zal proberen er niet aan te denken als ik het opeet seffes.

Even later zijn we nog naar kunstwerkjes aan het kijken, vazen, potten, .. gemaakt van hout, steen en groene planten. Ik wijs er een paar aan die ik heel erg mooi vind. Vooral de werkjes waar delen van een walvis zijn afgebeeld, zoals de staart.

Dan had ik nog een derde droom, maar daar herinner ik me niet veel meer van. Ik heb alleen precies het gevoel dat deze droom niet rechtstreeks over mij ging, maar dat die veel dieper zat. Er kwam een man in voor en die man had op een bepaalde manier iets met water. Ik krijg nog dat beeld voor me dat hij in gehurkte vorm, met zijn kop tussen zijn knieën, in donker en troebel buitenwater rolt/laat rollen en dan zie ik hem nog even volledig onder water en dat er precies iemand boven staat die te laat was om hem uit het water te houden.

Ook zie ik nog iets over de dag maandag, dat die aanvoelt alsof het een zondag is.

Heel raar, maar ik heb niet het gevoel dat deze droom op mij sloeg. Dat het kwam vanuit een ander soort onderbewuste dan het mijne.

Ik ben ergens blijven logeren en 's morgens ruim ik alles terug op en begin ik wat te kuisen. Dan opeens is X daar en zij helpt me met kuisen. Ik neem een emmer water en doe wat water op de grond om te dweilen, maar niet overal en dan vraagt X, en de keuken? En ik zeg dan, ah gaan we alles dweilen? Zij zegt ja en dan kap ik overal wat water op de vloer. Het beeld van het huis vanbinnen herinner ik me niet echt meer.

Even later ben ik in het huis van X en het lijkt dat ik in het bed van zijn dochtertje heb geslapen. Ik ruim daar in de kamer ook alles op en dan helpt X met het opruimen en opmaken van het bed enzo.

Er is een Reggae-zanger op een podium een concert aan het geven en zingt een lied dat noemt 'Dobbel'. Opeens begint het publiek iets te roepen naar hem. Hij kan niet goed verstaan wat ze zeggen, dus stopt hij even met zingen, sluit zijn ogen en focust zich op de woorden van het publiek. Dan worden de woorden opeens duidelijk. Ze roepen allen samen in koor 'Dobbel bestaat niet'. Hij zegt in de micro dan tegen het publiek, ik ga het maar één keer vragen, willen jullie het nog horen of niet? Het publiek roept dan ja, en hij zingt dan verder over Dobbel.

Even later is er sprake van Dobbel, of dat ene van de chipmunks is en ik zeg dan, is dat niet die hond van de clown Dobus?

Ik ben in een gebouw, een vliegveld ofzo en ik zoek een parkeerplaats voor mijn auto, maar mijn auto is iets onzichtbaar en ik vlieg op mijn buik met mijn armen uitgestrekt naar voor, alsof ik een onzichtbaar stuur vast heb, heel snel door het gebouw en stop bij een infobalie. Ik vraag daar aan de mevrouw waar ik mijn auto kan parkeren en retour ticketjes naar Londen voor twee personen. De vrouw lijkt tevreden dat ik ook ticketjes pak en niet enkel mijn auto ergens kwijt wil.

Ik heb ook ergens met een gewone auto in een stad zitten rondrijden, maar weet niet meer waarom of waarnaartoe en wat er juist gebeurde.

Ik ben met iemand aan het wandelen op het strand met 2 honden. Eén grote, herdershond of zoiets en één heel klein hondje. De honden spelen ook in het water, maar ik vind dat de andere persoon het kleinste hondje te weinig aandacht geeft en die mag niet loslopen en de grote hond wel. Dan geeft die persoon het handvat van de riem van de kleinste hond aan mij. Ik laat de flexi-riem van het hondje langer en laat hem in het water spelen.

Opeens ben ik in onze achtertuin en is het geen hondje meer, maar mijn fretje Milo waar ik mee aan het wandelen ben. Op de achtergrond hoor ik een concert en als ik opkijk zie ik Eddie Vedder in onze tuin op een klein podium het nummertje 'Rise' zingen. Ik begin mee te zingen terwijl ik met Milo aan de flexi verder wandel en hij nieuwsgierig overal tussenin kruipt.

Gonna rise up, find my direction magneticly

Gonna rise up, turning mistakes into gold

Gonna rise up, ...

Tijdens het zingen gaat mijn wekker en word ik wakker.

Ik ben met mijn zus op het strand, naar de zee gericht en in het landschap zitten onzichtbare paadjes waarop je door het landschap ook in de hoogte en over het water kan wandelen, maar ik zie de paadjes niet. Ik kijk omhoog en zie een vrouw tussen de wolken stappen, alsof ze begane vloer onder haar voeten heeft, maar ik zie niets onder haar. Op een bepaald moment probeer ik me heel hard te concentreren en komen opeens de paadjes tevoorschijn. Ik stap op zo een paadje, wat in het begin eerst wat doorbuigt, maar als ik verder stap vind ik meer mijn evenwicht en word het paadje stabieler.

Opeens ben ik niet meer aan zee, maar bevind ik me in een huis. Ook daar in de kamers zijn paadjes, maar dat is een veel lastiger parcour en de paadjes zijn helemaal niet stevig en staan niet gespannen.

Dan komt X voor in mijn droom en ze vertelt me vanalles en dan volg ik haar in een kleine trappenhal naar boven, maar ze stapt dan op een bepaalde verdieping een deur binnen en ik hoor dat ze de deur achter haar op slot doet. Ik stap dan door naar boven, maar dan kom ik uit in een kamer op de bovenste verdieping en het voelt aan als een doodlopend einde.

Ik weet enkel nog dat ik in mijn droom een liedje aan het zingen was juist voor mijn wekker afging:

In the jungle the mighty jungle the lion sleeps tonight

In the jungle the mighty jungle the lion sleeps tonight

Ah wheeeeeeeeeeee ee ee ee eeeeooooo whambaweeee

Ah wheeeeeeeeeeee ee ee ee eeeeooooo whambaweeee

...

Naar mijn gevoel begon ik eerst met zingen, maar begonnen er steeds meer mensen mee te zingen.

Ik was blij en vrolijk terwijl ik zong.

Ik ben op vakantie en in mijn droom is X bij mij. We lopen op een strand met stenen en rotsen aan zee en gaan even later aan een huis ons neerzetten, maar in plaats van in de zon zie ik dat hij zich neerzet tegen de muur van het huis, in de schaduw. Er zitten nog mensen tegen het huis te zonnebaden. Ik zet me ook neer tegen het huis en leun tegen een stukje gevel aan de andere kant van een deur, zodat ik met mijn benen in de zon lig. X was blijkbaar even weg, want toen hij terugkwam stapte hij over mijn benen heen en met de rok die ik aan had probeerde ik mijn benen wat meer te bedekken.

Het is ondertussen al avond geworden en de golven zijn nu heel dicht bij ons en ik zeg tegen X, als ge wilt kunt ge wat gaan zwemmen, het water is nu toch kortbij, maar dan merk ik dat de golven heel erg ruw zijn geworden. Ze spatten wild op tegen de stenen op het strand en het water spat tot bij de mensen.

Even later ben ik met iemand anders in het huis.

(Ik weet niet goed welk gevoel het me geeft om dit op te schrijven, maar ik ben precies bang van iets..)

Ik weet niet meer juist hoe, maar opeens krijg ik het gevoel dat er een grote vloedgolf op ons af komt. Het is ondertussen al nacht en ik ga het huis uit om achterom buiten rond het huis te gaan kijken of dit klopt en ik zie over het water in de verte inderdaad een reuzegrote golf richting land trekken. Ik ga terug het huis binnen.

Daar gebeurt eerst nog iets, maar ik kan het niet meer goed plaatsen. Ik ben in de kelder met een meisje en het licht doet het daar niet meer, maar ik herinner me niet meer om welke reden we in die kelder zitten.

Het is ondertussen al nacht en opeens ga ik met het meisje, weet niet of het nog dezelfde persoon is, langs de achterdeur haastig terug naar buiten om haar te laten zien dat er een vloedgolf op komst is. We lopen terug om het huis en als we langs de voorkant van het huis komen zie ik dat op de voorgevel van het huis een bordje boven de inkom hangt met 'Ik en de laatste'. Ik verschiet enorm en er hangt een heel dreigende sfeer. Ik ben doodsbang, alsof dit om één of andere beproeving draait en dit mijn laatste kans is voor iets..

We lopen verder en dan zie ik weer die enorme vloedgolf die in het donker aan het naderen is.

