Madonna's nieuwe film W.E. afgekraakt in Venetië.
Nadat haar acteercarrière jarenlang het mikpunt was van hoon en spot, stortte popicoon Madonna zich op de regiestoel. Maar deze stap blijkt evenmin in goede aarde te vallen. Het door haar geregisseerde romantische drama W.E. heeft vernietigende kritieken ge- kregen op het filmfestival van Venetië.
Madonna
Afgelopen donderdag was Madonna in de Italiaanse gondelstad om de wereldpremière bij te wonen van W.E., die buiten de competitie op het festival draaide. W.E. vertelt twee liefdesverhalen: ten eerste de relatie tussen de Amerikaanse society- vrouw Wallis Simpson en Koning Edward VIII van Engeland, die in 1936 afstand deed van de troon om met haar te kunnen trouwen. Het tweede verhaal speelt zich af in het heden en draait om een ongelukkig getrouwde vrouw die een affaire begint met een Russische beveiligingsagent.
In juni werd bekend dat The Weinstein Company de Amerikaanse distributierechten had opgekocht van Madonna's film. Enthousiast verklaarde studiobaas Harvey Weinstein dat Madonna "een uitstekende filmmaker" was geworden. "De eerste beelden van W.E. zijn een van de meest indruk- wekkende die ik heb gezien. Ik kan niet wachten tot het Amerikaanse publiek deze film kan zien", aldus Weinstein destijds. Maar het eindresultaat is nu veel minder warm ont- vangen door de wereldpers in Venetië.
Visueel zou W.E. er prachtig uitzien; de beeldige sets en kostuums zijn mooi in beeld gebracht. Maar op alle andere fronten ligt Madonna's film flink onder vuur. Vooral de regie en het scenario zijn afgekraakt. "Gebukt onder lachwekkende dialogen en zwakke acteerprestaties is er weinig wat voor deze film pleit, behalve de royale sets en prachtige, goed uitgezochte kostuums", aldus het filmvakblad Variety. De Britse krant The Guardian schrijft: "Madonna's hoogst merkwaardige visie op het verhaal van Wallis Simpson is een opgesmukte, onnozel opgetooide stommiteit en rampzalig afgehandeld."
Na deze ontvangst wordt er nu hevig gespeculeerd over de volgende stap van de Amerikaanse distributeur The Weinstein Company. De Amerikaanse bioscooppremière van W.E. staat name- lijk al enige tijd gepland voor 9 december. In de laatste maand van het jaar gaan veel films in première om gekwalificeerd te worden voor de Oscars. De mensen van The Weinstein Company storten zich ieder jaar flink op de race naar de felbe- geerde gouden beeldjes - met resultaat. Met het historische drama The King's Speech - waarin overigens Wallis Simpson en Koning Edward VIII eveneens deel uitmaakten van het verhaal - won The Weinstein Company dit jaar vier Oscars, waaronder voor Beste Film. Maar na de genadeloze kritieken in Venetië lijken de kansen van Madonna verkeken. Daarboven- op heeft de studio recent te kampen gehad met meerdere flops, waardoor een kostbare campagne voor W.E. weinig nut zal hebben. De gezaghebbende filmsite Deadline voorspelt dan ook dat The Weinstein Company nog amper tijd en energie zal stoppen in de Amerikaanse bioscooprelease van W.E. en dat ze voorrang zullen geven aan hun andere potentiële Oscarkandidaten, waaronder de Cannes-winnaar The Artist en de Margaret Thatcher biopic The Iron Lady met Meryl Streep.
W.E. verschijnt vanaf 9 december 2011 in de Amerikaanse bioscopen. Vanaf wanneer de film bij ons in de bioscopen draait is nog onbekend.
'Something Borrowed' speelt vanaf 7 september 2011 in de bioscopen.
Regie: Luke Greenfield Cast: Kate Hudson, Ginnifer Goodwin Genre: Drama, komedie Duur: 112 minuten
Inhoud: Met haar dertigste verjaardag in het vooruitzicht, heeft Rachel(rol van Ginnifer Goodwin) het gevoel dat haar leven zich nog niet heeft ontwikkeld zoals ze had gehoopt. Ondanks een goede baan als advocate en leuke vrienden, waaronder haar(extravagante) beste vriendin Darcy(rol van Kate Hudson), realiseert Rachel zich steeds vaker na een avondje uit dat zij weer alleen naar huis toe gaat. Dit verandert echter na afloop van het verjaardagsfeest wat Darcy voor haar organiseert: Rachel belandt in een dronken bui in bed met Dex, een oud studiegenoot én... Darcy's huidige verloofde. Verschrikt vragen ze zich af hoe dit heeft kunnen gebeuren en proberen het voorval te vergeten. Maar al snel slaat bij beiden de twijfel toe: was het eigenlijk wel een vergissing?
Regisseur Joe Cornish treedt in de voetsporen van Steven Spielberg.
Vanaf morgen speelt 'Attack the Block' in de zalen. In deze actiekomedie nemen we een kijkje in het dagelijkse leven van een groep hangjongeren in een buitenwijk van Londen. Hun favoriete dagbesteding bestaat uit wiet roken, op straat hangen en zo nu en dan een onschuldig meisje beroven. Maar wanneer ze de goedlachse Sam(rol van Jodie Whittaker) omsingelen en haar beroven krijgt de doodsbange dame hulp uit onverwachte hoek: de buurt wordt aangevallen door buitenaardse wezens.
Regisseur Joe Cornish is van origine een bekende sketchschrijver voor de Britse tv en radio, maar bij ons is hij nog niet zo bekend. Daar brengt hij deze zomer mogelijk verandering in met zijn debuut-film 'Attack the Block', een 'urban' monsterfilm waar straatjochies het op- nemen tegen gitzwarte alienhonden met 'glow in the dark'-tanden in het ruige Zuid-Londen.
Een gesprek met de regisseur vlak voordat hij naar LA vliegt. Hij vertelt vol enthousiasme dat hij een typisch kind van de jaren '80 is.
Joe Cornish Joe Cornish: Voor Attack the Block haalde ik mijn inspiratie uit films van Steven Spielberg, Francis Ford Coppola en de thrillers van John Carpenter. Zij maakten fantastische films voor jonge filmliefhebbers. Gewoon leuke en soms lekker onvolwassen verhalen. Ik wilde met Attack the Block leuk entertainment maken, zonder pretenties. Een film om een leuke avond mee te hebben.
Hij vertelt ook over het respect dat hij heeft voor andere regisseurs nu hij zijn eigen eerste film heeft gemaakt. Maar nog belangrijker, hoe zijn jeugdheld Steven Spielberg ineens zijn collega werd.
