Maandag 13 september : dag 2 zit er op. 
Met 85km en 1632 hoogtemeters van Houffalize naar Rochefort in de benen, kan onze man terplaatse alleen maar bevestigen dat het zwaar was.

Kevin Verschueren:
" De lege benen van gisteren hebben zich doorgezet naar vandaag. Er was wel enige verbetering en het was ook de zwaarste rit, zowel technisch als conditioneel met zijn steile klimmen (2 montée impossibles!) en afdalingen. Ook de nodige modder was aanwezig wat het parcours alleen maar zwaarder maakte.

Toch hadden we nog tijd voor enige ontspanning en plezier. Zo maakten we regelmatig tijd voor een foto, reden door riviertjes, klommen op tanken uit de buurt, etc .
Aangekomen op checkpoint 1 in La Roche en Ardenne waren we zeer tevreden dat we onze boterhammekes, die we s'morgens voor de rit bereiden, konden verorberen, het was nodig, want slecht 1/3de van de totale klimmeters die we moesten doen zat in de benen! Dat beloofde."

Deze etappe was ondanks de zwaartegraad zeker de moeite waard.
Volgens  de  30 jarige PC healer  uit Mechelen is Duchenne Heroes zeker aan te bevelen aan mensen  die twijfelen om deel te nemen. De Belgische editie heeft qua mountainbikefun en uitdaging veel meer te bieden dan de Nederlandse versie.

"Onze  Nederlandsecollega kan dit alleen maar bevestigen. Toen hij afscheid nam aan checkpoint 2 in Marche en Famenne zei hij dat hij met spijt ons moest verlaten en jaloers was op onze mooie parcours die we mochten rijden!
Na checkpoint 2 begon voor mij het moeilijkste deel van de dag, de verzuring trad niet op zoals gisteren, maar de fut was eruit. Met nog maar 400 meters te klimmen was het voor mij toch een ware uitdaging om het parcours uit te rijden. Uiteindelijk slaagde ik hier toch in, maar de laatste 10km kwam men snelheid met moeite over de 15km/h. Doordat Danni eigenlijk wedstrijdrijder is en zoveel sterker dan ik hebben we dan ook besloten om van team te wijzigen. Het was heel aangenaam rijden,  maar iemand die graag snel rijd,  wil ik niet ophouden.
Morgen rijd ik dan ook samen met een team van 2 personen waar we vandaag gelijk mee vertrokken zijn en die we onderweg dan weer eraf reden, zij later ons weer inhaalden en visa versa. Dit was wel grappig en uiteindelijk besloten we om een sprintje te plaatsen om te zien wie de snelste was. Wie de winnaar was weten we niet want het was een ware fotofinish. En eigelijk moeten we dat ook niet weten , want Duchenne Heroes is plezier maken, elkaar steunen en geld bij elkaar rijden voor het onderzoek!"

Voor dinsdag hoopt Verschueren op betere benen  EN ... op  hetzelfde weer .
Want wie zei er ook weer dat het ging regenen : Maarten ?
Voor de rit naar Monthermé in Frankrijk  wordt er alvast goed weer voospeld , maar als we medeorganisator  Maarten Gijbels moeten geloven, moeten  de regenvesten boven gehaald worden.

In weken waarin de missionarishouding en goddelijk genot ineens een heel andere betekenis kregen, zou men bijna vergeten dat er ook nog moet worden gekoerst.
Daarom vertrokken Stefaan Van  Gendt, Hans Planckaert en Tim Haesevoets  zaterdag naar Plettenberg voor de P-weg mtbmarathon.
88Km en dik 2200hm stonden voor ons op het programma.

