Zondag 5 september 2010xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Net afscheid genomen van Richard, na een laatste lunch samen. Zijn plan van aanpak is duidelijk en ik heb er vertrouwen in dat hij hoe dan ook de juiste man op de juiste plaats is, welke richting het onderzoek ook uitgaat. Het zal echter zaak zijn om Daryls vertrouwen te blijven vasthouden. Richard is met verschillende zaken tegelijk bezig en sommige ervan hebben deadlines omwille van een nakende  executie. Ik begrijp heel goed dat Daryls zaak niet zijn eerste prioriteit is op dat ogenblik. Maar Daryl zijn geduld wordt al twintig jaar op de proef gesteld en de omstandigheden waarin hij moet overleven maken van elke dag er één te veel. Ik kan alleen maar hopen dat hij het nodige geduld zal opbrengen om Richard zijn werk in alle rust te laten doen.

Gisteren zijn we, na een pannenkoekenontbijt met zwarte bosbessen bij Ihop (iemand de film ‘I am Sam’ gezien?) samen naar Daryls papa en broer gereden. Ik wou er nog een deel van Daryl zijn spullen gaan afgeven en voor Richard was het een kans om nog eens met de familie te spreken. Brihana was er aan het kuisen. Ze is het nichtje van Daryl (de oudste dochter van zijn zus Cynthia) en ik ken haar van toen ze nog bij James woonde terwijl Cynthia in de gevangenis zat. Ondertussen is ze 22 en getrouwd. Haar nog even jonge echtgenoot was net terug van Bagdad. Hij had lange tijd gevochten in Irak. Het leger is helaas vaak het enige redmiddel om nog te ontsnappen uit de spiraal van armoede. Brihana vertelde me dat haar jongste broer Catrel in de gevangenis zat voor twee maanden voor bezit van Mariuhana. Hij is 19. Katrel was 10 of 11 toen ik hem voor het eerst ontmoette. Een verlegen, verstandig, lief kind met een toekomst die volledig gehypothekeerd wordt door zijn afkomst, de wijk waar hij is geboren en opgegroeid. Catrel heeft zijn school niet afgemaakt en het zal vrees ik niet de laatste keer zijn dat hij in de gevangenis terecht komt. Er wordt niets gedaan om deze cirkel te doorbreken. Het brak mijn hart toen ik het hoorde. Ik kan hem mij nog zo voor de geest halen toen ik hem voor het eerst zag. Het is zo’n zonde en ik kan alleen maar machteloos toekijken. Ik vroeg Brihana het adres van de gevangenis. Dat had ze niet. Ik zal het wel vinden op het internet zodat ik hem een kaartje kan sturen en aan Daryl kan vragen om hetzelfde te doen. Misschien kan Daryl nog wel van betekenis zijn voor zijn neefje dat hij nooit heeft gekend.

Toen het tijd was om door te gaan en Richard al weer buiten stond nog wat te praten met Regi, ging ik nog even naast James op de bank zitten. Hij leek zo ontzettend kwetsbaar. Ik begrijp nu ook waarom hij Daryl al een tijd niet meer is gaan opzoeken. Ik gaf hem de foto’s die An vorig jaar had gemaakt. Ze zijn mooier dan de foto’s die je in de gevangenis kan laten maken. Hij was er erg blij mee. Hij nam mijn hand in zijn handen en bedankte me voor alles wat ik voor Daryl doe en dat al zovele jaren. Hij zei dat hij erg blij was dat ik Richard had aangeworven. Het was zijn overtuiging dat als we dit 20 jaar geleden hadden kunnen doen, Daryl nooit op death row zou zijn beland. Ik kon hem alleen maar bijtreden.

Na een middagje verplichte platte rust om de opkomende ziektekiemen de kop in te drukken (het contrast tussen de hitte buiten en de vreselijke airco binnen maakt een mens ziek), kwamen Dave en Peggy me oppikken om samen te eten en naar de boekenwinkel te gaan. Toen we rond tien uur terug naar de Maryknoll reden hoorde ik een berichtje op mijn gsm. Thuis kon het niet zijn omwille van het zeven uur tijdsverschil. Het bleek zowaar een sms’je van Mandy, Daryls mama: ‘Marjan, let’s have breakfast monday morning 9 am ihop meyerland’. Dit berichtje op zich, deed zoveel deugd! Hoewel ik met haar al had afgesproken dat ik woensdagavond zou langskomen, nam ze nu plots zelf initiatief. Ik stond versteld. Er was slechts één probleem. Ik heb geen auto en kon er dus niet geraken. Maar dat was buiten Blackie’s grote hart voor Daryl gerekend. Toen ik hem deze namiddag vertelde over het berichtje van Mandy, toen we eindelijk rustig zaten bij een kop koffie en taart, nadat we veel te lang hadden moeten wachten in de Office Depot om Daryls schrijfpapier en enveloppen te laten leveren, twijfelde hij geen seconde. Hij wist waar het was. Hij zou me oppikken, daar afzetten, ondertussen bij z’n mama gaan en me daarna terug brengen. Hij was even verrast als ik over het berichtje en vond dat ik deze kans echt niet mocht laten liggen. Hij vond het te belangrijk voor Daryl. Ik sputterde nog even tegen, hij doet al zoveel voor Daryl zonder er iets voor terug te krijgen, maar ik wist dat hij gelijk had. En dus stuurde ik een berichtje terug naar Mandy met de boodschap dat ik er zou zijn en de vraag of het voor haar nog ok was. Nog geen tien minuten later kreeg ik bevestiging: ‘Marjan, I’ll be there at 9. I’ll see you soon. Mandy’.

Het geeft me weer hoop dat ik er kan in slagen om Daryl en zijn mama terug samen te brengen. Het zou zo geweldig zijn. Ik had het er nog over met Daryl tijdens mijn laatste bezoek. Hij zei: ‘it would be an emotional washing’. Ik vertelde de bewaakster dat ik graag Daryl zijn mama wou meebrengen volgende week en of ze mij kon vertellen of dit mogelijk is met mijn special visits. Ze kon het niet zeggen maar ze belde onmiddellijk naar de warden’s office om het voor ons uit te zoeken. Helaas kreeg ik te horen dat ik zou moeten kiezen, ofwel mijn acht uur special visit, ofwel twee uur samen met Daryls mama. Dit is geen eerlijke keuze lijkt me. Vier uur inruilen voor twee, ok, maar toch geen acht uur. Maar zowel Richard als Dave hebben al beloofd dat ze Mandy naar de gevangenis willen brengen en met haar mee naar binnen willen gaan zo gauw ze beslist dat ze wil gaan.

Nu is het tijd om te slapen en morgen zien we wel wat het ontbijt bij ihop brengt. Ik kijk er alleszins erg naar uit!  Daarna ga ik met Dave en Peggy de toerist uithangen in Galveston aan de Texaanse kust. Dat beloofd een leuke dag te worden al hebben ze wel aangekondigd dat tropische storm Hermine de kust nadert en vanaf morgen aan land komt.

Ik hou jullie op de hoogte!

Groetjes,

Marjan