Hoi allemaal,

Ik bied eerst mijn excuses aan voor de 2weken dat jullie niets van mij hebben gehoord.

Er is zoveel gebeurd dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Eerst en vooral waren er de examens. Twee weken stress en huilbuien, je wordt er gek van. Maar het beloonde want ik had een zeer goed rapport. Vooral wiskunde en natuurwetenschappen waren super. Mijn hoogste cijfers van het rapport . Nadat ik mijn rapport had gekregen, ben ik een chocomelkje gaan drinken en wat ik daar heb opgevangen maakte me meer gelukkig dan een goed rapport. Vincent en Annelies hadden kei harde ruzie. Ik ben meteen naar huis gefietst om mijn broer te verwittigen. “ Wel, dat is interessant. Mijn plannetje begint te lukken” zei hij. De volgende dagen waren nogal saai en het werd snel Kerstmis. Samen met heel de familie rond de tafel, spelletjes spelen en verhalen vertellen. Nou, bij mij niet. Mijn familie is niet zoals een doodgewone familie. Mijn oom Rick is iemand die meer dan 1 pintje kan drinken en mijn opa kan je doen in slaap vallen van zijn verhalen ‘uit zijn tijd’. Vorig jaar was ons avondje onder de familie uitgedraaid tot een groot voedselgevecht. Hoe is dit gekomen vraag je je misschien af? Mijn tante had ontdekt dat mijn mama haar recept van kalkoenvulling had gestolen. Volgens mama natuurlijk niet, ze had het van het internet. Dit jaar was het voor de eerste keer eens rustig. Ja, mijn tante was er niet. Mijn opa en oma waren er niet. Kortom, we vierden Kerstmis alleen met het gezin. De dagen erna heb ik vooral binnen gezeten en afgesproken met “ de fysica vrienden”. Toen oudjaar aankwam, vroeg mijn mama of ik weg ging. “Mag ik dan weg?” Ze knikte. Ik wou naar Puurs gaan want Vincent ging daar ook zijn. Dus na het aftellen ( O ja ik wens nog al mijn lezers een gelukkig 2008 en veel succes in alles J ) vertrok ik samen met mijn broer Ben naar het CC waar het feestje plaatsvond. “ Vandaag gaan we deel 2 van het plan uitvoeren” zei Ben. Ik zuchtte. Eigenlijk wou ik het plan niet meer doorvoeren, maar ik kan geen neen zeggen tegen mijn broer. Ik liet hem maar doen. Hij verdween in de grote massa en ik stond daar moederziel alleen. Iedereen keek naar mij en begon te fluisteren. Ik voelde me niet zo goed en ging meer naar het podium. Een slechte keuze want daar stonden onze lovers te zoenen. Vlug ging ik naar de bar en bestelde iets. Eigenlijk wou ik weg, maar doordat de inkom zo duur was en ik er nog geen halfuur was, bleef ik nog maar wat. Ik ging terug naar de zaal en zette mij aan de kant. Plots kwam er een goed uitziende jongen op mij af. “ Hey, mijn naam is Flesse, kan ik deze mooie dame eens trakteren?” Hij vond mij mooi, hij vond mij gewoon mooi. Ik glunderde en voelde mij helemaal warm worden. Oh laat me nu niet blozen. “Ja” stamelde ik. Hij gaf mij een drankje en vertrok. Waarom ging hij weg? Ach hij zal wel terug komen verzekerde ik mijzelf. Maar na een uur kwam hij niet terug. Ik besloot om terug naar de bar te gaan. Daar was hij niet. Ik bestelde dan maar een drankje. Mijn broer kwam naast mij staan. “Ik heb je de hele tijd lopen te zoeken, waar zat je?” Ik zei niets. “ Oke dan, dan zie ik je straks wel. Kom tegen 5u naar buiten. Ik zal daar wachten.” Ik knikte en Ben ging terug weg. Ik dronk nog iets. En opeens begon alles te draaien. Ik zag de dame achter de bar dubbel. Wat is er toch met mij aan de hand? Ik ging terug naar binnen. En daar stond Flesse. “ Kijk eens wie we daar hebben, alles goed meid? Hier neem dit het zal je goed doen.” Ik nam het pilletje aan en nam het in. Een paar minuten later lag ik buiten op de parking. Vincent stond naast mij. “ Gaat het Neel?” Ik kon niets zeggen en kotste op hem. “Sorry” en alles werd donker. Ik werd weer wakker en lag in het ziekenhuis. Ik voelde me zo ziek. Ik keek naar links en mama zat naast me. Ze was zo bezorgd zei ze. “ Hoe kom ik hier?” vroeg ik haar. Ik wist helemaal niks meer. “ Je hebt een geluk dat die aardige Vincent je heeft gevonden. Hij is meegegaan met je naar het ziekenhuis en heeft mij opgebeld.”

