1)Zijn er organisaties die kinderen helpen om het verlies te verwerken? 2)Hoe wordt er in verschillende culturen omgegaan met rouwen? Wat zijn de verschillende meningen of standpunten? 3)Hoe kunnen we kinderen helpen met hun rouwproces op school?
Mijn visie is dat er veel te weinig gedaan wordt rond rouwen bij kinderen. Als ik kijk naar de hulp die ik gekregen heb van de school was dit zeer weinig. In de klas gaven ze er nauwelijks aandacht aan want het was in die periode kerstmis. Rond kerstmis stond gezelligheid en bij elkaar zijn centraal. Ik herinner mij wel dat ik regelmatig van de juf mocht tekenen, om zo mijn verlies te verwerken. Dit deed ik dan door kruisjes te tekenen over heel mijn blad. Zelf als ik een persoon tekende was dit met een kruis. Dit deed ik vast door de moeilijke periode te verwerken. Als ik kijk naar de ervaring van mijn mama ben ik niet goed opgevolgd geweest. Dit was zeer miniem en tijdelijk. Ik vind dan ook dat de scholen eerder langdurig mogen werken, want dit is echt wel nodig. Toen ik in het eerste leerjaar zat had ik het zeer moeilijk met vaderdag. Ik ben heel blij dat de juf toch mijn keuze gerespecteerd heeft om me geen werkje te laten maken en geen liedje te zingen.
Ik ga in mijn onderzoek verder uitzoeken of de methode al verandert zijn in de loop van de jaren.
2) Mijn ervaringswereld
In de omgeving zijn er veel mensen die al te maken kregen met "verlies". Voor iedereen is dit anders. Sommige hebben het nodig om hun gevoelens te delen anderen praten er liever niet over.
Zo zijn er organisaties die zich bekommeren
om het verlies van de kinderen. Er zijn verschillende organisaties buiten
school, maar deze zijn spijtig genoeg nog niet zo gekend door het grote
publiek. Een voorbeeld van één van de organisaties in de buurt van Heverlee is
Panal. Deze organisatie ga ik zelf bezoeken voor mijn onderzoek over rouwproces
bij kinderen.
3) Mijn referentiekaders
Onderwijs: Ik weet nog niet veel over het rouwproces bij kinderen. Dit heb ik in mijn opleiding Bachelor Kleuteronderwijs nog niet geleerd, deze specifieke zorg komt in het derde jaar aanbod. Ik praat alleen maar vanuit mijn eigen ervaring, daarom zou ik door dit onderzoeks extra kennis willen opdoen.
Vrienden: Als ik kijk naar mijn omgeving zijn er al
verschillende mensen die met verlies te maken hebben gehad. Ik merk dat dit
voor iedereen anders is. Iedereen gaat ook anders om met verlies. Zo heb je
mensen die graag over hun gevoelens praten en andere die zich liever afzijdig
houden.
Opvoeding/thuissituatie:
Ik merk dat ik een beperkte visie heb vanuit mijn eigen situatie. Ik hoop door mijn onderzoek meer te weten te komen over nieuwe methodes en ervaringen.
Media: Het rouwen van volwassen komt veel aandacht door de media. Dit is heel verschillend met het rouwproces van kinderen. Dit komt eerder beperkt in de media. Ik denk dat dit komt, omdat de meeste mensen het zelf niet goed weten hoe het kind zich voelt. En de meeste mensen een visie hebben dat het kind niet met verdriet moet zitten en plezier moet maken.
Het onderstaande artikel heb ik gekozen uit de krant De Standaard. Dit artikel heb ik gevonden tijdens mijn zoektocht naar informatie over "rouwproces bij kinderen". Het artikel heb ik ook digitaal gevonden en kan u bekijken in onderstaande link. http://www.standaard.be/cnt/dmf20140331_01048694
Terugblik en vooruitblik op het artikel van De Standaard:
Het artikel in De
Standaard heeft me erg aangegrepen. Het liet me inzien dat het rouwen al van
een hele jonge leeftijd kan beginnen. De baby heeft nog maar net het
levenslicht gezien en word onrechtstreeks toch geconfronteerd door een
sterfte.Ik was zeer ontroerd dat haar
moeder haar leven op het spel zetten voor haar eigen ongeboren kind. Met het
spijtige gevolg dat ze enkele dagen na de bevalling het leven moest laten. Dit
moet een zware klap geweest zijn voor alle nabestaanden. Als moeder zo een
verscheurend keuze moeten maken vraagt toch enorm veel begeleiding.
Als ik naar de
toekomst van vader en kind kijk is er veel begeleiding nodig. Ik denk dat het
later noodzakelijk is om over dit verlies te praten met het kind. Dit zeker om
psychologische trauma te vermijden. Ik hoop dat vader en kind toch de moed vindt
om er samen door te komen. Dit zal niet alleen veel begeleiding vragen , maar
ook veel wilskracht naar de vader toe. Spijtig genoeg zullen beide partijen met
dit verlies moet leren omgaan voor het hele leven.
1) Mijn eigen visie
Het onderstaande artikel heb ik gekozen uit de krant De Standaard. Dit artikel heb ik gevonden tijdens mijn zoektocht naar informatie over "rouwproces bij kinderen".
