Toen ik zaterdag ontwaakte speelde de gebeurtenissen van de avond ervoor zich als een film af in mijn hoofd. Een horrorfilm met Annelies in de hoofdrol als boze heks.

De tranen stroomde over mijn wangen als watervallen. Hoe kon ze haar beste vriendin zomaar een mes in de rug steken. Vincent met zijn blonde lokken en zijn stralende groene ogen was mijn droomprins ze had het recht niet hem aan te raken. Ik vertoefde een hele voormiddag in mijn bed bang om deze veilige schuilplaats te verlaten.

Tegen 12 u weergalmde mijn moeder’s stem door het huis” Komen eten Neelie peelie”.

Met tegenzin zwierde ik eerst mijn linkerbeen en dan mijn rechterbeen uit bed. Ik slenterde de trap af en plots drong er een bekende geur mijn neus binnen. Ik kreeg een krop in mijn keel. We aten kip.

“Hoe smaakt de kip  Neel?” vroeg mama opgewekt.

“Hoe smaakt de kip? Hoe smaakt de kip?” riep ik met een iets wat hysterische stem. “Van buiten ziet hij er mals uit maar van binnen is hij hard! hard! Mam keek mij ongerust aan. “Wil je misschien nog wat appelmoes liefje? “Appelmoes daar begint het mee he! Iemand biedt de kip een klein beetje appelmoes aan en voor je het weet gaat de appelmoes met je kip lopen!” Ik stormde de kamer uit.

Voor de rest van die verschrikkelijke dag bleef ik opgerold als een egel in mijn warme bedje liggen. Annelies heeft wel 5 keer gebeld maar geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om op te nemen. Ik zou het niet kunnen verdragen om haar irritante stem te horen gewapend met honderd verontschuldigingen die mijn brandende hartzeer nooit zouden doven.

Maandagochtend werd er geschiedenis geschreven: ik Neel Peeters zag op tegen een maandag geestverruimende wiskunde en natuur. Eenmaal in de klas kwamen, tot mijn verbazing, 2 jongens mij vertellen dat ze mij gemist hadden op het feest en dat ik een oogverblindende verschijning ben nu mijn haar aan het teruggroeien is.

Tijdens het 2^de lesuur glimlachte Annelies naar mij. Ik kon er niet uit opmaken of deze lach een “het spijt me” lach was of een uitdagende maar daar zou ik weldra achter komen.

Ik wende mijn hoofd af  en liet duidelijk uitschijnen dat ik nooit zou teruglachen. Tijdens het uur wiskunde was het hek helemaal van de dam!Onze testen van matrices werden overhandigd. Ik had een mooi ronde 8 en hou je vast aan de takken van de bomen Annelies had een 9.

Hoe haalt ze het in haar hoofd 1st de liefde van mijn leven af te snoepen en dan mij te verslaan op mijn terrein. Nu was het oorlog!!Het eerste verbale gevecht werd gestreden op dinsdag tijdens het laatste lesuur namelijk: godsdienst.

De leerkracht deed een lange redevoering over wat echte vriendschap inhield en wat de bouwstenen waren voor wederzijds respect in zo een delicate band tussen mensen.

“Als het over echte vriendschap gaat dan moet je onze plaatselijke expert aan het woord laten he Annelies.”zei ik uitdagend, enkele meisjes van onze klas giechelde. ”Durf niet” antwoordde ze met haar tanden op elkaar geklemd. ”Ik wil alleen even aanhalen dat je me nooit uit de nood hielp wanneer iemand mij uitschold voor vuurtoren.”antwoordde ik rustig. “Je mag al blij zijn dat ik naast je wou lopen op de speelplaats.” Snauwde ze terug “Komaan is dat al dat je in je mars hebt om mij te kwetsen.”riep ik minachtend terwijl ik recht sprong van mijn stoel. “Eigenlijk nu ik erover nadenk is het grotendeels door jou dat ik zoveel gepest ben geweest!” brulde ik woedend! “Wat? Hoe durf je!!” riep Annelies met tranen van woede in haar ogen.“Ja hoor, die keer dat jij me uit dat raam liet klauteren terwijl jij goed genoeg wist wat er ging gebeuren! Of toen ik door jouw schuld uitgelachen werd omdat jij zonodig in de Octopus wou!!!!En alsof dat allemaal niet erg genoeg is ga jij, op het moment dat ik mij eindelijk terug wat goed voel in mijn vel, de jongen versieren waar ik verliefd op ben!!Dat is jouw visie op wederzijds respect zeker??!!Hierbij zijn alle meisjes gewaarschuwd verstop je mannelijke wederhelft of zij gaat ermee lopen!!” Annelies sprong op mij af en deed een poging om met al haar kracht aan mijn haar te trekken maar aangezien dit nog maar zeer kort was kreeg ze er geen grip op, verloor haar evenwicht en viel aan mijn voeten! Daar bleef ze kokend van woede liggen. Ik bukte mij en fluisterde stil in haar oor: “ Als je denkt dat je gewonnen hebt op het gebied van Vincent, ben je verkeerd!!Ik ben nog maar juist begonnen!!Laat de spelen beginnen!”.

22-11-2007 om 18:26 geschreven door Neel