Hallo en welkom op deze blog!! Hier schrijf ik alles wat we meemaken tijdens onze weg naar een 2de wondertje!! We zijn volop bezig met vruchtbaarheidsbehandelingen en ik heb nood om dit ergens van mij af te schrijven.
Ook word dit de blog van ons 2de kindje net zoals Keano dat heeft! Zo kan hij of zij later ook lezen wat er aan zijn/haar bestaan is vooraf gegaan!! Aan de mensen die hetzelfde doormaken; ik hoop dat jullie jezelf kunnen weervinden in ons verhaal en er ergens steun kunnen uitputten!
Vele groetjes
Bianca en Bruno
Mijn favorieten
  		• Keano ons wondertje
  		•
    Onze weg naar een 2de wondertje

    22-10-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Te erg voor woorden
    Ik had sinds 2 oktober mijn regels maar deze waren niet zoals anders. Na meer dan een week had ik nog steeds mijn regels maar zocht er niets achter, mijn test was toch negatief. Maar na die week bleef het bruinverlies aanhouden en kwam er nog eens buikpijn bij. Daarbij mocht Bruno nog ni naar mij kijken bij wijze van spreken of ik had bloedverlies... Dus ons best doen voor een kindje zat er alweer ni in... Toch dacht ik dat het normaal was en het wel zou overgaan.
    Na meer dan 20 dagen bruinverlies begon ik mij toch wat zorgen te maken en belde naar dokter Decleer om alles uit te leggen. Hij wou mij zo snel mogelijk zien om eens te kijken. Dus deze morgend mocht ik op controle. Hij keek met het echo apparaat om alles eens te bekijken. Maar wat hij dan zag was echt te erg voor woorden...
    Er zat een vruchtje in mijn eileider!!! We waren zwanger maar het vruchtje had geen hartactiviteit en zat op de verkeerde plaats! Dat zorgde dus voor de buikpijn en het bruinverlies... Doordat ik geen spontane eisprong heb konden de eites niet weg waardoor het bevruchte eitje niet naar de baarmoeder kon. Het eiblaasje was ondertussen wel gegroeid. Had ik nog langer gewacht had dat uiterst gevaarlijk kunnen zijn. De eileider kon gesprongen zijn of met een operatie moeten verwijderd worden.
    Maar de schok kwam nog het hardst aan... Ons toekomstig kindje was niet in leven, zit op de verkeerde plaats en moet dus zo snel mogelijk verwijderd worden.
    Ik heb vandaag dus mijn eerste pilletjes ingenomen om het vruchtje te laten afkomen. Ik kreeg meteen buikpijn en draaingen. Ik moet vooral rusten en de pijn opvangen ondertussen. Dus 14 dagen die pilletjes nemen en dan krijg ik mijn geplande operatie!
    Hoeveel moeten we nog verdragen? Is het nog niet genoeg geweest?!?! Pfff, ik ben er echt kapot van. Bruno probeert het zo positief mogelijk te bekijken maar ik weet zeker dat hij er ook verdriet om heeft...

    Waarom toch...? je was zo gewenst klein wondertje...

    22-10-2009 om 14:17 geschreven door Bianca  


    Als je denkt dat een kindje nooit zal komen,
    worden dat vaak mooie dromen.
    Maar van tijd tot tijd
    worden dromen werkelijkheid...
    Inhoud blog
  		• Een wonder...
  		• Zware beslissing...hopelijk de juiste.
  		• De zwangerschapstest
  		• De uitslag
  		• Onze eerste IVF
  		• op controle geweest
  		• Mijn operatie
  		• Te erg voor woorden
  		• Terug uitgesteld...
  		• Operatie is uitgesteld
    Archief per maand
  		• 03-2010
  		• 01-2010
  		• 12-2009
  		• 11-2009
  		• 10-2009
  		• 09-2009
  		• 08-2009
  		• 07-2009
  		• 05-2009
  		• 04-2009
  		• 03-2009
  		• 01-2009
  		• 12-2008
  		• 11-2008
  		• 09-2008
  		• 08-2008
  		• 07-2008
  		• 05-2008
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs