Om onze tijd optimaal te besteden, vertrokken we om 8u reeds op bird watching. Hoewel het broedseizoen was en er minder vogels dan anders waren, leerden we toch een heleboel bij. En we wandelden langs een Tharu dorp... echt arme mensen, hutten uit een soort klei, weinig bestaansmiddelen.
Om de gigantische file (door wegwerkzaamheden) te vermijden, kozen we voor een vlucht van Chitwan naar Kathmandu. Een zeer eenvoudig luchthaventje, bagage werd handmatig gecheckt en van een full body scan hadden ze nog nooit gehoord. Op tijd was de vlucht natuurlijk ook niet. Met zo'n uur vertraging stegen we op. Een turbulente vlucht van een klein halfuurtje. Tegen dat we goed en wel in de lucht hingen, werd de landing ingezet. Het was lang geleden dat we in een vliegtuig nog de mededeling hadden gezien "gebruik zitkussen als drijfmiddel indien nodig". Beetje grappig wel als je midden in de Himalaya zit
Dorjee stond ons zoals beloofd op te wachten in Kathmandu en genoot met ons van een kleine lunch (mama mag echt geen soep met kroetjes meer eten, want of ze verbrandt zichzelf door de warmte, of zo'n kroetje schiet verkeerd). Aangezien niemand van ons echt plannen had, stelde hij voor om een Boedhistisch klooster te bezoeken. Het lag op een bergkam, een verscholen plek van rust en sereniteit. Grappig detail: de gebedsruimte konden we niet bekijken, want de monnik met de sleutel was naar de markt!
Tegenover het klooster vonden we een net geopend cafeetje waar ze echte cappuccino uit koffiebonen maakten. Heerlijk (volgens mama en Dorjee toch).
De dag beëindigen, deden we in Thamel, de meest toeristische wijk van Kathmandu en een beetje vergelijkbaar met de soeks in Marokko of Egypte. Elk winkeltje verkoopt hetzelfde. Of toch zo ongeveer. Maar we tikten een paar leuke cadeautjes (vooral voor onszelf) op de kop en een nieuwe tas (die de handtas uit Myanmar moet vervangen want die heeft nu echt de geest gegeven). Eigenlijk werd er alleen maar vooral 'rommel' verkocht.
Na een overheerlijke en vooral gezellige maaltijd namen we met tranen in de ogen afscheid van Dorjee. We zullen mekaar wel weerzien, daar zijn we nu al zeker van! Ik, hopelijk, volgend jaar al voor de trek naar Everest!
24 april 2016 - Bhaktapur: weer naar de Middeleeuwen
Vanuit Kathmandu rijden we naar Bhaktapur een verkeersvrije stad op een
halfuurtje van Kathmandu centrum. Het middeleeuwse centrum is door de Unesco
uitgeroepen tot werelderfgoed en is een doolhof van straatjes en kleine
tempelpleintjes waar het leven van alledag zich afspeelt. Naast de bekende
grote tempels op Durbar Square is het vooral genieten van de unieke sfeer. De
wijk van de pottenbakkers is een zeer fotogenieke plek met honderden, zoniet
duizenden potten die ter plaatse gemaakt worden. Er is ook de gelegenheid om
een atelier te bezoeken waar thankas (schilderingen op doek) gemaakt worden.
(foto's van internet: door de aardbeving ziet het er misschien wel heel anders uit.... we zijn benieuwd)
In de late namiddag terug naar Kathmandu om nog even te genieten van het
kleurrijke Thamel met zijn shops en bars.
Te voet ging het door het woud verder. Via termietenheuvels, parasieten-bomen en hangende orchideeën stapten we naar het Elephant Breeding Centre. Hier werden sinds 1986 olifanten 'gekweekt'. Jaarlijks komt een bronstige stier, 'Ronaldo' genaamd, uit het bos om te paren met de vrouwtjes in het centrum. Al 34 kleintjes zijn er geboren. Na een vijftal jaar worden ze opgeleid om safaritochten met toeristen te doen, om hard labeur te verrichten of om te patrouilleren bij het leger (alleen de mannetjes). Dagelijks krijgen de olifanten 100 'sandwiches' van gras, rijst, zout en suiker, en dat naast zo'n 225l water en nog een heleboel olifantengras. De kleintjes (heel erg schattig) in het centrum lopen vrij rond omdat ze toch niet ver van hun moeder vandaan gaan, de anderen zitten voorlopig nog aan een ketting, maar men werkt aan een no-chain no-pain beleid door een elektrische afsluiting te voorzien.
22 april 2016 - neushoorns en olifanten... of zou de tijger ook lukken?
Verschillende activiteiten in het park: we maken uiteraard een tocht op
de rug van een olifant om de indrukwekkende neushoorns te spotten, bezoeken het
Elephant Breeding Center, kunnen mee de olifanten wassen en gaan per prauw de
rivier op om krokodillen en talrijke vogels te observeren. I
n de lodge maken we
kennis met de toch wel aparte Tharu-bevolking.
Om 6u vanochtend hoorden we dat de planning vandaag nog een keertje gewijzigd werd. Daar zijn ze hier wel goed in, in planningen aanpassen. Van 'wel raften' naar 'niet raften' om uiteindelijk 'toch te raften'. Raften op weg van Pokhara naar Chitwan, onze volgende bestemming.
We moeten toegeven dat niet alleen de Nepalezen de planning soms durven veranderen. Oorspronkelijk zou alleen ik deelnemen aan de rafting. Maar mama kon het best aan volgens Dorjee, en mama houdt van 'wild', dus kon dit wel eens haar ding zijn.
Na een tweetal uur rijden, bereikten we het vertrekpunt. Een deskundige veiligheidsuitleg (en uitdelen van helm, reddingsvest en peddel) later klommen we met drie uiterst vriendelijke Spanjaarden (waarvan ene echt ne knappe was) het raft in.
Geweldige ervaring!! Af en toe echt hevig beukend tegen de stroomversnellingen in, golven over ons krijgend, 'fast forward' en soms ook 'faster, faster' om toch maar recht te blijven, een ijskoude zwempartij op een rustig stukje (ja, ja, ikke ook) en een 'rapid fall' die ze 'big smile' hadden genoemd,... Mama en ik beleefden de tijd van ons leven! Echt tof om eens te doen!
Na het raften kregen we een lekkere lunch voorgeschoteld met kip, patatjes en rijst. Wat wij niet opkrijgen, werkt Dorjee wel naar binnen. We share everything
Het vervolg van de weg naar Chitwan ging een stuk trager dan het raften: heel erg veel wegwerkzaamheden en nog meer stilstaand verkeer...
Vanavond genoten we van een traditionele dansshow. Vooral de 'pauwendans' kon ons bekoren. Verder was het zo opvallend dat alle Nepalezen trots hun hymne meezingen, met hand op hart en rechtstaand en dat zelfs de jeugd de traditionele dansen wel kent.
Moe maar voldaan snel het bed in nu, want morgen wacht een gevulde safaridag!
Twee dagen relaxen in Pokhara... Je zou denken dat we dan tijd hebben om aan de blog te schrijven. Niet dus... Hierbij dan ook de ingekorte versie van wat we zoal deden.
Beetje luieren aan het zwembad, mountain museum bezoeken, foto's nemen van prachtige bergzichten (na een hevige regenbui eergisteren avond was het gisteren super helder weer), naar Devils Falls gaan kijken (watervallen die zoals Peter had gewaarschuwd niets voorstelden), om 6u30 opstaan om uiteindelijk tegen 12u30 boven op een berg te besluiten om toch maar niet te gaan paragliden wegens veel te bewolkt (en bergen zien was prioriteit in beslissing om te paragliden), niet kunnen zwemmen door een groot trouwfeest in het hotel en dan nog een boottochtje en extra klim inplannen naar de plaatselijke stupa, mee bidden en zingen en trommelen in Boedhistisch klooster, genieten van een cocktail en lekker lunchen aan de rand van het Pewa meer.
Relaxen en misschien enkele uitstapjes in en rond Pokhara (Devi Falls --> schijnen niet de moeite te zijn, dus slaan we over; Tibetan Refugee Center; Peace
Pagoda) of een tochtje over het meer...
Heerlijk rustig opstaan vanochtend... Nu ja, rustig... Met een groep van zo'n 15 vertrekkende trekkers een half uur voordat je eigen wekker afloopt, vergezeld van de rochelende geluiden van hun dragers, konden we moeilijk van 'rustig' spreken.
En toch: alles liep wat langzamer en gemoedelijker. Hoofd onder de koude kraan (later in het hotel van Pokhara wachtte een warme douche), ontbijten met een - naar gewoonte - appel of banaan pannenkoek, en een verzachtende doch soms ook pijnlijke massage van de kuiten door Dorjee.
De schoenen van mama hielden het net lang genoeg vol om het punt van aankomst te bereiken (daar waar we vijf dagen eerder ook waren afgezet). Met z'n vieren in een kleine taxi, bagage op het dak, angstig om de rijstijl en het soms zeer nipte voorsteekgedrag van tegenliggers, maar we overleefden de rit van 40km van Naya Pul naar Pokhara.
De rest van de middag luierden we aan het zwembad van het hotel: boekje lezen, eens opzoeken hoe de tocht naar Everest basecamp er zou uitzien, krant via internet bekijken... Totdat een onweer ons naar de kamer joeg en we de bagage reorganiseerden (het was niet de eerste en zeker niet de laatste keer).
Het was wel een beetje wennen weer aan de drukte rond het zwembad (veel spelende kinderen uit de buurt die een dagje kwamen zwemmen); zeker na vijf dagen 'stilte' en 'aan niets denken'.Â
Dorjee nam ons 's avonds mee naar het restaurantje van een vriend "Sherpa Kitchen". Heel gezellig ingericht en vooral fantastische soep (meer hutsepot) en gebakken noedels met kip. We aten al vaak hetzelfde, maar toch is het elke keer net iets anders. En tot nog toe altijd lekker (behalve die keer dat de tomatensoep bijna bloem-pap was). Vooral het Tibetaans brood ga ik thuis missen!
We dalen af vanuit Ghandruk naar de Modi Khola en trekken zo via
Birethanti terug naar Nayapul.
Hier wacht de chauffeur ons op voor een
transfer naar Pokhara waar het gezellige hotel Barahi, een warme douche en een
fris drankje klaar staan. We nemen afscheid van het lokale team van dragers.