Even later zijn we dan terug in het huis en liggen opeens gewoon  in een bed te slapen tot er een onzichtbare kracht me aan mijn been optilt en uit bed sleurt tot ik met een plof naast het bed op de vloer neerkom. Het is donker en ik ben doodsbang en die kracht wat me uit bed heeft gesleurd doet de persoon die naast me ligt vanuit haar slaap de telefoon oppakken en het bordje van boven de inkom van het huis herhalen, maar dan met de naam X in plaats van Ik. 'X en de laatste'.

Ik ben zo bang en mijn hart davert in mijn lijf en ik roep tegen die onbekende kracht uit van schrik 'ja ik heb het begrepen!', om te laten weten dat ik opmerk wat het doet omdat ik vrees dat het anders ergere dingen zou doen en bij deze woorden schiet ik ook abrupt wakker uit mijn slaap.

Na het ontwaken lag ik nog doodsbang in mijn bed, niet in staat om te verroeren. Ik voelde wederom nog een aanwezigheid in mijn kamer. Zelfs om dit nu op te schrijven voel ik me nog bang..

Ik heb vannacht een benji/parachute-sprong gemaakt. Gek genoeg vond ik het niet zo eng. Ik zette de stap in het diepe en voor ik het wist was ik al veilig terug beneden. Ik weet niet meer goed waar ik vanaf gestapt ben, maar achteraf leek het vanaf een vliegtuig, hoewel het eerst leek dat ik vanaf iets stilstaand naar beneden ging.

Ik ben aan het snookeren en het gaat me goed af tot er opeens een man naast de snookertafel staat. Hij doet wat bespottelijk en dan maak ik een schot die niet zo goed is en hij begint wat met mij te lachen. Ik word kwaad en agressief zelfs, en met mijn keu slaag ik hem tegen zijn rug en dan zeg ik tegen hem dat als hij nog es durft lachen, dat het de volgende keer recht in zijn gezicht zal zijn. Ik neem hem daarna ook nog es vast bij zijn haren, maar weet niet meer wat ik toen nog tegen hem zei.

Ik ben mijn baby-metekindje aan het masseren met lotion terwijl ze bij mijn zus op de schoot ligt. Haar schoudertjes, armpjes, beentjes en voetjes. Ze word er heel relaxed van en keuvelt ondertussen een beetje, maar dan blijkt dat ik veel te veel lotion heb gesmeerd en ze is opeens helemaal wit en bedekt onder een dikke crèmelaag. Ze denken dat ik dat expres heb gedaan zodat ze nog niet hoeft te gaan slapen omdat ze nu moeten wachten tot de lotion ingetrokken is. Ik vind het wel een beetje grappig.

Ik ben een sausje aan het maken met tomaten. Ik snij de hele tomaten in grove stukken, maar mijn moeder zegt dat ik er niet te veel moet in doen. Daarna doe ik er nog wat champignonnekes en kruiden bij en roer nog een beetje terwijl het zachtjes suddert. Het ziet er heel lekker uit als het af is.

Ik ben op een grote ondergrondse parking en ik merk veel sjieke oldtime wagens op en ik zoek een plekje om mijn tentje op te slaan. Ik vind het maar niks tussen dat poepsjiek volk wat daar in groepjes rond mij op de grond zit.

Mijn vader geeft me een grote ketel met water in en een doosje oplospudding. Ik doe de inhoud van het doosje in het water en begin met de klopper de pudding krachtig maar soepel door mekaar te kloppen. Na een tijdje kloppen merk ik dat de pudding en het water niet zo goed met mekaar mengen en dat er veel te veel water in de ketel zit. Ik zeg dat de persoon die water in de ketel gedaan heeft, er veel te veel in heeft gedaan en vraag of mijn vader nog zo een doosje pudding heeft om er nog wat bij te doen. Terwijl hij naar een doosje zoekt in de kast, merk ik opeens dat er nu rijst in de pudding zit en als ik met een grote lepel erin roer, dat het een vastere brei geworden is. Ik zeg dat het niet meer nodig zal zijn om er meer pudding bij te doen, maar dat we het gewoon even moeten laten intrekken en dat het dan wel goed zal zijn.