Joe Cornish: Mijn achtergrond is tv-komedie en dat was allemaal 'home made'. Mijn partner Adam Buxton en ik schreven samen en voerden het uit. Maar wanneer je een film gaat maken, heb je ineens 150 collega's! Ik vond het een enorme uitdaging om de expertise van zo'n grote crew goed te delegeren. En film maken moet snel, is duur en je hebt heel weinig tijd. Ik wist ge- woon niet dat het zoveel werk was! Ik heb nu een enorm respect voor andere regisseurs. Voor- heen, als ik met(vriend en collega) Edgar(Wright) een film had gezien, vond ik altijd dat hij zo soft was. Ik gaf dan mijn ongezouten mening, zo van 'wow, that was shit', maar Edgar zei dan vaak 'well, there were some nice bits!' Ik snap nu waarom hij dat zegt.
De klassieker ET van Spielberg is voor Cornish het ultieme voorbeeld geweest voor hoe hij Attack the Block wilde maken. Net als in ET heeft Attack the Block ook iets met stoere jongens met fiets- en. Wanneer Cornish op de link wordt gewezen, moet hij lachen.
Joe Cornish: Ja, de BMX-fietsen van Moses' bende zijn inderdaad een verwijzing naar ET. Ik was dertien toen de film uitkwam en ET is voor mij nog altijd het beste voorbeeld van hoe je fantasie met een realistische wereld combineert. Spielberg heeft het thuisleven van hoofdpersoon Elliot zo goed neergezet, dat wanneer ET(de alien) tevoorschijn komt, het nog steeds een realistische film blijft. Dat wilde ik ook in Attack the Block, dus ik heb heel veel research gedaan.
Ik kom uit de buurt van Zuid-Londen waar de film speelt. Ik was altijd jaloers op die jongens met hun BMX-fietsen, ze waren in mijn verbeelding net 'space agents'. Ik wilde ook dat ze in Attack the Block met hun hoodies er uit kwamen te zien als ninja's, zoals in Karate Kid. Bovendien is de setting van deze suburb op zijn eigen manier een soort sciencefictionuniversum. Het flatgebouw, 'the Block', doet me denken aan de Nostromo, het ruimteschip uit Alien. Ik wilde net zoals in Die Hard een saaie omgeving transformeren tot iets filmisch.
In Attack the Block komt er een student wiet halen bij Ron en Moses, dat ben ik eigenlijk zelf. Hij mag dan (maatschappelijke) voordelen hebben omdat hij gestudeerd heeft, uiteindelijk kan hij zich in Zuid-Londen niet verdedigen met zijn universitaire diploma. Dat beseft hij als hij Moses' leert kennen. Moses is 'streetwise' en dat zijn skills die voor geen geld te koop zijn.
Ik wilde dus net als in ET die realiteit goed neerzetten. We hebben de jeugd uit die buurt opgezocht en commentaar gevraagd op onze eerste ideeën. Hun reacties heb ik opgenomen en als een soort ta- lencursus tot me genomen en verwerkt in de dialogen. Eigenlijk is de Zuid-Londense slang bijna net zo'n fantasietaal als de Na'vi-taal uit Avatar, maar zo is het niet bedoeld hoor. We hebben trouwens ook op andere details gelet. Het logo op de brommer van de pizzabezorger is bijvoorbeeld een be- staande toko uit die buurt.
2011 lijkt voor Cornish een heel bijzonder jaar te worden. Niet alleen maakt hij zijn debuut met Attack the Block, een eigen geschreven én geregisseerde film. Ook is hij deze herfst als(één van de) scriptschrijvers op de aftiteling te zien van Spielbergs en Peter Jacksons The Adventures of Tintin 3D: een nieuw verfilming van enkele Kuifje-avonturen. Hoe het was om Spielberg te ont- moeten?
Joe Cornish: Spielberg is echt mijn jeugdheld. ik moest mijn best doen te vergeten dat ik voor hem aan het werk was. Het maakte me dizzy. Spielberg heeft ook Attack the Block gezien en hij vond het leuk!
Wat hij er precies van vond wil Cornish liever niet zeggen.
Joe Cornish: Dat was zeer persoonlijk commentaar, maar over het Kuifje-project wil ik wel wat zeggen. Hij heeft me heel veel tips gegeven. Hij was heel open en leerde me kritisch te zijn. Zijn meest waardevolle advies was om het script persoonlijk te maken: zorg dat de keuzes de per- sonages kloppen met het 'drama'.
Op het moment werkt Cornish weer als scriptschrijver samen met regisseur Edgar Wright aan de stripverfilming Ant-Man (een Marvel Studios-productie). Gaat hij zijn carrière als regisseur door- zetten?
Joe Cornish: Ja, het is verslavend! Ik heb al een idee voor nieuw materiaal. Het zal weer iets te maken hebben met mijn voorliefde voor 80's films, maar dan een tikkie anders als Attack the Block. Wat ik zo gaaf vind aan de 80's films is dat je nooit precies wist wat je ging krijgen. Er was altijd een verrassingselement. Wat het precies wordt, ga ik je nog niet vertellen. Er moet eerst nog geld geregeld worden!
Regie: Joe Cornish Cast: Nick Frost, Jodie Whittaker Genre: Actie, science- fiction Duur: 88 minuten
In de film 'Horrible Bosses' wil Day's personage zijn bazin vermoorden."Verschrikkelijk, maar plaats het in het idiote perspectief. Dan is het grappig"
Ben je grappiger als je een baard hebt? Charlie Day: Met een baard zie ik er volwassener uit. Soms scheer ik hem eraf en dan zie ik er- uit als iemand van vijftien. Dus ja en nee. Ik ken genoeg mensen met een baard die niet grappig zijn. Ik weet niet of dat door de baard komt. Ik weet alleen dat er heel veel mensen met baard zijn, maar zonder humor.
Charlie Day, die vooral bekend staat om zijn lijmsnuivende personage in de tv-reeks Its Always Sunny in Philadelphia, is in de film Horrible Bosses in de vervelende positie geplaatst waarin seksuele contacten met zijn tegenspeelster Jennifer Aniston verre van aangenaam zijn. Het is een lastige klus.
De acteur speelt in de komedie Horibble Bosses een mondhygiënist die samenwerkt met tand- arts en maneater Aniston. Hij is zeer toegewijd aan zijn verloofde, maar wordt doodsbang van de chantage en verleidingsmanoeuvres van zijn bazin. Samen met zijn vrienden (gespeeld door Jason Sudeikis en Jason Bateman), die ook getergd worden door hun baas, besluit het drietal om hen te vermoorden. Hoe donker het ook mag lijken, het heeft Charlie Day niet doen besluiten om te stoppen met de film.
