De motoren hadden we al de vorige avond opgeladen op zijn remorque om tijd te winnen, het doet steeds deugd om Dirk terug te zien nietwaar.
Richting Croix over de autostrade, de GPS ingebouwd in de wagen van Dirk geeft nauwkeurig de te volgen route aan op een magnifiek scherm: onderweg ervaar ik dat die wagen beschikt over 6 versnellingen alstublieft. Ergens tussenin pikt nog Stefaan aan, een kei van een kerel die op de aanhangwagen een BMW vervoert. We komen zeer goed op schema aan op het ondertussen bekende circuit, laden de motoren uit en begeven ons naar de stand waar we weerom de gekende verwelkoming krijgen, maar deze keer een beetje ingekort.
Eerste kennismaking met het circuit was weer het rijden rond de paaltjes, no problem. Tweede sessie was het stoppen en uitwijken, en eerlijk gezegd, saai omdat ik dat....al te veel gevolgd heb en omdat het dus saai was.
Ik miste ook een beetje veel de uitleg over de piste die de voirige keer werd gegeven met name het systeem van aangeduide punten waar je je moet op concentreren om de bocht zo goed als mogelijk te nemen, de APEX dus.
Even de motards gegroet, het is wel impressionant om zo een groot aantal actieve rijdende leden bij mekaar te zien zitten. Maar eten zat er blijkbaar niet in, (heb leek een café te zijn) ik bestelde een cola. Na een poosje namen ze afscheid, gelet op het gevorderde uur en hun gewoontes kennende dacht ik dat ze verder wel iets zouden gaan opzoeken om te eten. Ik genoot van het zonnetje tot mijn maag me eraan herinnerde dat het ook voor mij wel tijd was, ik was tenslotte al van 6 uur op.
Even buiten Ciney zag ik dat ze een eetgelegenheid hadden gevonden, ik besloot echter verder te rijden en inderdaad, een aantal kilometers verder op de hoek besloot ik mijn kans te wagen in Le Cheval Blanc.
Het terras zat stampvol, en bovendien was de zon van de partij, zodat ik besloot om toch een plaatsje onder een parasol te kiezen.Vermits mijn partner me de levieten gelezen heeft omdat ik altijd althans volgens haar 'steeds 'boecht' eet in een slechte frituur bestelde ik maar een schotel gezond eten, twee gezonde vleesspiezen met gezonde groenten en twee gezonde aardappelen in de schil, met een drietal gezonde sausjes. Je moet ginder veel geduld uitoefenen, al bij al denk ik dat ik zo een anderhalf uur in totaal, wachttijd inbegrepen, aan tafel heb gezeten. Het was wel extreem druk, dat moet ik toegeven. Deze zaak is in alle geval aanbevelenswaardig. Ondanks de drukte slaagde de kok erin me de meest voortreffelijke brochettes te bereiden, met vlees dat echt zeer smaakvol en zeer mals was.
Het zal overal wel druk geweest zijn, slechts een klein halfuurtje voordat ik uiteindelijk de groene de sporen gaf passeerde een heuse karavaan motorrijders en draaiden achter de hoek de straat in.
Het ging dan verder door het immer groen van de Ardennen naar de E411 waar ik richting Brussel nam, tot de sluizen open gingen en ik vergast werd op een malse regenbui die erger werd naarmate Brussel naderde. Ik besloot dus wijselijk om de afrit te nemen naar Leuven in de hoop dat meer Noordwaarts het weer zou verbeteren wat ook gebeurde.
300 km ongeveer gereden vandaag waarvan ongeveer 220 km over de autostrade, het was de moeite.
Volgende zondag pas ik. Woensdag gaat het terug naar het circuit van Croix (FR) om nog wat bochtenwerk in te oefenen.
