Het wordt tijd dat ik mijn blog eens bijwerk heb ik zo de
indruk
Voor de mensen die niet op mijn Facebook zitten: ik ben goed
aangekomen Down Under!
De vlucht was HEEL emotioneel voor mij, ik had het niet
verwacht, maar ik ben toch maar een watje blijkbaar
Juan, mijn buddy, heeft me maandagavond naar Amsterdam
gebracht (de luchthaven), hoe korter Amsterdam kwam, hoe kleiner mijn hartje
werd! Ik had net afscheid genomen van mijn ouders, wat uiteraard heel moeilijk
was, ook had ik de dag daarvoor een heel leuk afscheidsfeestje gehad met mijn
super vrienden, dus hoe echter het afscheid werd, deste moeilijker het werd.
Wat ga ik in hemelsnaam in Australië doen, de andere kant van de wereld, waar
ik NIEMAND ken Er spookten zoveel dingen door mijn hoofd Ik heb een leuke
job, leuke vrienden, een geweldige familie, waarom laat ik dat allemaal achter?
Intussen ben ik er wel achter gekomen dat dit ECHT wel iets
is wat je MOET doen, als je de mogelijkheid hebt uiteraard
De vlucht van Amsterdam naar Singapore ging goed, dankzij
een slaappilletje heb ik redelijk kunnen slapen, van Singapore naar Bali ben ik
wakker gebleven en eenmaal aangekomen in Bali begon de nachtmerrie (zo zag ik
het toch op dat moment). Ze hebben in Bali blijkbaar geen transitzone, waardoor
ik een visum moest aanvragen om Bali binnen te komen, dat kostte zo maar even
26$, maar ik had enkel 50$ en ze wouden alles terug geven in Roepiah, de
Balinese munt, waar ik dus helemaal NIKS aan had Dan maar met mijn Visa kaart,
die dienst weigerde, waardoor de hele rij achter mij zeer ongeduldig werd! De
eerste persoon die me dan ook aansprak op de luchthaven daar (het was in feite
een ouder koppel) kreeg de volle lading, inclusief traantjes
Als klap op de vuurpijl moest ik 3u later ook weer iets
betalen om Bali uit te mogen Ik was dus nog niet in Australië en al een bom
geld kwijt.
De vlucht van Bali naar Sydney was ook niet echt aangenaam,
het was niet langer KLM maar een soort binnenlandse vlucht De moed was me
intussen HELEMAAL in de schoenen gezakt en eenmaal aangekomen in Sydney wou ik
dan ook onmiddellijk een vlucht terugboeken, zonder zelfs de luchthaven te
verlaten. Een telefoontje naar de mama en uiteraard weer de nodige traantjes,
maar gelukkig heb ik toch maar doorgezet en belandde ik uiteindelijk in de
Bondi Beach Youth Hostel, waar ik nu nog zit.
De receptioniste was heel vriendelijk en toen ik mijn
kamerdeur opende lag daar een blonde Franse nog in haar bed. Gelukkig was ook
zij ENORM lief en heeft ze me heel goed opgevangen. De eerste dag, woensdag,
was toch nog zeer moeilijk, en mijn portie tranen voor de komende maanden zijn
er allemaal uitgekomen, dus daar heb ik voorlopig geen last meer van! ;-) Ik
heb de eerste dag echt geprobeerd om wakker te blijven tot s avonds zodat ik
een beetje in het ritme kwam hier. Raar maar waar, de eerste nacht heerlijk
geslapen. Ik slaap op een kamer met 3 andere meisjes, er staan 2 stapelbedden
en ik heb de eer om boven te slapen, wat me eerst ook zorgen baarde, maar wat
uiteindelijk zeer goed meevalt!
Gisteren samen met een andere roommate naar Bondi Junction
geweest, dit kan je zon beetje het centrum van Bondi noemen. Mijn
Australische bankrekening geopend, die ga ik nodig hebben als ik hier ga
werken. Verder nog wat inkopen gedaan, want hier in de hostel moeten we dus
zelf koken, je kan natuurlijk altijd gaan uiteten, maar dat is ENORM duur!!!
Niet normaal gewoon, net zoals AL de rest in Australië blijkbaar!