Ik ben op vakantie in een vreemd land ergens aan zee en even later ben ik bij een dokter voor te laten controleren waarom ik pijn heb. Hij kijkt in mijn oren en neus enzo en dan zegt hij ik zie al wat het probleem is. Er is een beestje in uw neus gekropen. Hij steekt een metalen buis-achtig ding in mijn neus waardoor hij met een klein grijpertje door dat buisje heen het beestje kan vastnemen en uit mijn neus trekken. Ik verschiet want het beest lijkt een dikke zwarte kever te zijn en is groter dan ik verwacht had. Wanneer hij het wilt wegdoen zeg ik tegen hem wacht effe, zet het daar op tafel, dan kan ik er eerst een foto van maken en terwijl ik met mijn gsm het beest op mijn schermpje probeer vast te leggen zie ik dat de zwarte vorm meer en meer op het gestalte van een mini olifant begint te lijken.

Even later staat daar een levensgrote grijze olifant, met op de achtergrond een dinosaurus van ongeveer dezelfde grootte, maar ik denk niet dat het een echte is.

Ik werd deze morgen wakker met tranen in mijn ogen en op mijn wangen. Ik had gedroomd dat mijn broer gestorven was. Ik moest iemand die zich voordeed als mijn oma de weg wijzen naar een bepaalde plaats. Zij had afgesproken met mijn broer dat ze daar iets moest begraven. We zitten in de auto en ik wijs haar de weg naar een veld, bezaaid met struikachtige boompjes en enkele hele hoge mooie bomen. Het is een mooi veld. Zij wandelt voor me op en ik zie in haar hand precies een klompje hout en ik bedenk me of dat het is wat begraven moest worden. Bij het veld staat opeens een kennel met daarin een grote witte bulldog. Zij aait hem en ik leid af uit haar woorden dat de hond een zwaar leven heeft gehad en dat hij nu dood is. Ik aai dan ook de hond en ik voel opeens een intens medelijden en verdriet. Het dier is zo lief en ik neem hem vast om te knuffelen en ik krijg opeens tranen omdat ik me op dat moment heel erg besef dat ik mijn broer nooit meer zal zien. Ik kan mijn tranen niet inhouden en ik hoop dat de persoon die zich voordoet als mijn oma mij ook gaat vastnemen want ik heb het gevoel dat ik het niet alleen aan ga kunnen.

Ik ga in een rollercoaster die een beetje verscholen ligt in een bosje. Het is plezant, ook al maak ik me even zorgen dat de beveiliging het niet gaat houden voor we vertrekken. Na de rollercoaster wandel ik in het bosje en ik voel aan de grond en ik bedenk me dat het wel leuk zou zijn als er een rollercoaster bestond die niet in de hoogte gaat maar gewoon over de grond door het bos. Als ik terug aan het wandelen ben voel ik dat sommige takjes die op de grond liggen zich proberen rond mijn voeten te draaien om me te doen vallen. Ik wandel iets sneller door en ga naar binnen in ons huis. Het bosje lijkt opeens in onze achtertuin te liggen. Ik waarschuw anderen voor de slechte takjes in het bos en iemand gaat terug het bos in om me te laten zien waar het monster woont. Ik volg en we komen bij een put die verscholen ligt achter wat struikjes. Ik zie beweging door het gat van de put en hoor hem onverstaanbaar en zwaar mompelen. Ik ga terug naar binnen want ik ben bang dat hij mijn aanwezigheid gaat opmerken. Er is iemand bij me en die treuzelt wat buiten het huis. Ik roep nog na dat die moet opschieten omdat ik het raam ga dichtdoen en dan zie ik dat het monster eigenlijk een gemene kabouter is. Hij loopt ook al rond in onze tuin. Als de andere persoon binnen is doe ik het raam dicht en de rolluik naar beneden.

onderweg naar Portugal:

Ik zit op een bankje in de metro en weet niet goed welke halte ik eruit moet. De aanwijzigingen zijn in een taal die ik niet begrijp. Als ik dan toch besluit om de volgende halte af te stappen, sta ik even later buiten aan een station met het ticketje nog in mijn hand. Voor me liggen twee kassa's, maar welke moet ik nemen? De linkse of de rechtse?