Na een nachtje slecht slapen, jeuk aan de voet die destijds verbrandde, was ik tevreden dat het 6 uur was zodat ik uit de veren kon.Veel te vroeg uiteraard, ik zou pas starten om 8u30, maar tja. Felix de witte kater van de buren zag het blijkbaar niet zitten om zo vroeg zijn ontbijt te komen opeisen zodat Maxime in haar eentje haar brokjes opat. Een frisse wasbeurt en een potje koffie vergezeld van enkele sneetjes brood met verse aardbeien en dan maar wachten natuurlijk tot 8 uur, de tijd verdrijvend met wat te Internetten en mijn mails te lezen.
Om 8u00 naar de garage, de Zumo geïnstalleerd en naar Total gereden waar ik tankte en mijn bandendruk op peil bracht, de voorband had slechts 2 atm druk en dat is 400 gram te weinig.
8u30 over de Leuvensesteenweg via de Motstraat richting E19 tot Brussel om dan over de 411 verder te rijden, om dan de afrit naar Namen te nemen. Het weer was relatief goed en droog, de buien hingen zwaar over het Noorden van het land, wat het KMI voorspeld had.
Over de route de la Vache, ik heb veel mooie vergezichten mogen aanschouwen, en aan enkele oude overblijfselen en kastelen nam ik de tijd om even te stoppen en wat foto 's te nemen. Op één locatie was er een groot feest voor de kinderen en had men een witte tent gespannen zodat de gasten komden ravotten mocht het regenen: vermits de zon scheen was het bovendien voor de ouders een ideale plaats om te eten.
Stilaan kreeg ik zin in een kopje koffie, het was al rond 10u30 maar blijkbaar is de horeca op die baan geen bekend begrip. Ik heb wel koeien gezien, massa 's koeien, duizenden....Om dol te worden. Maar eveneens prachtige vergezichten, het spijtige is dat je meestal geen gelegenheid hebt om de motor even te stationeren om kiekjes te maken, wegens gebrek aan een voetpad. Uiteindelijk kwam ik in Ciney aan en draaide het plein op met enkele café s. In een flits zag ik een groot aantal motoren geparkeerd staan en even links kijkend bekende gezichten.
Historisch: In 1273 werd een koeiendief aangehouden en daarna opgehangen hoewel hij de koe probeerde terug te bezorgen. Om hem te wreken startte de Graaf van Namen een oorlog die de Condroz vernietigde.
Deze rit heb ik geleid met de vorige club vanuit Andenne, met roadbook. Dit roadbook blijkt onvindbaar, vandaar dat ik ze gedwonload heb van een site. Ferme vergezichten, ik weet echt niet of we die nu gaan hebben.
Een goeie gelegenheid om de Zumo550 nog uit te testen.
Vertrek om 8u30 aan Total Station Leuvensesteenweg , de rit is ongeveer een 290 km lang met vertrek- en terug via autostrade.
Ik had zorgvuldig de rit opgeslagen op de Zumo en ik kreeg een vaag vermoeden toen ik kanten Yvoir belandde dat één en ander zou leiden tot een verrassende ontknoping. Het vermoeden werd later bevestigd , het werd uiteindelijk de rit naar 'Les Hautes Rivières'.(FR).
Op 31 mei 2009 gaat het naar Frankrijk, opnieuw dus. Een bijna 500 km lange rit met als doel Marville.
Marville is een gemeente in het Franse departement Meuse (regio Lotharingen) en telt 553 inwoners (2004). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Verdun en ligt aan de Othain op de grens met het departement Meurthe-et-Moselle.
Bij het kerkhof van de kapel van Saint Hilaire bevind zich een knekelhuis met circa 40.000 schedels. (Bron: Wikipedia)
De rit heen naar de Ardennen gaat over de E411 om de timing te behalen.
Deze rit werd me bekend gemaakt door Jokke, één van de leden van mijn vorige club, waarvoor mijn dank. Ik heb ze wel een beetje aangepast. Ik ga er vanuit dat hij me dat niet kwalijk neemt.
Rit donderdag 21 mei 2009: Le Col du Loup (FR) part 3
Het ging dus verder in België en op een bepaald moment zag ik de mogelijkheid om te rijden naar de Meren van l' Eau d' Heure, http://www.lacsdeleaudheure.be/?langue=nl De stuwdam 'La petite taille' heb ik niet bereikt wel 'le lac de Falemprise' waar ik enkele foto 's nam. Het was er druk.
