Waarom koos ik voor het thema "Rouwproces bij kinderen"
Motivatie "Rouwproces bij kinderen":
Papa gestorven, lievelings huisdier dood, Favoriete oma en opa gestorven,.... Elke dag heeft er iemand wel verdriet. Als je iemand (of iets) kwijtraakt die je dierbaar
is, spreken we van rouw.
Ik ga het meerbepaald hebben over kinderen die op een
jonge leeftijd al met verlies van een dierbare moeten leren omgaan. Daarnaast moet er meer rond rouwverwerking gedaan
worden zowel in als buitenschool. Ik merk dat er meer aandacht moet worden besteed
aan het rouwen en het verdriet bij de kinderen. Veel volwassen laten bij
verdriet hun emoties zo min mogelijk tonen om het kind hier niet mee te
belasten, zo kan er bij het kind het idee ontstaan dat ze hun emoties beter
niet kunnen uiten. Het is belangrijk dat we de kinderen ruimte geven om hun
verdriet te tonen. Voor altijd en nooit meer zijn woorden die de
kinderen moeilijk kunnen vatten. Wij als volwassen/ juf moeten de kinderen
zoveel mogelijk bijstaan en in gesprek gaan met de kleuters indien ze dit nodig
hebben.
Zelf heb ik op 5-jarige leeftijd mijn vader
verloren door een auto-ongeluk. Ik weet hoe belangrijk het is om hierover te
praten zowel als kind en als volwassen persoon. Het verlies heeft mij diep
getroffen en laat nog steeds sporen na. Als ik kijk naar mijn begeleiding dat
ik heb gekregen gedurende jaren was dit bitter weinig. Ik hoop dat dit in de
toekomst grondig zal veranderen.
Zo is verlies zeer moeilijk om te aanvaarden en om erover te praten. Maar hoe voelen deze kinderen zich nu? Zijn er al meer
initiatieven gekomen rond rouwen dan in het jaar 2000? Hoe kan je deze kinderen
best helpen in de kleuterklas? Tijdens mijn werk voor levensbeschouwing en religie
ga ik de komende maanden hier antwoorden op geven.