Gisterenavond fijn buiten gezeten met de andere gasten en
het is echt heerlijk om de hele avond in je Tshirt buiten te kunnen zitten.
Deze morgen hebben we 3u over ons ontbijt gedaan, lekker
relaxen in het zonnetje, nadien met 2 leuke meiden op het strand gaan liggen,
geweldig gewoon.
Australië is echt een ongelofelijk mooi land, ookal heb ik
nog maar 1 duizendste gezien ( of mss zelfs nog veel minder!). Seffes is er een
BBQ in de hostel voor alle gasten. Je hebt hier veel nationaliteiten, maar in
dit hostel zitten vooral Fransen, wat dan weer heel goed is voor het
onderhouden van mijn Frans. Vlamingen ben ik hier nog niet tegengekomen, wel
een paar Nederlandse meisjes.
Mijn eerste indrukken over Australië zijn alleen maar
positief, er staat me hier nog veel moois te wachten denk ik!
Mijn eerste indrukken over mezelf, en over het ontdekken van
mezelf zijn uiteraard een beetje tegengevallen. Nooit gedacht dat ik zon watje
was en dat ik zo moeilijk alleen kon zijn, maar ik kan daar alleen maar van
leren uiteraard!
Om een HEEL lang verhaal kort te maken. Het gaat me intussen
heel goed, heb af en toe nog wel eens een moeilijk moment, maar die zijn eerder
zeldzaam. Ik zal jullie verder zeker proberen regelmatig op de hoogte houden,
en jullie mogen mij uiteraard ook altijd mailen! Ik ga zo snel mogelijk wat
fotos toevoegen zodat jullie van op afstand kunnen volgen wat ik hier allemaal
meemaak!
Hopelijk gaat het jullie daar aan de andere kant van de
wereld ook voor de wind! Ik denk in ieder geval veel aan jullie!
Jaja, het is nu echt bijna zover, binnen exact 1 week op 15 oktober om 21u vertrekt mijn vlieger van Amsterdam richting Bali, om van daaruit verder te vliegen naar Sydney waar ik op 17 oktober heel vroeg in de ochtend zal landen. Vorige week heb ik een deel van het land doorkruist en zelfs een deeltje van Frankrijk om afscheid te gaan nemen van vrienden, van mijn lieve grote zus en haar geweldige gezinnetje en van mijn andere fabuleuze zus. Je kan je wel voorstellen dat het een HEEL emotionele week was voor mij... Ik ga er echter vanuit dat de Maja's zich vergist hebben met hun voorspellingen en dat we er allemaal nog zullen zijn na 21 december, het is dus maar een tijdelijk afscheid wat de pijn iets minder maakt (de vooruitzichten op een heerlijke zomer daar tijdens de winter hier maken het voor mij ook wel wat dragelijker ). Mijn appartementje wordt intussen bewoond door de nieuwe huurdster, wat een dubbel gevoel geeft: raar om iemand anders daar te zien wonen, maar ook heel opgelucht dat er goed voor gezorgd wordt tijdens mijn afwezigheid... Verder lig ik plat op de zetel, zo ziek als een hond, maar dat vind ik helemaal niet erg, liever nu dan binnen een week Er zullen deze week ongetwijfeld nog veel emotionele momenten volgen, daarom mag het voor mij snel 15 oktober zijn, to get it over and done with! Eenmaal daar zullen al die spanningen wel wegvloeien... samen met de golven van de zee, aan het prachtige strand, in de stralende zon.... Mmm.. ik ga nog een beetje wegdromen, mijn bacteriën uitzweten en hou jullie, zoals beloofd, zeker op de hoogte!!!
Sheila's news
Ik ga er echter vanuit dat de Maja's zich vergist hebben met hun voorspellingen en dat we er allemaal nog zullen zijn na 21 december, het is dus maar een tijdelijk afscheid wat de pijn iets minder maakt (de vooruitzichten op een heerlijke zomer daar tijdens de winter hier maken het voor mij ook wel wat dragelijker 
).
Mmm.. ik ga nog een beetje wegdromen, mijn bacteriën uitzweten en hou jullie, zoals beloofd, zeker op de hoogte!!!