Uiteindelijk besloot ik richting Mechelen te rijden en de GPS bracht me over...Charleroi terug, nooit meer, ik heb zelfs twee maal rond Charleroi dezelfde richting gereden. De omstreken van Charleroi typeren zich tenandere door de troosteloze aanblik van verkommerde huizen. Charleroi lijkt me een bidonville als je die stad vergelijkt met Namur.
425 km op de teller, balans: niet zo fraaie rit, er zijn betere.Ik ben daar eerlijk in, het was niet slecht, het was niet zo goed. Ik reed om 17 uur de garage binnen, had de laatste 50 km last van krampen in de polsen: toen ik de Zumo loskoppelde met het kleine schroevendraaiertje kreeg ik een kramp....en het verdween in mijn carennage.
Eén van dees dus de boel opensmijten in de hoop dat ik het nog terugvind.
Rit donderdag 21 mei 2009: Le Col du Loup (FR) part 2
Maxime, onze jager, leefde van de visjes die ze kon pakken en de vogels. We namen haar dus mee, een echte jager.
Een volledige check-up bij de dierenarts bracht aan het licht dat haar oren vol schurft zaten. Enfin, ze is onze lieveling. En proper dat ze is .
Het vroegere gebouw naast het toenmalige 'Syndicat d' initiative' waar één of ander industriëel bedrijf was gevestigd en waar de duiven destijds hun stek hadden gevonden werd door de eigenaars omgetoverd tot een tweede hotel, daarnaast is een volledig restaurant uitgebouwd waar je vis- en schaaldierengerechten kan verorberen. Het zag er allemaal picco-bello uit, ik besloot dan ook om er een koffietje te drinken.
Het ging verder richting Frankrijk, ik heb onderweg nog wat foto 's genomen, ik belandde eigenlijk op de weg van de forten. In eerste instantie zien jullie het fort van Rome, wat verder nog enkele panorama 's waarvan enkele slechte wegen, waarop ik belandde door de Zumo550, die ik eigenlijk niet zo graag heb, mijn vorige oude 2610 deed zijn werk veel beter. Het zal wel aan mij liggen, maar het is zo en als dat blijft duren gaat de 2610 terug zijn plaats krijgen op de motor.
In Frankrijk doen ze alles grondig, een paar foto 's gemaakt van de elektriciteitsvoorzieningen, lees hoogspanningscentrales en -masten,niet te geloven. Kerncentrales in volle groenlandschap. Het weer in Frankrijk was minder goed dan in België, bewolkt, ik heb wat foto 's tenandere moeten lichter maken.
Ondertussen werd het al over één uur en ik had nog steeds geen etablissement gevonden waar ik de innerlijke mens kon voldoen, tot....er ergens een kermis was waar ik alleen de keuze had tussen frieten en frieten..... Ik koos dus voor de frieten.
Vanaf dan ging het richting België, en de restaurantjes doken dus op....te laat.
Rit donderdag 21 mei 2009: Le Col du Loup (FR) part 1
Wegens een misverstand rond de programmatie van dit verlengd weekend kwam er vandaag onverhoopt ruimte vrij om de uitgestelde rit te rijden.
Weliswaar niet zo fit stond ik om 8u30 aan het Total station te tanken toen er een Porsche naast me stopte. Ik geraakte in gesprek met de trotse eigenaar die me vertelde dat hij die wagen had kunnen kopen van een bedrijfsleider voor ....17.000 Euro. Hij vertelde me dat er van die serie slechts...911 modellen van de band liepen. Ik heb wat foto 's genomen van dit juweel op vier wielen. Meer info op : http://users.compaqnet.be/skyimages/porsche2/p911/mill/911mill.html Originele nieuwprijs: 80.000 Euro. Motor en versnellingsbak waren zelfs nieuw toen hij ze kocht.
