Back to reality, rien à faire, ... maar dit duurt nog eventjes omdat ik dus nog in Spanje zit tot begin april!
Londen-Bangkok, Singapore-Bali, Bali-Adelaide, Sydney-Christchurch, Auckland-LA en tenslotte LA-Londen, de cirkel is rond, net als deze blauwe planeet, dit hebben we aan den lijve ondervonden. Tienduizenden kilometers gevlogen, duizenden kilometers gesjeesd op den bus, trein of auto, honderden K's tevoet en tientallen kilometers op een snowboard ;). Het zit erop, de wereld is quasi veroverd! Het is een waar succes geweest, een verrijking voor ons en ons pril leventje. De laatste 160 dagen werden een opéénvolging van (gelukkig) topmomenten. Beiden probeerden we een top 5 samen te stellen van de meest intense, coolste, meest avontuurlijke en tofste momenten en ... het is niet makkelijk. De beklimming van de Rinjani-vulkaan in Lombok (Indonesië) blijkt hoe dan ook de spectaculairste activiteit. Andere toppers waren Tongariro NP in NZ, de jungletocht in Maleisië, ronddwalen in de outback in Aussie en het surfen en snowboarden gaan ook met een deel van de eer lopen. Gelukkig voor ons zijn de mindere momenten op 1 hand te tellen. We zijn gespaard gebleven van ziektes, pech, ongelukken of onvergeeflijke ruzies tussen ons beiden. Natuurlijk is niet alles rozegeur en maneschijn, dat beseffen wij ook. Het besef dat meer dan 5 maand reizen 'het leven niet is' is ook doorgedrongen in onze bovenkamer. Nu en dan (en naarmate het einde naderde) werd het gemis aan onze familie en vriendenkring toch wel groot en we zijn er ons wel van bewust dat we niet zonder hen (jullie) kunnen. Ook het gemis aan een bepaald meisje in Salamanca maakte het soms niet makkelijk.
Het is mooi geweest, de samenwerking met Jelle liep quasi altijd van een leien dakje, een team werd gevormd en hield stand. Terug naar België, een prutslandje qua oppervlakte maar waar het o zo heerlijk vertoeven is. Terug naar la Gantoise, een prutsstadje qua aantal inwoners maar waar wij beiden volwassen zijn geworden en waar we verder onze vlerken uitslaan.
Ik zoek hier nog enkele weken de Spaanse costa´s op en keer dan definitief (quasi toch) naar Vlaanderen.
Dit was tevens het laatste woordje van mijnentwege en wil iedereen (familie, vrienden, kennissen, geïnteresseerden) bedanken voor het lezen van de verslagen die hopelijk niet al te saai waren (we hebben ons best gedaan om zoveel mogelijk mogelijk mee te maken) en ook voor de vele sympathieke, gretige, enthousiaste reacties die mijn mailbox kwamen binnenlopen, het wordt en werd uitermate geapprecieerd!!!!
Enkele weken geleden zijn we vertrokken voor de allerlaatste ontdekkingen. Onze trip bracht ons doorheen de staten Californië, Nevada, Arizona en Utah. Ons doel was zoals altijd zoveel mogelijk meepikken op 3 weken tijd. Hoe?: met Joshua, onze campervan (Roadbear RV, een beest), ideaal en groot genoeg voor 2 personen om te slapen en te kokerellen. Helaas ook een minpunt: Joshua rijdt steeds dorstig rond en zuipt als een zotje.
Vertrokken en eerst geprobeerd om LA buiten te rijden, een onderneming die toch snel 2 uur in beslag neemt. Richting Joshua Tree NP (idd, onze camper heeft hier zijn naam gestolen). Joshua Tree NP omvat een woestijngebied met als trekpleister de Joshua Trees (echt waar...). Speciaal en vrij indrukwekkend (zie foto´s facebook). De ketel volgegoten met gasoline en verder gesjeesd door Mojave Desert, naar de Silver State alias Nevada (origineel is anders: Californië noemt namelijk the Golden State). Een beter geschikte naam voor Nevada zou 'the Gambling State' moeten zijn. Of je nu vanaf het westen, noorden of oosten Las Vegas binnenrijdt, als je een supermarkt binnenloopt en je ziet slot-machines, wees er dan maar zeker van dat je je bevindt in the Silver State.