Charlie Day: Ik denk niet dat er een te groot taboe heerst op iets dat tegelijkertijd heel grappig kan zijn. Moord is een verschrikkelijk iets. Het verwoest de levens van mensen, maar plaats het in het idiote perspectief van deze film: deze jongens, die nog nooit iemand hebben vermoord, willen nu hun bazen vermoorden. En dan wordt het ineens een komedie. Sommige dingen zijn op zichzelf niet grappig. Het gaat om de manier waarop je de grap brengt.
Regisseur Jon Favreau doet een boekje open over Cowboys & Aliens. Hij wil een jong publiek bereiken. Ik verwacht niet dat iedereen de film leuk zal vinden.
Er waren veel ervaren filmmakers en producers betrokken bij deze film. Voelde je je daardoor op je vingers gekeken? Jon Favreau: Nee, eigenlijk helemaal niet. Ik had het gevoel dat ze blij waren dat ik meewerkte aan de film. Voordat ik werd betrokken bij dit project hadden ze al veel tijd besteed aan het script. In eerste instantie wilden ze er een komedie van maken. Maar het script is later toch helemaal om- gegooid nadat een aantal westerns zijn geflopt. Toen ik twee jaar geleden begon met Cowboys & Aliens was het script helemaal klaar.
Vond je het risico om deze film te gaan maken?
Jon Favreau: Jazeker. Maar ik had het gevoel dat ik op een punt in mijn carrière stond waar ik nieuwe kansen moest grijpen en nieuwe dingen moest uitproberen. Na de Iron Man-films heb ik veel filmscripts bekeken maar bij geen enkele had ik het gevoel dat het verhaal me verraste. Bij Cowboys & Aliens moest ik een risico nemen en dat wilde ik wel proberen. Ik verwacht niet dat iedereen de film leuk zal vinden, maar zolang ik er zelf blij mee ben is het goed.
Hoe heb je de aliens vormgegeven? Jon Favreau: We hebben gedeeltelijk gefilmd met poppen en gedeeltelijk digitaal. Steven Spielberg was nauw betrokken bij de ontwikkeling van de aliens. Hij was er niet tijdens de opnames, maar tijdens de voorbereidingen en bij montage heeft hij veel invloed gehad op het eindproduct.
Zie je een connectie tussen Harrison Ford en de klassieke cowboy John Wayne? Jon Favreau: Absoluut. Harrison is de John Wayne van onze generatie. Hij brengt een stukje geschiedenis mee naar de cinemas. Iedereen herkent hem van zijn eerdere films. Maar ook Daniel Craig wordt door het publiek herkent als de James Bond en daarom heeft de kijker toch bepaalde verwachtingen. Daar kun je mee spelen of je kunt er tegen ingaan.
Daniel Craig in 'Cowboys and Aliens' Zat de hoed van Daniel Craig niet een beetje te laag? Jon Favreau: Zat hij te laag voor je? Het was niet mijn bedoeling om de kijker te irriteren. Daniel speelde de verloren cowboy die ik een beetje geheimzinnig wilde laten zijn met be- hulp van de hoed. We wilden niet dat zijn blauwe ogen meteen teveel zouden weggeven over het verhaal.
Waarom is de film niet in 3D? Jon Favreau: We hebben twee dagen gefilmd in 3D om daarmee te testen. Het is een fantastische technologie maar niet geschikt voor elke film. Door films als Avatar is de technologie een beetje aan de filmmakers opgedrongen. Het is bovendien een geweldige manier om extra inkomsten te generen. Er zijn films in 3D waarbij het werkelijk wat toe- voegt, en er zijn films die het alleen gebruiken om extra geld te verdienen met de kaartjes. Ik wilde niet tot de laatste categorie behoren.
'Friends with Benefits' draait vanaf 14 september 2011 in de bioscopen.
Regie: Will Gluck Cast: Justin Timberlake, Mila Kunis... Genre: Romantische komedie Duur: 109 minuten Inhoud:Een jonge vrouwelijke headhunter(rol van Mila Kunis) in New York overtuigt een mogelijke kandidaat(rol van Justin Timberlake) om een job te aanvaarden in de Big Apple. Ondanks het feit dat ze zich tot elkaar aangetrokken voelen, beseffen ze allebei dat de andere alles heeft waarvan ze het liefst zo hard mogelijk willen wegrennen in een relatie. Ze beslissen te zien wat er gebeurt als ze alle emoties uitschakelen en het strikt fysiek houden.
Het gaat goed met de Vlaamse film. Sinds woensdag speelt Swooni in de zalen en de komende dagen, weken en maanden kan u zich in de bioscoop aan een ware Vlaamse filminvasie verwachten. Een overzicht van tien niet te missen toekomstige Vlaamse films:
Swooni Regisseur: Kaat Beels Release: 24/08/2010
Voor haar langspeelfilmdebuut werkte Kaat Beels, regisseur van onder meer de televisieserie Jes en de toekomstige vtm-serie Clan, samen met schrijfster Annelies Verbeke en Michel Sabbe. In het drama Swooni kruisen de levens van zes mensen elkaar in een luxe-hotel, ter- wijl er in de stad een hittegolf uitbreekt. Anna (rol van Sara de Roo) en Hendrik (Geert Van Rampelberg) hebben het allemaal voor elkaar: een toffe zoon, een goede job, een mooi huis. Tot Anna zich afvraagt of er niet iets ontbreekt. De eerste langspeelfilm van Kaat Beels is geselecteerd voor de 36ste editie van het filmfestival van Toronto en zal daar worden ver- toond in het Contemporary World Cinema-programma. Sinds eergisteren te bekijken in de bioscopen.
Hasta la Vista Regisseur: Geoffrey Enthoven Release: 14/9/2011
Hasta la Vista, de nieuwe film van Geoffrey Enthoven, gaat over drie mindervalide jongens die
houden van wijn en vrouwen. Onder het mom de wijnroute verkennen trekken ze op eigen kracht naar Spanje om daar in een gespecialiseerd bordeel hun eerste seksuele ervaring te beleven. De vijfde langspeelfilm van Geoffrey Enthoven (Meisjes, Vidange Perdue, Happy Together) werd o.a. geselecteerd voor het prestigieuze Filmfestival van Montréal (18-28 augustus) en beleeft daar ook zijn wereldpremière.