Het ziekenhuis leek stukken gezelliger. Ben kwam binnen. Hij vertelde me dat het plannetje was gelukt. Mijn geluk kon niet op. Op het einde van deze eigenlijk nog wel leuke dag, mocht ik naar huis. Ik kreeg massa’s SMSen van hoe het mij ging. Morgen is het terug school. Ik kijk er echt naar uit!

Groetjes Neel.

10-01-2008 om 00:00 geschreven door Neel  

liefste dagboek,

wat een week, wat een week.

Ik word elke dag meer en meer geaccepteerd, de beledingingen maken zelfs plaats voor een complementje.

Bij Annelies daarentegen, haar reputatie neemt de richting van de grond aan...

Zij dacht dat ik me zou laten doen met mijn stekelkopje, wel bij deze heeft ze verkeerd gedacht!!

Ik weet het, de examens zijn in zicht maar ik heb ook nog andere dingen aan men hoofd hoor.

Ze had maar een toontje lager moeten zingen toen ze aan men voeten lag, achja pech voor haar maar payback is a bitch!!

Men broer weet ondertussen heel de situatie, zoals gewoonlijk. ohja jullie weten nog niet dat ik een broer heb, het komt misschien omdat ik niet zoveel met hem meemaak, ik wil hem niet lastigvallen met mijn problemen;maar als je nu eenmaal op dezelfde school zit, dan gaan er wel eens dingen rond weet je. Hij is een goeie kerel hoor, hij heeft alles waar je maar van kan dromen en ik, ik loop in zijn schaduw. Dit zegt niet dat hij me links laat liggen, want je genen kan je niet uit de weg gaan eh.Ben wilt me helpen, zo had hij zelfs een geweldig idee. Nu ik erover terugdenk, het was zelfs duivels goed!! Ik moest hem vertellen waar Annelies nu vrijdag naartoe zou zijn geweest, zoals gewoonlijk was dat haar wekelijkse aanwezigheid in de Petrol waar ze haar schoolweek van zich afshaked. Broer zou er naartoe gaan met wat vrienden. Ik stamelde om te horen wat hij van plan was maar Ben probeerde me te sussen en hij zei dat het een verassing was. I mocht mee mits de bevestiging van mij moeder. Ik in de zevende hemel natuurlijk, ik zou gewoon getuigen zijn!! Vrijdag was het dan zover, we vertrokken samen met de bende richting het stad. Men broer vertelde me gewoon uit de buurt te blijven en op een afstandje toe te kijken. Natuurlijk ging ik meteen akkoord, ik ga niet zomaar in het midden van de dansvloer staan dansen hoor, daar ben ik veel te verlegen voor!!! Toen zag ik Vincent, het beste was volgens mij om beter geen hallo te zegge, dit zou niet strategisch geweest zijn eh. Terwijl Vincent dan de drankjes was gaan halen voor Annelies en hemzelf, schoot Ben in actie. Er was veel volk binnen dus het duurde heel lang voor Vincent door de massa kon. Tijd genoeg voor de wraak. Ik wist al langer dat Annelies wel iets voelde voor mijn grote broer, ik zag dat wel in haar ogen, en dan die ontkenning telkens, de leugens dropen zo van haar gezicht!!!! Ik werd stilaan ongerust, Ben flirte en het leek of hij het ook nog wel meende! Hij fluisterde iets in haar oor, zij glimlachte en antwoordde, ze keek even in het rond alsof ze niet betrapt wou worden en toen... ze raakten elkaars lippen!!!! waaattt!!!!??? Hoe kan een Peeters in godsnaam een bastaard kussen? Ik had opeens een slecht voorgevoel, ik wist het, Vincent zag hen zoenen. Kijkend naar hem kreeg ik een enorm schuldgevoel om wat ik hem heb laten aandoen, ik wou hem niet kwetsen, het ging om die achterbakse, schijnheilige, vieze..THEH! Ik kon het niet meer aanzien ik moest iets doen maar wat? Men verstand zei me om achter die arme jongen te gaan. Ben had geen troost nodig hoor, neenee hij vond het zelfs aangenaam om speeksel met dat mormel te verwisselen!! Zo'n verraad, hoe kon hij het in zijn hoofd halen? Vincent wou naar huis en ik wou ook niet blijven. Hij besliste om me naar huis te brengen, dus ik stuurde een sms naar men broer met de vermelding;'Ik ben door en de groete!' Wel thuis liep ik de trap op,wel zo stil mogelijk want ik wou men ouders natuurlijk niet wakker maken. Onrustig ging ik maar slapen. Broer antwoorde en zei me dat hij zijn bedoelingen zal vertellen de volgende ochtend. Waarschijnlijk was dit gewoon om mij gerust te stellen dacht ik. Hoe kan ik nu gerust zijn? Zomaar een vijand van je zus kussen kan niet!! s'Zondags vertelde hij het andere deel van de planning die hij nog niet wou vertellen. Ik snap het nu, misschien was het inderdaad beter dat ik het niet op voorhand wist, ik kan nu ook niet altijd mijn mond houden. Toen ik s'morgens op school aankwam was het voorval al rond gegaan, tja de school kan je nu eenmaal vergelijken met een krant, al de gossip gaan vloeiend voort als je de juiste persoon aanspreekt natuurlijk. Iedereen van mijn klas buiten Annelies stonden als bijen rond de honingpot, ik dus. Ze wouden alles in detail weten. Zo gevraagt, is zo gedaan. Het voelt zo raar maar ik denk dat er een nieuw tijdperk is ingegaan. Laat de dag maar beginnen!!

30-11-2007 om 16:37 geschreven door Neel  

Toen ik zaterdag ontwaakte speelde de gebeurtenissen van de avond ervoor zich als een film af in mijn hoofd. Een horrorfilm met Annelies in de hoofdrol als boze heks.

De tranen stroomde over mijn wangen als watervallen. Hoe kon ze haar beste vriendin zomaar een mes in de rug steken. Vincent met zijn blonde lokken en zijn stralende groene ogen was mijn droomprins ze had het recht niet hem aan te raken. Ik vertoefde een hele voormiddag in mijn bed bang om deze veilige schuilplaats te verlaten.

Tegen 12 u weergalmde mijn moeder’s stem door het huis” Komen eten Neelie peelie”.

Met tegenzin zwierde ik eerst mijn linkerbeen en dan mijn rechterbeen uit bed. Ik slenterde de trap af en plots drong er een bekende geur mijn neus binnen. Ik kreeg een krop in mijn keel. We aten kip.

“Hoe smaakt de kip  Neel?” vroeg mama opgewekt.

“Hoe smaakt de kip? Hoe smaakt de kip?” riep ik met een iets wat hysterische stem. “Van buiten ziet hij er mals uit maar van binnen is hij hard! hard! Mam keek mij ongerust aan. “Wil je misschien nog wat appelmoes liefje? “Appelmoes daar begint het mee he! Iemand biedt de kip een klein beetje appelmoes aan en voor je het weet gaat de appelmoes met je kip lopen!” Ik stormde de kamer uit.

Voor de rest van die verschrikkelijke dag bleef ik opgerold als een egel in mijn warme bedje liggen. Annelies heeft wel 5 keer gebeld maar geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om op te nemen. Ik zou het niet kunnen verdragen om haar irritante stem te horen gewapend met honderd verontschuldigingen die mijn brandende hartzeer nooit zouden doven.

Maandagochtend werd er geschiedenis geschreven: ik Neel Peeters zag op tegen een maandag geestverruimende wiskunde en natuur. Eenmaal in de klas kwamen, tot mijn verbazing, 2 jongens mij vertellen dat ze mij gemist hadden op het feest en dat ik een oogverblindende verschijning ben nu mijn haar aan het teruggroeien is.

Tijdens het 2^de lesuur glimlachte Annelies naar mij. Ik kon er niet uit opmaken of deze lach een “het spijt me” lach was of een uitdagende maar daar zou ik weldra achter komen.

Ik wende mijn hoofd af  en liet duidelijk uitschijnen dat ik nooit zou teruglachen. Tijdens het uur wiskunde was het hek helemaal van de dam!Onze testen van matrices werden overhandigd. Ik had een mooi ronde 8 en hou je vast aan de takken van de bomen Annelies had een 9.

Hoe haalt ze het in haar hoofd 1st de liefde van mijn leven af te snoepen en dan mij te verslaan op mijn terrein. Nu was het oorlog!!Het eerste verbale gevecht werd gestreden op dinsdag tijdens het laatste lesuur namelijk: godsdienst.

De leerkracht deed een lange redevoering over wat echte vriendschap inhield en wat de bouwstenen waren voor wederzijds respect in zo een delicate band tussen mensen.

“Als het over echte vriendschap gaat dan moet je onze plaatselijke expert aan het woord laten he Annelies.”zei ik uitdagend, enkele meisjes van onze klas giechelde. ”Durf niet” antwoordde ze met haar tanden op elkaar geklemd. ”Ik wil alleen even aanhalen dat je me nooit uit de nood hielp wanneer iemand mij uitschold voor vuurtoren.”antwoordde ik rustig. “Je mag al blij zijn dat ik naast je wou lopen op de speelplaats.” Snauwde ze terug “Komaan is dat al dat je in je mars hebt om mij te kwetsen.”riep ik minachtend terwijl ik recht sprong van mijn stoel. “Eigenlijk nu ik erover nadenk is het grotendeels door jou dat ik zoveel gepest ben geweest!” brulde ik woedend! “Wat? Hoe durf je!!” riep Annelies met tranen van woede in haar ogen.“Ja hoor, die keer dat jij me uit dat raam liet klauteren terwijl jij goed genoeg wist wat er ging gebeuren! Of toen ik door jouw schuld uitgelachen werd omdat jij zonodig in de Octopus wou!!!!En alsof dat allemaal niet erg genoeg is ga jij, op het moment dat ik mij eindelijk terug wat goed voel in mijn vel, de jongen versieren waar ik verliefd op ben!!Dat is jouw visie op wederzijds respect zeker??!!Hierbij zijn alle meisjes gewaarschuwd verstop je mannelijke wederhelft of zij gaat ermee lopen!!” Annelies sprong op mij af en deed een poging om met al haar kracht aan mijn haar te trekken maar aangezien dit nog maar zeer kort was kreeg ze er geen grip op, verloor haar evenwicht en viel aan mijn voeten! Daar bleef ze kokend van woede liggen. Ik bukte mij en fluisterde stil in haar oor: “ Als je denkt dat je gewonnen hebt op het gebied van Vincent, ben je verkeerd!!Ik ben nog maar juist begonnen!!Laat de spelen beginnen!”.