Een tiental minuten later bolde ik richting Leuven en de flitspalen enigszins in t oog houdend ging het daarna over de klassieke weg naar Namen richting autostrade: het was er zeer druk en ik realiseerde me dat tal van mensen een lang weekend in de Ardennen wilden gaan doorbrengen, gelet op het groot aantal caravans met Nederlandse nummerplaten die ik ontmoette.
Een eerste sigaretstop met plasstop aan een benzinestation, typisch Waals: de deur achteraan waar het terrasje in de zon uitnodigend lonkte was gesloten zodat je helemaal rondom moest lopen om een koffietje te halen. Mijn goesting (voor die koffie althans) was al over.
Ook op die parking heel veel toeristen die er uitgelaten uitzagen. De Walen zullen weer zaken doen, en zo hoort het.
In dat hotel hebben we menige weekends doorgebracht, de 'gnome'.....lol.
Van daar hebben we ook onze dochter in een mandje meegebracht, ze was te vondeling gelegd en we konden het niet over ons hart krijgen om haar daar maar te laten verkommeren.
Deze rit wordt wegens het al te wisselvallig weer, althans dat leek erop tot 8 uur vanmorgen, verschoven naar een latere datum, zondag 31 mei 2009. 'Le Col du Loup', een stuk Frankrijk in.
vandaag moederdag, op een bepaald moment had ik de keuze om richting Brussel te bollen, ofwel richting Antwerpen, om één of andere mij niet gekende reden besloot ik om richting Antwerpen te kiezen.Ik rij normaal op Brussel. Op een bepaald moment zag ik 'Alden Biezen' staan, en ik herinnerde me dat mijn partner daar was met haar ouders om moederdag te vieren- ze rijdt niet graag op de motor en ik versta dat- beter zo dan het décor in te gaan.
Enfin, we hebben in'Alden Biezen' nog wat gevierd.....ik met een koffietje uiteraard. Welliswaar....met een vlieg in mijn ooglid.
Aan de Biker Ranch aangekomen stationeer ik de groene. Er is volop animo, en ik neem de tijd om een koffie te bestellen. Ik word bediend door een niet-onknappe dame en snel staat er een reuzekop koffie voor mijn neus(je) ahem. 1Euro95 voor zoveel genot, de suiker en de melk staat op tafel. Ik had s morgen mijn groene legertrui aangetrokken uit vrees dat het wel eens koud zou zijn, ik besloot om die ineens maar uit te doen en de rest van de dag heb ik die gewoon rond mijn middel gegord. Ik was gisteren al van plan om mijn lederen race pack aan te doen, maar vamorgen had ik zowat de vrees dat het wel eens slecht weer zou kunnen worden, zodat ik uiteindelijk koos voor mijn tweedeels Richa- pak, fout dus, maar tja...you never know.
Enfin, de rest van de rit ging langs de mooiste stekjes die je kan dromen, ik nam ook de tijd om mooie kiekjes te maken, dank zijn mijn kodak van den Aldi.
Via bochten en U-bochten ging het dan verder tot de Rursee, meer bepaald aan restaurant 'Am Pegel' waar ik enkele foto 's nam. Ik besloot om er niet te eten, vorige keer hadden we dit met mijn vroegere club wel gedaan, en het was lekker.
Ik had de idee om nog verder een half uur te rijden vanaf de viaduct, je komt dan in volle Eifel terecht aan een echt bikers-resto waar je de grootste schitzels kan eten die je in Duitsland kan vinden.
Fout dus, een 500 meter verder was de weg versperd en moest ik helaas terug.....
Geen nood, zoals later zal duidelijk worden, de alternatieve route bracht een verrassing! Ik kwam bij Bikertreff Imbiss aan de overkant van het befaamde 'Landhaus Weber'. Ik besteld een cola, ging gemakkelijk, maar dan...Eine portion fritten mit zwei bradwursten und Zigeunersausse'.
Ik keek ineens in een paar ogen, de dame in kwestie boog zich wat voorover, ik zag een paar mooi gevormde .......ik hoorde ene stem die me vroeg: Zwei? Ze nam met een vork een nogal lange op voorhand gebraden bradwurst en toonde die. 'Ein ist genug' was mijn antwoord en ze knikte.
