Over mijzelf
Ik ben Nancy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam NINI.
Ik ben een vrouw en woon in Vlaams - Brabant (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 17/01/1968 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Koken,Lezen,allerlei dingen maken op pc.
Op 2 juli 2006 vertrok ik naar Charkov in Oekraine. Een ongewone reis die een enorme inpakt op mijn leven heeft gehad.
Archief per dag
  • 09-06-2007
  • 04-06-2007
  • 18-05-2007
  • 16-04-2007
  • 15-04-2007
  • 04-04-2007
  • 19-03-2007
  • 18-03-2007
  • 17-03-2007
  • 27-09-2005
    Gastenboek
  • zeer mooi...
  • groetjes
  • veel blogplezier

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Foto
    Foto
    Mijn reis naar Oekraine
    Een reis met een staartje
    15-04-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dirgatchi, 5 juli 2006

    8.30
    Ik ben wakker.
    Geslapen heb ik bijna niet .
    Onder mijn raam blijkt een kippenren te staan waarin ook een haan dagelijks zijn kippen wekt.
    Vanaf 5 uur vanmorgen is dat beest al van zijn oren aan het maken.
    De kippen zijn wakker en ik dus ook.
    Ik sta op en ga in de kampeerwagen naar het toillet want hun toillet blijkt niet zo proper.
    Ik was me, poets mijn tanden en kleed me aan.
    Het ontbijt staat al op ons te wachten evenals de neef van mijn vader.
    We worden hartelijk onthaald.Ook zijn vrouw Ira en hun dochtertje Witka (Victoria) komen ons begroeten.
    Sacha ken ik, hij kwam een paar jaren geleden naar Belgie op bezoek.
    Als we aan de ontbijttafel zitten vraagt Louba me hoe ik heb geslapen.
    Ik zeg haar dat ik die haan in de soep gooi voor ik terug naar Belgie vertrek.
    Ineens is Louba weg.
    Wat later komt ze binnen, buiten adem van het lopen.
    Als mijn pa vraagt wat ze nu gedaan heeft wil ze niet antwoorden.
    Tegen Sacha fluistert ze wat.
    Die begint te lachen en wat later lachen we allemaal mee.
    Ze heeft de haan verhuist naar de ren van Sacha.
    Ze dacht dus echt dat ik dat beest in de soep zou doen.
    Op tafel staat er brood, kaas, salami, sla en komkommer.
    Ik laat het ontbijt me heerlijk smaken.

    Na het ontbijt gaan we goeiedag zeggen tegen DjaDja Wascha en TjotJa Marousja.
    DjaDja Wascha is de jongste broer van mijn oma.
    Als we buitenkomen bij Louba, zien we onder in de straat een vrouw met haar koe.
    Ze blijkt er al de ganse tijd te staan.
    Ineens laat ze het beest voor wat het is en komt op ons toe gelopen.
    Ik en André bekijken mekaar veelzeggend.
    De vrouw is onverzorgd en lijkt 80 jaar.
    Plots begint ze mijn vaders naam te roepen.
    Al hijgend komt ze bij ons aan en vraagt of hij haar nog kent.
    Ik zie mijn vader zijn hersens pijnigen, maar hij weet het niet.
    Dan begint ze te vertellen dat ze als klein meisje altijd mee naar de weide  ging voetballen.
    Het is Nadia, het buurmeisje van Louba.

    Langs een smal weggetje komen we bij het huis van djadja Wacha.
    Als papa de deur opendoet komt ons een onaangename geur tegemoet.
    Even draait mijn maag rond.
    We gaan binnen in een gammel huisje, slecht onderhouden en treffen er de tante van mijn vader
    aan in bed.
    Ze zit op de rand van het bed ineengedoken en huilt.
    Ze is ziek, erg ziek.
    Daar er geen geld voor de dokter is heeft ze ook niet de nodige medicatie.
    Ze huilt vooral omdat ze ons niet kan ontvangen zoals ze zou willen.
    We praten wat en ook DjaDja Wascha komt bij ons zitten.
    Hij is enorm blij dat we er zijn.
    Ik wordt overknuffelt tot en met.
    Ik ben hun Djedotchka (kleinkind).
    Honderden keren word ik over mijn wang geaaid.
    Ook zij hebben ernaar uitgekeken mij te ontmoeten.
    Ookal is hier de armoede troef, de warmte van deze mensen maakt hun rijk.

