hallo wij zijn Nele en Florence! Welkom welkom welkom! snuffel maar even rond!
Nele en Florence in Zoeloeland
17-03-2010
Myendane-time
Deze week was de week van onze nieuwe stageschool; Myendane Primary School!
De week startte al helemaal goed! De zondagavond ervoor belde Zenzene, the partycarchauffeur, ons om 21u op om te zeggen dat hij ons de komende weken s morgens niet meer zou ophalen om ons te voeren naar onze stageschool What now? Zenzene beloofde ons om iemand anders op te trommelen, maar naar Zuid-Afrikaanse gewoonte zou daar nog nie te veel van in huis komen. En jazeker, op maandagochtend stonden we om 7u tevergeefs te schimmelen, wachtend op onze auto. Na een korte belletje met Zenzene himself, kregen we te horen dat het hem niet gelukt was om iemand te vinden.. Dat hadden we intussen ook al door! Hopend op een taxibusje stonden we daar dus wat maar te wachten En kijk eens aan, daar in de verte kwam er nu wel eentje af zeker! Hip hoi! Wel een halfuur te laat op onze school kwamen we dan toch maar aan. Bestemming bereikt! Onze observatie kon beginnen
Wat we daar allemaal gezien hebben.. onbeschrijfelijk! Te veel impressies in één keer! Ten eerste zijn de gebouwen immens vervallen; krakende deuren, beschimmelde muren, vuilnis op de grond, ramen die spontaan breken als je ze opendoet, ... We besloten om maar meteen de handen uit de mouwen te steken en de kasten met handboeken eens onder handen te nemen. Jaja, de opruimkriebels waren weer aanwezig! Maarja ook terech, wat was me da!! Alle handboeken zaten allemaal in die kast gepropt, alles door elkaar, andere lagen gewoon wat verspreid op de grond. We konden het niet meer aanzien en de hele kast werd uitgemest! Ook de grond werd deftig onder handen genomen! Oud papier in een kartonnen doos, briel en etensresten in de zak, Grote verandering was meteen merkbaar!!
Ten tweede zitten twee graden samen in één leslokaal ! Ambiance verzekerd Graad zes kijkt naar de rechtermuur van het lokaal, graad zeven naar de andere kant en ze krijgen tegelijkertijd les wat ervoor zorgt dat er enorm veel lawaai is tijdens het lesgeven. Wij slagen er echter wel in om ze stil te krijgen wat de verontwaardigende reactie van de leerkrachten oplevert How do you get them soo quiet?. Onze leerkracht Engels en wiskunde is ook dubbelgeboekt. Soms moet ze tegelijkertijd de twee vakken geven aan twee verschillende graden. Heel erg grappig toen ze vroeg What do I have to do? Should I teach English or maths? (diepe zucht)
Naast al dat is er nog een derde iets!! En wat voor iets! Toen we aan het observeren waren, besloot juf Charlotte dat de leerlingen niet braaf genoeg waren en dat ze maar eens gestraft moesten worden! Wij waren ons van geen kwaad bewust want de leerlingen waren behoorlijk rustig! Opeens werd de broeksriem erbij getoverd en werd elk kind eenmaal geslagen op de rug! Verontwaardiging alom aan onze kant, maar we mochten geen enkele reactie geven. Nadat ze iedereen van een slag had bediend begon ze aan haar tweede ronde.. Vreselijk om de kinderen hun gezicht te zien!! Daarvoor had ze ook nog iets gedaan met de oren van een meisje waardoor die vreselijk begon te wenen. Wat precies weten we niet, maar het zag er immens pijnlijk uit!!! Onze lieve Charlotte zei dan achteraf doodleuk dat ze het toch gewoon waren.. Even slikken en glimlachen en toch maar eventjes vermelden dat het in België verboden is! We waren gewaarschuwd dat dit zou gebeuren, maar als je er midden in zit en gewoon MOET weg kijken dan doet dit toch even pijn aan je geweten Bleken we achteraf te horen dat het in Zuid-Afrika ook verboden is
Ten slotte kunnen we ook wel zeggen dat wij écht wel een van de enigste leerkrachten zijn die er echt les geven. De meeste vullen hun tijd met wat rondlopen en zeggen dat de leerlingen lawaai maken indien ze geen les hebben. Of ze zetten zich met twee aan een tafeltje en kijken hoe wij lesgeven om dan ook met zn tweetjes het evaluatieformulier in te vullen. Aan toeschouwers geen gebrek!