Enfin, ik heb genoten van mijn maaltijd!!! Lekker!!!! Ik heb haar zelfs gezegd na het afruimen: 'Nachsten time neme ik zwei bradwursten' Ze zal het wel begrepen hebben zeker? Ik ben niet groot, maar ik eet als een paard. Ze sneden de bradwurst zelfs in stukken zodat je met een vork kan eten zonder mes. Lekkere frieten ook, mmmmmmmmm....
We gaan weer de culinaire tour op precies he, enfin vandaar ging het echt via bochtenwerk en allerhande toestanden richting Luik. Om het verhaal wat in te korten, je kan alleen maar dromen van een dergelijke route, op een bepaald moment interpereteerde ik de Zumo verkeerd en kwam op een verkeerde weg, ik stopte aan de overkant van een Kruisbeeld, ik nam wat foto 's....
Om 6 uur liep zoals gepland de wekker af, mijn eerste gedacht was om nog effe te blijven soezen maar uit vrees om de rit te laat in te zetten kwam ik toch maar vanonder de zalige lakens. Beneden zette ik de koffiezet op, en ging me dus wassen. Even mijn e mails inkijken, een ritueel dat ik steevast elke dag herhaal. De koffietafel bestond uit een paar stevige koppen koffie met twee oliebollen met pudding. Ik zal ze kunnen gebruiken, de rit is 420 km lang en is redelijk intensief, bezaaid met de nodige bochten die ik zo graag opzoek. Om 8u30 was ik paraat aan het Total station op de Leuvensesteenweg. Met de splinternieuwe Zumo- de vorige aangekochte in april van dit jaar werd terug gestuurd naar Garmin wegens het niet detecteren van het toestel vanwege de pc zodat ik geen ritten kon uploaden- gaf op het eerste gezicht een solide indruk. Ik had de PIO s opgeladen van de flitspalen met bovendien de gebieden waar je een maximum snelheid moet aanhouden. Om 8u45 aan de veiling in Kamenhout even gewacht en dan verder gereden naar Leuven, de stad waar mijn GPS bijna tilt sloeg vanwege de snelheidsbeperkingen en de flitspalen. Tobback mag zich prijzen als een burgemeester met 'stijl'. Gewoon banaal dus , enfin soit. Rood betekent nog steeds niet democratisch.
Op naar Tienen, daarna naar Sint-Truiden waar ik enkele benzinestations observeerde in de idee dat er misschien andere deelnemers zouden staan, ik had mijn rit bekend gemaakt op de telenet site 'De bende van Poike', ik reed met hen destijds (jaren geleden). Zie: http://forums.zita.be/hobby/8010-bende-van-poike-8-a-646.html
In Barchon aangekomen tankte ik en nam de tijd om een sigaretje te roken (mijn partner zal dit niet graag horen) Ik ging even naar het toilet, dit station behoort tot wat ik noem 'vergane glorie'. Ik begrijp echt niet dat een multi-national niet wat meer euroo 's inpompt op een dergelijke locatie om dat station wat meer elan te geven. Bon, een man is snel verlost van zijn 'water' voor vrouwen is dat toch wel een andere zaak, kwestie van properheid zie je. De uitbaters doen hun best, dat zie je, maar...het is passé.
Op naar Duitsland en den deze mist.....uitweg 38bis...en moet verder bollen op de autostrade en komt in Duitsland, Raeren via de normale uitgestippelde weg gemist dus. Damn Zumo, met de Streetpilot 2610, een oud type Garmin was dat geen probleem, ik mor maar bedenk dat ik misschien die Zumo nog moet gewoon geraken.