22-11-2007 om 18:26 geschreven door Neel  

Vrijdag was de laatste schooldag. Om kwart voor vier was de vakantie officieel begonnen. Ik verliet de school met een bang hartje. Een hele week zonder wiskunde en natuurwetenschappen… pff… Tot overmaat van ramp was er deze week ook geen bijeenkomst van de fysicavrienden. Gelukkig stond Annelies voor mij klaar om mij te troosten en me moed in te spreken. Ze zei dat het allemaal wel snel voorbij ging gaan en dat ik maar wat extra oefeningen moest maken voor wiskunde. Daar had ze gelijk in, door het ‘raam voorval’ kon ik helemaal niet meer volgen en ik kan het me dus absoluut niet permitteren om slechte punten te halen! Ik kan ook geen uitleg vragen aan die van wiskunde want die wordt al boos als er meer dan twee mensen een vraag stellen en ik heb absoluut geen zin om een lesuur in de gang door te brengen omdat ik het zogezegd ‘uithang’.
Tijdens het weekend heb ik helemaal alleen geleerd want Annelies wilde naar een feestje in Puurs. Daar wilde ik echt niet mee naartoe want zeker de helft van de klas zou daar zijn. Ze liet me dus weeral eens in de steek. Zondag vroeg ze me (ik denk om het goed te maken) of ik de volgende dag iets met haar wilde gaan doen in Mechelen. Ik vroeg haar of we naar een of andere zitting gingen over wetenschap maar ze wilde er geen woord over zeggen. Maandag ging ik dus met haar mee. Haar ouders zette ons af aan mijn lievelingsrestaurant , nl. de Mac Donalds. Ik was helemaal in mijn nopjes. Nadat we lekker hadden gegeten vroeg ik wat we gingen doen. Ze vertelde me dat we gingen ‘poolen’. Ik had dat nog nooit gedaan dus voelde ik me niet helemaal gerust. We kwamen er binnen en een walm van rook kwam op ons af. Ik wilde daar het liefst zo snel mogelijk weer weg vooral toen ik zag wie er nog allemaal was. Annelies had gewoonweg achter mijn rug afgesproken met dat stelletje ongestelden! Blijkbaar had ze zich op dat feestje goed geamuseerd! Nadat ze mij alle regels had uitgelegd, die ik al niet zo goed verstond, zijn we begonnen. Tot ieders grote verbazing, inclusief de mijne, bleek het dat ik zeer goed kan ‘poolen’ zoals zij dat noemen. Ik won het ene spelletje na het andere en voor ik het wist stond iedereen rond mij. Ik heb in mijn leven nog nooit zoveel aandacht gekregen! Er werd nog met mijn nieuwe kapsel gelachen maar op dat moment trok ik mij daar echt niets van aan. Na ons poolfestijn zijn we nog een ijsje gaan eten samen met de aanwezige klasgenootjes. Eigenlijk zijn dat wel toffe mensen hoor! We hebben goed gelachen en ik voelde me voor één keer toch echt lid van de groep. De volgende ochtend werd ik wakker en ik voelde me zo slecht, niet te doen,… lap, ziek… Hoofdpijn, maagpijn, misselijk. Ik voelde me net zoals toen in de octopus. Ik moest van de dokter de rest van de week binnen blijven! Maar ja, dat gaf me de kans om mijn wiskunde oefeningen in alle rust te maken. Na mijn wiskunde oefeningen heb ik mij volledig op de rest van mijn taken gestort en heb ik af en toe op msn met mijn nieuwe vrienden gebabbeld. Ik moet toegeven, ik voel me een pak beter als ik er aan denk dat ik echt vrienden heb! Ik was wel teleurgesteld dat ik niet naar buiten mocht en dat terwijl het “Walloween” was in Walem, dat ik zoiets leuk moest missen! Annelies is er wel naartoe gegaan en ze heeft zich ferm geamuseerd vertelde ze me achteraf. Een schoon hé? In plaats van bij mij te blijven!! Daar bovenop komt ook nog dat ze daar een vriendje heeft opgescharreld! Ze heeft wel beloofd dat ik op de eerste plaats bleef en dat ze mij niet ging verwaarlozen. Over Annelies gesproken, binnen een kwartiertje komt ze met haar nieuwe vriendje op ziekenbezoek en eigenlijk ben ik toch wel een beetje nieuwsgierig. Ik hoop dat hij goed meevalt! Ik moet me dus nog snel klaarmaken dat ik er toch een beetje goed uitzie. Neel Peeters

