hallo wij zijn Nele en Florence! Welkom welkom welkom! snuffel maar even rond!
Nele en Florence in Zoeloeland
14-03-2010
week 4
Our last week in Nogaga Primary School but what a week! De maandagochtend werden we voor de zoveelste keer samengeroepen in de boarderroom Welke futiliteit zouden we nu weer te horen krijgen? Niets was minder waar. Na een kwartier werd het duidelijk dat er wel degelijk iets erg aan de hand was. Leerkrachten aan het wenen, directeur met ijzige stem, Aangezien ze voortdurend in het Zoeloe bezig waren, wisten we nog altijd niet wat er précies aan de hand was. Het was echter geen perfecte timing om te vragen wat er nu was. Pas na het eerste lesuur kwam Florence te weten dat een leerling van grade 7 neergestoken was door één of andere gek, zomaar uit het niets. Net op dat moment moest ze lesgeven aan de klas waarin het jongetje les volgde. Gewoon verder lesgeven, was de raad van de leerkracht Dat was toch wel even slikken aangezien heel wat kindjes aan het wenen waren in de klas. Over de middag brachten we met het hele lerarenkorps een bezoek aan het hutje van de jongen waar we samen met alle vrouwen op elkaar gepakt bezinningsliederen zongen en Bijbelteksten lazen, een bijzonder momentje. Donderdag volgde dan de begrafenis
Met het hele lerarenkorps en grade 7 gingen we richting het huis van de jongen om er de funeral bij te wonen. Een partytent in de tuin wees ons de weg. Aangezien die mensen zeer arm waren, stond de school in voor de hele organisatie en de kosten van de begrafenis. Leerkrachten mochten dan ook op de eerste rij zitten, zodat we de hele ceremonie van zeer dichtbij hebben meegemaakt Enkele opvallendheden: de kist werd uit het hutje gedragen en op vier stoelen gelegd, de hele tijd door werd er gezongen door de talloze vrouwen in en rond de tent, de mannen waren niet aanwezig; zij wachten in de buurt van het graf om de kist te begraven, de jongens van het schoolvoetbalteam stonden constant rond de kist tijdens de ceremonie, heel veel gehuil, Het was echt zeer emotioneel, zeker toen zijn makkers enkele woordjes zeiden. Ook al verstonden we niets van dat Zoeloe, toch zijn er heel veel traantjes gevloeid bij ons. Ohja, de begrafenis duurde 2 uur en dan nog eens een halfuur, wachtend in de snikhete zon om de kist in het graf te leggen en het gat dicht te doen. Het kindje ligt nu begraven in de tuin zelf, naast zijn ouders en zijn broertje. Raar zicht om zomaar vier graven te zien in iemands tuin, waar er ook varkens en kippen rondlopen. Achteraf was er dan een groot feestmaaltijd waar wij als leerkracht overdonderd werden door de rijs, kip, groeten, brownies, cakes, frisdranken,
Van de ene begrafenis naar de andere.. s Namiddags zijn we de familie van Coco Nelly gaan bezoeken om te vragen of we een memorial mochten houden in het weeshuis voor haar. Samen met Nana, Junior en Oyanda gingen we op pad, in het begin zonnetje, dan lichtjes regenen, bij aankomst stortregenen. Na een koekje en een drankje en eindeloos wachten totdat de regen over was (want anders konden ze niet horen wat we zegden), konden we geldgeven (10 euro) en gingen we van wal . Eigenlijk was het al vlug in de sjakos. We moesten enkel na de begrafenis zaterdag nog eens gaan vragen voor een exacte datum. Intussen was het weggetje naar het huisje door de aanhoudende regen veranderd in één grote modderpoel. Heen en weer springen om zoveel mogelijk plassen te vermijden, maar tevergeefs. Florence haar schoentjes zijn intussen bruintjes in plaats van mooi wit.
