Deze rit wordt wegens het al te wisselvallig weer, althans dat leek erop tot 8 uur vanmorgen, verschoven naar een latere datum, zondag 31 mei 2009. 'Le Col du Loup', een stuk Frankrijk in.
vandaag moederdag, op een bepaald moment had ik de keuze om richting Brussel te bollen, ofwel richting Antwerpen, om één of andere mij niet gekende reden besloot ik om richting Antwerpen te kiezen.Ik rij normaal op Brussel. Op een bepaald moment zag ik 'Alden Biezen' staan, en ik herinnerde me dat mijn partner daar was met haar ouders om moederdag te vieren- ze rijdt niet graag op de motor en ik versta dat- beter zo dan het décor in te gaan.
Enfin, we hebben in'Alden Biezen' nog wat gevierd.....ik met een koffietje uiteraard. Welliswaar....met een vlieg in mijn ooglid.
Aan de Biker Ranch aangekomen stationeer ik de groene. Er is volop animo, en ik neem de tijd om een koffie te bestellen. Ik word bediend door een niet-onknappe dame en snel staat er een reuzekop koffie voor mijn neus(je) ahem. 1Euro95 voor zoveel genot, de suiker en de melk staat op tafel. Ik had s morgen mijn groene legertrui aangetrokken uit vrees dat het wel eens koud zou zijn, ik besloot om die ineens maar uit te doen en de rest van de dag heb ik die gewoon rond mijn middel gegord. Ik was gisteren al van plan om mijn lederen race pack aan te doen, maar vamorgen had ik zowat de vrees dat het wel eens slecht weer zou kunnen worden, zodat ik uiteindelijk koos voor mijn tweedeels Richa- pak, fout dus, maar tja...you never know.
Enfin, de rest van de rit ging langs de mooiste stekjes die je kan dromen, ik nam ook de tijd om mooie kiekjes te maken, dank zijn mijn kodak van den Aldi.
Via bochten en U-bochten ging het dan verder tot de Rursee, meer bepaald aan restaurant 'Am Pegel' waar ik enkele foto 's nam. Ik besloot om er niet te eten, vorige keer hadden we dit met mijn vroegere club wel gedaan, en het was lekker.
Ik had de idee om nog verder een half uur te rijden vanaf de viaduct, je komt dan in volle Eifel terecht aan een echt bikers-resto waar je de grootste schitzels kan eten die je in Duitsland kan vinden.
Fout dus, een 500 meter verder was de weg versperd en moest ik helaas terug.....
Geen nood, zoals later zal duidelijk worden, de alternatieve route bracht een verrassing! Ik kwam bij Bikertreff Imbiss aan de overkant van het befaamde 'Landhaus Weber'. Ik besteld een cola, ging gemakkelijk, maar dan...Eine portion fritten mit zwei bradwursten und Zigeunersausse'.
Ik keek ineens in een paar ogen, de dame in kwestie boog zich wat voorover, ik zag een paar mooi gevormde .......ik hoorde ene stem die me vroeg: Zwei? Ze nam met een vork een nogal lange op voorhand gebraden bradwurst en toonde die. 'Ein ist genug' was mijn antwoord en ze knikte.
Enfin, ik heb genoten van mijn maaltijd!!! Lekker!!!! Ik heb haar zelfs gezegd na het afruimen: 'Nachsten time neme ik zwei bradwursten' Ze zal het wel begrepen hebben zeker? Ik ben niet groot, maar ik eet als een paard. Ze sneden de bradwurst zelfs in stukken zodat je met een vork kan eten zonder mes. Lekkere frieten ook, mmmmmmmmm....
We gaan weer de culinaire tour op precies he, enfin vandaar ging het echt via bochtenwerk en allerhande toestanden richting Luik. Om het verhaal wat in te korten, je kan alleen maar dromen van een dergelijke route, op een bepaald moment interpereteerde ik de Zumo verkeerd en kwam op een verkeerde weg, ik stopte aan de overkant van een Kruisbeeld, ik nam wat foto 's....
Om 6 uur liep zoals gepland de wekker af, mijn eerste gedacht was om nog effe te blijven soezen maar uit vrees om de rit te laat in te zetten kwam ik toch maar vanonder de zalige lakens. Beneden zette ik de koffiezet op, en ging me dus wassen. Even mijn e mails inkijken, een ritueel dat ik steevast elke dag herhaal. De koffietafel bestond uit een paar stevige koppen koffie met twee oliebollen met pudding. Ik zal ze kunnen gebruiken, de rit is 420 km lang en is redelijk intensief, bezaaid met de nodige bochten die ik zo graag opzoek. Om 8u30 was ik paraat aan het Total station op de Leuvensesteenweg. Met de splinternieuwe Zumo- de vorige aangekochte in april van dit jaar werd terug gestuurd naar Garmin wegens het niet detecteren van het toestel vanwege de pc zodat ik geen ritten kon uploaden- gaf op het eerste gezicht een solide indruk. Ik had de PIO s opgeladen van de flitspalen met bovendien de gebieden waar je een maximum snelheid moet aanhouden. Om 8u45 aan de veiling in Kamenhout even gewacht en dan verder gereden naar Leuven, de stad waar mijn GPS bijna tilt sloeg vanwege de snelheidsbeperkingen en de flitspalen. Tobback mag zich prijzen als een burgemeester met 'stijl'. Gewoon banaal dus , enfin soit. Rood betekent nog steeds niet democratisch.