08-11-2007 om 00:00 geschreven door Neel  

Na de zware week die ik achter de rug heb met negatieve uitschieters het voorval op de kermis en mijn haar dat helemaal naar de knoppen was had ik op betere tijden gehoopt. Maar dat sloeg even tegen zeg! Mijn klas was namelijk gisteren op het geniale idee gekomen om tijdens de les wiskunde de klas op stelten te zetten omdat die schone van wiskunde een beetje bijziend was. Dat dacht ik tenminste toch.  Tijdens wiskunde, ik kon het niet geloven? Dat was gewoon zonde van mijn tijd maar aan de andere kant was dit wel de ideale kans om mij te integreren in de klasgroep. Het  was trouwens de eerste keer in heel mijn leven dat er iemand op de speelplaats zich met mij durfde te vertonen, Annelies buiten beschouwing gelaten natuurlijk. Daarom vond ik het al raar. Maar soit, ik dacht er niet bij na en wou dit gewoon doen in tegenstelling tot Annelies me een beetje populair te maken. Zij was de enigste van de klas die niet mee deed aan onze stunt en daardoor delfde ze dus haar eigen graf. Wat een flauw trees, dacht ik maar dat heb ik natuurlijk niet laten merken, het blijft tenslotte mijn enigste vriendin op deze planeet. Tijdens de les wiskunde werd het plan uitgevoerd. Terwijl de leerkracht een zeer uitgebreide oefening op het bord schreef gingen we allemaal klaar staan  om  door het raam naar buiten te gaan. Ik mocht als eerste gaan omdat er volgens mijn klasgenoten niemand het voortouw durfde te nemen. Dus ik klom naar buiten met een hartslag van 150 per minuut. Ik liet dat natuurlijk niet merken maar zenuwachtig dat ik toen was, niet te schatten!Nog nooit had ik zotte toeren in mijn school uitgehaald. Toen ik uiteindelijk buiten was voelde ik me echt de durver van de klas. Maar toen ik de volgende wilde helpen sloten ze ineens het raam vlak voor mijn neus.  Die snotneuzen gingen gewoon als voorbeeldige leerlingen op hun plaats zitten en volgende de les zo aandachtig. Dit had ik zelfs nog nooit gezien. Annelies zat daar in de klas zonder zich te veroeren. Natuurlijk was het mijn eigen schuld maar moest ze me daarvoor in de steek laten. Onze klas is gelegen aan de straatkant dus stond ik op straat en moest ik wachten tot de schoolpoort terug openging. Ik heb de les dan maar proberen te volgen enkel door op het bord te lezen. De oefeningen die op het bord stonden waren als Chinees voor mij omdat ik mijn favoriete leerkracht niet kon verstaan .Later op de dag ben ik terug naar binnen geglipt en hebben ze mij terecht uitgelachen, hoe kon ik nou zo dom zijn. Die avond zat ik even in een dipje omdat ik niet kon volgen bij de fysicavrienden. Das was mij nog nooit overkomen. Maar met de steun van de mijn leraar van de fysicavrienden heb ik de bijna fatale achterstand ingehaald. Met de kale plekken in mijn haar hebben ze ook nog gelachen maar daar was ik al op voorbereid. Toch ondanks de mentale voorbereiding kwam het hard aan. Dankzij een ingeving van mijn waardevol brein hoop ik dat er morgen niet meer met mijn kapsel gelachen wordt. Ik ben namelijk mijn idool Britney Spears gevolgd door al mijn haar af te scheren. Dat zijn ineens twee vliegen in een klap want ik heb geen kale plekken  meer in mijn haar en niemand kan zien dat ik eigenlijk van nature ros ben. Nu ben ik eens benieuwd wat mijn klasgenoten ervan gaan vinden. Mijn medegenoten bij de fysicavrienden vonden het alvast goed. Ze zeiden dat het een fris coupke was. Annelies zei dat het een creatieve  gedurfde  maar stijlvolle oplossing was. Ik natuurlijk heel gecharmeerd door de complimenten maar ik ben niet gaan zweven daarvoor ben ik te bescheiden. Nu  ga ik slapen want ik mag nog maar 2 minuten op de computer van mijn mama en ik moet mijn  blog nog uploaden. Ze slaapt wel al maar in haar dromen ziet zij alles. Dat heeft ze mij toch gezegd. Slaapwel!