volgende rit is geprogrammeerd, het gaat naar de Noord-Eifel, een rit door mijn collega van mijn laatste club werd voorgesteld die ik leidde, en iedereen was tevreden. Het was dan ook een knappe rit, met meer bochtjes dan je kan dromen. De banden zullen het weer te verduren krijgen. Wie mee wil rijden, graag, mits wat ervaring uiteraard. Total station Leuvensesteenweg Mechelen point de rendez-vous, 8u30. GPS bestand op http://users.telenet.be/ninja/NordEifel_2009.gdb
Vanmorgen 9u15 vertrok ik dus met de Ninja richting Lützkampen, een dorpje in de buurt van Burg-Reuland (Duitsland). In Hoey nam ik de tijd om een sigaretje te roken en een kopje koffie te nuttigen en kwam er in gesprek met een sympathieke kerel met een BMW uit Lier. Een boeiend verteller over motoren en de dingen des levens, en alhoewel hij dit weekend blijkbaar afscheid had genomen van zijn tweede echtgenote zag hij het leven eigenlijk zeer rooskleurig, en zo hoort het. Je hebt geen andere mogelijkheid. We namen afscheid en ik reed richting Lierneux, waar ik rond enen stopte om de innerlijke mens te voldoen. In de frituur 'Le point of is het le plat du jour'? Ik zou t begot niet weten, er was een gat waar het punt of de plat moest staan. Enfin, ik heb daar de beste frieten gegeten van de laatste 10 jaar, met een frikandel en een saté vergezeld met tartarensaus en een colaatje. De eigenares kwam een klapke doen en ze sprak begot zelfs een beetje Nederlands. Ze had de zaak al 26 jaar met haar echtgenoot en ze was fier op de kwaliteit van haar frietjes. De frituur is gelegen vlak naast de Post. Garmin bestand te downloaden op: http://users.telenet.be/ninja/Lutzkampen.gdb
Ik kon met genoegen zien dat mijn banden nu wel de ronde kant opgingen en de zijflanken tegen de rand begonnen al sporen te vertonen van verhitting, je ziet dus over de ganse lijn van die 'craquelée' toestanden, en ik moet zeggen, de streek leent zich tot het betere bochtenwerk.
Verder richting Burg Reuland, waar ik wat foto 's nam van de natuur, de streek is er prachtig, mooie panorama 's kan je daar bewonderen.
Op een bepaald moment reed ik door een dorpje waar we allemaal verleden jaar nog een pak frieten gegeten hebben voor het voorval met Eric. De naam ontsnapt me.
Het werd nogal stil eens de streek van Burg-Reuland aangekomen, het voelde ineens kil aan, en in Lützkampen aangekomen voelde ik weer de pijn en het verdriet dat we verleden jaar voelden toen we Eric zagen sterven. Ik stationeerde de Ninja voor het huis in de aanloop van de bocht erna naar omhoog waar Eric zijn leven liet, ging tevoet naar de plek. Ik had geen bloemen bij, ik was vertrokken met lege handen realiseerde ik me, tot ik zag dat de flank waar hij gelegen had bezaaid was met paardenbloemen. Rechts van de paardenbloemen lag een massa dood hout. Ik heb de stilte laten spreken en heb van die plek afscheid genomen.
Ik denk vaak aan Eric, de plek is wat mij betreft nu bezocht, ik keer er niet weer. Eric leeft in mijn gedachten, die plek is iets raar, ik kan het niet beschrijven. Weinig sympathiek, verraderlijk en toch....mooi.
Morgen zondag rij ik naar Duitsland , solo, naar Lützkampen, waar we we verleden jaar op 20 juli vriend Eric CRAS moesten afgeven. Hij vertrok met stille trom , en niemand van ons kan met enige duidelijkheid zeggen hoe.. Hier tellen geen woorden, alleen gevoelens.
4 uur s morgens dus ontwaken, een klus! Dirk was de dag tevoren met zijn speciale trailer de motor komen ophalen, één die je kan laten zakken tot op de vloer zodat je je evenwicht niet verliest terwijl je de motor in de trailer zet.
Dirk heeft de beschikking over de meest gereputeerde instructeurs om je een meer dan degelijke motoropleiding te verschaffen. Bij motorschool Dirk kan je je motorrijbewijs behalen in de meest gunstigste omstandigheden en kan je in latere fase ook je rijvaardigheden bijschaven, zoals o.a. zijn slipschool.
