Na de zware week die ik achter de rug heb met negatieve uitschieters het voorval op de kermis en mijn haar dat helemaal naar de knoppen was had ik op betere tijden gehoopt. Maar dat sloeg even tegen zeg! Mijn klas was namelijk gisteren op het geniale idee gekomen om tijdens de les wiskunde de klas op stelten te zetten omdat die schone van wiskunde een beetje bijziend was. Dat dacht ik tenminste toch.  Tijdens wiskunde, ik kon het niet geloven? Dat was gewoon zonde van mijn tijd maar aan de andere kant was dit wel de ideale kans om mij te integreren in de klasgroep. Het  was trouwens de eerste keer in heel mijn leven dat er iemand op de speelplaats zich met mij durfde te vertonen, Annelies buiten beschouwing gelaten natuurlijk. Daarom vond ik het al raar. Maar soit, ik dacht er niet bij na en wou dit gewoon doen in tegenstelling tot Annelies me een beetje populair te maken. Zij was de enigste van de klas die niet mee deed aan onze stunt en daardoor delfde ze dus haar eigen graf. Wat een flauw trees, dacht ik maar dat heb ik natuurlijk niet laten merken, het blijft tenslotte mijn enigste vriendin op deze planeet. Tijdens de les wiskunde werd het plan uitgevoerd. Terwijl de leerkracht een zeer uitgebreide oefening op het bord schreef gingen we allemaal klaar staan  om  door het raam naar buiten te gaan. Ik mocht als eerste gaan omdat er volgens mijn klasgenoten niemand het voortouw durfde te nemen. Dus ik klom naar buiten met een hartslag van 150 per minuut. Ik liet dat natuurlijk niet merken maar zenuwachtig dat ik toen was, niet te schatten!Nog nooit had ik zotte toeren in mijn school uitgehaald. Toen ik uiteindelijk buiten was voelde ik me echt de durver van de klas. Maar toen ik de volgende wilde helpen sloten ze ineens het raam vlak voor mijn neus.  Die snotneuzen gingen gewoon als voorbeeldige leerlingen op hun plaats zitten en volgende de les zo aandachtig. Dit had ik zelfs nog nooit gezien. Annelies zat daar in de klas zonder zich te veroeren. Natuurlijk was het mijn eigen schuld maar moest ze me daarvoor in de steek laten. Onze klas is gelegen aan de straatkant dus stond ik op straat en moest ik wachten tot de schoolpoort terug openging. Ik heb de les dan maar proberen te volgen enkel door op het bord te lezen. De oefeningen die op het bord stonden waren als Chinees voor mij omdat ik mijn favoriete leerkracht niet kon verstaan .Later op de dag ben ik terug naar binnen geglipt en hebben ze mij terecht uitgelachen, hoe kon ik nou zo dom zijn. Die avond zat ik even in een dipje omdat ik niet kon volgen bij de fysicavrienden. Das was mij nog nooit overkomen. Maar met de steun van de mijn leraar van de fysicavrienden heb ik de bijna fatale achterstand ingehaald. Met de kale plekken in mijn haar hebben ze ook nog gelachen maar daar was ik al op voorbereid. Toch ondanks de mentale voorbereiding kwam het hard aan. Dankzij een ingeving van mijn waardevol brein hoop ik dat er morgen niet meer met mijn kapsel gelachen wordt. Ik ben namelijk mijn idool Britney Spears gevolgd door al mijn haar af te scheren. Dat zijn ineens twee vliegen in een klap want ik heb geen kale plekken  meer in mijn haar en niemand kan zien dat ik eigenlijk van nature ros ben. Nu ben ik eens benieuwd wat mijn klasgenoten ervan gaan vinden. Mijn medegenoten bij de fysicavrienden vonden het alvast goed. Ze zeiden dat het een fris coupke was. Annelies zei dat het een creatieve  gedurfde  maar stijlvolle oplossing was. Ik natuurlijk heel gecharmeerd door de complimenten maar ik ben niet gaan zweven daarvoor ben ik te bescheiden. Nu  ga ik slapen want ik mag nog maar 2 minuten op de computer van mijn mama en ik moet mijn  blog nog uploaden. Ze slaapt wel al maar in haar dromen ziet zij alles. Dat heeft ze mij toch gezegd. Slaapwel!

26-10-2007 om 17:33 geschreven door Neel