Portable Life Regisseur: Fleur Boonman Release: 21/9/2011
Het debuut van kunstenares-fotografe-cineaste Fleur Boonman volgt de letterlijke en innerlijke reis van de 17-jarige Sea(rol van Ella-June Henrard). In deze roadmovie laat Sea zich leiden door een mysterieus medaillon, waarmee ze ontdekt dat er een onomkeerbaar verband bestaat tussen de ontmoetingen en de betoverende plekken die ze op haar weg vindt. Naast de jonge actrice Ella-June Henrard, die we kennen van Bo, vertolken ook danser-acteur Sam Louwyck, Kristof Koenen en de Nederlandse steracteur Rutger Hauer een rol in Portable Life.
De langverwachte debuutfilm van de Gentse regisseur Didier Volckaert is een rock n roll verhaal over de 16-jarige eenzaat San(rol van Tiemen Van Haver) die leeft op de grens tussen droom en werkelijkheid. Wanneer San de aantrekkelijke rebelse Isabelle(rol van Eline Kuppens) ontmoet, wordt hij voor het eerst halsoverkop verliefd. Helaas is de liefde niet wederzijds, waardoor San de harde realiteit tracht te ontvluchten. Tot de onvoorspelbare Quichote(rol van Jeroen Willems) met een ingenieus plan op de proppen komt om Isabelles hart alsnog te veroveren.
Code 37 Regisseur: Jakob Verbruggen Release: 26/10/2011
In de langspeelfilm van de succesvolle televisiereeks Code 37, geregisseerd door Jakob Verbruggen, zien we weer een verbeten Hannah Maes die zich samen met haar team inzet om een zedendelict op te lossen. Wanneer een bekende schrijver wordt aangerand in een seks-cinema na een afspraakje met een studente, komt algauw aan het licht dat verschillende studentes actief zijn in de prostitutie. Groen licht voor Hannah en haar team om undercover te gaan in club Sin City, een vrijhaven voor iedereen die het daglicht schuwt en voor meisjes die er hun klanten oppikken. In de film Code 37 komt de kijker allicht meer te weten over het persoonlijke leven en de familiegeheimen van Hannah Maes. De cast bestaat onder meer uit hoofdrolspeelster Veerle Baetens, Marc Lauwrys, Michael Pas, Gilles De Schryver, Ben Segers, Carry Goossens en Geert Van Rampelberg. Intergalactic Lovers verzorgt de sound- track van Code 37'.
Het Varken van Madonna Regisseur: Frank Van Passel Release: 09/11/2011
De 47-jarige regisseur Frank Van Passel u bekend van de langspeelfilms Manneken Pis en Villa des roses en de televisieseries De Smaak van De Keyser en Terug naar Oosterdonk is allang geen onbekende meer in het Belgische televisie- en filmlandschap. In Het Varken van Madonna pakt Van Passel uit met handelsvertegenwoordiger Tony(rol van Kevin Janssens) die samen met zijn gerobotiseerd feromonenvarken in het polderdorpje Madonna in de Westhoek belandt. In Madonna is de tijd klaarblijkelijk blijven stilstaan en Tony wil dan ook zo snel mogelijk terug vertrekken. Het varken van Madonna biedt hopelijk voor de vreemde inwoners van Madonna en Tony soelaas. Onder meer Kevin Janssens, Wine Dierickx, Nico Sturm, Wim Opbrouck, Marc Van Eeghem, Peter Van den Eede, Bruno Vanden Broecke, Frank Focketyn, Elise Bottu, Rudi Delhem, Peter Bulckaen, Charlotte Vander- meersch en Marijke Pinoy maken deel uit van de indrukwekkende cast.
En verder ook nog:
Lena
Regisseur: Christophe Van Rompaey Release: 23/11/2011
Regisseur Christophe Van Rompaey imponeerde in eigen land en internationaal met debuutfilm Aanrijding in Moscou en lijkt dat kunstje met zijn tweede langspeelfilm Lena over te doen. In Lena staat een mollig 16-jarig meisje centraal, die instaat voor de zorg van haar labiele moeder. Ze is het gelukkigst wanneer ze aan line-dancing doet; al dansend vergeet ze immers hoe mollig ze is. Net als vele jonge meisjes droomt ze van een leuke vriend en een eigen plek. Maar jongens willen haar alleen voor de seks. Tot ze Daan ontmoet De hoofdrollen zijn weggelegd voor Emma Levie, Niels Gomperts en Jeroen Willems. Lena gaat in wereldpremière op het filmfestival van Toronto en beleeft op 23 november zijn Belgische première.
Groenten uit Balen
Regisseur: Frank Van Mechelen Release: 14/12/2011
Frank Van Mechelen verfilmde het toneelstuk Groenten uit Balen van Walter van den Broeck, waarin een arbeidersgezin gevolgd wordt tijdens een negen weken durende staking in een Balense fabriek in 1971. De 18-jarige dochter in het gezin, Germaine Debruyker, droomt van een beter leven dan dat van haar ouders. Een wilde staking in de fabriek van haar vader verandert drastisch het leven van alle betrokkenen. O.a. Stany Crets, Lucas Van den Eynde, Natalia en Clara Cleymans maken deel uit van de Groenten uit Balen-cast.
Tot altijd
Regisseur: Nic Balthazar Release: 20/2/2012
De tweede langspeelfilm van Nic Balthazar (Ben X) vertelt het waargebeurde verhaal van Mario Verstraete, een MS-patiënt die ijverde voor de euthanasiewet in België en er als eerste in 2002 gebruik van maakte. Beelden van een fel vermagerde Koen De Graeve als Mario Verstraete deden eerder al in diverse media de ronde, maar een echte trailer is er helaas nog niet. Andere hoofdrollen zijn o.a. weg- gelegd voor Geert Van Rampelberg en komiek Iwein Segers. Het verhaal van Mario Verstraete werd met respect bewerkt tot deze fictiefilm, dus een echte biopic wordt het niet. Het scenario werd geselecteerd voor het prestigieuze Europese MFI Scenario Script Program, en voor het New Cinema Network tijdens het Filmfestival van Rome. Opmerkelijk: Tot Altijd is de eerste Vlaamse film waarvan de internationale rechten al werden verkocht nog voor de film gemaakt werd.
Blue Bird
Regisseur: Gust Van den Berghe Release: exacte releasedatum nog niet bekend
De jonge regisseur Gust Van den Berghe stond dit jaar met zijn film Blue Bird voor de tweede maal op de Quinzaine des Réalisateurs in Cannes - hét platform voor opkomend filmtalent. Hiermee deed hij zijn stunt van vorig jaar, toen hij met zijn debuutfilm En waar de sterre bleef stille staan op de Quinzaine stond, nogmaals over. Deze bewerking van LOiseau Bleu (1908) van Nobelprijswinnaar Maurice Maeterlinck gaat over het verliezen van de kindse onschuld tijdens het volwassen worden.
