Neel! Ik zeg het niet nog een keer!! Pff met een diepe zucht zwier ik mijn linkerbeen en daarna mijn rechterbeen uit mijn bed. De reden waarom ik zo slecht gehumeurd uit mijn bed kom, is niet omdat ik nog moe ben. De vergadering van de Fysica vrienden was immers op tijd afgerond waardoor ik op mijn normale uur in bed lag en ik dus 10 uur en half heb kunnen slapen. De reden waarom ik echt niet naar school wil vandaag is een gevolg van het voorval dat zich maandag voordeed op Boom jaarmarkt. Ik ben namelijk samen met Annelies naar Boom jaarmarkt geweest. Nadat we naar de koeien en schapen waren gaan kijken, besloten we nog even over de kermis te lopen. Dit is normaal niet van onze gewoonte aangezien ik de kermis iets vind voor onintelligente mensen die hun geld graag uitgeven aan dingen de hun dierbare hersenen door elkaar schudt. Maar ja, omdat Annelies persé een suikerspin wou, ben ik dan maar mee geweest. Toen we voorbij de Octopus passeerden, hield Annelies ineens halt. Zouden we toch niet eens één keer de Octopus uitproberen? Eerlijk gezegd had ik er echt geen zin in, maar om Annelies een plezier te doen heb ik uiteindelijk toch maar ingestemd. We namen plaats in een karretje en de attractie begon te draaien. Naar mijn mening draaide de attractie veel sneller dan door de normen toegelaten is en het duurde dus ook niet lang vooraleer ik me misselijk begon te voelen. En ja toen gebeurde het In dat karretje heb ik overgegeven op Annelies. En natuurlijk moesten juist op dat ogenblik al onze klasgenootjes passeren. Toen ik, lijkbleek natuurlijk, samen men Annelies, die vol overgeef hing, uit de attractie kwam, werden we langs alle kanten bekeken en uitgelachen. Mannen, moet je zien hoe bleek onze vuurtoren ziet! Amai strevertje, je braaksel ziet er al even oranje uit als je haar! Ik ben dan ook beginnen wenen en ben naar mijn fiets gelopen en onmiddellijk vertrokken. Later op de dag belde Annelies me op om te vragen hoe het met me ging en om te zeggen dat ik het me allemaal niet zo hard hoefde aan te trekken, dat de vlekken heus wel uit haar nieuwe debardeur zouden gaan. Met een bang hartje voor wat er de volgende dag zou komen, ging ik uiteindelijk slapen. De volgende dag brak aan en deze dag had ik dus helemaal geen zin om naar school te gaan. Eerst 2 uur gedrag, waar ik dolblij mee was omdat ze me dan toch gerust lieten. Maar dan, 2 uur LO en nog een s3 uur film ook! Het was gewoon de ergste dag van mijn hele schoolcarrière! Daarbij kwam dat ik tijdens de film honderden stukjes plakkerige snoepjes in mijn haar gekleefd kreeg waarvan mama er een paar uit mijn haar moest knippen. Hierdoor heb ik 2 kale plekken in mijn haar wat dus weer iets nieuws is om over uitgelachen te worden. Het valt dus goed te begrijpen dat ik enorm gelukkig ben dat ik vandaag maar een halve dag naar school hoef te gaan. Eindelijk nog eens een namiddagje gerust, thuis, waar ik me goed voel Neel Peeters