We pikten in Wemmel een van zijn ex-leerlingen op, Stefaan, met een BMW, die ons volgde tot in Croix, het kleine circuit dus: http://www.circuitdecroix.com/index1.html
Daar schreven we ons verder in voor de RECE:
Deze cursus is toegankelijk voor iedereen die onder veilige omstandingheden zijn of haar rijtechniek wil verbeteren of optimaliseren. Zelfs indien je met een voorlopig rijbewijs rijdt of een niet- ingeschreven motoor bezit. Je wordt ingedeeld in groepjes van 10. Per groep wordt een lesgever voorzien. We oefenen op rechte weg, remmen en uitwijken in de bochten, one gear no break, alsook een vrije sessie zijn maar een deel van de oefeningen. je wordt getraind op onvoorziene 'real-time- situaties. Tijdens de vrije sessie wordt je verondersteld in te oefenen wat je over de ganse dag geleerd hebt Als gevolg van deze opleiding rij de dus veiliger op de openbare weg.
Ik rij sinds een 7 tal jaren met de motor, het was een droom die ik uiteindelijk op mijn 50e realiseerde. Als puber gebeten door de microbe van de bromfiets (Flandria Sport en vervolgens Zundapp) kocht ik me op mijn 18e een tweedehandse DKW 250 cc. Dit was de eerste motor bij mijn weten met snelheidbegrenzer doordat de koppeling begon te slippen aan 100 km/uur.
Op mijn vijftigste dan kocht ik als instapper een Kawasi GPZ 500 cc waarmee ik mijn eerste twee jaar terug evaring opdeed op de baan. Het was een gedroomde machine zowel op austostrade als op de secundaire banen, zeer wendbaar en zuinig.
Mijn volgende motor werd dan een Ninja636, die ik na een drietal jaren 'ruilde' voor een Ninja ZX9R. Ruilde is veel gezegd, hij werd tot twee maal toe gestolen, de tweede keer bleef hij definitief weg.
Deze machine heeft me tot hiertoe de meeste voldoening geschonken, alhoewel hij in 2006 bij aanschaf -tweedehands van einde 1999- slecht 5870 km effectief op de teller had.
Als ex-lid van twee clubs heb ik beslist om nu solo te gaan rijden. Het lukt me immers blijkbaar niet om te functioneren in een grote groep. Bovendien leg ik graag in de Ardennen het tempo hoog, wat je moeilijk kan doen in een groep waar 99 percent van de rijders beschikt over een toermachine.
Het zal de aard van het beestje wel zijn vermoed ik hoe dan ook vanaf nu gaat het solo zonder enige sociale druk om te rijden wanneer de club rijdt, het wordt dus bollen als ik er echt zin in heb.
Dat is het volgend weekend niet, het zal op maandag 27 april zijn, ga ik met een motorinstructeur naar Croix om wat circuitervaring op te doen. Mijn eerste race dateert van de periode van de 636 met de Kawasaki club in 2003.
'steeds 'boecht' eet in een slechte frituur bestelde ik maar een schotel gezond eten, twee gezonde vleesspiezen met gezonde groenten en twee gezonde aardappelen in de schil, met een drietal gezonde sausjes. 
Je moet ginder veel geduld uitoefenen, al bij al denk ik dat ik zo een anderhalf uur in totaal, wachttijd inbegrepen, aan tafel heb gezeten. 
en draaiden achter de hoek de straat in.
. 
Ik ging even naar het toilet, dit station behoort tot wat ik noem 'vergane glorie'. Ik begrijp echt niet dat een multi-national niet wat meer euroo 's inpompt op een dergelijke locatie om dat station wat meer elan te geven. Bon, een man is snel verlost van zijn 'water' voor vrouwen is dat toch wel een andere zaak, kwestie van properheid zie je. De uitbaters doen hun best, dat zie je, maar...het is passé.
Ik rij sinds een 7 tal jaren met de motor, het was een droom die ik uiteindelijk op mijn 50e realiseerde.