Jacqueline MacInnes Wood en Miles Fisher over 'Final Destination 5'.
De Final Destination-films hebben zowat het meest voorspelbare einde aller tijden, maar de truc lijkt keer op keer weer te lukken. Ook in nummer vijf legt iedereen opnieuw het loodje, en daar is het publiek allesbehalve rouwig om. "Meestal roepen ze dat je sneller moet lopen of dat je moet oppassen, maar hier wil iedereen juist dat je sterft. Ze vinden het schitterend wanneer je doodgaat." Aan het woord is Jacqueline MacInnes Wood, die in Final Destination 5 de rol van de bevallige Olivia voor zich neemt.
Jacqueline MacInnes Wood
Final Destination 5 is voor jullie een totaal nieuwe uitdaging (Jacqueline MacInnes Wood speelt in Mooi en Meedogenloos en Miles Fisher scoorde in het verleden rolletjes in Gossip Girl en Mad Men). Hoe zijn jullie bij deze film terechtgekomen?
Jacqueline MacInnes Wood: Ik was met een andere opdracht bezig toen ik hoorde dat ze audities gingen doen voor Final Destination 5. Ik heb mijn auditietape om 6 uur 's morgens opgenomen en meteen opgestuurd, 's middags kreeg ik al te horen dat ze mij voor de rol van Olivia wilden. Amper vijf dagen later zat ik in Vancouver voor de opnames.
Miles Fisher: Ze deden bijzonder geheimzinnig over het script. Ik kende tijdens mijn auditie maar één scène: 'je speelt een of andere kerel die héél héél héél boos is op zijn baas'. En dat was het dan. Een maand later vertelden de producers me dat ik de rol had gekregen. Bizar, want ik had het script nog niet eens gelezen.
Miles Fisher
Wat was het eerste dat in jullie opkwam toen jullie te weten kwamen op welke manier jullie gingen sterven? Jacqueline MacInnes Wood: Het duurde een eeuwigheid vooraleer we het script mochten lezen. Toen ik het verhaal dan eindelijk aan het doornemen was, vond ik dat alles nog wel 'te doen' was, totdat ik opeens mijn sterfscène las. 'Hoe moet ik dit in hemelsnaam klaarspelen?!', dacht ik. Gaan ze dat met special effects doen ofzo? Mijn sterfscène maakte mij ontzettend zenuwachtig.
Jacqueline MacInnes Wood en Nicholas D'Agosto in 'Final Destination 5'
Hoe voelt het om jezelf te zien sterven? Jacqueline MacInnes Wood: Het is zo raar om jezelf te zien sterven! Het is vreemd voor mij, maar voor mijn moeder is het nog een stuk moeilijker. Mijn mama wil eerst een paar glazen wodka soldaat maken alvorens ze mijn sterfscène wil zien. Maar ik denk eerlijk gezegd niet dat ze het zal aankunnen.
Miles Fisher: Ik had meer moeite met het feit dat het karakter van mijn personage verandert. Je ziet hoe hij langzaam maar zeker in een psychopaat verandert, en dat zet je toch wel aan het denken. Nu ben ik er zeker van: het is perfect mogelijk om de pedalen te verliezen, zoiets zit in iedereen. Beangstigend.
Miles Fisher, Emma Bell en Nicholas d'Agosto in 'Final Destination 5'
Hoe onderscheidt de vijfde Final Destination zich van zijn voorgangers? Jacqueline MacInnes Wood: De film heeft eindelijk een verhaallijn gekregen, je ziet de perso- nages en relaties groeien. Dit is niet zomaar een film waarin je een bende twintigers ziet sterven, het verhaal gaat veel verder dan dat. En dan is er ook nog eens de zwarte humor die voortdurend aanwezig is. De filmmakers hebben er vanalles wat ingestoken. 'Yeah, it's a fun ride'.
Welke scène zal jullie het meeste bijblijven? Jacqueline MacInnes Wood: Ik moest in november de opnames doen waar Olivia van de brug in het water valt. Ik was ervan overtuigd dat ik die scène in een waterbassin zou opnemen. Eentje met warm water, dacht ik. Maar nee, de opnames vonden in het midden van de oceaan plaats. Eerst vroegen ze me om vanop 3 meter hoogte in het water te springen, maar dat werd al snel 10 meter. Daar kon ik nog net mee leven, totdat ik opeens een school kwallen in het water zag. En dat waren er niet vijf ofzo, maar meer dan honderd! Ik heb het toch maar gedaan, omdat de producers me vertelden dat de kwallen allesbehalve gevaarlijk waren.
P.J. Byrne, regisseur Steven Quale, Jacqueline MacInnes Wood, Ellen Wroe, Courtney B. Vance, Arlen Escarpeta en David Koechner
Jullie hebben echt alles uit de kast moeten halen... Jacqueline MacInnes Wood: De opnames waren een hele uitdaging, vooral de scène waarin ik de beruchte oogoperatie onderga. We startten om 6 uur 's avonds en we waren pas de volgende morgen rond een uur of 9 klaar. Ze verdoofden de hele avond lang mijn oog. Dan zaten ze voort- durend met dat metalen ding in mijn oog, dat deden ze wel meer dan 70 keer per avond. Heerlijk, toch? Het was afschuwelijk en vooral erg zenuwslopend.
Miles Fisher: Als ik heel eerlijk mag zijn: ik voel me een beetje schuldig omdat mijn draaidagen vrij gemakkelijk waren. Ellen Wroe trainde en turnde drie maanden lang om haar rol voor te berei- den en Jacky moest dan weer het ijskoude water trotseren. Mijn 'moeilijkste' scène is die waarin ik een glas wijn in één keer uitdrink. Dat heb ik dus meer dan 40 keer opnieuw moeten doen, totdat ik naast de set letterlijk stond te kotsen.
Regisseur Steven Quale en Jacqueline MacInnes Wood
Wat verwacht je van de reacties van het publiek? Jacqueline MacInnes Wood: Het was erg leuk om de screening met het publiek te bekij- ken. Het is best grappig want meestal roepen mensen iets in de aard van 'loop eens wat sneller!', 'komaan, ga dan!', 'pas op, je gaat eraan!', maar hier wil iedereen net dat je sterft. Het publiek vindt het schitterend wanneer je doodgaat.
Miles Fisher: De film brengt interactie met het publiek op gang. Het is zoals in een acht- baan stappen en weten dat jou een helse rit te wachten staat. Je weet wat er gaat gebeuren, maar je weet niet hoe en wanneer. Final Destination 5 is er eentje die je vast en zeker in de bioscoop moet gaan kijken. Tijdens de screening waren er mensen die na een sterfscène ge- woon rechtveerden om elkaar een 'high five' te geven. Dat is precies wat je de fans wil geven, en dat is meteen ook waar iedereen naar uitkijkt. Ik hoop dat deze film beter en grootser zal zijn dan zijn voorgangers.