26-10-2007 om 17:33 geschreven door Neel  

Neel! Ik zeg het niet nog een keer!! Pff met een diepe zucht zwier ik mijn linkerbeen en daarna mijn rechterbeen uit mijn bed. De reden waarom ik zo slecht gehumeurd uit mijn bed kom, is niet omdat ik nog moe ben. De vergadering van ‘de Fysica vrienden’ was immers op tijd afgerond waardoor ik op mijn normale uur in bed lag en ik dus 10 uur en half heb kunnen slapen. De reden waarom ik echt niet naar school wil vandaag is een gevolg van het voorval dat zich maandag voordeed op Boom jaarmarkt. Ik ben namelijk samen met Annelies naar Boom jaarmarkt geweest. Nadat we naar de koeien en schapen waren gaan kijken, besloten we nog even over de kermis te lopen. Dit is normaal niet van onze gewoonte aangezien ik de kermis iets vind voor onintelligente mensen die hun geld graag uitgeven aan dingen de hun dierbare hersenen door elkaar schudt. Maar ja, omdat Annelies persé een suikerspin wou, ben ik dan maar mee geweest. Toen we voorbij de Octopus passeerden, hield Annelies ineens halt. “Zouden we toch niet eens één keer de Octopus uitproberen?” Eerlijk gezegd had ik er echt geen zin in, maar om Annelies een plezier te doen heb ik uiteindelijk toch maar ingestemd. We namen plaats in een karretje en de attractie begon te draaien. Naar mijn mening draaide de attractie veel sneller dan door de normen toegelaten is en het duurde dus ook niet lang vooraleer ik me misselijk begon te voelen. En ja… toen gebeurde het… In dat karretje heb ik overgegeven op Annelies. En natuurlijk moesten juist op dat ogenblik al onze klasgenootjes passeren. Toen ik, lijkbleek natuurlijk, samen men Annelies, die vol overgeef hing, uit de attractie kwam, werden we langs alle kanten bekeken en uitgelachen. “Mannen, moet je zien hoe bleek onze vuurtoren ziet!” “Amai strevertje, je braaksel ziet er al even oranje uit als je haar!” Ik ben dan ook beginnen wenen en ben naar mijn fiets gelopen en onmiddellijk vertrokken. Later op de dag belde Annelies me op om te vragen hoe het met me ging en om te zeggen dat ik het me allemaal niet zo hard hoefde aan te trekken, dat de vlekken heus wel uit haar nieuwe debardeur zouden gaan. Met een bang hartje voor wat er de volgende dag zou komen, ging ik uiteindelijk slapen. De volgende dag brak aan en deze dag had ik dus helemaal geen zin om naar school te gaan. Eerst 2 uur gedrag, waar ik dolblij mee was omdat ze me dan toch gerust lieten. Maar dan, 2 uur LO en nog een s3 uur film ook! Het was gewoon de ergste dag van mijn hele schoolcarrière! Daarbij kwam dat ik tijdens de film honderden stukjes plakkerige snoepjes in mijn haar gekleefd kreeg waarvan mama er een paar uit mijn haar moest knippen. Hierdoor heb ik 2 kale plekken in mijn haar wat dus weer iets nieuws is om over uitgelachen te worden. Het valt dus goed te begrijpen dat ik enorm gelukkig ben dat ik vandaag maar een halve dag naar school hoef te gaan. Eindelijk nog eens een namiddagje gerust, thuis, waar ik me goed voel… Neel Peeters

19-10-2007 om 00:00 geschreven door Neel  

“Neel…Neel…Neel” verdorie het is half 7u , kom uit je bed ! Dit is het vreselijke gekrijs waar ik elke dag mee wakker wordt. Mijn mama houd er namelijk van mensen op een manier te wekken die je zelfs je grootste vijand niet toewenst. Pff…dat betekent weer een hele dag naar school gaan om daar weer zeven volle uren geviseerd ,uitgelachen en gekleineerd te worden. Het ergste is dat ik er geen benul van heb waarom dit gebeurt. Eerst dacht ik dat ze lachte om mijn uiterlijk, maar volgens papa is “hoogblond” zijn helemaal niet zo grappig . Vanwaar dan al die bespottelijke bijnamen als: “vuurtoren” of “dikke rosse ”?. Volgens mama gewoon uit jaloezie…maar ik weet het niet meer. Als het niet om mijn haar is , dan misschien om mijn figuur? Ik ben gewoon een “volslank” meisje van 17jaar en ben 1m55 groot, daar is toch niets mis mee. Ten slotte draag ik een best wel hip montuur van fisher-price. Wat dus ook niet echt grappig hoeft te zijn. Nu ja , vandaag zou ik er mogelijk iets minder goed uit zien. Ik heb het namelijk gisteren wat te bont gemaakt. Ik zat in de finale van “De Nationale Wiskundeolympiade.” Wat er voor zorgde dat ik pas om 21u in mijn bed lag. Zo’n zwaar avondje uit is toch al snel een aanslag op je uiterlijk. Maar die rust haal ik de komende maand wel in. Tenminste als de vergaderingen van “De fysica vrienden” niet te vaak uitlopen. Maar goed, naar school gaan moet nu eenmaal en tenslotte ga ik erheen om bij te leren. Na mijn tanden te hebben gepoetst en mijn door oma gemaakte trui te hebben aangetrokken, mag ik niet vergeten mijn pil te nemen. Oh…maar niet DE pil hoor. Alsof ik die ooit zou nodig hebben, geen kat die mij ziet staan. Nee, ik moet van de dermatoloog tabletten slikken om mijn hevige acné tegen te gaan. Een dag overslaan heeft immers fatale gevolgen voor mijn talgproductie. Na het ontbijt ben ik klaar om naar Annelies te fietsen , mijn beste vriendin op deze hele planeet. Met haar rijdt ik altijd naar school. Eigenlijk doen we zo wat alles samen . In de klas zitten we altijd naast elkaar, links op de eerste rij. Puur strategisch natuurlijk, want van op die plaats zijn de matrices nu eenmaal het duidelijkst te lezen. We lunchen samen , doen onze groepswerken ( indien mogelijk ) samen, praten samen over jongens en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het enige dat we , in tegenstelling tot de populaire tuttenbellen op OLVI , niet samen doen is het toilet bezoeken. Kan je het je voorstellen met twee tetteren terwijl je je boodschap probeert te doen, gewoonweg walgelijk! Als we eenmaal op school zijn aangekomen zetten we onze fietsen netjes waar ze horen, beneden in de fietsen stalling. Boven mag niet , dit is de plaats voor de mensen die s’ middags hun fiets mee naar buiten nemen. Maar ik blijf tijdens de middag liever binnen mijn vertrouwde habitat en eet dus rustig mijn boterhammetjes op in de refter. Hier heb ik dan ook nog even de kans mijn les te herhalen …ik zou zo maar eens een detail moeten vergeten en zo slechts een 8 ,of erger nog , een 7 op 10 kunnen halen. Ik zou het mezelf amper kunnen vergeven. Om 8u25 gaat de bel en barst de hel los. De rest van de klas komt in de rij staan en de opmerkingen beginnen : “halo, vuurtoren”…”uit de weg strever”…”amai rosse,nieuw kapsel?”. Tot de leerkracht de klas komt halen ,  dan is 6.5 plots één hechte groep. De hypocrieten! Maandag is voor mij , wat de lessenrooster betreft , normaal gesproken een hoogdag. Twee uur wiskunde en een uur natuurwetenschappen op dezelfde dag, wat wil een mens nog meer. Maar vandaag was anders. We hadden twee uur studie , die van wiskunde was ziek! Dat was zo wat het ergste wat me vandaag kon overkomen. De klas in euforie en Annelies en (vooral) ik in het middelpunt van de belangstelling. En dat is absoluut niet zo positief als het klinkt , in ons geval betekent dat het onderwerp zijn van gesprekken en meestal nog van grappen ook. Je merkt het heus wel als men met zijn vijven jouw richting uitkijken en vervolgens beginnen te schateren dat het een lieve lust is. Leuk is anders…maar ik heb me dan maar verdiept in de taak die de leerkracht had opgegeven. En zo was de les voor ik het wist ten einde. Als ook de dag …de lessen volgden elkaar aan een vlot tempo op en om kwart voor 4 kon ik eindelijk naar huis. Oef de spits is er af nog vier dagen te gaan en we zijn weer  twee dagen gerust. Thuis kan ik mezelf zijn…ik Neel Peeters.               

11-10-2007 om 00:00 geschreven door Neel  

Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt.  Het is gewoon zoals je het zélf wenst.  Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed.  Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.

Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat.  Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard. 

27-09-2005 om 16:32 geschreven door Neel  

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!

27-09-2005 om 16:32 geschreven door Neel