Op naar Tienen, daarna naar Sint-Truiden waar ik enkele benzinestations observeerde in de idee dat er misschien andere deelnemers zouden staan, ik had mijn rit bekend gemaakt op de telenet site 'De bende van Poike', ik reed met hen destijds (jaren geleden). Zie: http://forums.zita.be/hobby/8010-bende-van-poike-8-a-646.html
In Barchon aangekomen tankte ik en nam de tijd om een sigaretje te roken (mijn partner zal dit niet graag horen) Ik ging even naar het toilet, dit station behoort tot wat ik noem 'vergane glorie'. Ik begrijp echt niet dat een multi-national niet wat meer euroo 's inpompt op een dergelijke locatie om dat station wat meer elan te geven. Bon, een man is snel verlost van zijn 'water' voor vrouwen is dat toch wel een andere zaak, kwestie van properheid zie je. De uitbaters doen hun best, dat zie je, maar...het is passé.
Op naar Duitsland en den deze mist.....uitweg 38bis...en moet verder bollen op de autostrade en komt in Duitsland, Raeren via de normale uitgestippelde weg gemist dus. Damn Zumo, met de Streetpilot 2610, een oud type Garmin was dat geen probleem, ik mor maar bedenk dat ik misschien die Zumo nog moet gewoon geraken.
volgende rit is geprogrammeerd, het gaat naar de Noord-Eifel, een rit door mijn collega van mijn laatste club werd voorgesteld die ik leidde, en iedereen was tevreden. Het was dan ook een knappe rit, met meer bochtjes dan je kan dromen. De banden zullen het weer te verduren krijgen. Wie mee wil rijden, graag, mits wat ervaring uiteraard. Total station Leuvensesteenweg Mechelen point de rendez-vous, 8u30. GPS bestand op http://users.telenet.be/ninja/NordEifel_2009.gdb
Vanmorgen 9u15 vertrok ik dus met de Ninja richting Lützkampen, een dorpje in de buurt van Burg-Reuland (Duitsland). In Hoey nam ik de tijd om een sigaretje te roken en een kopje koffie te nuttigen en kwam er in gesprek met een sympathieke kerel met een BMW uit Lier. Een boeiend verteller over motoren en de dingen des levens, en alhoewel hij dit weekend blijkbaar afscheid had genomen van zijn tweede echtgenote zag hij het leven eigenlijk zeer rooskleurig, en zo hoort het. Je hebt geen andere mogelijkheid. We namen afscheid en ik reed richting Lierneux, waar ik rond enen stopte om de innerlijke mens te voldoen. In de frituur 'Le point of is het le plat du jour'? Ik zou t begot niet weten, er was een gat waar het punt of de plat moest staan. Enfin, ik heb daar de beste frieten gegeten van de laatste 10 jaar, met een frikandel en een saté vergezeld met tartarensaus en een colaatje. De eigenares kwam een klapke doen en ze sprak begot zelfs een beetje Nederlands. Ze had de zaak al 26 jaar met haar echtgenoot en ze was fier op de kwaliteit van haar frietjes. De frituur is gelegen vlak naast de Post. Garmin bestand te downloaden op: http://users.telenet.be/ninja/Lutzkampen.gdb
Ik kon met genoegen zien dat mijn banden nu wel de ronde kant opgingen en de zijflanken tegen de rand begonnen al sporen te vertonen van verhitting, je ziet dus over de ganse lijn van die 'craquelée' toestanden, en ik moet zeggen, de streek leent zich tot het betere bochtenwerk.
Verder richting Burg Reuland, waar ik wat foto 's nam van de natuur, de streek is er prachtig, mooie panorama 's kan je daar bewonderen.
Op een bepaald moment reed ik door een dorpje waar we allemaal verleden jaar nog een pak frieten gegeten hebben voor het voorval met Eric. De naam ontsnapt me.
Het werd nogal stil eens de streek van Burg-Reuland aangekomen, het voelde ineens kil aan, en in Lützkampen aangekomen voelde ik weer de pijn en het verdriet dat we verleden jaar voelden toen we Eric zagen sterven. Ik stationeerde de Ninja voor het huis in de aanloop van de bocht erna naar omhoog waar Eric zijn leven liet, ging tevoet naar de plek. Ik had geen bloemen bij, ik was vertrokken met lege handen realiseerde ik me, tot ik zag dat de flank waar hij gelegen had bezaaid was met paardenbloemen. Rechts van de paardenbloemen lag een massa dood hout. Ik heb de stilte laten spreken en heb van die plek afscheid genomen.
