Daryl heeft samen met de 337 andere ter dood veroordeelden er weer drie weken 'lock down' opzitten. De hele unit wordt dan op restrictie geplaatst. Het is een vorm van collectieve straf. Het kan soms enkele dagen duren, deze keer weer drie weken. De gevangenen mogen hun cel niet meer verlaten. Er wordt geen warm eten meer rondbedeeld, enkel eten in bruine papieren zakken.
In zijn brief van 7 oktober schrijft Daryl:
'Personally I don't enjoy discussig this place and these people, neither are important. Yet, in some degree both demand our time and attention because these people's actions are effecting our communication one way or another. This unit is still on lock down. It's going on for 3 weeks now, Since September 20, we, prisoners have been confined inside these cages, 24 hours a day, eating out of brown paper bags, listening to the sounds of this environment, staring at the walls as if watching a good movie. Prison officials don't want us prisoners placing photos nor anything else on the walls. They know at some point throughout the day a prisoner will spend a lot of time doing nothing, just staring at the walls. Naked walls cause lonely and depressing thoughts, a message of helplessness to someone confined inside a cage all day. This is what the prison officials want inmates to feel. Throughout the years they have slowely but surely taken everything away to cause more depressive thoughts.'
Zijn brief begint getypt op zijn schrijfmachine maar eindigt geschreven. De machine heeft de geest gegeven. Als Daryl een nieuwe wil kopen moet hij 290 dollar neertellen. Geld dat hij niet heeft.