Tim Haesevoets :
"Aangezien we logeerden in Attendorn, zo'n 16km van Plettenberg, besloten Hans en ik 's morgens met de fiets naar de start te rijden om op te warmen. Hans kon zo ook nog een héél klein beetje wennen aan zijn nieuwe fietspositie. Het was nog fris en in de afdalingen stonden de tranen dan ook in onze ogen. Vrijdag had Stefaan in het Smart Cycling trainingscentrum met de gloednieuwe bikefit apparatuur de ideale fietspositie van Hans bepaalt. Deze ideale positie zou Hans moeten helpen om tot nog betere resultaten te komen en om zijn lichaam zoveel mogelijk te sparen.
Bij onze aankomst in Plettenberg had Stefaan onze startnummers al mooi afgehaald en de bevoorradingsposten in de gps opgeslagen. Zo kon hij ons op regelmatige tijdstippen van verse W-cupkes voorzien. De start was om 9u, Hans stond in de eertse startbox en ik in de tweede. Na het aftellen klonk het startschot en kon ik al direct in de achtervolging op mijn teammaat. Het ging direct zeer snel en alles viel dan ook zeer snel uiteen in kleine groepjes. De eerste klim verliep over asfalt en was al direct een stevige klepper. In de verte zag ik de kopgroep met Hans aan het staartje ervan. Bovenop de klim stond een gigantische Milkakoe en een hele meute uitzinnige toeschouwers. Die paarse koe werkte op mij als een rode lap op een stier en ik kwam slechts 15m na Hans boven. Het zweet liep daar al goed van mijn voorhoofd.  In de daarop volgende afdaling kwamen we met een groepje van een 8tal renners samen. Hier draaide het ook direct goed rond maar we lieten onze Duitse metgezellen het meeste kopwerk doen. De volgende klim was er eentje van het Duitse soort: schotter, niet steil en lang. Hans vond het hier niet snel genoeg gaan en besloot op zijn eentje weg te rijden. Toen Hans enkele tientallen meters voor ons uit reed en blijkbaar niemand aanstalten maakte om het gat te willen dichten besloot ikzelf achter mijn teammaat aan te gaan. De klim was echter spek naar Hans' bek en hij liep verder uit. Na een zeer natte afdaling kwamen we weer asfalt. Het was een zeer lang toeristisch fietspad. Op een gegeven moment moesten we dit echter verlaten en had men het parcours rond een openluchtzwembad gelegd. Zeer speciaal parcourske, ook hier weer redelijk wat volk om ons aan te moedigen. Dan weer verder over dat fietspad, totdat we weer een zijpaadje moesten indraaien. Ditmaal leidde men ons door de tuin van een rusthuis, alle oudjes zaten ons daar van op hun terras of naast het parcours te bewonderen. Nadat ik weer volop in de achtervolging was op Hans kwam er een klein groepje terug aansluiten, al is aansluiten niet het juiste woord. Ze vlogen me daar voorbij met een snelheid van dik boven de 40km/u, ik kon maar net aanpikken. Het draaide hier dan ook nog eens zeer goed rond zodat de snelheid er echt wel in bleef. Vlakke stroken kunnen niet blijven duren als je aan 2200hm moet geraken en dus ging het weer gestaag bergop. Al snel bleven we nog met 3 van de groep over. Ik nam hier ruim de tijd om een beetje op krachten te komen in het wiel een een energiereep te eten. Na een steiler stuk bleven we nog met twee over en ik besloot dan maar mijn deel van het werk te doen, het tempo onderhouden en proberen om niemand nog te laten terugkeren. Bovengekomen merkte ik ineens Hans op en ik dacht direct dat hij was platgereden. Gelukkig was dat niet het geval en twijfelde hij welke richting hij moest volgen. Hier stond een groot bord met splitsing van de afstanden op vermeld, 45km naar links en 88km naar rechts. Rechts was echter een dichtgegroeid bospad dat precies al jaren niet gebruikt was. We besloten even door te rijden om daar te zien of we juist zouden zitten. En inderdaad, aan één van de vele bevoorradingen was de eigenlijke splitsing. Nu zaten we met 3 en wij natuurlijk in de beter uitgangspositie. We probeerden het tempo zo goed mogelijk te onderhouden en toch onze Duitse vriend zoveel mogelijk op kop te laten rijden. Ondertussen had Stefaan ons voorzien van verse brandstof, het was hoog nodig want de bidons waren el een tiental minuten leeg. Tijdens de afdalingen hadden we wel al in de mot dat onze metgezel de snellere daler was op zijn fully. Ook in één van de soms zeer technische afdalingen schoof mijn voorwiel onderuit over een boom die op zijn langs onder de modder lag. Ik reed niet snel en dus viel de schade wel mee, de korstjes op mijn knie van mijn val in Houffa waren wel weer weg en ik bloede wel redelijk maar dat zou wel stoppen. In de tussenstukken konden Hans en ik wel telkens zonder veel problemen terug in zijn wiel komen. De kilometers vorderden snel, de hoogtemeters werden meer en meer voelbaar. Ondertussen probeerden we natuurlijk ook te genieten van de prachtige streek. Echt een openbaring, nooit gedacht dat deze streek zo mooi was. Prachtige panorama' s kregen we hier voorgeschoteld.

Ondertussen werd onze metgezel wel op de proef gesteld, op een korte maar steile helling besloot ik eens goed door te trekken in de hoop alleen weg te rijden. Hans bleef mooi in zijn wiel zitten. Jammer dat er weer een technische afdaling volgde waar onze Duitse vriend weer mooi kwam aansluiten, pech dus. Op zo'n 8km van het einde leek ons plan te slagen en kon ik zonder echt te versnellen mijn twee kompanen achterlaten. Hans was de ideale teammaat en bleef mooi zitten zodat ik al snel een mooie voorsprong had. In de daaropvolgende afdaling vreesde ik nog wel voor een terugkeer maar aangezien het een brede en niet zo lange was, direct gevolgd door een steile klim kon ik mijn voorsprong nog uitbouwen. Nu was het echt pompen of verzuipen. Toen ik uit het bos kwam en de afdaling naar Plettenberg inzette, moesten we ineens weer het bos in. Ook hier was het in dalende lijn en ik dacht dat we zo mochten binnen rijden. Daar had de organisatie duidelijk anders over gedacht en we mochten weer klimmen. In de verte merkte ik plots nog een biker op, één uit de kopgroep van 6 die meteen bij de start weg waren gereden en waar Hans net niet met mee kon. Ik reed in één ruk naar hem toe en liet hem ook meteen te plaatse, hij had duidelijk last van krampen. Dan volgde het verlossende bord met de vermelding: Laatste afdaling naar Plettenberg! En wat voor een afdaling, een zéér lange en mooie single-track met hier en daar van die korte haarspeldbochtjes. Ik besloot hier zeker geen risico's meer te nemen en zo kwam de man met de krampen nog terug op mijn wiel. In de straten van Plettenberg zouden we spurten voor de 6de plaats, ik zette aan en sloeg meteen een gat. Het deed deugt om na deze zware rit in extremisch toch nog een plaatsje te winnen. Een kleine 30seconden later bolde ook Hans over de streep, hij had zijn metgezel nog kunnen afschudden om mooi 8ste te worden.

Tijdens de deugddoende douche bleek mijn knie toch zwaarder gehavend dan gedacht. Er zat een ferme snee in mijn onderbeen. Zo goed mogelijk uitgewassen en dan maar een pleister erop. Ook mijn broek en truitje deelden in de klappen, gescheurd. Het zit niet mee de laatste weken qua valpartijen.
Nadat we onze blik op de uitslag hadden geworpen was alle ellende zeer snel vergeten. Ik werd 3de bij de masters 1 en Hans Planckaert  2de M2, al hadden ze bij Hans eerst zijn leeftijd bij de m1 geplaatst wat hem daar op de 4de plek opleverde. Gelukkig hadden ze tijdig hun uitslag gecorrigeerd zodat we beiden op het eindpodium mochten!
Het was dus een weer een zeer geslaagd weekeind voor Smart Cycling, al had het hier wel bloed, zweet en tranen gekost. " luidde het verslag van Tim Haesevoets.

De crew van het Klein-Brabant MTB Racing Team is volop bezig met het in elkaar boksen van hun END OF MTB SEASON PARTY powered by T-Blow !

Deze party zal plaatsvinden in het Cultureel Centrum Ter Dilft op 6 november 2010 en is een verlengstuk van de verkiezing van 'Mountainbiker van het Jaar' : ook gekend als de Granny Awards, en reeds enkele jaren georganiseerd door Maarten Paulissen.
Die verkiezing  is aan zijn vierde editie toe en komt  na Zonhoven en Diest  op 6 november naar het CC in Bornem,  vanwege zijn uitstekende accomodatie !

De party zal swingen dankzij DJ Pipse en er worden ook workshops en demo's gegeven in BMX (onder begeleiding van Jimmy Van Belle) en Trial (onder begeleiding van Iciar Van Den Bergh). Meer info over het volledige programma volgt later.

Voor deze avond zijn er combitickets (verkiezing+party) voorzien vanaf 1 oktober : www.mountainbikervanhetjaar.info

Na zijn  3 de plaats in de Vulkanbike op zaterdag was het voor Robby De Bock een beejte  afwachten hoe hij zich  in Gent zou voelen.
Gent was na Waregem  de tweede manche van de City mtb Challenge. In Waregem werd de Waaslander tweede na  Bart Aernouts,   de verwachtingen lagen dus hoog .

" In de qualificatiewedstrijd werd ik tweede na Nicolas Vermeulen. Na deze wedstrijd merkte ik duidelijk het verschil in optrekken tov Waregem, die E-hub geeft toch net dat ietske meer explosiviteit precies, het zou in de finale nog van pas kunnen komen!

In de grote finale verscheen ik aan de start met onder andere beide Nationale kampioenen Vermeulen en Van Hoovels. Na een matige start dook ik als vijfde de oplegger in waarna alles op een lint werd getrokken, al snel zat ik tweede in het wiel van Nicolas Vermeulen, Van Hoovels volgde op hooguit tien meter.

Twee rondes later begint Nicolas erg te wiebelen op z’n fiets, lek achteraan . Voor mij uiteraard het signaal om meteen vol door te gaan nu de weg voorlopig nog vrij is van gedubbelden. Ik neem snel 30m en blijf eigenlijk een hele koers zo’n 6-7" voor Kevin Van Hoovels. De laatste ronden rijd ik iets voorzichtiger en na twintig minuten wedstrijd finish ik dan ook als winnaar, uiteraard ook eerste belofte.

Zo win ik het eindklassement bij de beloften én bij de elites. Altijd leuk en vooral een erg fijne afsluiter na een succesvol weekend! Komend weekend neem ik deel aan de Duitse Trans Zollernalb, waarna ik me nog in de strijd gooi in Beringen (26 sept) en Gieten (Nl, 3 okt). " aldus de 22 jarige Robby de Bock,  die volgend jaar de overstap naar de elites dient te maken.

Afgelopen weekend werd in Lake Placid de vijfde en laatste DH manche van de  Amerikaanse Pro Gravity Tour of Pro GRT gereden.
De grote afwezige was Bryn Atkinson (foto) ,  de leider in het klassement die tijdens het WK in Mont Sainte Anne zijn duim brak, maar desalniettemin de eindwinst naar zich toe trok.
De dagzege  ging naar de Nieuw Zeelander Justin Leov die het met ruime voorsprong haalde op de Zuid Afrikaanse Trek biker Andrew Neethling. Vice wereldkampioen bij de juniores , Neko Mulally zette de derde tijd neer.

Bij de dames domineerde de kersverse wereldkampioene Tracy Moseley en plaatste  het Trek team nogmaals in de kijker.
De 31 jarige Britse ging de Amerikaanse Jill Kintner vooraf. 
De voormalige wereldkampioene  BMX en fourcross sluit daarmee haar eerste seizoen als downhiller met succes af.

Het echtpaar Atkinson-Kintner dat sinds dit jaar uitkomt voor Transition , toonde zich gedurende vijf manches het regelmatigst en schreef zowel bij de heren als bij de dames de  USA Pro GRT serie op haar naam.
Jill en Bryn trekken nu naar goede gewoonte naar Australie om de familie van Bryn te bezoeken en pikken in het begin van het jaar enkele grote wedstrijden in Nieuw Zeeland mee

heren :

1      Justin  LEOV  Trek 7:44.39 
2      Andrew NEETHLING   Trek World Racing   7:55.51 
3      Neko  MULALLY  Trek World Racing   8:03.35 
4      Chris HEATH   KHS Bicycles  8:05.14 
5      Waylon SMITH  Mongoose/Nema  8:08.99

dames :

1    Tracy  MOSELEY  Trek World Racing     8:58.28 
2    Jill  KINTNER  Redbull/Oakley   9:35.83 
3    Jacqueline  HARMONY   Vixen Racing/AMC 9:58.04 
4    Jess   STONE  Trek Gravity Girls  10:07.45 
5    Dawn  BOURQUE  Chainline Cycles 10:12.48

De Kraftman offroad triatlon in Rotem zal  de geschiedenis ingaan als één van de meest memorable, gewoon omwille van één langgerekte regenbui.
De lange afstand bedroeg 1500 m zwemmen, 32 km MTB en 10 km lopen in extreme omstandigheden.
Nat, natter, natst!' was de algemene commentaar.Wederom was  weergod Armand Pien de triatleten niet gunstig gezind
 
De 27 jarige Jef Dams (BIKE-INN & C-BEAR) uit Geel  kroop  na 1,5 km zwemmen als  negende uit het water wat voor hem zijn beste zwemprestatie van het seizoen betekende.
Op het MTB onderdeel zette hij zijn achterstand recht en kwam na twee ronden al in tweede positie te zitten,  achter Paul Embrechts, maar met de hete adem van William Busch in de nek.
Door het nemen van risico's heeft Dams zijn achterstand op Embrechts  kunnen goedmaken. Vooral in de afdaling kon hij  het verschil maken en na het fietsen  doken ze samen de wisselzone in. 

Dams wisselde  iets sneller , maar lang duurde het niet eer Embrechts hem bijbeende.  De twee tenoren liepen een stukje samen,  maar in de afdalingen moest Dams  in Embrechts zijn meerdere erkennen. Het parcours was een heel pak zwaarder dan vorig jaar . De aanhoudende regen en grote hoogteverschillen hadden de omloop  herschapen tot een mengeling van riviertjes en modder.
Hoe Dams ook probeerde ,  hij moest Embrechts  op het loopnummer laten gaan en finishte op 23 sec van de winnaar. William Busch (zeker geen onbekende in het MTB wereldje) legde  mooi beslag op de derde plaats in Rotem.

"If God invented marathons to keep people from doing anything more stupid,
triathlon must have taken Him completely by surprise." luidt het motto van  een tevreden Dams.


top5:

1 Embrechts Paul
2 Dams Jef
3 Busch William
4 Geys Ruben
5 Vanderbeke Koen

De ultra marathon van 160 km werd gewonnen door Waaslander  Kris Henderieckx . De biker  van team NomaDesk  had na 07:02:52 wedstrijd bijna 5 minuten voorsprong op Kris Janssens en  13 min op de nummer drie : Alexis Matthys.

Sara Mertens uit Sint Amands wist als enige dame de lange afstand tot een goed einde te brengen en deed er 8:55:43 over.

De 130 km was voor Nederlander  Frank Molenaar, die het haalde voor zijn landgenoten Leander Hamelink en Luc Koning.

Silvio Claes eindigde als vierde,  maar was wel de beste Belg in het gezelschap en mocht als 2 de senior het podium op.  Voor de biker van het MTB Rudi team had er met wat geluk  en enkele extra pijlen, meer ingezeten.

" Tot km 45 was ik maar 30 sec achter Frank Molenaar en toen heb ik een pijltje gemist , daar wat tijd verloren . Ik ben omgekeerd en terug vertrokken .
Op een gegeven moment in een dorp waren  geen pijlen  of seingevers te zien, lap weer verkeerd .
Terug de weg in het dorp gezocht en gelukkig het juiste pijltje gevonden .  Aan de bevoorrading zat  ik 4de  met ongeveer 10 min achter op de derde .
Ik  ben in Bouillon aangekomen met 137km , dus 7km teveel gereden.
Misschien had er meer ingezeten als ik  de pijlen gezien had  .Ik zou de organisatie de raad geven om in de toekomst meer pijlen te hangen. Desalniettemin  ben ik tevreden met het resultaat. "  aldus Silvio Claes.

Isabelle Van De Voorde was de beste dame  op de 130 km .

De Waalse G Skin Delforche biker Pascal Hossay was de beste op de 90 km voor Brice Scholtes en Sebastien Delfosse.  Zoals eerder vermeld werd Hossay Waals marathon kampioen.
Bij de dames  op de 90km won Kim Saenen voor Sofie De Wulf en Alice Pirard.

De 70 km  van de Grand Raid Godefroid werd gewonnen door de Nederlander Nick Van Den Heuvel, voor Nicolas Bruwiere en Hadrien Van de Velde. 
De Nederlandse Nicoletta De Jager ging  in Bouillon met de zege bij de dames aan de haal.

volledige uitslagen : www.chronorace.be

In  Moena , Trentino stond  het Italiaans marathon kampioenschap op het programma.
64 km kregen de  1800 deelnemers in de verschillende categorien voorgeschoteld. 
 
Topfavoriete Eva Lechner deed in de Val di Fassa Bike  wat er van haar verwacht werd.
De bikester  van het Colnago Team uit Zuid Tirool haalde na het goud in de cyclocross en  de XC,  nu ook de Italiaanse marathon titel binnen.

Bij de heren was het Team  Full Dynamix bijzonder succesvol . Met Johnny Cattaneo en Mike Felderer haalden ze  goud en zilver in huis, het brons was voor  Mirko Celestino .  De oud wielrenner was niet in staat om zijn titel te verdedigen, Celestino strandde op 2 sec van het zilver.

uitslag heren :
 1) Cattaneo Johnny (Team Full Dynamix) 03.10.21
2) Felderer Mike (Team Full Dynamix) 03.11.44
3) Celestino Mirko (Asd Semprelux Axevo Haibike) 03.11.46
4) Deho Marzio (Cicly Olympia) 03.12.44
5) Bianchi Ramon (GS Scott Racing Team) 03.13.45
6) Debertolis Massimo (Team Full Dynamix) 03.14.46
7) Ragnoli Juri (GS Scott Racing Team) 03.16.35
8) Pallhuber Johann (Team Silmax Cannondale) 03.17.19;
9) Fruet Martino (L'Arcobaleno Carraro Team) 03.19.00
10) Costa Walter (Scapin Stihl Torrevilla MTB) 03.20.35

Bijlagen:
Uitslag TC Ravels.docx (16.6 KB)   

Naar aanleiding van de Grand Raid Godefroid stond het Waals marathon kampioenschap op het programma. 90 km kregen de  Waalse titelkanditaten voorgeschoteld.
De Univega biker Thomas Achouri nam van bij het begin het heft in handen. De renners van het G Skin Delforche team  controleerden de wedstrijd en beslisten om zolang mogelijk in groep samen te blijven. Samen met Achouri gingen Brice Scholtès, Thomas Baisir en Pascal Hossay gedurende de eerste 60 km op zoek naar het Waalse goud.

Het ploegenspel van de G Skin Delforche bikers wierp zijn vruchten af. 
In Spimontois wist Pascal Hossay weg te geraken en reed naar de zege.  5 km  later vertrok  Brice Scholtès en legde beslag op de tweede plaats.Thomas Auchouri werd mooi derde.

Pascal Hossay :
" Eindelijk een trui. Dat doet me plezier, maar het was geen doel vandaag.In het begin lieten we Thomas Achouri begaan. Hij was zo sterk dat we zelfs met 3 teamgenoten samen, niet konden beginnen. Gelukkig voor ons verzwakte hij tegen het einde  en daar konen wij van profiteren . Door om beurten te demaren hebben we hem klein gekregen.'

Bij de masters kreeg  Cédric Moyen, de Waalse trui overhandigd. Hij haalde het in zijn reeks  voor Marc Detaille en  Philippe De Lie .
Alice Pirard werd kampioene bij de dames voor  Hélène Vander Massen en Julie Cotteels.



 

1.TIELENS Jimmy - TEAM SAECO
2.VANNOPPEN Tom - RIDLEY MOOSENWIRT TEAM op 30”
3.VAN NUFFEL Tim - VAN GOETHEM - PRORACE - CYCLING TEAM  
4.BRACKMAN Jelle - MTB DREAMTEAM AARTSELAAR     
5.CANT Kevin - VAN GOETHEM - PRORACE - CYCLING TEAM           
6.BOSSUYT Matthias - SUNWEB-REVOR CYCLING TEAM op 43”
7.BASSEZ Patrick - KON. EDEGEM BICYCLE CLUB V.Z.W.     
8.DE CLEYN Dave - AVB - CYCLING TEAM op 1’00”
9.LAPERE Kris - MEZ TEAM BELGIUM SNELLEGEM op 1’24”
10.DE DECKER Steven - FLEMISH CYCLING PROJECTS