Las Vegas: 1 straat: Las Vegas-boulevard, je rijdt erdoor en kijk je naar rechts dan zie je net hetzelfde als dat je naar de andere kant zou kijken namelijk de MGM Grand, Bellagio of The Mirage, ik noem maar enkele van de meest bekende casino´s. Het is winter, totaal geen hoogseizoen maar toch zitten de casino´s afgeladen vol met toeristen die hopen een fortuin aan de haak te slaan. 2 Belgische kerels doen net hetzelfde maar wel bij een spel waarbij je meer kunde dan geluk nodig hebt. Wist je dat, moest je poker klasseren op een schaal van 1 tot 5, waarbij 1 pure chance is en 5 pure kunde, poker 4 haalt (roulette = 1 en schaken = 5), dit weetje wist Jelle, die 1 van de 2 bovenstaande Belgische heren is, mij te vertellen. Onze pokerhonger werd dus eindelijk gestilt door het spelen van enkele kleinere spelletjes in de grote Vegas-casino´s, zonder winst... snif. Vegas is fake, lelijk en niks voor ons, 3 dagen ronddolen in Sin City was dan ook meer dan voldoende maar cliché-gewijs is het iets dat je moet gezien hebben als je in de buurt bent.
Back to the nature, in de volgende dagen werd het befaamde Grand Canyon NP en Zion NP aangedaan. De GC is gelegen in het noorden van Arizona en Zion NP ligt in het zuiden van Utah (Mormon-State) dus het bleek ideaal om een combineetje te doen van die 2 sloebers. Beiden de moeite waard en anders. Bij de GC krijg je een overzicht van het ganse gebied vanop verschillende punten, wij hadden het 'geluk' of de 'pech', tis maar hoe je het bekijkt, om de GC te bewonderen onder een erg dik sneeuwtapijt, wat het geheel wel heel erg pitouresk maakte. Bij Zion NP rijdt je doorheen de canyon en zie je alles meer van onder. Hier hebben we ons wel moeten haasten om nog enkele glimpen op te vangen voor de zon achter de horizon verdween.
De volgende dagen werden een race tegen de klok, we hadden 2 dagen om in Lake Tahoe aan te komen, enkele honderden mijlen noordwaarts, terug in de Golden State, om onze enorme, niet-overzienbare gretigheid om te snowboarden de nodige aandacht te geven. Terug via Las Vegas en Death Valley (cool) zijn we er geraakt. Death Valley omvat het laagst gelegen punt (-85m) van de westelijke hemisfeer. Het laagst gelegen punt van het oostelijke halfrond is de Dode Zee (een grote 400 meter onder de zeespiegel).
Lake Tahoe was en is the place to be als het om wintersport gaat. Het is gelegen op de grens tussen Californië en Nevada. Het betreft een groot meer die deel uitmaakt van de Sierra Nevada. Deze plaats was onze uitvalbasis om één van de vele skigebieden uit te kiezen om vervolgens een snowboardje te gaan smijten. Ons oog was gevallen op een kleiner en goedkoper gebied. Gretigheid en een gigantisch enthousiasme vulden onze maag. Blij als een kind want hier werd al lang uitgekeken. De volgende 3 dagen werden genieten. Vanaf het moment dat de lift opende tot het moment dat ze sloten werd er over sneeuw gecruisd (goeie sneeuwkwaliteit overigens). 3 dagen op een wolk geleefd want snowboarden is niet normaal zalig. Ontwaakt uit de droom en beseft dat ons maar 1 luttele week meer rest. Die laatste week werd er nog een bezoek gebracht aan Yosemite NP en San Fransisco en toen begon de terugreis, terug naar LA via de prachtige westcoast, terug naar Europa, terug naar La Belgique, terug naar mama en papa, back to reality ...
Gegroet, Nicolaas PS: jullie hebben eventjes op dit verslag moeten wachten wegens drukke tijden, ik zit ondertussen al in Salamanca bij Ruth, ideaal... ;)
