Een paar dagen geleden aangekomen in Australie, laten we het maar Aussie noemen, of Oz. We zijn geland in Adelaide (in South-Australie). Eerste indrukken van deze middelmatige grote stad zijn rustig, chill en vrij gezellig, toffe stad om in rond te lopen. Het voelt vreemd aan om in een land toe te komen die lijkt op Europa (na twee maand in Zuid-Oost Azie rondgehost te hebben), het voelt totaal niet aan als de andere kant van de aardbol. Maar de volgende dagen zullen we dit wel merken want morgen reizen we naar het noorden, naar het centrum van Aussie, naar de echte outback, Alice Springs. We rijden mee met een kerel en moeten daardoor enkel de fuel bekostigen, ideaal dus. Volgende week keren we dan terug met onze campervan die we voor een spotprijsje bemachtigd hebben. 5 Austr. Dollar (3,5 euro ongeveer) per dag voor de huur en we krijgen 100 AD om een deel van onze fuel te betalen. Hoe komt het nu dat het zo goekoop is? Wel, we zijn hier het 'slachtoffer' van een relocation special, dit houdt in dat we gewoon een campervan moeten terugrijden van de ene plaats naar de andere, in ons geval van Alice Springs naar Adelaide in vier dagen tijd. We vertrekken dus volgende week in Alice Springs en rijden via Ayers Rock en Kings Canyon (heerlijke foto's volgen hopelijk) terug naar Adelaide. Eenmaal terug in Adelaide zullen we opnieuw proberen zulke deals los te weken want voor ons is dat ideaal. Deals in de richting van Melbourne en Sydney.
Zo, ik laat het hier voorlopig bij want het gratis internet zal het hier over vijf minuten begeven.
Morgen laten we het Aziatische vasteland achter ons na van Bangkok naar Singapore getrokken te hebben en twee geniale eilandjes van de Indonesische archipel te hebben bezocht. De laatste bijdrage door mijn hand, hier op deze blog, is al van een tijdje geleden, mijn welgemeende excuses voor de mensen die eisen iets van Maleisie te lezen. Ik ga gewoon door met Indonesie. Een grote twee weken Indonesie werden voor onze voeten geworpen. Zaterdagnacht 17 november geland op Bali (even groot als 2 Belgische provincies met een erg dichte bevolking: 3 miljoen waarvan 90 procent hindoes). Bali, naar het schijnt 1 van 's werelds mooiste plaatsjes. Zondagochtend opgestaan, we verblijven in Kuta, het mekka voor de surfliefhebbers. En sinds kort zijn wij twee dat ook geworden :) Na onze eerste pasjes gezet te hebben op de Perhentian Islands in Maleisie zijn we supergretig om beter te doen in dit surfers paradise. We huren surfboards voor twee dagen en maandagavond blijkt het nog steeds erg moeilijk en vooral lastig te zijn, maar bij het zakken van de zon in de zee (letterlijk en gigantisch zalig), toch een paar geslaagde momenten meegemaakt op een golf. Euforie was mijn deel, overgelukkig om het slagen tot rechtstaan en het blijven rechtstaan op een surfboard. Dinsdagochtend vertrokken, weg uit het toeristische Kuta Beach, op naar het binnenland van Bali, naar Ubud en daar genoten van de prima vergezichten met rijstvelden als hoofdrolspeler. Een paar dagen later via het bergachtige Munduk en ongeveer 43 bemoritten later (bemo is een omgebouwde Mitsubishi tot minibus, het openbaar vervoer met andere woorden) aan de noordkust van Bali terechtgekomen in Lovina. De Holy Lonely Planet (nog steeds onze bijbel) omschrijft deze locatie als een plaats om lekker niks te doen. Maar aangezien dit niet in ons woordenboek terug te vinden is op dolfijnenspottingtoer geweest (honderd dolfijnen zien jumpen in de Javazee,om 6u in de ochtend, met als ooggetuige de omkomende zon). Dezelfde dag een mountainbike gehuurd om een tiental kilometer verder watervallen zonder water te bezichtigen, een boedhistische tempel en hot springs te aanschouwen waar er een duik op het programma stond. Heerlijk om terug te fietsen, in Belgie (lees: Gent) is dat 1 van mijn favoriete bezigheden.
