Ik ben Nancy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam NINI.
Ik ben een vrouw en woon in Vlaams - Brabant (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 17/01/1968 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Koken,Lezen,allerlei dingen maken op pc.
Op 2 juli 2006 vertrok ik naar Charkov in Oekraine.
Een ongewone reis die een enorme inpakt op mijn leven heeft gehad.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Mijn reis naar Oekraine
Een reis met een staartje
04-04-2007
Lvov,4 juli 2006
Dag 3
6.30uur Rise and shine, goed geslapen, niks gehoord.
We wassen ons, nemen ontbijt en koffie.
We vertrekkenrichting Rovno.
De weg is barslecht: gaten, bulten, putten. Eer we op de ! "snelweg"! zijn , zijn we goed door elkaar gerammeld.
Langs de weg heerst al een drukte van mensen op weg naar de bushalte om de eerste bus te nemen.
Wat je dan al bus kunt noemen.
Een vooroorlogse doos met 4 wielen of een kleine bestelwagen die er al niet veel beter uit ziet.
Degenen die een koe hebben, zijn ook al op wandel.
Net zoals wij de hond uitlaten, laten ze hier de koe of het paard of het varken uit.
jaja!!! aan de leiband natuurlijk.
Een grappig zicht en iets wat wij ons niet meer kunnen inbeelden.
Hier leven de dieren, ook het grote vee gewoon mee in huis.
Ik geef mijn ogen de kost en beeld me in hoe het dan op de plaats van bestemming zal zijn.
Ook wordt hier nog veel met de hand gedaan.
Langs de weg zie je mannen en vrouwen met de zeis het gras maaien.
Een zeis ken ik wel en ik weet waarvoor het vroeger gebruikt werd maar hier blijkt het een modern item te zijn.
De armoede om me heen laat me beseffen hoe rijk we eingenlijk wel zijn.
Zelfs de kraaien die ik thuis lelijk vind, zijn hier maar van de magere kant.
Ik heb zelfs medelijde met die dieren, alhoewel ik ze thuis verfoei.
We zijn nog geen uur verder of we worden tegengehouden door de politie.
We reden naar het schijnt 81 waar we maar 60 mochten.
We moeten 5 dollar betalen. Valt nog mee, dit is goedkoper dan bij ons een parkeerboete.
Langs de E40 zie je stalletjes waar je allerlei dingen kunt kopen zoals
aardbeien, bessen, ingemaakte groenten, tomaten... van honger zul je
hier alvast niet omkomen.
We rijden richting Kiev.
Een zeer mooie stad maar enorm druk.
Hier zie je op elke hoek van de straat mensen met tassen die hun waren verkopen aan voorbijrijdende auto's.
00.30uur
Eindelijk ter plaatse na wat zoeken in het donker.
Papa herkende het huisje van tante Marousa en oom Wascha.
We stoppen iets verder bij het huis van Louba en Louda.
Bij Louba gaat het licht aan en ze komt naar buiten gelopen, de handen in de lucht mijn vaders naam roepend.
Dikke knuffels volgen, eindelijk kan ik de rest van de familie in mijn armen nemen.
Bij het betreden van het hof heb ik al snel door dat hier armoede heerst.
Toch is het onthaal warm, de koffie wordt onmiddelijk gezet en niets aan te doen de tafel wordt gedekt en we moeten eten.
Ondertussen maakt ze een kamer klaar voor mij, want ik moet bij haar blijven slapen.
Na het eten wordt er een grote tobbe water op het gasfornuis gezet zodat ik me kan wassen.
Rond 3 uur kan ik dan eindelijk mijn bed in.
Ik ben doodop.
