Mark Donné had na de eerder tegenvallende resultaten van Kessel, Langdorp en Gierle iets recht te zetten ! Ondanks de verkeeerde bandenkeuze wist hij in de Vulkanbike zijn streng goed te trekken en legde beslag op de derde plaats overall . De Trek KMC biker mocht als beste master het podium op.
"Afgelopen weekend afgezakt naar het Duitse Daun, voor de Vulkanbike marathon. Ik had in het begin van het seizoen hier reeds aan gedacht, en nadat de trainingsmakkers van team Derdaele me ook nog eens meevroegen, met het oog op een goed teamklassement, hebben ze me ook. Na de pech van de laatste weken was ik zeer gemotiveerd.
Vrijdagnamiddag al een stukje van het parkoers gedaan, maar lang moeten zoeken voor we het goede starttraject vonden, dus eigenlijk vooral asfalt en snelle schotterwegen gehad. Op advies van Kristof Houben en Rony Vandael snelle banden, hard opgepompt. Het moest vooral goed bollen. Vorig jaar reden de snelste renners 28km/h gemiddeld. Ook Tim Wynants was op het parkoers geweest met het Trek Brentjens team en wist te vertellen dat het wel nat was, maar harde ondergrond. Zeker achteraan niet veel grip nodig.
Achter liet ik dan ook de snelle XR1 band liggen, voor ging ik toch voor een revolt, maar wel goed hard gepompt.
Veel Belgen aan de start. Met o.a. landgenoten Gody Jacobs en Sebastien Carabin die al zeker buiten categorie waren. Het zou dus moeilijk worden voor een goede klassering.
Bij de start een matig tempo. Ik kon me redelijk voorin houden, in het wiel van Carabin. Plots volgde een demarrage van Gody Jacobs. Een Duitser ging mee. Ik besloot nog even te wachten. Toen in een stukje bergaf ook Carabin het meende, ging ik ook mee. Echter een snelle bijtrap afdaling, Carabin ging heel hard, ik kreeg het niet meteen dicht, wilde ook geen zotte risicos nemen zo snel bergaf.
Carabin kwam vooraan aansluiten, ik zat even alleen 4de.
Echter in de eerste echte klim kwam een hele groep achter me terug, de Duitser vooraan moest ook snel lossen bij het Belgische geweld en vervoegde ons.
Ik hield het tempo even strak, kijken wat de Belgische toppers zouden doen, of ze me zouden laten terugkomen
Maar veel zin had het niet .. Indien die mannen het menen, lig ik er toch meteen af
Al vrij snel verdwenen deze 2 toppers dan ook uit het zicht.
We waren in de achtervolgende groep met een klein 10tal. Daarbij ook gelegenheidsploegmaat Rony. Na een zware klim waren we plots met 3, ik had 2 Duitsers voor me, ik nam niet over en Rony kwam met de rest terug.
Dan een zeer vettige klim, waar we ook enkele renners van de 100km voorbij moesten, ik zakte aanvankelijk wat terug in de groep, had geen grip achteraan. Toen het echt stokte koos ik al snel voor het lopen en maakte meteen veel plaatsen goed.
Boven op de schotterweg waren dezelfde Duitsers weer voorop, ik knalde er meteen heen, nam weer niet over en even later volgde ook Rony met nog enkele renners.
Maar in een volgende klim waren we weer met ons 3 weg, duidelijk de sterkste van de bende na de ongenaakbare Jacobs en Carabin.
In een vettige afdaling had ik geen enkele grip, zowel voor- als achterwiel kozen hun eigen weg. Het was veel vettiger dan verwacht, de bandenkeuze was helemaal fout. Gelukkig ging 1 van de Duitsers nog slechter naar beneden dan ikzelf.
Nog 1 keer kwamen 2 renners terug in deze afdaling, maar enkele kilometers later werden deze mannen dan ook echt definitief weggeblazen bergop.
Na 1/3de wedstrijd zat ik daar dus voor plek 3 met 2 Duitsers. Ik bekeek de mannekes even: pff, ik was op stap met 2 lichte pismannekes van ik schat een 60-65kg. Het zou een ZEER zware dag worden bergop.
En inderdaad, onderweg ging het redelijk op de lopende klimmen en tussenstukken, echter op de steile klimmen had ik best last, moest altijd gaten laten.
Ook zeer veel last met de banden. Compleet verkeerde keuze gemaakt. Minstens een 6tal keer moest ik te voet omhoog, waar de andere 2 wel bleven rijden. Vooral enkele klimmen in nat gras, waren onmogelijk omhoog te fietsen. Boven dan vol geven voor het gat weer te dichten. Kostte onnodige krachten.
Vooral de jonge renner leek me zeer sterk. Goed bergaf, en sterk bergop. Toen de andere renner even gevallen was (hij was een ramp bergaf), wachtte hij even op de volgende klim. Ik had er ook weer last bergop, dus wachtte hij op ons allebei, en begon even doodleuk op zijn achterwiel bergop te rijden !! Die was dus echt sterk.
Compleet tegen mijn natuur in, heb ik eigenlijk zowat niets op kop gereden. De andere renners vroegen dit ook nooit, ze zagen goed dat ik vaak moest lossen bergop.
Zeker rond half wedstrijd, begon ik diep vanbinnen echt te smeken: jongens, neem me nog even mee, zodat het gat achter ons hopelijk groot genoeg is, zodat ik nog 5de kan blijven !! Het was echt zeer lastig.
Even na de 2de bevoorrading, goed half wedstrijd, een zeer zware klim. Ik moest echt forceren maar kon de schade beperken tot enkele meters. Dan even vlak asfalt. Ik versnelde, maar nam ook tijd om te drinken !! Plots de mannen in de remmen, haaks naar rechts. Ik zag niet wat er kwam door struiken langs de weg, snel de drinkbus in de mond en ook in de remmen. Echter na de bocht, een zeer steile klim op weeral nat gras. Ik moest de bocht nemen, meteen schakelen ook en de drinkbus nog wegstoppen, steil bergop op nat gras zonder grip vanachter
dit lukte dus allemaal niet tegelijk en ik stond te voet, moest het hele stuk lopen.
Boven de schade opnemen, zeker een 20tal seconden. Was dit dan echt definitief de laatste keer? Ik overwoog om de mannen definitief te laten rijden.
Ik zocht mijn eigen tempo, nog een stevig tempo uiteraard. De volgende kilometers waren echter niet zo zwaar, en de Duitsers liepen niet verder weg. Ik besloot te versnellen en kwam terug dichter. Dan maar even goed gas, en ik kwam nogmaals terug, echt de laatste keer ?
Nog voor de laatste bevoorrading op nog 20km: de kortere afstanden die later gestart waren, kwamen meer en meer op onze weg. Een redelijk vettige klim, we waren aan het slalommen tussen de tragere renners. Plots de jonge kerel, die ik eigenlijk de beste vond van ons 3, reed als 2de, ik zoals de hele dag als laatste, maar hij bleef plots zitten, ging niemand meer voorbij. Huh ? Ik ging er dan maar voorbij, en heb hem niet meer teruggezien
Ik moest wel nog heel hard rijden om de andere renner weer bij te halen.
Maar nu leek de situatie plots anders. Ik had maar 1 concurrent meer voor plek 3 algemeen !! Echter moesten we op 10km van het einde wel nog een skipiste op, het hoogte punt van deze wedstrijd. Hoe ging ik dat eerst nog overleven
De renner die ik nog bij me had, had wel al enkele keren wat schakelproblemen gehad. Vooral bij vooraan van groot naar middenblad, dan gerammel en lawaai achteraan
Ik was nog maar net weer komen aansluiten, een asfaltklim, haakse steile bocht, hij schakelde terug vooraan, en rammel rammel
Hij vertraagde en ik ging hem rustig voorbij. Echter na de bocht keek ik om: niemand te zien. Hij had moeten afstappen.
Ik bleef hetzelfde tempo behouden, dat hij zich maar een beetje pijn deed om terug te komen !!
Maar hij kwam maar niet
Na enkele km nog steeds nergens te zien, en plots zat ik dus alleen, en de weg open voor een 3de plek algemeen.
Wie had dat durven denken ?? Ik was de hele dag duidelijk de minste van de 3, had amper een meter op kop gereden, ook nooit de mogelijkheid gehad. Ik lag vaker 10meter achter die mannen dan echt erbij
Nu enkel nog een tijdrit van een klein uurtje
Ik koos een goed tempo, keek veel om, maar zag nooit nog iemand.
De gevreesde skipiste viel uiteindelijk wel mee, op de kleine versnelling en een goede cadans.
Dan inderdaad kilometers lang op asfalt flauw naar beneden, vlot over de 40km/h. Hier goed doorgereden, hier zouden die lichte mannekes zeker niet terugkomen.
Dan de steile asfaltknik in het dorp. Ik koos al snel de kleine versnelling, achter me toch niemand te zien.
Door de bruuske overgang van lang hard rijden, naar plots weer klimmen, een getintel in het rechterbeen, plots ook in het linkerbeen. De kramp kwam op, oh nee !!
Maar plots riep een brandweerman op een kruispuntje: nog 300 meter. Gelukkig.
Ik kwam binnen als 3de algemeen. Ik was nog 2min weggereden van mijn naaste concurrent. Ik was zeer tevreden !!
Gody had echter specifiek ingeschreven bij de heren, bewust gevraagd om niet in de mastercategorie te rijden (scheelt een hele brok in het prijzengeld), dus werd ik winnaar bij de masters.
Gody Jacobs klopte zelfs Seba Carabin en werd algemeen winnaar.
Met gelegenheidsploegmaats Rony Vandael op plek 8 en Philippe op plek 14 winnen we ook met zelfs 1,5uur voorsprong het ploegenklassement, en mogen volgend jaar gratis deelnemen !!
Dit zullen we dan ook zeker doen. " aldus de Limburger uit Hamont.
Categorie:Marathon
|
