Jaja, we zijn er weer, een tijdje niets meer van ons gehoord, maar geen nood we are back in town! We weten zelf niet meer zo goed waar we gestopt zijn en eerlijk gezegd weten we ook niet waar we ons verhaal moeten starten, maar we doen toch een poging. Klaar? Hier gaan we dan!
Onze tweede week in Myendane zullen we natuurlijk ook niet echt vergeten. Buiten het feit dat het onze tweede en meteen ook al onze laatste week was, waren er toch nog een paar dingen gebeurd die we gerust met jullie willen delen. Maandag was een gewone dag, wat eigenlijk hier al uitzonderlijk is. Op dinsdag stapten we opnieuw de schoolpoort door met onze LVB op zak. Helaas, deze konden we niet gebruiken want onze leerkrachten wisten ons te vertellen dat er examens waren! Ja lap, onze week zou er weer volledig anders uit zien. Maar je kent ons, geen probleem we zijn namelijk flexibel ;-). Onze leerkrachten vertelden ons eerst dat er enkel vandaag (dinsdag) een test was, maar enkele uren daarna, toen we naar onze lesonderwerpen vroegen, schoot hen ook te binnen dat er eigenlijk de hele week testen waren, buiten op woensdag! Gelukkig zijn we veel-vraag- stellende-meisjes en vroegen we hoelang zon test duurt. Ongeveer een uur, vertelden er ons verschillende leerkrachten. Na een tijdje in Zuid-Afrika te vertoeven weten we natuurlijk dat we onze o-zo-lieve leerkrachten niet steeds mogen geloven. En gelijk hadden we, want die testen liepen grandioos uit. Één uur werd 2 uur, 3 uur Heel opvallend aan examens maken hier, is dat je precies aan groepswerk mag doen. Nuja elk zijn eigen methode, niet waar?! Tijdens deze examenperiode liep er toch heel wat fout, teveel dezelfde examenbladeren voor één leerling aan elkaar geniet, leerlingen die nog niet begonnen waren aan hun examen om 8u30 wegens spelen op de speelplaats, te weinig examens, geen geodriehoeken Door deze, laat ons toch wel zeggen minder aangename omstandigheden, verliepen die testen nóg trager. Daarom namen we zelf het hef in handen: we riepen de kinderen op tijd binnen, namen hun notebooks af, lieten hen zwijgen, gaven alle examens juist aan elkaar geniet aan elke persoon . Jaja we waren echte juffrouwtjes!
De laatste dag krijgen we een supermooi afscheid, volledig onverwacht. De school is heel erg arm, maar toch hadden ze een grote taart, en we mogen echt gróte taart zeggen, voor ons besteld. Deze taart aten we op met het volledige lerarenkorps bestaande uit 14 leerkrachten samen met chips, snoep en frisdrank. Wat een festijn!
Nele en ik waren stiekem jaloers op de kinderen hun schooluniform en daarom hebben we er dan ook maar eentje voor ons zelf gekocht. En dan nog op maat gemaakt! Wat een afspraak met de kleermakers al niet teweeg kan brengen he.
Ps : Aan het einde van onze stage in deze school heeft Nele haar kast volledig op orde gebracht! Klein applaus!
De week daarna begon onze observatie in Bangani, wat we daar allemaal gezien hebben, zou ik niet geloven, mochten we er niet geweest zijn.
De school zelf ziet er keurig uit. Het heeft zelfs twee verdiepingen waar we echt een WAAW effect van kregen. In welke sjieke school zijn wij hier beland Natuurlijk zou het geen echte Zuid-Afrikaanse school zijn mocht alles er vlekkeloos verlopen. De school werkt met een 7dagen cyclus. Bv: van maandag tot vrijdag is dag 1tot en met dag 5, maar het weekend daarachter gaan ze verder met dag 6 en 7 en daarna beginnen ze terug bij dag 1. Handig systeem als je het bekijk op vlak van wegvallende vrijdagen en maandagen. Helaas heeft het ook één groot nadeel, leerkrachten zijn het noorden kwijten en weten eigenlijk nooit welke dag ze zijn in de cylcus We vroegen aan meerdere leerkrachten op welke dag we onze bevonden in de cyclus. Nadat we 6 leerkrachten aangevallen hadden met onze vragen, gaven we onze zoektocht naar de juiste dag op. Natuurlijk rees de vraag, hoe weten de leerkrachten dan in welke klas ze moeten lesgeven? Het antwoord bleek ons al snel duidelijk te worden, ze weten het meestal niet. Vele leerkrachten gaan naar een klas, indien ze zin hebben om les te geven, en beginnen er hun leerstof te geven. Ik denk dat je dan ook kan geloven dat het een heel karwei was voor ons om ons lessenrooster samen te stellen. Florence vond er zelfs niets beter op om haar lessenrooster wat aan te passen. De reden? Klas 9A en 9B hadden 5 uur social science in een week terwijl klas 9C er maar 4 en klas 9D er maar 3 hadden! Aiaiaiai
We schrijven dit hier nu op een ludieke manier op, maar eigenlijk is het echt schrijnend dat dit voorkomt in een middelbare school. Deze school heeft zelfs een zeer goede reputatie want er komen leerlingen van een andere provincie naar hier Hoe moet het dan niet zijn in de ander middelbare scholen .
Daarna nog een kort woordje over ons project: Het was zeer fijn met de kinderen , zeker de verkleedpartijen waren lachen. Jammergenoeg kwamen er niet zoveel cursisten opdagen.
Nu we hier al een tijdje verblijven hebben ook Nele en Florence een soort sleur ontdekt. Dit is de taakverdeling die er plots vanzelf kwam. De onuitgesproken regels :
- Florence doet deur open van de taxibusjes en klimt er als eerste in, Nele sluit op haar beurt de deur.
- Nele betaalt in de taxibusjes de kleine bedragen terwijl Florence eerder het grove geld betaalt zoals de aankopen in onze lokale Spar.
- Ook in de winkel hebben we een regel: Nele geeft de voedingswaren door van de kar naar de toonbank, Florence stopt ze in de trolley.
- Nele draagt de lege trolley de hele dag, Florence draagt de gevulde trolley weliswaar een veel kortere afstand.
- Nele is hoofd van financiën en houdt alle geldzaken zorgvuldig bij, Florence is hierin eerder te vergeetachtig in.
- Om 7u starten we met het bereiden van onze o-zo-heerlijke maaltijd.
- Florence mag je hier gerust te chef-kok noemen, ze haalt dan ook graag haar kookkunsten uit om nieuwe sausjes uit te proberen. Nele voelt zich eerder veilig met de titel hulpchef. Groenten snijden en de tafel zetten doet ze het liefst. Afwas gebeurt samen, maar eerlijk gezegd is Nele Florence altijd voor. Minpunt voor onze chef-kok.
- Nele let steeds op de witte bandjes op haar lichaam en zorgt ervoor dat deze dan verdwijnen, Florence vergeet dit vaak maar ook nu heeft ze het te pakken gekregen!
Genoeg gepraat, wij groeten u en tot de volgende!