Final Destination 5 draait sinds gisteren in de bioscoopzalen.
Inhoud:In "Final Destination 5" is de Dood weer alomtegenwoordig en richt hij zijn pijlen op een groep collega's die op bedrijfsuitstap gaan. Tijdens de busrit krijgt Sam(rol van Nicholas D'Agosto) een visioen waardoor hij erin slaagt het leven van zijn vrienden en collega's te redden als een brug instort. Maar omdat het niet de bedoeling was dat ze deze ramp zouden overleven, moeten ze nu in een race tegen de tijd, aan de klauwen van de Dood proberen te ontsnappen.
Regie: Steve Quale Cast: Jacqueline MacInnes Wood, Miles Fisher... Genre: Horror, thriller Duur: 95 minuten
De 69-jarige acteur rijdt soepel rond op zijn paard in Cowboys & Aliens, vanaf vandaag te zien in de bioscopen. Hij is voorlopig niet van plan met pensioen te gaan. Een gesprek met de acteur vanuit Londen:
Waarom heb je de rol van Woodrow Dolarhyde, de racistische cowboy in Cowboys & Aliens, geaccepteerd? Harrison Ford: De rol interesseerde me en ik had het gevoel dat de betrokken filmmakers de ambitie hadden een goede film te maken. Toch had ik nog een hoop aan te merken op de rol en hier heb ik met de schrijvers en regisseur aan gewerkt. Zo gaat het eigenlijk altijd. Ik accepteer een rol niet als ik er niets meer aan kan veranderen. Ik vind het belangrijk om enige invloed te hebben op het eindproduct.
Wat vond je zo interessant aan de rol? Harrison Ford: Woodrow is een personage waar je als kijker niet perse bewondering voor hoeft te hebben. Hij kan nogal racistisch uit de hoek komen. Maar het publiek krijgt, emotioneel gezien, wel de kans om zich met hem te identificeren. Of je nou van hem houdt of hem haat, dat maakt eigenlijk niet uit. Je leert het karakter kennen zonder dat je veel over hem hoeft te weten.
Harrison Ford in 'Cowboys & Aliens'
Zie je jezelf op je tachtigste nog steeds op het witte doek? Harrison Ford: Ja, waarom niet? Tijdens het maken van Cowboys & Aliens had ik geen moeite met fysieke inspanning en ik voel me fit. Ik probeer wel rollen te spelen die bij mijn leeftijd passen. Ik word niet meer gecast voor hoofdrollen omdat ik ouder ben dan mijn publiek. Maar de rollen die ik tegenwoordig speel vind ik erg interessant.
Kan een doorgewinterde acteur zoals jij nog wat nieuws leren? Harrison Ford: Ik leer keer op keer weer nieuwe dingen over het vertellen van verhalen en het maken van een goede film. Net als bij een violist is het voor een acteur belangrijk dat je veel blijft oefenen. Anders verlies je de touch.
Daniel Craig en Harrison Ford in 'Cowboys and Aliens'
Wat zijn je plannen de komende jaren? Ga je nog regisseren? Harrison Ford: Nee, regisseren duurt te lang en ik vind het te moeilijk. Momenteel is er nog geen volgend project waar ik aan werk maar er zijn wel een paar dingen in ontwikkeling.
Maak je je zorgen over de toekomst van de filmindustrie? Harrison Ford: Jazeker. Mensen gaan het huis niet meer uit om naar de bioscoop te gaan. De kracht van film zit hem in de menselijke maatschappij. De mogelijkheid om een band op te bouwen met karakters die je niet eens kent. Dat gevoel heeft het publiek niet meer zo vaak. Maar er zijn wel meer dingen waarover ik me zorgen maak.
Zoals wat? Harrison Ford: Over een aantal jaar voeren we geen oorlogen meer om olie, maar om water.
U klinkt pessimistisch. Harrison Ford: Ik ben geen pessimist, ik ben een realist.
Video van de week: Anne Hathaway rapt frustraties van zich af.
De beeldschone actrice Anne Hathaway, vanaf morgen te zien in de film 'One Day' en momen- teel druk met haar rol als Catwomen in de nieuwste Batman-film 'The Dark Knight Rises', heeft het helemaal gehad met de paparazzi. Bij de talkshow van Conan O'Brien rapte ze haar frustra- ties van zich af, 'in de stijl van Lil'Wayne', zoals ze zelf vertelt.
Voor een carrière-overzicht van Anne Hathaway en een interview naar aanleiding van de release van 'One Day' kan u terecht op de site www.bloggen.be/moviefacts.
Daniel Craig als stoere cowboy in Cowboys and Aliens.
Daniel Craig schittert in de film Cowboys & Aliens als verloren cowboy met geheugenverlies. De 43- jarigeacteur wilde een straight western maken .
Was er veel voor nodig om je voor deze rol te strikken? Daniel Craig: Ze hebben me niet hoeven overhalen. Ik heb altijd al een keer de rol van cowboy willen spelen. Ik was eigenlijk erg verrast dat ik de rol van Jake Lonergan kreeg aangeboden. Het script van Cowboys & Aliens sprak me aan. Het moest geen komedie worden, maar een straight western.
Hoe was het om samen te werken met Harrison Ford? Daniel Craig: It was a true love-fest. Harrison is the real deal. Hij rijdt paard, hij bouwt huizen en hij vliegt in helikopters. Soms ontmoet je een van je helden en dan kun je ontzettend teleurge- steld worden. Maar ik was op geen enkele manier teleurgesteld in Harrison. Hij is een acteur in hart en nieren en he truly loves acting. Net als ik.
Harrison Ford en Daniel Craig in 'Cowboys and Aliens'
Wat heb je moeten doen om een cowboy te worden? Daniel Craig: I did it all. Ik heb elke training gevolgd en alle adviezen ter harte genomen die ze me gaven. Ik heb heel veel westerns gekeken en elke avond nam ik mijn holster en pistool mee naar huis om eindeloos mee te oefenen. De paardrijlessen kwamen er op neer dat ze me op een paard zetten en veel naar me stonden te schreeuwen. Gelukkig kon ik het al een beetje.
