Dit verslag wordt geschreven in Taupo, gelegen aan Lake Taupo (jaja, echt waar) en dit meer is het grootste van Nieuw-Zeeland en is gelegen in het hartje van het noordereiland. Vorige week hebben we Christchurch gelaten voor wat het was en met een erg goedkope relocation cardeal kon de afstand Christchurch-Auckland overbrugd worden. De dagelijkse huur voor onze auto was een luttele 5 dollar (nog geen 3 euro).
Van Christchurch reden we noordwaarts naar Kaikoura. Daar poseerden een gans nest zeehonden voor onze fotocamera en 's avonds werd gratis gekampeerd aan de zee (oostkust). De volgende dag de ferry richting het noordereiland genomen, richting hoofdstad Wellington. Enkele uurtjes doorgebracht in de kleine hoofdplaats en nog enkele uurtjes doorgereden naar het noorden, richting Tongariro National Park. Daar stond de volgende dag een driedaagse trekking op het programma en dat beloofde erg de moeite te worden want dit nationale park wordt gezien als een van de betere en mooiere gebieden van Nieuw-Zeeland. Opnieuw onze rugzak volgestouwd met drank en proviand en vertrokken voor waarschijnlijk de laatste meerdaagse tocht op onze wereldreis. Een halve dag verder speelden mijn lieflijke knieen weer op maar ik had mezelf voorgenomen om er niet aan te denken en door te bijten. Met succes want de laatste dag heb ik bitter weinig pijn gehad. De drie dagen werden gekruid met heerlijke, zalige uitzichten van vulkanen, woeste landschappen en vulkanische meren. Iedereen kent natuurlijk Mordor en Mount Doom (LOTR) en die laatste vulkaan (die nog steeds actief is en waar Frodo de ring moest 'afleveren') werd door jullie helden beklauterd. Letterlijk beklauterd want een echt aangelegd pad naar de top is er natuurlijk niet te bespeuren. Opnieuw een topmoment op onze trip, zeker en vast en misschien wel de nummer 1, misschien ... Opnieuw is het wachten op foto's wegens, je kent dat, pcprobs. Helemaal afgemat het einde gehaald en doorgereden naar Lake Taupo waar we de laatste twee dagen verblijven en het wat rustiger aan doen. Totdat we deze ochtend een mountainbike gingen huren en de ketting van mijn fiets zo vriendelijk was het te begeven en de pijp aan Maarten te geven. Hoplaaa, te voet terug ....
Vanavond nog een gratis pokertornooitje bijwonen en daarna nog enkele uurtjes doorrijden in de richting van Auckland want we moeten onze Mitsubishi morgen afleveren in Auckland. De laatste dagen NZ blijven nog een raadsel, het zal waarschijnlijk eerder op het gemak worden, wat filmpjes bekijken en internetten.
Volgende week keren we terug naar de noordelijke hemisfeer en daarmee ook de winter, jaja, aan alle mooie liedjes komt een einde en dus onze laatste week echte zomer gaat hier ook in. Onze vlucht is volgende week zondag 10 februari van Auckland naar LA en 10 februari zal dan dubbel zo lang duren (nadenkertje voor de slimmerds).
al eventjes geleden dat ik iets van mij/ons liet horen maar het is druk geweest. Met druk bedoel ik: van het een naar het ander crossen met onze auto en onze dagen volstampen met activiteiten. In het vorige verslag viel er te lezen dat we twee trektochten onder handen gingen nemen. De eerste, de Keplertrack werd tot een goed einde gebracht. In een spectaculair alpien landschap werden er 60 kilometertjes in 3 dagen verorberd. Niet van de poes, als je bedenkt dat we een goede 15 kilo's met ons meetorsten. Ik hoor jullie denken: '15 kilo's, wat sleuren jullie allemaal mee?' Wel, voor de mensen die niet zo erg op de hoogte zijn van onze eetgewoonten: we zijn twee boefertjes, eten komt bij ons bijna altijd op de eerste plaats, het is zo belangrijk voor ons dat we onze rugzak volstaken met allerlei lekkers om de drie dagen door te komen. Smijt daar een tent, een slaapzak en een matje bij, roer eens goed en je komt aan 15 zware kilo's. Soit, eigen schuld, dikke bult zeker.... De track werd op het einde van de tweede dag wat verstoord door knieproblemen aan mijn adres, maar met veel zuchten en pijn verbijten werd het einde gehaald maar ik maakte me stiekem toch wat zorgen voor de volgende tocht en het verder verloop van de reis. Ik denk dat de pijn te wijten is aan de overbelasting en vermoeidheid van de benen.
De volgende track, de Routeburntrack werd door het lastige schema wat ingekort en uiteindelijk heb ik moeten plooien wegens de vrees van een ergere blessure en met het oog op onze snowboardplannen in de Sierra Nevada in Californie werd de beslissing draaglijker. Jelle vertrok dan maar in zijn eentje en ik heb gretig gebruik gemaakt om een dagje op mezelf door te brengen. Die dag werd gevuld met internetten, terrasje in de zon en een cinemaatje. Tijdens het internetten heb ik ook mijn ticket naar Spanje geboekt. Voor de mensen die me zouden willen zien na het landen in Europa (9 maart), snel zijn want 13 maart hang ik al terug in de lucht richting de Spaanse zon. Ik verblijf dan nog een drietal weken bij Ruth en keer dus 1 april definitief terug naar Belgenland. Voor de geinteresseerden: tijdens de maanden april en mei zal ik tevens in de zalige stad verblijven die luistert naar de naam Gent. Pieter (De Coninck) heeft een plaatsje vrij tijdens die periode dus ik kon geen neen zeggen.
Terug naar de orde van de dag: Nieuw-Zeeland. Nadat Jelle en mezelf weer herenigd waren gingen we nog twee dagen enkele toeristische plaatsjes bezoeken. Twee imposante gletsjers en een andere wandeling naar een derde gletsjer waren ons deel. Voor foto's is het eventjes wachten wegens technische (en dus vervelende) problemen.
Daarna ons bakkie terug in Christchurch afgeleverd om daar dan twee dagjes tot onszelf te komen, roadtrip number one bij de Kiwi's was tot een goed einde gebracht en wij beiden supercontent.
