Dit circuit heb ik al bereden met een NSU-TTS groep5 in 1982 maar te lang geleden om me nog het ganse parcours te herinneren. Alleen de Jacqy Ick bocht maar misschien is dat ook fout. Het zwarte jaar voor de omloop is 1982 door de dood van Gilles Villeneuve die overleed tijdens de trainingen voor formule op 8 mei.
Betekent om 4 uur uit mijn warm bedje om te vertrekken om 5u45 en aankomst ergens rond 7 uur in Terlaemen. Eerst is er de technische controle bij PITBOX 35. Na de technische controle moeten we ons begeven naar het secretariaat met het volledig afstand van verhaal en het paspoort. Hier geven we het OK van de technische controle en de twee andere documenten af, krijgen we een startnummer, tijdschema en een transponder. Bij terug afgeven van de transponder op het einde van de dag krijgen we ons paspoort terug. Afgeven van de transpoinders biij pitbox nr 36.
We krijgen een ontbijt en s avonds een BBQ. Transponder zou een elektronisch toestel zijn dat bepaalde functies van de motor zelf registreert, ik ben benieuwd. Onder andere de druk van de remmen wordt gemeten en net dat is iets wat me zorgen baart vermits ik maar een 2 cm remafstand op de hendel heb, ik neem dus morgen remvloeistof mee en purgeer ter plekke. k Zal wel pompen vooraleer de technische controle gebeurt.
De remblokken zijn alleszins nog in prima conditie, desnoods vraag ik help aan aanwezige techniekers van Kawasaki. Link: http://www.circuit-zolder.be/nl/
We plaatsen de motoren in de aanhangwagen en rijden huiswaarts, ik zit met een gemengd gevoel. Onderweg vallen bovendien mijn ogen dicht het was sterker dan mezelf. Dirk zet enkele cd tjes op met muziek van Eddy Wally en Will Tura en dan vlot het een beetje, maar desalniettemin....blijft het lastig om mijn ogen open te houden. Maar het lukt. Wel vervelend, maar k ben al van 4 uur op nietwaar. Slaapgebrek bovendien wegens voortdurende gezondheidsproblemen. Tja....
In Elewijt gaan we nog effe eten, en de pinten smaken , zowel als het stoofvlees met de frietjes. We hadden bovendien nog een tof gesprek.
Maandag Zolder en dan ga ik mijn poep in de bochten steken. Zeker weten..
bon, we gaan dus naar het onderdeel no gear no brakes en dan is het zaak om niet te schakelen en niet te remmen over het ganse circuit. Betekent dat je op de rechte lijnen je snelheid in functie van de gekozen versnelling moet gaan aanpassen aan de bochten die volgen zonder te remmen of te schakelen. Betekent dus dat ik maximaal op derde versnelling op rechte stukken en de bochten neem op maximale snelheid op dezelfde versnelling, lukt me wel. In vijfde gaat ze naar...300 km/uur en dat lukt je niet op een dergelijk circuit.
Volgende twee onderdelen zijn in RECE vrij rijden, maar te laat weer hoor ik dat we niemand mogen voorsteken behalve op de rechte lijn. De eerste sessie zit ik vooraan en ik maak een ongelooflijke snelle tijd en probeer de techieken in de bochten uit. Ik krijg een gevoel van ....yessssss....
Tweede sessie word ik geconfronteerd met Dirk die me gewoon voorbij knalt en die ik nooit meer kan inhalen.
De laatste sessie worden we gemengd met de groep RACE en dan gaat het mis. Op een belaald moment word ik langs rechts en links ingehaald door twee motoren van de RACE groep, ik panikeer want ik ken de regels niet.
Dit is een afkraker, later vertelt Dirk me dat diegenen die inhalen verantwoordelijk zijn voor hun inhaalmanoeuver. Te laat dus anders, enfin....Op de rechte lijnen moeten ze echter passen, de groene heeft gewoon veel power.
De motoren hadden we al de vorige avond opgeladen op zijn remorque om tijd te winnen, het doet steeds deugd om Dirk terug te zien nietwaar.
Richting Croix over de autostrade, de GPS ingebouwd in de wagen van Dirk geeft nauwkeurig de te volgen route aan op een magnifiek scherm: onderweg ervaar ik dat die wagen beschikt over 6 versnellingen alstublieft. Ergens tussenin pikt nog Stefaan aan, een kei van een kerel die op de aanhangwagen een BMW vervoert. We komen zeer goed op schema aan op het ondertussen bekende circuit, laden de motoren uit en begeven ons naar de stand waar we weerom de gekende verwelkoming krijgen, maar deze keer een beetje ingekort.
Eerste kennismaking met het circuit was weer het rijden rond de paaltjes, no problem. Tweede sessie was het stoppen en uitwijken, en eerlijk gezegd, saai omdat ik dat....al te veel gevolgd heb en omdat het dus saai was.
Ik miste ook een beetje veel de uitleg over de piste die de voirige keer werd gegeven met name het systeem van aangeduide punten waar je je moet op concentreren om de bocht zo goed als mogelijk te nemen, de APEX dus.