En hoe zit het met je lichaam? Heb je daar aan gewerkt? Daniel Craig: Ik ben veel naar de sportschool gegaan, maar niet omdat ik spieren wilde kweken. Ik wilde voor mijn cowboy-rol dun worden. Ik vind niet dat cowboys er te opgepompt uit moeten zien. Dus die look heb ik geprobeerd te creëren. Nadat ik klaar was met het filmen van Cowboys & Aliens ben ik meteen verder gegaan met de verfilming van het Stieg Larsson-boek(The Girl with the Dragon Tattoo). No offense, maar de makers van die film vonden dat de journalist in de film dik moest zijn. Dus elke avond trof ik in mijn hotelkamer een bak pasta en een fles rode wijn aan en moest ik al snel afscheid nemen van mijn dunne zelf.
Olivia Wilde en Daniel Craig in 'Cowboys and Aliens'
Hoe zie je jezelf over tien jaar? Daniel Craig: Als de nieuwe Bond-film een succes wordt komt er een vervolg. Als The Girl with the Dragon Tattoo een succes wordt, krijgt die ook een vervolg. Dus als het allemaal goed gaat ziet mijn toekomst er zonnig uit. Maar het blijft een feit dat je als acteur meestal zit te wachten op dat ene telefoontje dat je naar de job haalt. Ik sta eigenlijk constant on hold. Maar dit geeft mij wel de kans om te plannen.
Toch ben je een druk bezet acteur. Krijg je alle goede rollen? Daniel Craig: I wish. Er is ontzettend veel competitie. Als succesvol acteur heb je toch een bepaalde macht die je kunt gebruiken om de mooie films naar je toe te trekken. Maar je kunt die macht ook ge- bruiken om mensen aan te moedigen goede verhalen te blijven schrijven. Uiteindelijk gaat het natuur- lijk om mijn keuze, voelt de rol goed of laat ik hem toch liggen.
Cowboys & Aliens is vanaf morgen te zien in de bioscopen.
Regie: John Favreau Cast: Daniel Craig, Olivia Wilde, Harrison Ford Genre: Actie, avontuur Duur: 118 minuten
Cowboys and aliens speelt vanaf 24 augustus 2011 in de bioscopen.
Inhoud:1873. Arizona. Een vreemdeling(rol van Daniel Craig) herinnert zich niks over zijn verleden en strompelt de barre woestijnstad Absolution binnen. De enige aanwijzing over zijn achtergrond is een mysterieuze handboei om zijn pols. Hij ontdekt dat vreemdelingen niet wel- kom zijn in Absolution.
Maar weldra zal Absolution te maken krijgen met een vorm van terreur die de inwoners nooit voor mogelijk hielden: de stad wordt vanuit de lucht aangevallen door monsters. Met adembe- nemende snelheid gieren ze naar beneden om de hulpeloze inwoners een voor een te ontvoeren.
De vreemdeling die ze uitstootten is nu hun enige hoop op redding. Naarmate de killer zich lang- zaam herinnert wie hij is en waar hij vandaan komt, beseft hij dat hij een geheim kent waarmee de stad een kans maakt tegen de buitenaardse strijdkrachten. Met de hulp van Ella (rol van Olivia Wilde) brengt hij een troep van voormalige vijanden bijeen. Samen maken ze zich klaar voor een heldhaftige krachtmeting.
Regie: John Favreau Cast: Daniel Craig, Olivia Wilde, Harrison Ford... Genre: Actie, avontuur Duur: 118 minuten
Jennifer Aniston is haar brave imago beu en heeft naar eigen zeggen geen zin meer om Americas Sweetheart te zijn. ''Sowieso hield ik niet van dat etiketje. Zelf heb ik het in ieder geval niet bedacht'', aldus de 42-jarige actrice.
Jennifer Aniston: Iedereen denkt altijd dat ik zo beleefd ben, maar ik vind het soms heerlijk om brutaal te zijn en te vloeken. Mijn favoriete krachtterm? Fuck, haha.
In haar nieuwe film Horrible Bosses laat het Friends-icoon zich als mannenverslindende tandarts dan ook van deze totaal andere, en tevens vaak halfblote, kant zien. De metamorfose van ideale schoondochter naar oversekste vamp in deze vrij ruige comedy kostte Aniston nauwelijks moeite.
Jennifer Aniston: Ik trok wat lingerie aan, deed mn pruik op, dacht aan wat sensuele moves die mijn vriendinnen ooit uithaalden en was er helemaal klaar voor. Joh, twintig jaar geleden had ik er trouwens niet over gepiekerd om me zo bloot te geven. Ik voel me nu veel zekerder over mijn lichaam. Bovendien: twintig jaar geleden was ik niet eens voor deze rol gevraagd.
In Horrible Bossesneemt ze eveneens afscheid van haar befaamde Rachel-coupe, al ging dat niet zonder slag of stoot.
Jennifer Aniston: Ik wilde een brunette spelen. Die zijn toch wat fataler dan blondines. Maar toen ik op de set donkere pruiken ging passen, begon de studio te sputteren. Sterker nog: de vrijdag voor de maandag dat we echt gingen draaien riepen de studiobazen nog: Hé, deze Jennifer hebben we niet gecontracteerd! Maar ik heb mijn poot stijf gehouden. Een kleine overwinning, al met al.
In Horrible Bosses gaat haar personage volgens haarzelf op een typisch mannelijke manier op jacht. Het is hoog tijd dat die rollen eens omgedraaid worden, meent ze.
Jennifer Aniston: De brutale en gewaagde comedys, zoals Horrible Bosses en bijvoorbeeld The Hangover, zijn doorgaans het terrein van mannen. Jammer. Al hoop ik dat een film als Bridesmaids daar verandering in gaat brengen. Ik zou meteen voor zon ranzige rol tekenen.
Naast Kevin Spacey als slechterik en een hilarische Colin Farrell is Aniston in de film één van de verschrikkelijke bazen, die door hun personeel zo worden gehaat, dat ze een huurmoordenaar op hun chefs loslaten. Iets wat Aniston, die zelf inmiddels een imperium bezit van 150 miljoen dollar, niet snel zal overkomen, zo vermoedt ze.
Regisseur Seth Gordon en Jennifer Aniston op de set van 'Horrible Bosses'
Jennifer Aniston: Ik heb een boel mensen, die dingen voor me regelen, maar ik denk dat ze me wel aardig vinden. En nee, dat Griekse temperament heb ik niet.
Haar verlovingsring blijkt tijdens het interview haast niet te missen. Het is een cadeautje van haar nieuwe lover, acteur Justin Theroux. Zou ze haar eigen Horrible Bosses met hem bekijken, of toch liever met een vriendinnenclubje?
Jennifer Aniston: Wat dacht je. Je moet hem gewoon twee keer zien. Een keertje met een geliefde, en daarna met een vriendenclubje. Lekker gillen.
Conan The Barbarian speelt vanaf 17 augustus 2011 in de bioscopen.