Beseffende dat er ons maar 1 week meer rest moeten we haast maken want we willen nog het eiland ten oosten van Bali, Lombok genaamd, een bezoekje brengen. In 1 dag en inderdaad, een handvol bemoritten later (dit is immers de goedkoopste manier, we zijn nog steeds low-budgetreizigers) van noordkust naar oostkust gesjeesd (Bali). Vanuit Padangbai de volgende dag naar Lombok (moslimparadijs, bijna even groot als het hindoeistische Bali) gevaren met de vijf uur durende ferry. Bij het kopen van ons ferryticket een driedaagse trekking geboekt met als hoofddoel het bereiken van de top van de gevreesde en nog steeds actieve vulkaan Gunung Rinjani op Lombok. Hiking zeg maar en na dit al tweemaal ervaren te hebben in Thailand en Maleisie (steeds in de jungle en megaheerlijk) zijn we enorm nieuwsgierig en opgewonden en kijken we uit naar de volgende 3 dagen want de trekking beslaat drie dagen wandelen. Het doel is het beklimmen, beklauteren van de 3de grootste vulkaan van Indonesie, de Gunung Rinjani dus. De volgende ochtend om 5u30 opgestaan en toch een beetje met een bang hartje vertrokken in het gezelschap van een gids, twee dragers (tent, slaapzak, matje en eten voor drie dagen voor acht man, RESPECT), een Hollands koppel (een hilarisch duo) en 2 Duitsers. Het belooft zwaar te worden. De eerste dag 2000 meter klimmen, de tweede dag 500 meter dalen, in het kratermeer van de vulkaan springen en daarna zweten in de plaatselijke hot springs, om daarna weer 600 meter te stijgen. Dan de laatste dag om 2u in de nacht uit de veren om nog 1000 m te klimmen om tegen zonsopgang vanop het hoogste punt in de omtrek van honderden kilometer de zon van achter de horizon te zien opkomen. Dat is het plan. Jelle en mezelf voelden zich beiden in topvorm en die vorm werd soms wel geprikkeld door het slaapgebrek in de tent. Het slaapgebrek werd gecreerd door de verschrikkelijk koude wind. Om 5u10 op de top aangekomen na de laatste 300 meter meer achteruit dan vooruit gelopen te hebben (steiltegraad was navenant). We waren 15 minuten te vroeg om de zon te zien opkomen. Euforie bij ons allebei, we waren boven, woohooo. De euforie werd wel wat getemperd door de toch o zo ijskoude wind op 3726 meter hoogte (in twee maand tijd nooit koud gehad, nu afgezien). Maar wat een zicht, 3 dagen wandelen, 3000 meter klimmen door de verschillende lagen wolken om af en toe en geheel onverwacht een adembenemende glimp op te vangen van het gebergte. Zonder meer was deze tocht het hoogtepunt van onze trip tot nu toe. De sfeer was ideaal, het eten lekker, wel altijd rijst en noodles, maar ook daaraan komt een einde want morgen word Azie verlaten voor de droogste landmassa ter wereld die luistert naar de naam Australie.
We vliegen eerst terug naar Singapore en dinsdagnacht vliegen we door naar Adelaide (in South-Australia). Iets meer dan vijf weken zullen we Down Under verblijven. BYE BYE goedkope landen, overheerlijk eten, Aziatische tongval en bye bye afzetters (dit zullen we niet missen), het was een waar genoegen om achtereenvolgens de pad-thai in Thailand, de Milo in Maleisie en de overheerlijke pineapple pancakes in Indonesie te verorberen. Maar we moeten verder... terug naar het "westen".
Tot later, het gemis aan jullie allemaal bereikt nog steeds het kookpunt maw laat allemaal maar eens iets weten hoe het jullie vergaat in het winterse (hihihihihi) Vlaanderen (want misschien zijn we al onafhankelijk, geen idee hoe het daar nu zit in feite)
dikke zoen van Nicolaas Saputra (blijkbaar een Indonesische moviestar, een knapperd naar het schijnt, logisch ... :)