Ik kies voor de linkse, waar een koppel staat aan te schuiven. Zij moeten een automatische loopband betreden om aan het loket te geraken, maar ze durven er niet op te stappen. De loketbediende heeft dit door en zet al pestend de loopband op de hoogste versnelling. Ik wacht tegenover het loket tot hij de loopband tot stilstand brengt en spring er dan overheen, geef mijn ticketje af en als ik hem wil betalen krijg ik allemaal witte vlekken voor mijn ogen. Ik zie bijna niets meer. De loketbediende helpt me met mijn geldbriefjes en als ik me na het betalen omdraai, sta ik bovenaan een stijle trap. Ik hou me stevig vast aan de leuning, strompel half verblind door de vlekken naar beneden tot ik de gelijke vloer behaald heb en uitkom op een groot plein. Ik stap voorwaarts, maar mijn voeten blijven op dezelfde plaats stappen tot opeens langs achteren een hand naar mijn schouder grijpt om me tegen te houden. Ik verschiet, draai mijn hoofd met een ruk om en zie mezelf in de auto liggen met een vreemde, transparante vleeskleurige hand die aan mijn  arm trekt. Ik schiet wakker, het is al licht buiten en ik weet even niet meer waar ik ben.

We zijn met een aantal mensen buiten ergens op een open ruimte met een speeltuintje enzo en ineens klinkt er een schrikwekkend luid gebrul. Ik kijk rondom om te weten wat het was en even later komt er een reusachtige mechanische dinosaurus voorbij. Iedereen is doodsbang en slaat op de vlucht in de gebouwen en hopen dat de dinosaurus ons daar niet kan vinden. Ik ben even later in het gebouw op zoek naar een toilet en als ik er een gevonden heb zie ik in de wc-pot een hoofd drijven. De wc is aan het doorspoelen, maar het hoofd is te groot om mee afgevoerd te worden. Het lijkt wel alsof het de bedoeling was van het hoofd om doorgespoeld te worden omdat het de rest van zijn lichaam kwijt is. Het hoofd is nog bij bewustzijn zonder lichaam. Ik ga de wc-dame roepen en zij neemt het hoofd uit de wc-pot en zet het voorlopig even op de grond neer in samenspraak met het hoofd dat ze er goed op let zodat niemand het meeneemt.

Daarna ben ik onderweg, het is al avond geworden en op de baan zijn politieagenten met hele rare en snelle auto's. Het lijkt wel alsof ze flitsend passeren. Dan worden we tegengehouden door zo een politieagente, maar zij lijkt toch vriendelijk. Ik heb even het gevoel dat ze van een andere planeet komen en onze planeet aan het overnemen zijn.

Even later ben ik dan weer met een aantal mensen buiten aan dat speeltuintje denk ik, en horen we het gebrul weer. Mijn zus en ik sluipen naar binnen in ons huis, doen daar alle lichten uit en zetten ons neer in de zetel waarop ik zeg dat ik me veiliger voel op de grond, dus gaan we op de grond liggen. Dan hef ik me even wat hoger op om uit het raam te kijken en ik zie dat de andere mensen buiten zijn gebleven en zich hebben verzameld om allemaal heel dicht tegeneen te gaan staan om zich veiliger te voelen. Ze lijken zich niet meer bewust te zijn van het gevaar en ik zeg tegen mijn zus dat iedereen buiten staat en terwijl we rechtstaan om ons erbij te gaan voegen zie ik in de verte ontploffingen en grote zwarte rookwolken. De dinosaurus lijkt alles te vernietigen en ik overweeg wat de juiste beslissing is, binnen blijven in ons huis wat mogelijk opgeblazen word of buiten bij de rest van de mensen gaan staan ...

Ik sta aan een groot gebouw buiten te wachten voor een concert of zoiets. Ik weet niet hoe, maar even later heb ik een VIP-pasje gestolen van ergens en ik loop stiekem naar de achterkant van het gebouw. Daar staan een deel artiesten buiten in groepjes en sommigen komen aangereden in sjieke auto's, maar ik voel me toch wat teleurgesteld want die artiesten gedragen zich heel erg stoeferig tegenover mekaar. Dan probeer ik terug onopgemerkt naar de voorkant van het gebouw te gaan en ik zie iets verderop een vriendin die een koppel staat te fotograferen. Ik wandel naar haar toe en vertel haar wat ik heb gezien achter het gebouw.

Even later in de droom ben ik één van mijn vingers blauw aan het verven en de vinger lijkt ineens veel langer, alsof er met klei een stuk is aangekleefd. Ik zeg nog tegen mijn zus dat dat mijn lievelingskleur is. Dan verf ik nog één van mijn andere vingers blauw en dan is opeens heel mijn hand blauw en in het verlengde van mijn vingers komen lange dikke sprieten gras uit. Ik vraag mijn zus om me te helpen, want er zitten beestjes op het gras en zij neemt het gras vast en trekt stevig het gras en de verf uit mekaar zodat mijn hand weer vrij komt.

Ik droom dat ik op kot zit en in hetzelfde gebouw zit ook een oudere man en die is tegen mij aan het uitleggen wat die voor mij voelt en hij gebruikt als voorbeeld dat ik onder zijn huid zit, als iets wat hij niet kan wegkrabben. Hij heeft een taart gemaakt, speciaal voor mij. Ik vind het wel wat creepy dus ik ga erna terug naar mijn kot en bedenk me onderweg op de trap naar boven dat ik met die kerel in hetzelfde gebouw opgescheept zit.

Terug in mijn kot aangekomen kijk ik door het raam en wil graag buiten wat gaan rondwandelen en als ik even in de stad door de straten heb gewandeld kom ik aan bij een schoolgebouw. Ik bedenk me dat ik er niemand ken en dat het niet makkelijk is om nieuwe vrienden te maken, maar ik probeer me open op te stellen en een meisje houdt de deur voor me open als ik eraan kom. Ik groet haar  en ze begint al meteen tegen me te babbelen. Even later zijn we al met een klein groepje en ik beken tegen hun dat ik stiekem van school en richting ben veranderd terwijl ze thuis nog denken dat ik in een andere school talen of zoiets aan het doen ben. In de nieuwe school volg ik een of andere creatieve richting en ik voel me er heel gelukkig bij.

Even later in de droom heb ik nog ruzie met mijn broer, weet niet meer juist om wat, maar hij zegt dan tegen me dat ik mijn mond moet houden en dan loopt hij weg. Ik zie X die probeert haar tranen te verbergen en dan ga ik mijn broer na. Hij zit in de bureaustoel en ik buig me over hem heen, neem zijn schouder vast en zeg.. is dat wat ge nodig hebt? Is dat écht wat ge nodig hebt? We kijken mekaar strak in de ogen en het is precies of ik zijn angsten voel.

Ik ben aan het werk, aan de kassa van een winkel. Een klant koopt een paar artikelen en wil een factuur van een paar suikerklontjes. Hij doet nogal raar en gaat buiten met zijn vrienden voor hij afrekent. Ik roep hem terug, maar hij reageert niet meteen, dan roep ik hem nog 2 keer. Even later komt hij toch terug binnen, neemt nog 2 pakken koekjes mee waarvan er 1 pak voor mij is zegt hij. Hij betaald met een briefje van een redelijk groot bedrag.

Even later ben ik op vakantie en zit op een rubberen opgeblazen soort van vlootje waar we met 3 personen op zitten en ieder heeft een handvat om zich vast te houden. Het rubberen vlootje glijdt over een soort van waterglijbaan. Af en toe maakt het een onverwachtse wending en gaat het ineens wat sneller waardoor het vlootje ineens achterwaarts de glijbaan afgaat, maar het draait dan in een bocht weer recht tot we uiteindelijk in het water belanden. Ik vond de glijbaan heel erg plezant.

Ik herinner me ook nog dat er een strand en zee voorkwam in de droom, maar niet meer juist wat er gebeurde.

Ik heb besloten om mee te doen aan een betaald experiment om een product te testen. Het speelt zich af in een groot lokaal dat lijkt op de eetzaal van een school. Elke dag als ik in dat lokaal aankom staat er een wit plastieke bord met een maaltijd op en een wit plastieke wegwerpbekertje met een doorschijnende vloeistof en een rietje erin. De bedoeling is dat ik dat volledig opeet en opdrink en dan op het einde een rapport schrijf erover. De eerste dag gaat de vloeistof via een naald in mijn kin naar mijn mond, daarna drink ik het via het rietje. Het product zou een nevenwerking hebben op de nieren. De eerste 2 dagen merkte ik niets, de derde dag had ik wat krampen in mijn onderbuik en de vierde dag ook niets.

Op een bepaald moment zit ik aan een tafel en bedenk ik me dat ik nog niet aan het rapport begonnen ben en om niet te vergeten wat ik moest opschrijven begin ik met een tube met een soort pasta erin al op de eettafel in het kort wat trefwoorden te schrijven over wat er in het rapport moet komen.

Tegenover me aan tafel zit een koppel met een hond en naast de tafels staat een lange glazen muur waarachter een soort van grote overdekte ruimte ligt, gelijk een schaatshal zonder ijs, waar wat mensen rondwandelen.