Inhoud:Een queeste die begint als een persoonlijke vendetta van Conan, de beruchte krijger wil zich wreken op de moordenaar van zijn vader, ontaardt al gauw in een episch gevecht tegen reusachtige rivalen en moordlustige monsters. Conan beseft dat hij de enige is die de naties van Hyboria kan behoeden voor een bovennatuurlijk kwaad.
Regie: Marcus Nispel Cast: Ron Perlman, Rachel Nichols Genre: Actie Duur: 112 minuten
J.J. Abrams brengt met âSuper 8â ode aan zijn grootste filmheld.
Dat dikke jongetje met die camera, dat was ik, zegt regisseur J.J. Abrams (45), doelend op een van de personages uit zijn film Super 8.
J.J. Abrams: Al herken ik me ook in al zijn vrienden. In de verlegen Joe bijvoorbeeld, net zon onzekere eenling als ik vroeger. Of in Cary, die volkomen gefascineerd is door explosies. Ook ik knutselde op die leeftijd mn eigen rotjes in elkaar.(Lachend) Zo gauw de camera draaide, blies ik van alles op.
Scène uit 'Super 8'
Niemand minder dan Steven Spielberg vertrouwde erop dat de jonge filmamateur meer in zijn mars had.
J.J. Abrams: Op mn vijftiende werd ik gebeld door zijn assistente. Ze deed me een aanbod dat ik niet kon weigeren.
Kort daarvoor had Abrams met een vriend meegedaan aan een filmcompetitie voor amateurs in Los Angeles.
J.J. Abrams: We hadden er zelfs de krant gehaald. Naar aanleiding daarvan kregen we de vraag of wij Spielbergs oude 8 mm filmpjes wilden restaureren: de lijm van de lassen hield niet meer. Tot op de dag van vandaag begrijp ik niet hoe Steven dat aandurfde. Het was uniek materiaal, kopieën of negatieven waren er niet. Riskant om zon klus toe te vertrouwen aan een stel onbekende snotjongens. Ik heb hem destijds niet persoonlijk ontmoet, maar jaren later werd duidelijk dat Spielberg wel degelijk zélf achter het verzoek zat. Ik wíst gewoon dat mijn filmpjes bij jullie in goede handen zouden zijn, vertelde hij me. Mijn verbijstering is er nog altijd niet minder om.
Scène uit 'Super 8'
Abrams kreeg door de bijzondere opdracht een zeldzaam kijkje in de keuken, vertelde hij recent in Londen.
J.J. Abrams: Zeker in die tijd, toen dvd-extras nog toekomstmuziek waren. t Bood inzicht in het ontwikkelingsproces van mijn belangrijkste voorbeeld. Mijn hele leven lang is Spielberg mijn grootste filmheld geweest, met John Carpenter in zijn kielzog. Zijn films gaven me altijd het gevoel dat alles mogelijk was. Ook creëerde hij steeds weer een veilige plek om bang te zijn. Hoe spannend of eng een film ook werd, met Spielberg aan het roer wist je dat het goed zou komen. Terwijl we zijn vroege werk opnieuw monteerden, ontdekte ik dat hij als kind op precies dezelfde manier filmpjes maakte als wij deden. Veel beter natuurlijk, maar toch. Ik realiseerde me dat zelfs Steven veel had moeten leren voordat hij toppers als Close Encounters of the Third Kind of Jaws kon regisseren. Dat gaf me hoop.
J.J. Abrams op de set van 'Super 8'
Decennia later is J.J. Abrams een succesvol producent van tv-series als Lost en Fringe en heeft hij zich als speelfilmregisseur bewezen met Mission: Impossible III en een nieuwe start van Star Trek. Wanneer de basisgedachte voor Super 8 decennia later in zijn hoofd opborrelt, besluit hij vanwege hun gedeelde 8 mm-verleden zijn grote voorbeeld Spielberg als eerste te bellen.
J.J. Abrams: Ik heb met dat telefoontje zelfs contractbreuk gepleegd, omdat ik eigenlijk een deal heb met Paramount(grijnst). t Mooie was dat Steven onmiddellijk enthousiast reageerde en de film graag wilde produceren. Wel lag er op dat moment nog slechts een halfbakken idee op tafel over kinderen met een filmhobby. Wat ontbrak was een obstakel. Uitkomst bood een ander opzetje waar- mee ik al wat langer rondliep: een verhaal over een geheim treintransport vanuit Area 51, het gebied waar volgens de geruchten ooit een ufo zou zijn neergestort.
J.J. Abrams op de set van 'Super 8'
Die buitenaardse wending brengt Super 8 nóg meer op het terrein van Spielberg, wiens invloed toch al in elke scène voelbaar is.
J.J. Abrams: Als Steven niet zelf bij deze film betrokken zou zijn geweest, had ik daarin nooit zover durven gaan. Dat we onder de vlag van zijn eigen Amblin Films produceerden, gaf een enorme vrijheid. Tijdens de openingtitels komt E.T. voorbij fietsen: vervolgens is elke verwijzing naar zijn werk gelegiti- meerd.
Toch wilde de regisseur ook nadrukkelijk zijn eigen stempel drukken op de film.
J.J. Abrams: Super 8 heeft één been in het verleden en één been stevig in het heden. Ik wilde een brug slaan naar een opwindende tijd uit mijn eigen jeugd, zonder te zwelgen in nostalgie.
Horrible bosses speelt vanaf 17 augustus 2011 in de bioscopen.
Inhoud:Drie vrienden zijn allemaal redelijk gelukkig met hun leven. Ze hebben allemaal een leuke vriendin, leuke woning en een betalende baan. Ze gaan echter elke dag wel met tegenzin naar hun werk toe omdat ze vreselijk behandeld worden door hun superieuren. Na een avondje stappen besluiten ze een plan te bedenken om hun bazen te vermoorden, die in de weg staan van hun gelukkige bestaan.
Regie: Seth Gordon Cast: Kevin Spacey, Jennifer Aniston... Genre: Komedie Duur: 98 minuten
Captain America: The First Avenger speelt vanaf 17 augustus 2011 in de bioscopen.
Inhoud:Steve Rogers(rol van Chris Evans) werkt mee aan een wetenschappelijk experiment, waardoor hij verandert in een supersoldaat: Captain America. Samen met Bucky Barnes(rol van Sebastian Stan) en Peggy Carter (rol van Hayley Atwell) gaat hij de strijd aan tegen de zogenaamde Hydra-organisatie, die geleid wordt door de meedogenloze Red Skull (rol van Hugo Weaving).
Regie: Joe Johnston Cast: Chris Evans, Tommy Lee Jones Genre: Actie Duur: 117 minuten