In het weeshuis gaat alles zo zijn gewone gangetje met privélessen Engels en wiskunde, klusjes, taakjes, . Deze week kregen we ook hoog bezoek van Mr. Musi. We hadden hem al enkele keren gesproken, maar deze week hadden we elkaar echt gevonden! We gaven hem vooral uitleg over onze lesvoorbereidingen , evaluatieformulieren bij de stage, middelbaar systeem in België, sociale zekerheid, trouwen met mensen die uit een lagere klasse komen waar het in een paar gesprekken al niet kan over gaan.
Naast het echte werkleven hier, kunnen we af en toe nog eens tijd vrij maken voor onszelf. Op vrijdag avond werden we uitgenodigd door onze Zuid-Afrikaanse vrienden, Albert en Michiel, jullie ondertussen wel al bekend ( dit waren de jongens die ons mee namen naar dat oude metefeesje). De bedoeling was om er een lekkere braai te eten ( BBQ bestaande uit enkel vlees) en daarna naar een filmpje te kijken. Helaas de puberige zus was ons voor en palmde de TV in. Ondertussen werd het 23 uur en dit is natuurlijk veel te laat om dan nog te beginnen kijken naar een film vertelden Michiel en Albert ons. Ja lap zeg!
Dames en heren hier komt het dan: tromgeroffel , trompet geschal en een kort verslag van onze tweede uitstap in 6 weken tijd!
Deze zaterdag zijn we met zijn vieren ( terug de 2 Zuid-Afrikaanse vrienden want ze beschikken over een auto die wij niet hebben) naar het Royal National park geweest. We komen hier zeer veel toeristen tegen in de Lodge die ons hun wilde avonturen vertelden over het Amphitheater dus moesten we dit toch kost wat kost te zien krijgen. Verkleed in toerist reden we het Royal National Rark binnen. Dit park bestaat uit: planten, riviertjes, watervallen, bruggetjes, hoog en laag gras, af en toe een bloemetje en bergen, bergen bergen. D e Zuid-Afrikaners hadden ons meer maal gevraagd: are you sure you wanna do this? Maar natuurlijk : we hadden onze wandelschoenen ( florence = all stars, nele tevassen die ze al 3 jaar niet meer aan had) aan, dus gingen we er keihard voor. We begonnen de tocht die in het totaal zon 14 km was Easy toch, dit is echt niet lang . dachten we! We wisten natuurlijk dat we gingen wandelen in de bergen, maar je onderschat die beste vrienden toch wel hoor! Daarbij waren we eigenlijk met zijn vijven want Lora ( =de zon) liet ons ook vandaag niet in de steek. Met een bloed rode kop, volle fles water( we hadden dit kunnen vullen in een riviertje) kwamen we op de plaats waar we het Ampitheater goed konden zien. We waren wat beschaamd maar zagen eigenlijk niet wat Nele had gelezen in haar reisgids: een rots waar constant water verticaal overstroomt. Toen we vroegen waar het Ampitheater was vertelden ze : you looking at it right now! Oeps . Het was dus toch, zoals Florrie Nellie had verteld : bergen die in een halve cirkel stonden, een beetje te vergelijking met een Amphitheater! Maar he beste vrienden: het was wel de moeite hoor, enkel hadden we net iets anders in ons gedachten : die rotswand met dat vele water dat er constant over stroomt. Wat we wel zagen : de tweede langste water val ter wereld! Yes dit is al eentje dat we kunnen schrappen van ons lijstje! Nu zat enkel de weg terug op ons te wachten, maar duidelijk ook iets anders namelijk : Mr. Rain! Kleddernat en vol met blaren kropen we tevreden ,van een dag dat we niet snel zullen vergeten,in de auto om pizza te gaan eten in de Tower of Piza!
Buiten dat Florence per ongeluk haar borstel heeft doorgespoeld is er op zondag niets speciaal gebeurd: we maakten lessen en verslagen zodat we er weer goed tegen aan konden gaan voor de week die kwam.!
Here we goooooooooooooooooooooooooooooo!