Ik denk vaak aan Eric, de plek is wat mij betreft nu bezocht, ik keer er niet weer. Eric leeft in mijn gedachten, die plek is iets raar, ik kan het niet beschrijven. Weinig sympathiek, verraderlijk en toch....mooi.
Morgen zondag rij ik naar Duitsland , solo, naar Lützkampen, waar we we verleden jaar op 20 juli vriend Eric CRAS moesten afgeven. Hij vertrok met stille trom , en niemand van ons kan met enige duidelijkheid zeggen hoe.. Hier tellen geen woorden, alleen gevoelens.
4 uur s morgens dus ontwaken, een klus! Dirk was de dag tevoren met zijn speciale trailer de motor komen ophalen, één die je kan laten zakken tot op de vloer zodat je je evenwicht niet verliest terwijl je de motor in de trailer zet.
Dirk heeft de beschikking over de meest gereputeerde instructeurs om je een meer dan degelijke motoropleiding te verschaffen. Bij motorschool Dirk kan je je motorrijbewijs behalen in de meest gunstigste omstandigheden en kan je in latere fase ook je rijvaardigheden bijschaven, zoals o.a. zijn slipschool.
We pikten in Wemmel een van zijn ex-leerlingen op, Stefaan, met een BMW, die ons volgde tot in Croix, het kleine circuit dus: http://www.circuitdecroix.com/index1.html
Daar schreven we ons verder in voor de RECE:
Deze cursus is toegankelijk voor iedereen die onder veilige omstandingheden zijn of haar rijtechniek wil verbeteren of optimaliseren. Zelfs indien je met een voorlopig rijbewijs rijdt of een niet- ingeschreven motoor bezit. Je wordt ingedeeld in groepjes van 10. Per groep wordt een lesgever voorzien. We oefenen op rechte weg, remmen en uitwijken in de bochten, one gear no break, alsook een vrije sessie zijn maar een deel van de oefeningen. je wordt getraind op onvoorziene 'real-time- situaties. Tijdens de vrije sessie wordt je verondersteld in te oefenen wat je over de ganse dag geleerd hebt Als gevolg van deze opleiding rij de dus veiliger op de openbare weg.
Ik rij sinds een 7 tal jaren met de motor, het was een droom die ik uiteindelijk op mijn 50e realiseerde. Als puber gebeten door de microbe van de bromfiets (Flandria Sport en vervolgens Zundapp) kocht ik me op mijn 18e een tweedehandse DKW 250 cc. Dit was de eerste motor bij mijn weten met snelheidbegrenzer doordat de koppeling begon te slippen aan 100 km/uur.
Op mijn vijftigste dan kocht ik als instapper een Kawasi GPZ 500 cc waarmee ik mijn eerste twee jaar terug evaring opdeed op de baan. Het was een gedroomde machine zowel op austostrade als op de secundaire banen, zeer wendbaar en zuinig.
Mijn volgende motor werd dan een Ninja636, die ik na een drietal jaren 'ruilde' voor een Ninja ZX9R. Ruilde is veel gezegd, hij werd tot twee maal toe gestolen, de tweede keer bleef hij definitief weg.
Deze machine heeft me tot hiertoe de meeste voldoening geschonken, alhoewel hij in 2006 bij aanschaf -tweedehands van einde 1999- slecht 5870 km effectief op de teller had.
Als ex-lid van twee clubs heb ik beslist om nu solo te gaan rijden. Het lukt me immers blijkbaar niet om te functioneren in een grote groep. Bovendien leg ik graag in de Ardennen het tempo hoog, wat je moeilijk kan doen in een groep waar 99 percent van de rijders beschikt over een toermachine.
Het zal de aard van het beestje wel zijn vermoed ik hoe dan ook vanaf nu gaat het solo zonder enige sociale druk om te rijden wanneer de club rijdt, het wordt dus bollen als ik er echt zin in heb.
Dat is het volgend weekend niet, het zal op maandag 27 april zijn, ga ik met een motorinstructeur naar Croix om wat circuitervaring op te doen. Mijn eerste race dateert van de periode van de 636 met de Kawasaki club in 2003.
en snel staat er een reuzekop koffie voor mijn neus(je) ahem.
Ik ging even naar het toilet, dit station behoort tot wat ik noem 'vergane glorie'. Ik begrijp echt niet dat een multi-national niet wat meer euroo 's inpompt op een dergelijke locatie om dat station wat meer elan te geven. Bon, een man is snel verlost van zijn 'water' voor vrouwen is dat toch wel een andere zaak, kwestie van properheid zie je. De uitbaters doen hun best, dat zie je, maar...het is passé.
Ik rij sinds een 7 tal jaren met de motor, het was een droom die ik uiteindelijk op mijn 50e realiseerde.