Aangezien het onze laatste week was in Nogaga Primary School besloten we om pannenkoeken te bakken voor de leerkrachten.Na ongeveer drie uur werk waren we behoorlijk tevreden met het resultaat. The day after was het een ander verhaal! Toen we opstonden en de pannenkoeken in aluminiumfolie wilden doen, bleken onze lieve kleine vriendjes de pannenkoeken ook wel te appreciëren! Mieren, mieren, mieren overal! HEEEEELP!? Wat nu? Eum, gewoon de miertjes wegdoen en van niets gebaren? Lets do it! s Middags werden de flensjes (want het woord pannenkoeken kenden ze al dus dat was niet speciaal) enorm geapprecieerd.. Hier en daar liep er wel een miertje over de tafel, maarja dat is zodanig gewoon dat er geen aandacht aan werd besteed. Ps :
Onze echte laatste dag was een dagje om nooit meer te vergeten! De leerkrachten hadden voor ons een soort van cultural day georganiseerd. Een select groepje van grade 7, zowel jongens als meisjes, danste en zong voor ons Zoeloe. Gelukkig van een heel ander niveau dan in het weeshuis, hier hadden we te maken met échte professionals. De jongens als krijgers met dierenhuiden en speren, de meisjes met enkel een rokje en wat sieraden rond de nek. Écht indrukwekkend, het bewijs te zien in het filmpje! We vonden een jongen zelfs sexy aan het worden door zijn dansjes, ha maakt da maar eens mee! Na de schitterende show kregen we elk nog een kadootje en een enveloppe. We zullen hier zeker geen handdoeken tekort hebben, want de kadoo bestond uit een grote handdoek, een gewone en een kleintje. In de enveloppe zat een bedankingskaartje én GELD!! We zij zon 110R rijker geworden, of tewel 11 euro! Daarna het definitieve afscheid.. We gaan deze leerkrachten echt missen, vooral onze favorieten zoals miss hair en haar vriendin, de dame met de zware stem en kippenpootje.. Na nog een korte fotoshoot verlieten we de school met een dubbel gevoel. Een groot gemis, maar klaar voor het volgende avontuur!
Vrijdagavond bleven we voor de eerste keer in het weeshuis slapen. Om 9u in het bedje, om 5u30 er de zaterdagmorgen er weer uit! Maar het was geen gewoon opstaan voor Nele. Die dag werd ze 21 en dat werd gevierd! Met kaarsjes in de hand en happy birthday in de stem werd ze gewekt door de weeskindjes, Florence en het kookpersoneel. Van een gelukkig opstaan gesproken! Na lang wachten vertrokken we dan uiteindelijk naar de funeral van Coco Nelly. Deze keer was het wel een chiquere aangelegenheid dan donderdag. De begrafenis was in een echte kerk, waar we allemaal op elkaar geplet zaten! We mochten samen met de kindjes vooraan zitten, de kleinsten op onze schoot, stikkend van de warmte. Na ongeveer 2uurnlaf Zoeloegetater en gepreek van een toch wel zeer overtuigde, lees geschifte of behekste, pastoor gingen we naar het huis van Coco Nelly om alweer een uur te wachten in de snikhete zon totdat het graf dicht was en we ons naar de maaltijd moesten begeven. We stonden mooi te wachten in het rijtje om aan te schuiven voor het eten, maar een vrouw die helemaal in het zwart gekleed was, besloot er anders over. We moesten mee aan tafel gaan met de elite van de gemeenschap; de clerus. We zaten daar dus tussen de priesters, nonnekes en al dat volk ons bordje vol op te eten
Zaterdagavond hadden we onze Zuid-Afrikaanse vrienden uitgenodigd voor een bbq, of een braaaaai zoda ze da hier noemen. Vele groentjes klaargemaakt, pasta, moesten ze daar niets van hebben. Enkel stukken vlees en een soort van croqueje, dat was het!! Daarna zijn we terug geweest naar club 28° waar we den Ricky tegen het lijf liepen. Hij was al een beetje high in the sky, want bij iedere zin vroeg hij om nen high five het was dolletjes!
Oja, onze chauffeur, Zenzene, stuurde deze week af en toe eens één van zijn broertje op ons af. Zijn jongste bleek zijn Ltje nog ni lang terug hebben gegeven, want op het nippertje zijn we ontsnapt aan een ritje in de gracht en hebben we op één haartje na geen drie koeien omver gereden.
de avonturen en belevenissen van week 5 volgen snel! (hopen we)
toedels
Thandi en Spongi
Reacties op bericht (1)
15-03-2010
belevenissen
Hey Spongi en Thandi, Het is telkens spannend om jullie belevenissen te volgen,we kijken hoopvol uit naar het filmpje van de dansende kinderen. Hou jullie goed en bewaar de goede momenten in jullie hartje,maar maakt ook veel foto's en fimpjes voor het thuisfront. Zo kunnen ook wij ervan genieten met volle teugen!!! vele lieve groeten en een dikke knuffel mams en papa
15-03-2010 om 11:26 geschreven door Philip en Kathleen
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
