Ik ben Nancy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam NINI.
Ik ben een vrouw en woon in Vlaams - Brabant (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 17/01/1968 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Koken,Lezen,allerlei dingen maken op pc.
Op 2 juli 2006 vertrok ik naar Charkov in Oekraine.
Een ongewone reis die een enorme inpakt op mijn leven heeft gehad.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Mijn reis naar Oekraine
Een reis met een staartje
09-06-2007
11 juli 2006
5.00 uur We hebben geen van allen rustig geslapen, en besluiten maar richting grens te vertrekken. Na een stevig ontbijt en ons wat opgefrist te hebben zijn we weer weg. 8.45 uur Aankomst aan de grens. FILE!!!!!! Sommige mensen staan hier al van gisteravond. Hier staan we dan. Tussen de file door lopen mensen hun handelswaren te verkopen. Zonnebloempitjes en andere dingen worden hier als zoete broodjes verkocht. Per 2 auto's mogen we door per rij. Er staan 3 rijen auto's en 1 rij vrachtwagens. Je ziet mensen met kleine kinderen praten met de officieren om hun door te laten, maar die doen of ze niets horen. Gelukkig zijn mijn kindjes veilig thuis, want dit is echt geen lachertje. Ondertussen wordt het snikheet en er is nergens iets te bekennen waar je wat te eten of te drinken kunt halen. Zelfs een wc is hier niet te vinden. Je zult hier maar uren staan met kleine kindjes in de wagen, niet voorzien van lunchpakket en drinken.
Ik heb ondertussen een zakje beertjes opengetrokken om wat te snoepen. De soldaat die ons door moet laten luistert naar wat de vrachtwagenchaffeur hem vertelt maar haalt alleen de schouders op en knikt alleen ja of neen. Ik doe even teken om te vragen of hij een snoepje wil maar dat mag hij blijkbaar niet aannemen. Hij wuift alleen maar van neen met zijn hand. Na een goede 2 uur aanschuiven mogen we eindelijk door naar de voorpost waar we voor de eerste keer gecontroleerd worden. Alles uitpakken en openen.
Aan de Oekraïnse grens hetzelfde verhaal. Uitstappen, alles uitpakken, alles openen, je aanbieden aan het loket om te zien of je wel degelijk bent wie je zegt dat je bent. Stempels halen in de reispas en dan mag je door. Op naar de Poolse grens. Hier weer hetzelfde verhaal. Om 12.15 uur zijn we op Europees grondgebied. 3 uur en 30 minuten na aankomst aan de grens. En zeggen dat dat nog meevalt.
17.20 uur. We zijn in Krakau op een camping. Een kleine maar propere camping waar we lekker kunnen douchen. We hebben hier Belgische buren uit Tervuren. Na wat gepraat te hebben met de buren gaan we slapen. Morgen rijden we richting Auschwitz.
We zijn nog geen uur vertrokken : TEGEN DE KANT Politie!!!! Hij vraagt of we geld hebben. Neen, we hebben geen geld, maar we zullen wel naar het Belgisch consulaat bellen in Kiëv zodat zij onze boete kunnen betalen. Papa neemt zijn GSM en het telefoonnummer dat we van Sacha kregen. Hij hoeft niet te bellen, maar hij moet mee naar de combi. Hij moet plaats nemen in de wagen. De tweede agent is vriendelijker. Met 3 sigaren komen we ervan af.
Geen 30km verder, we doen 40km per uur. Weer tegen de kant. Papieren van de wagen geven. Hier moet ik echt de lach inhouden want de politieagent is heel aandachtig de papieren aan het lezen , maar houd ze onderste boven. We hebben hem natuurlijk copies gegeven want het is te gevaarlijk de originele te geven. Je weet nooit wat ze in petto hebben. De papieren zijn in orde. We mogen verder.
Op 300 km van de grens met Polen zetten we ons op een parking om te overnachten. Een kamping is hier niet in de buurt en de parkings van het internationale transport stonden vol. We besluiten om beurt de wacht te houden. Op de parking komen mensen met een peutertje voorbij. Het kind zwaait met zijn handjes naar ons. Ik heb nog wel ergens een knuffeltje voor hem, en geef het aan de mama. Ze bedankt me en wenst ons een goede thuiskomst. Rond 23.30 uur gaan we slapen.
We zijn nu dicht bij Auschwitz en mijn reis is zeker nog niet afgelopen. Hier gaat het verhaal pas echt verder. U kunt het lezen op mijn tweede blog www.bloggen.be/zoektochtinhetverleden
Mensen die met de gedachte spelen naar Oekraïne te reizen kunnen altijd contact met me opnemen. Ik help ze graag verder.