    12.30
    Louba heeft Borch gemaakt en gepanneerde zalmforel.
    Ik laat alles me goed smaken.
    Heerlijk die Russische gerechten.

    14.00
    Na de middag gaan we wandelen en zwemmen.
    Papa heeft twee fietsen bij, en die laten we hier.
    Eentje is voor Witka en eentje is voor djadja Wacha.
    Witka fietst voor ons op zo trots als een pauw met haar nieuwe fiets.
    2 straten verder achter de gammele huisjes worden hier de mooiste villa's gebouwd.
    Kasten van huisen afgewerkt met graniet en roze marmer.
    Het contrast met de straat waar wij verblijven is enorm.
    Ook de weg is perfect in orde.
    In de beek wat verderop wordt gezwommen.
    Het water is barkoud, dus pootje baden maar.
    Enkele ijsberen plonsen toch in het water.

    16.12
    We komen terug van onze wandeling en beslissen wat te rusten aan de kampeerwagen.
    We halen de kampeerstoelen uit en zoeken een plekje in de zon.
    Het is hier nu 32 graden.
    Als we rondkijken merken we dat de hele straat buiten zit.
    Alle kinderen komen een kijkje nemen.
    Ik deel wat potloden en kleurboeken uit.
    Ze springen een gat in de lucht omdat ze iets krijgen.
    Trots lopen ze met hun cadeautje naar huis om het te laten zien.
    PC of tv kennen ze hier nog niet. Ze spelen hier gewoon op straat met de bal of wie een fiets heeft
    fietst rond.
    Deze beelden doen me denken aan mijn jeugd toen bijna niemand een tv had en
    wij ons ammuseerden met wat we hadden.

    17.30
    Tanja, nog een nicht van mijn vader is thuisgekomen van het werk.
    Ook hier gaan we goeiedag zeggen.
    Hier wordt het me allemaal wat teveel.
    Al huilend val ik in de armen van Tanja,Slavek,Joery en Katja.

    We worden aan tafel verwacht.
    Heerlijke gerechten staan te lonken op tafel.
    Tanja heeft zich uitgesloofd.
    Het is hier enorm proper in huis.
    Je ziet hier dat Tanja het beter heeft dan de rest van de familie.
    Joery haalt de Wodka boven.
    Voor de vrouwen is er wijn voorzien maar ik doe lekker mee met de mannen.
    In Belgie heb ik stiekem geoefend en heb een truc gevonden om niet dronken te worden.
    Joery probeert me toch onder tafel te drinken.
    Rara, wie lag er eerst onder tafel en wie zat nog recht!!!
    Het eten heeft ons gesmaakt.
    Als dessert krijgen we taart op basis van merengue.
    LEKKER!!!!!!!!!!!
    Om een sigaret te roken gaan we buiten zitten.
    Tijdens het gesprek aan tafel was er al een klik tussen Slavek, Joery, Katja en mij, en de band wordt er allen maar hechter op.
    We praten en lachen en de herinneringen worden boven gehaald.
    Ooit had ik al een foto van Joery gezien toen hij ongeveer 12 was,en hierdoor herkende ik hem dan ook onmiddelijk.

    23.30
    We komen terug bij Louba.
    Ook hier moeten we weer taart eten want Sacha is jarig

    1.30
    We zijn rond gegeten, en nu gaan we slapen.


    15-04-2007 om 00:00 geschreven door NINI  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)


    Laatste commentaren
  • Leuk verhaal. (vitaliy)
        op Dirgachi, 9 juli 2006

  • E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.




    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs