Hallo en welkom op deze blog!! Hier schrijf ik alles wat we meemaken tijdens onze weg naar een 2de wondertje!! We zijn volop bezig met vruchtbaarheidsbehandelingen en ik heb nood om dit ergens van mij af te schrijven.
Ook word dit de blog van ons 2de kindje net zoals Keano dat heeft! Zo kan hij of zij later ook lezen wat er aan zijn/haar bestaan is vooraf gegaan!! Aan de mensen die hetzelfde doormaken; ik hoop dat jullie jezelf kunnen weervinden in ons verhaal en er ergens steun kunnen uitputten!
Vele groetjes
Bianca en Bruno

Mijn favorieten

	Keano ons wondertje

Onze weg naar een 2de wondertje

19-01-2010

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Zware beslissing...hopelijk de juiste.

Vandaag hebben Bruno en ik besloten om verder te gaan met ons leven... zonder behandeling en dus misschien ook zonder ons zo gewilde 2de kindje. Het valt zeer zwaar maar we staan er beiden volledig achter. Ik ben druk op zoek naar een job om zo snel mogelijk de draad van het leven terug op te pikken en ondertussen de natuur zijn gang te laten gaan. Misschien wordt er ons nog eens een bijzonder wondertje gegunt zoals Keano... medisch bekeken had hij ook niet kunnen ontstaan maar toch zien wij elke dag vol bewondering toe hoe ons wondertje groeit en uitbloeit naar een eigen persoontje. Mijn hart schreeuwt om het nog eens mogen mee te maken maar mijn verstand zegt dat het zo wel genoeg geweest is. We willen vooruit gaan in plaats van terplekke te staan trappelen. We willen financieel ook terug verder staan zodat we binnen dit en enkele jaren een eigen huisje kunnen kopen. Daar ligt onze prioriteit nu.. Gelukkig zijn we een sterk koppel/gezin en komen we er samen wel door ookal weegt't soms wel eens serieus door, ik weet dat ik bij Bruno terecht kan en hij bij mij. Ons Keaantje maakt ook veel goed maar toch blijft het plaatje niet compleet.. er mist nog iets en dat zal nog wel even zo zijn tenzij er een wonder gebeurt natuurlijk. De hoop blijft al zijn we heel realistisch daarin.
Het doet echt verdommend pijn om geconfronteerd te worden met mensen die wel het geluk hebben zwanger te zijn... Ik gun het hun wel natuurlijk maar het drukt mij nog maar eens met de neus op de feiten. Ik voel me dan ook zo enorm gefaald als vrouw. Het mooiste en natuurlijkste dat een vrouw vrouw maakt kan ik niet... Ik zit nu even op de laagste grond van mijn eigen ziel en kunnen... vanaf hier zal het hopelijk terug beter gaan met mij, beetje bij beetje komen we er wel.
Het voelt als een echt afscheid van het streven naar het complete geluk, de droom die je koestert in het diepste van je hart. Begrijp me niet verkeerd, ik ben echt heel gelukkig met mijn gezin maar compleet... nee, in mijn hart totaal niet. Toch is dit, de bewuste keuze om met alles te stoppen de beste beslissing geweest. We zien wel of een 2de kindje ons nog wel gegund is zonder het medische gedoe...
Het verlangen blijft maar de hoop sijpelt beetje bij beetje weg...

Dus hierbij zal ik op deze site even niet meer schrijven... met pijn in het hart neem ik ook hiervan even afstand. Dit is (misschien was) de site van ons 2de wondertje dus als er zich een wonder voordoet zal ik hier verder schrijven. Tenzij er mij een gevoel overvalt waarvan ik behoefte heb om het neer te schrijven zal het ook hier te lezen zijn. We geven onszelf nog een 5 jaar waarin we misschien wel nog eens toevlucht zoeken naar onze IVF pogingen en dan sluiten we het echt volledig af. We zijn nu reeds bijna 2 jaar intensief bezig dan hebben we het 7 jaar de tijd gegeven, wat echt wel voldoende is.

Met pijn in het hart schrijf ik hier mijn laatste woorden; bedankt voor alle steun en hopelijk tot snel nog eens...

19-01-2010 om 00:00 geschreven door Bianca

02-01-2010

De zwangerschapstest

Normaal mocht ik de 24ste gaan voor de bloedafnamen maar doordat ik nog Pregnyl heb moeten bijspuiten was dat te vroeg. Dus de 26ste mocht ik gaan. Die dag vertrokken we met vrienden naar de ardennen waardoor de dag snel voorbij ging. Al wist ik ergens de uitslag al... in de late namiddag kreeg ik telefoon dat de poging helaas mislukt was... Na enkele traantjes en een dikke knuffel van Bruno en de steun van onze vrienden was het verdriet snel gebetert. Vooral onze Keano verzachtte veel... hij kwam me zo lief knuffelen. Nu moeten we een maand wachten en dan eind januari ergens als ik mijn regels terug heb moet ik bellen en beginnen we volledig opnieuw! Ze hebben geen embryotjes kunnen invriezen dus ja... daarbij is er nog een probleem bij mij naar boven gekomen. Mijn eitjes zijn gekartelt wat ervoor zorgt dat de zaadjes niet gemakkelijk een eitje kunnen bevruchten... De kans op een spontane zwangerschap komt daarbij op nul!! Maar dankzij de ICSI is dat geen probleem.
Op naar de volgende maand dan maar... Al had ik liever een mooi kerstkadootje gehad.

02-01-2010 om 23:29 geschreven door Bianca

Als je denkt dat een kindje nooit zal komen,
worden dat vaak mooie dromen.
Maar van tijd tot tijd
worden dromen werkelijkheid...

Inhoud blog

	Een wonder...
	Zware beslissing...hopelijk de juiste.
	De zwangerschapstest
	De uitslag
	Onze eerste IVF
	op controle geweest
	Mijn operatie
	Te erg voor woorden
	Terug uitgesteld...
	Operatie is uitgesteld

Archief per maand

	03-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	08-2009
	07-2009
	05-2009
	04-2009
	03-2009
	01-2009
	12-2008
	11-2008
	09-2008
	08-2008
	07-2008
	05-2008

Gastenboek

Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Blog tegen de wet? Klik hier.
Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs